Het winkelcentrum

Een staat een groot winkelcentrum in Magic Town. Het is erg geliefd bij de studenten, vooral door meiden die er graag shoppen, maar de jongens zie je er ook vaak die er een beetje bij hangen. Het winkelcentrum is een plek voor iedereen!

Al zou je het niet zeggen Kuna hield van shoppen. Ze deed het alleen niet vaak, misschien omdat niemand met haar mee wou.
Ze moest een nieuw rokje hebben, want ze heeft wel gezien dat elk meisje een rokje draagt. Zij kan niet achterblijven.
Het was redelijk druk in het centrum, ze zag wat studenten van haar school maar besteedde er geen aandacht aan. Ze liep de dichtstbijzijnde kledingwinkel binnen.

Neomy had Avice die ochtend niet kunnen vinden en had op eigen houtje maar uitgezocht waar ze winkels kon vinden. Na wat geslenterd te hebben door de gangen waaraan allerlei soorten winkels lagen liep ze een kledingzaak binnen. Ze voelde in haar buideltasje of ze wel echt haar geld mee had genomen en het was gelukkig zo. Ze had de afgelopen jaren zuinig gedaan en het zo voor elkaar gekregen dat ze wat geld kon besteden. Ze was gewend ook 'zuinig' te doen bij het 'kopen' van kleren en eten. Maar het was een tijd van verandering en daarbij moest ze ervoor zorgen dat ze hier een goede reputatie hield. Ze zag een leuk blauw setje en liep ermee naar het pashokje.

Ook Archie was in het winkelcentrum aan het rondwandelen. In zijn hoofd was hij aan het shoppen met Rosie natuurlijk, weer een poging om haar van de heimwee af te helpen, maar in werkelijkheid liep hij gewoon in zijn eentje tussen de kledingrekken door. Af en toe voelde hij eens aan een stofje, gewoon omdat dat leuk was. Sommigen waren erg zacht, anderen voelden dan weer niet zo leuk aan. Hij ging zo elk kledingrek af tot hij bij de paskamers kwam, waar Rosie in gedachten in ging passen. Archie wachtte geduldig.

Kuna snuffelde in de kledingrekken. Ze trok wat rokjes uit de rekken en hing ze daarna weer zuchtend terug. 'Te kort... Te lang..... Te opvallend.'
Ze keek over de kledingrekken en zag daar het meisje die ook in de drankkelder was die vreselijke nacht. Hoe heette ze ook alweer? Neomy...
Ze was ook alleen. Zou ze naar haar toe durven gaan? Ze verzamelde al haar moed en liep voorzichtig en twijfelend naar haar toe. 'Heei.' Zei ze voorzichtig.

Neomy stond zichzelf te bekijken in de spiegel. Het blauwe setje stond haar best goed. Het was een wat langere rok lichtblauwe vrij dunne stof, die mooi om haar heen viel. Daarboven droeg ze een donkerblauw topje waarover in weer een andere kleur blauw een reep stof was gebonden die haar taille goed lieten zien. Ze zag er nog steeds wat breekbaar uit maar dat vond ze niet erg, ze hield ervan als mensen haar onderschatten en ze hen daarna kon verbazen.
Ze wilde net de paskamer weer inlopen toen iemand haar aansprak. "Hoi" zei ze terug. Ze durfde niet toe te geven dat ze haar naam was vergeten, haar gezicht kwam haar wel bekend voor. "Ook aan het shoppen?" vroeg ze maar.

Toen Katana rond de stad aan het wandelen was, ging ze meteen op het winkelcentrum af. Het was vreemd, want meestal had ze nooit zin om in drukke plekken te zijn. Maar ze wilde wat schilders spullen halen. Ze haalde kwasten, penselen, inkt pennen, papier en waterverf. Ze zou Sephy eens wat van haar talenten laten zien. Niet wetend of het eigenlijk wel mocht, kocht ze allerlei spulletjes waarmee ze op haar kamar muren kon verven.