TRANINGSMISSIE: Het Safe-House

Aantal agenten nodig: 2 (van een verschillende specialiteit!)
Functie van de agenten: Undercover agenten
Omgeving: de Kern
Doel van de missie: Een belangrijke spion van de GDP (zijn naam is Timor) moet worden vervoerd naar een Safe House in de Kern. De agent heeft een gebroken been en loopt dus met krukken. Aan jullie de taak om ervoor te zorgen dat de agent veilig en wel bij zijn nieuwe Safe House aankomt, zonder calamiteiten. Je voegt je NIET aan Timors zijde. Hij weet overigens ook niet dat hij door jullie geschaduwd wordt! Blijf dus op de achtergrond. Denk eraan dat men in de Kern niet van vreemden houdt!
Startlocatie: Jullie worden op het centrale plein in de Kern bij de fontein gedropt. Het Safe House ligt in één van de districten een paar kilometer van de binnenstad vandaan.
Deelnemers:
- Thim (Planten & Dieren)
- Sebastian (Warmte & Vuur)
(Let op: dit is een trainingsmissie en vindt dus plaats in een simulatieruimte. Hoe echt alles ook lijkt, het is allemaal nep! De aanvallen die de inwoners van de Kern op je afvuren zijn dus niet schadelijk. Wel krijgt elk trainingslid een bepaald aantal punten. Word je geraakt, dan verlies je punten. Wie al zijn punten verliest faalt en kan de missie niet voltooien.)

---

VOL!!

Ik meld me aan. Wie wil er met de roekloze Thim rondwandelen in de Kern?

Ik (: ?

Woosh dan zitten bij deze alle missies vol!
-----

De Heerseres was blij dat ze de Kern al in de database had verwerkt. Zelfs Igmor en Dikmar liepen nu rond in de simulatie. Tevreden startte ze het programma en niet veel later keek ze door een glazen wand naar een perfecte kopie van de hoofdstad. Ze vroeg zich af of deze missie misschien ietwat lastig was voor nieuwe studenten. Vooral studenten zouden er door de bewoners van de Kern namelijk makkelijk uitgepikt worden. Maar hier en daar een uitdaging was geen ramp. Ze draaide zich om naar de twee jongens voor haar neus en gaf hen elk een polsbandje waarop hun puntenaantal werd bijgehouden, te beginnen bij 1000. 'Het is de bedoeling dat jullie geen enkel punt verliezen, maar je missie faalt pas als de simulatie van GDP agent Timor al zijn punten verliest voordat hij ongezien het Safe House kan bereiken. Hebben jullie nog vragen?'

Thim had wel honderd vragen, maar hij hield er niet van om toe te geven dat hij geen flauw idee had wat hij moest doen dus schudde hij koppig zijn hoofd. Hij keek even naar zijn partner en stak zijn hand naar hem uit. 'Ik ben Thim!' zei hij met een grijns. Als ze met zijn tweeën moesten samenwerken konden ze maar beter elkaars naam weten, op zijn minst.

Sebastian schudde ook zijn hoofd. Hij snapte er zelf ook vrij weinig van, maar hij zou er vanzelf wel achter komen, toch? Sowieso, toegeven dat hij vragen had zou betekenen dat hij toegaf dat hij iets niet wist, en dat wilde hij absoluut niet. Hij keek even naar de uitgestoken hand van blijkbaar Thim. 'Sebastian,' antwoordde hij zonder de hand aan te pakken.

Thim liet zijn hand aarzelend weer zakken toen Sebastian hem niet wilde aanpakken. 'Zullen we dan maar?' vroeg hij, gebarend naar de deur. Hij had er zin in, al moesten ze waarschijnlijk niet bijster veel doen tijdens deze missie. Wel zag hij dit als een perfecte gelegenheid om eindelijk eens vrienden te worden met wat mannelijk geslacht. Al die meisjes hier, hij werd er maar kriegel van.


((HAHAHA KRIEGEL OK DIE HEB IK VAN NADINE)).

Sebastian keek naar de deur en knikte. 'Het moet dan maar.' Hij liep met grote stappen richting de deur, maar die zelfverzekerdheid zou vast een stukje minder zijn als hij daar eenmaal binnen was. Hij wilde het liever niet toegeven, maar hij was geen held met zijn krachten.

