De bibliotheek.

De bibliotheek van Magic high school, leen hier boeken, maak je huiswerk of ontmoet (zachtjes) mensen

Kuna liep de bibliotheek binnen, het was een mooie ruimte. Overal waren boekenkasten en bureaus met computers. Een soort magisch licht hing er en er heerste rust. Kuna schoof aan een grote tafel aan en pakte haar schrift en sloeg die open.

Het was stil in de bibliotheek. Mooi, precies wat Kat wilde. Ze zocht altijd de rustigste plekjes op. Plus, er waren veel boeken die ze kon bestuderen en meer te weten komen over deze bijzondere school. Ze liep de rijen met boeken langs. Ze kon niet zien of de boeken oud waren of nieuw, want op geen enkele boek zat een laag stof. Langzaam vooruitgaand las ze iedere titel van de boeken die ze voorbij liep. Ze bleef observeren, nooit raakte ze een boek aan. Zo kreeg ze een beeld hoe ver terug in de tijd de school geschiedenis ging.

Zachtjes trad Arya de bibliotheek binnen, en ze slaakte een zuchtje toen ze bijna meteen iets vond wat haar behoeften zou bevredigen: een rustieke fauteuil. Even snel keek ze om zich heen, maar aangezien er niemand was nam ze plaats en haalde haar schrift onder haar arm vandaan. Uit haar zak haalde ze een klein potloodje, en ze opende haar groene schrift om verder te schrijven aan haar laatste verhaal: 'De legende van Pythia'. In haar verhaal speelde een groot en stoer meisje de hoofdrol, Pythia, die de zeven zonden moest overwinnen.

Kuna zag dat het meisjes uit de rozentuin de bibliotheek binnen kwamen. Katana die zo snel wegliep toen ze haar tekening had en het andere meisje die aandacht toonde voor de tekening. Ze moesten vast niets van haar hebben en ze ging veder met schrijven.

Iden liep de bibliotheek in, het eerste wat hij rook was de wel bekende boeken lucht. Hij liep stille pas door de ruimte heen. Opzoek naar een afdeling waar boeken zouden staan die hem zouden interesseren. Hij stopte even toen hij een bordje zag hangen: ’Boeken van de Wereld der Elementen.’ Iden was benieuwd welke boeken hij zou aantreffen over zijn thuis planeet. Hij liep er met een iets snellere pas naartoe en keek naar de rijen boeken die er stonden. Het was er een stukje donkerder dan voor in de ruimte. De ramen en lampen gaven wel licht maar niet erg veel omdat de hoge kasten het licht ook tegen hielden. Met zijn vingers gleed hij over de kaften van de boeken terwijl hij de namen las.

Valerie liep de bilbiotheek in. Ze was al lang niet meer in de bilbiotheek geweest, ze wist nu ook niet waarom ze er überhaupt was. Ze liep wat door de rijen met boekenkasten heen, nu al geïrriteerd door de dode en stille sfeer die hier in de lucht hing. Nieuwsgierig keek ze naar de boeken die verschillende mensen allemaal uitkozen. Het was maar waar je interesses lagen, hmm? Ze keek verbaasd naar de jongen bij de boeken over de Wereld der Elementen. 'Vanwaar de interesse?'

Dit was dé plek voor Mei. Ze kon genieten van de stilte en de rust die deze ruimte met zich mee bracht. Bovendien hield ze van lezen. Het feit dat ze hier zoveel informatie kon opslaan over alle mogelijke onderwerpen. De specialiteiten, de andere werelden. Dingen die haar op dit moment echt nieuwsgierig maakte. Ze werd kort begroet door de bibliothecaresse. Ze kwam hier wel vaker de laatste tijd. Een plekje waar ze zich gewoon kon verstoppen achter een boek en niemand die haar zou storen. Want wie zou haar dan ook aanspreken? Bijna niemand had dat nog gedaan. Niet dat ze dit erg vond. Ze was geen persoon dat graag met andere mensen sprak. Het was lekker koel in de bibliotheek dus dat was ook geen probleem. Ze begon langs de boekenkasten te lopen. Zoekend naar iets dat haar aandacht zou trekken.

