De verkenning van de daken

Avice doet mee!

alleen moet ik nu wel koken en daarna eten maken en voetbal kijken, dus ik ben er rond een uur of kwart voor 8

Me too!

ik

ik!

Raika zat op zijn bed. Hij verveelde zich, wat uitzonderlijk was aangezien hij zich bijna nooit verveelde. Zonder te weten waar hij naartoe ging stond hij op en liep de gangen door. Na een tijdje te hebben gelopen keek hij op om te kijken waar hij was. Hij was maar gewoon gaan lopen zonder enig idee van richting en was aangekomen op de bovenste etage. Hij keek om zich heen maar hij herkende dit stuk van het gebouw niet. Omdat hij niet wist hoe hij terug moest liep hij maar gewoon verder de gangen door. Op een gegeven moment kwam hij bij 2 grote, glazen deuren. Hij kon zien dat ze naar een soort dakterras leidden en hij liep naar buiten. De wind waaide hier harder dan beneden en het gaf hem een heerlijk gevoel van vrijheid. Hij liep wat verder het terras op en merkte toen pas dat hij niet alleen was.

Avice kon absoluut niet slapen, en aangezien ze haar kamergenootje niet wilde wekken, sloop ze de kamer maar uit. De deur viel achter haar luid in het slot, ach, dan was ze misschien toch wakker geworden. Jammer dan. Ze was niet gewend dat het donker was, in Pao gingen de zonnen nooit onder, of er scheen er in ieder geval altijd wel ééntje. Haar ogen moesten wennen aan de duisternis.

((ik ga er even vanuit dat het snachts is, aangezien het me wel zo logisch lijkt dat dingen die niet mogen snachts gebeuren.))

Vannah sloop door de school terwijl ze daarna haar weg vervolgde naar de lange trappen richting het dak. Ze kon niet slapen, wilde niet slapen en dacht dat ze op het dak wel rust kon vinden. Buiten adem kwam ze aan op het dak en zag toen nog een paar anderen staan. Ze glimlachte even. Het ene meisje had ze ontmoet in de muziekkamer, de rest kende ze nog niet. Vannah deed haar haren snel los en zette haar bril goed op haar neus.

Blij keek Arya naar de andere mensen die inmiddels op het dakterras waren aangekomen. In haar bloed stroomde een voor haar zeldzame stof: adrenaline. Het meisje streek een pluk bruin haar achter haar oor en liep naar de anderen toe. "Zijn jullie klaar?", vroeg Arya fluisterend aan de andere mensen. Ze wist niet zeker of het een geschikte vraag was, gezien het feit dat sommige hier bij toeval waren aangekomen.

Haha ik ben er gewoon hoor
---

Oke, de dag was bijna voorbij. De gangen op de bovenste verdiepingen waren verkend, ze had er nog weinig interessants gevonden, op de bewoners na. De kelder was ook gedeeltelijk verkend, dus nu was het tijd voor het dak. Ze verwachtte niet hier veel mensen tegen te komen. Misschien was dit een momentje voor haarzelf?

"Zijn jullie klaar?"
Raika keek het meisje verrast aan.
"Wat bedoel je?" vroeg hij. Raika was van nature niet nieuwschierig aangelegd maar dit meisje trok zijn aandacht met deze vreemde vraag. Hij had geen idee waar ze het over had en dat trok zijn belangstelling.



((Ik moet gaan eten))

Avice liep wat door de gangen te dwalen en hoorde tot haar verbazing stemmen vanaf het dakterras. rustig liep ze er naar toe. Er waren daar mensen, constateerde ze verbaasd.

Vannah keek de rest even stilletjes aan. Ze was ook benieuwd waar ze klaar voor moesten zijn. Uiteindelijk werd duidelijk dat het meisje erg veel zin had om de daken te verkennen en Vannah moest toegeven, daar had ze ook wel zin in. "Kom maar op!" grijnsde ze terwijl ze de torens al even bekeek. Had ze maar lucht en vliegen, dit zou nog een zware klus worden

Neomy liep op dat moment het dak op. Hmm ze zou toch niet alleen zijn. De groep maakte aanstalten om op onderzoek uit te gaan en ze ging erachter aan.

"Het dak op? Is dat waarom je fluistert?" Raika begon nu zelf ook te fluisteren. Het leek hem een prachtig idee om de daken op te gaan. De wind zou daar nog beter te voelen zijn en hij zou er goed zijn specialiteit kunnen oefenen. "Ik ben er klaar voor."

"Zeker, we gaan het dak op", zei Arya met een ietwat maniakale grijns. "Mooi", zei ze nog, als antwoord op zijn andere opmerking. Ze streek haar lichtgrijze shirt glad, en leek haast te zweven in de duisternis door de zwarte broek die ze aanhad. Zelf maakte ze al aanstalten om het dak op te gaan.

Avice liep het dakterras op, waar ze nog wat meer mensen aantrof. Ze ving net de laatste woorden van hun gesprek op. 'Het dak?' vroeg ze verbaasd, maar met een glinster in haar ogen. Kijk, eindelijk ging er wat leuks gebueren. 'Is het ene probleem als ik jullie vergezel?'

Vannah had nog steeds geen idee met wie ze te maken had, maar ze verwachtte dat dit later wel duidelijk zou worden. "Ga jij maar voorop," zei ze tegen het meisje dat met het idee kwam. Ze keek de rest even aan, ze was inderdaad met allemaal onbekenden, dus ze had geen idee wat ze met hun kon verwachten.

Neomy wist alleen van Avice dat ze geen lucht en vlieg specialist was. Ze vroeg zich af of ze het wel bij zou kunnen houden maar ze ging een poging wagen. Anders ging ze zelf wel op onderzoek uit!