Thim stapte de simulatieruimte binnen. Heel even werd hij duizelig. De deur achter hem was plots verdwenen, net als de glazen wand die boven het controlepaneel gehangen had. De wind sloeg hem om de oren en het was behoorlijk warm. Hij keek met grote ogen om zich heen. Het was alsof hij daadwerkelijk op een andere planeet was beland. Waar was Sebastian? Waar was de deur?!
Zijn blik gleed naar de man die een eindje verderop op een bankje zat. Zijn been zat in het gips en er lagen twee krukken naast hem. Dat moest Timor zijn. Het was de bedoeling dat Timor er niet achter kwam dat hij geschaduwd werd, maar hoe ging hij dat nou voor elkaar krijgen? Elke idioot had het toch wel door als hij werd achtervolgd door twee mensen?

Sebastian keek met grote ogen om zich heen toen de ruimte opeens veranderd was. Als hij niet beter wist zou hij denken alsof hij écht op een andere planeet was. Zoekend keek hij om zich heen. Waar was die Thim nou gebleven? Moest hij nou helemaal alleen hier rondwandelen? Stel iemand probeerde hem te vermoorden!? Oke, Seb, niet zo overdrijven. Zijn blik viel op een man verderop, op een bankje. Was dat Timor? Dat moest wel, toch?

Thim schrok zich zowat rot toen hij plots Sebastian zag staan. Die was ook zomaar uit de lucht komen vallen ofzo. Hij keek een beetje aarzelend van Timor naar Thim. 'Denk je dat we bij elkaar moeten blijven of moeten opsplitsen?' vroeg hij aarzelend. Hij bleef liever bij elkaar, al helemaal in een gebied waar ze absoluut de weg niet wisten.
Op dat moment kwam Timor overeind. Hij pakte zijn krukken en liep naar iets wat op een bushalte leek. In de verte zag Thim dat er een bus aan kwam. Moesten zij ook op die bus?! Oh god, ze moesten veel te snel beslissingen nemen. Hier hield hij helemaal niet van.

Sebastian keek even naar de bus. Timor stond op, richting de bushalte. Zou hij de bus nemen? Moesten zij ook die bus nemen? Waar ging die bus überhaupt heen? Hoe meosten ze nou niet opvallen in een verdomde bus!? 'Als we hem moeten volgen, denk ik dat we die bus ook moeten nemen? Dan kunnen we moeilijk opsplitsen.'

'True,' zei Thim, die aarzelend een stap richting de bus deed. Hij keek om zich heen. In de eerste instantie werden ze door toevallige voorbijgangers genegeerd. Dat was goed. Blijkbaar vielen ze toch minder op dan hij in de eerste instantie dacht. In de verte zag hij een groep jongens staan. Één van de jongens leek zijn blik op hem te hebben gefixeerd. Haastig keek Thim de andere kant op. 'Laten we gaan dan. We kunnen toch net doen alsof we niet bij Timor horen maar wel naast hem staan?' vroeg hij aarzelend. De bus was er al bijna dus ze moesten opschieten.

Sebastian knikte. 'Als we gewoon doen alsof hij ons niks interesseert moet er geen probleem zijn, toch?' Hij liep al richting de bus terwijl hij praatte, met iets grotere stappen want de bus stond er al en hij wilde hem liever niet missen, want dan kon je de missie al direct gefaald noemen.

Thim volgde Sebastian naar de bus. Misschien moesten ze eens een leuk gesprek met elkaar voeren om de andere mensen ervan te overtuigen dat ze allebei heel normaal waren en geen geheim agent. Hij wachtte geduldig tot Timor de bus in stapte. Die leek niet door te hebben dat hij door hen gevolgd werd. Thim stapte ook de bus in en bleef in de deuropening staan om ervoor te zorgen dat Sebastian hem niet zou missen. Misschien moesten ze een soort cover bedenken, een reden waarom ze hier waren, waarom ze gingen naar waar ze heen gingen. Stel je voor dat iemand achterdochtig werd en ze allemaal vragen zou stellen. Dan was het beter als ze hetzelfde plan in hun hoofd hadden. 'Laten we achterin gaan zitten,' stelde hij voor, nadat hij zag dat Timor helemaal voorin op de invalideplek plaats nam.

Sebastian stapte ook in de bus. 'Goed plan,' zei hij en hij liep naar de achterste plaatsen in de bus. Op een van de stoelen liet hij zich neervallen. Zijn blik was op timor gefixeert, misschien iets te. Dit kreeg hij zelf ook in de gaten, dus hij keek vlug weer weg.