Iden keek op en keek naar het meisje dat hem duidelijk een vraag stelde. Hij keek naar haar witte haar. Maar wat hem meer opviel waren haar ogen die diep rood leken te zijn met lichte hintjes van bruin. Hij realiseerde zich weer dat ze een vraag had gesteld. "Omdat ik er vandaan kom" zei hij nogal droogjes. Hij dacht dat het ondertussen wel duidelijk was dat hij niet was zoals de meeste die hier wonen. Maar hij had nog niet eens een klein deel van de bevolking gezien wie weet kon hij hier wel prima tussen blenden. Hij keek haar recht in haar ogen aan een kleine grijns vormde zich rond lippen. "En vanwaar de interesse in mijn interesse?"

Valerie knipperde verbaasd met haar ogen toen hij vertelde dat hij daar vandaan kwam. 'Serieus!?' Dat kwam er misschien iets te enthousiast uit. En te hard, als ze de blik van de bibliothecaresse zag. 'Dat is serieus tof, ik ben nog nooit echt buiten Namida geweest, behalve nu voor school dan. Maar hoe kom je dan hier? Hoe is het daar?' Okay, te veel vragen, misschien?

Verstoord keek Arya op van haar schrift. Een eindje verderop hoorde ze mensen praten, hoewel dat niet toegestaan was. Ze bleef een tijdje voor zich uit staren, maar stortte zich toen weer op haar schrift, en haastig begon ze een nieuwe scene uit het verhaal neer te pennen, waarin Pythia wanhopig mannen van zich afsloeg, proberend om de zonde lust te overwinnen.

Iden’s ogen schoten kort open toen ze uit het niets tegen hem begon te ’fan-girlen’. "Ik wil het je wel vertellen. Maar laten we dat niet hier doen." zei hij zacht en legde zijn rechter hand op haar schouder. "Ik zoek wel een boek uit waar ik je van alles over kan vertellen en kan uitleggen, dan kunnen we misschien een keer iets afspreken?" ze hij op zachte uitnodigende toon.

Valerie trok een pruillipje toen hij dat zei. Als zij iets wilde weten dan wilde ze het direct weten, wachten was niet iets wat voor haar was weggelegd. 'Maar uit een boek kan ik ook dingen zelf halen! Da's anders dan dingen horen van iemand die er echt gewoond heeft!'

Katana liep de eindeloze rijen met boeken langs. Nog steeds alle titels lezen, geen enkel boek raakte ze aan. Ze kon al zo veel leren van alleen de titel. Nieuwe dingen leren deed ze graag, als ze er maar niet te veel moeite voor hoefde te doen. Haar handen zaten verborgen in haar diepe zakken om zo veel mogelijk van haar lichaam af te dekken. Ze zag een paar anderen zitten lezen, tekenen, en praten. Ze wist dat er niet gepraat mocht worden, maar was dat haar probleem? Ze was alleen. Zonder expressie op haar gezicht liep ze verder totdat ze er genoeg van kreeg en de bibliotheek verlaatte.

"Ik vertel het je ook, alleen is het een stuk makkelijker met kaarten die in het boek staan" zei hij lacherig en liet haar schouder los. "Als we nou eens een keer ergens een kopje koffie gaan drinken dan kan ik je alles vertellen wat je wil weten." hij keek haar wat droogjes aan. Hij had nog niet mee gemaakt dat mensen zo geintreseert waren in waar hij vandaan kwam.

'Hmm.' Valerie keek hem even met samengeknepen ogen aan, nadenkend. 'Goed dan.' Ze gebaarde naar de boeken. 'Hophop, zoeken!' Nee, ze was niet nieuwsgierig, hoe kwam je erbij? Ze wilde gewoon alles weten. Heeel wat anders!