Thim plofte naast Sebastian neer. Hij dacht er absoluut niet aan om Timor in de gaten te houden en was veel geïnteresseerder in zijn nieuwe partner. Hij keek even om zich heen naar de mensen die bij hen in de buurt zaten. De meesten staarden nors uit het raam. Erg veel diepte had de Heerseres niet in hun persoonlijkheden aangebracht. Hij besloot dat ze waarschijnlijk niet eens konden horen. Het was toch maar een simulatie.
'Welke specialiteit heb je eigenlijk?' vroeg hij nieuwsgierig aan Sebastian. Tijd voor een diepte interview.

Sebastian keek uit het raam. Hij herkende niks van zijn omgeving, maar hij had ook niet anders verwacht. Waar ging deze bus eigenlijk heen? Hij keek om toen hij Thim zijn vraag hoorde, en besloot voor de verandering maar eens gewoon antwoord te geven. Het kon namelijk best handig zijn om hem te leren kennen, ze waren nou eenmaal met elkaar opgescheept op deze missie. 'Warmte en Vuur, en jij?'

Warmte en vuur... dat vond Thim altijd maar een vervelende specialiteit. Vuur brandde bomen plat. Toch besloot hij om er niet al teveel op in te gaan. Het was geen goed plan om tijdens zijn eerste missie meteen al ruzie te maken en bovendien moest hij elk mannelijk figuur op deze school koesteren, want er waren er al zo weinig. 'Planten en Dieren,' antwoordde hij. Heel even gleed zijn blik naar Timor, die bij de eerste halte geen aanstalte maakte om uit te stappen. Mooi, hij had namelijk helemaal nog geen zin om uit te stappen. 'Wat vind jij ervan dat je voor deze school bent geselecteerd? Ik snap er zelf eerlijk gezegd amper iets van. Discipline is niet echt mijn ding,' bekende hij. Een oud vrouwtje, dat een paar stoelen verderop zat draaide zich om en keek het tweetal even met opgetrokken wenkbrauwen aan. Oei, blijkbaar konden de simulaties toch wel horen..

Sebastian zijn blik gleed ook even naar Timor, maar toen die niet van plan bleek om uit te stappen richtte hij zich weer tot Thim. Planten en Dieren? Hij zou zelf geen idee hebben wat hij daarmee zou moeten doen. Hij haalde zijn schouders op. 'Ik had niet echt een keus, familie-traditie en zo.' Hij vond het ook nieteens zo erg.

'Hm ok, bij mij was het meer dat ik toch niet weet wat ik wil met m'n leven en toen dit op m'n pad kwam vallen ging ik maar gewoon,' zei hij. Hij wierp even een dodelijke blik op het oude vrouwtje dat hun gesprek aan het afluisteren was. Kon ze zich niet met haar eigen zaken bemoeien? 'Zo erg vind ik het niet overigens, want ik hou wel van een beetje avontuur!' voegde hij er nog aan toe. Zijn stem was luid genoeg zodat de hele bus hem kon horen. Meerdere hoofden draaiden zich om en achterdochtige blikken werden op hem afgevuurd. Oh god, hij was echt niet goed in dat sluipende gedoe...

Sebastian keek een beetje geïrrteerd naar Thim toen hij zo hard begon te praten. Iedereen kon gewoon meeluisteren, hoor! Dat ie wat voorzichtiger deed? Door zijn irritatie had hij bijna niet in de gaten dat Timor was opgestaan, om uit te stappen. Gelukkig zag hij het nog net optijd. Hij sprong overeind en trok Thim mee de bus uit.

Thim liet zich halsoverdekop meesleuren door Sebastian. 'Hallo doe rustig,' zei hij. De mensen die in de bus zaten staarden hen nog na toen het voertuig weer verder reed. Ook Timor keek even achterom. Heel even kruisten hun blikken, maar hij liet het daarbij en strompelde richting een donker steegje. Thim slaakte een zucht. Waarom moest die Timor zulke rare wegen kiezen waardoor het zo moeilijk was om hem onopvallend te volgen?
'Hey, wie is dat? Die heb ik hier nog niet eerder gezien...'
Een paar meter verderop stonden twee vrouwen van middelbare leeftijd. Één van hen wees naar Timor, die net om de hoek het steegje in verdween.
'Misschien moeten we de politie bellen...' fluisterde de andere vrouw. Thim draaide zich met een ruk naar hen om. Godver, ze moesten iets aan die twee bemoeials doen, maar wat?!
'Shitshit, ze mogen echt de politie niet bellen!' siste hij regen Sebastian, terwijl hij zo onopvallend mogelijk naar het stel probeerde te gebaren. Ondertussen mochten ze Timor ook niet uit het oog verliezen. Wat een pokke missie. Hoe moesten ze ooit slagen? Hij had voor dit soort ingewikkelde dingen echt de hersenen niet.