Gevecht in het zwembad

Joey hield er absoluut niet van als mensen hem belachelijk maakten, en dit leek verdacht veel op belachelijk maken. Zijn blik gleed naar een jongen iets verderop die het blijkbaar ook allemaal heel amusant leek te vinden. Hijzelf vond de hele situatie niet bepaald grappig meer. Het was dat hij niet het type was dat zich zomaar liet wegjagen, anders was hij zo verdwenen. Zijn eer stond echter op het spel, en dat was dus even niet de bedoeling. 'Goed,' begon hij demonstratief, terwijl zijn blik van de rokende jongen teruggleed naar het meisje. 'Ik daag jullie beiden uit voor een gevecht in het water. Jullie twee tegen Sephy en mij.' Hij zou wel eens even laten zien dat hij heus geen lachertje was. Dat hij Sephy vantevoren niet even had ingelicht over zijn plannetje vergat hij voor het gemak maar even.


((ik moet werken bye!!!))

Damon was nog steeds met veel plezier aan het kijken maar schrok even toen de jongen hem opeens aansprak. Niet eens echt aanspreken maar uitdagen voor een gevecht. Hij trok zijn wenkbrauw op en drukte zijn sigaret uit. 'Je wilt ons uitdagen voor een gevecht..', vroeg hij. Terwijl hij het voor zichzelf hard op uit sprak moest hij ontzettend lachen. Dit was hilarisch, ze gingen vechten om een vliegje.. Hij ging vechten met iemand die voor geen meter kende. Daarbij was het een meisje. En hij dacht dat meisjes veels te bang waren om een nagel te verliezen. Nou ja misschien sloeg ze het gevecht wel af en hoefde hij zich ook niet in te spannen. Maar hij als unit van 1.92 kon natuurlijk geen gevecht af slaan.

Sephy trok even haar wenkbrauwen op toen ze hoorde dat ze meedeed aan een gevecht in het water, maar toen grijnsde ze. 'He, daar heb je die spanning,' zei ze flauwtjes lachend tegen Joey, maar ze probeerde serieus te kijken toen ze zag dat dit heel belangrijk voor hem was. Jongens en hun eer... Nou ja, vandaag zou in ieder gesl een stuk spannender worden dan de vorige dag, en ze zou haar ouders wat te vertellen hebben als ze hen vanavond een brief zou schrijven. En haar zusje zou zo opgewonden zijn. Ze glimlachte nogmaals, en keek toen naar het onbekende meisje en de onbekende jongen. De jongen was heel lang, zeker vergeleken met Sephy zelf, maar ze ging niet voor hem terugdeinsenhij moest die egoïstische blik maar eens kwijtraken.

Avice kon haar lachen nu echt niet meer in houden. Schaterend keek ze naar de jongen die dan haar partner in crime zou moeten zijn. Oh, het was die roker. Ach. 'Ik zal mezelf in ieder geval even voorstellen, mocht ik dit niet overleven, dan weet je tenminste wiens dood je hebt veroorzaakt. Avice Roisin.' Ze stak haar hand vriendelijk naar hem uit.


((sorry ik was vergeten te reageren))

Joey keek een beetje twijfelachtig naar Avice' uitgestoken hand, maar toverde uiteindelijk een grijns op zijn gezicht. 'Joey,' stelde hij zichzelf voor. 'Gelukkig heb je jezelf al een beetje voorbereid op je ondergang, ik was namelijk niet van plan om te gaan verliezen.' Eindelijk! Actie! Dit was stukken beter dan een beetje doods ronddobberen in het water. Hij draaide zich om, zwom naar zijn partner toe en keerde haar vervolgens de rug toe. 'Klim maar in mijn nek,' zei hij, terwijl hij zijn blik liet afdwalen naar de tegenpartij. Het viel hem nu pas op hoe groot de roker wel niet was. Een stuk groter dan hij, en een stuk gespierder ook. Maar dat betekende niet dat Joey zomaar zou opgeven! Absoluut niet zelfs. Hij was sterker dan de meesten van hem verwachten, en als Sephy ook nog een beetje sterk was kwam dat helemaal goed zo.

Damon liet een diepe zucht klinken. Hij had hier niet zoveel energie voor. Waarom hadden ze een gevecht? Alleen omdat die Avice een vliegje had verzopen. Daarbij, Damon had niet eens een zwembroek aan, fijn nu werd zijn broek nat. Hij had geen idee wat voor gevecht dit zou worden en keek wat verbaast naar Joey die zei dat het andere meisje op zijn nek moest. 'Wacht.. serieus? Gaan we zo'n trek-en-val ding doen?', Damon trok verbaast zijn wenkbrauwen op. Maar aan de andere kant kreeg hij wel Avice op zijn nek. Dat maakte een hoop goed. 'Oke, let's do this', zei Damon met een grote grijns rond zijn lippen.

'O god,' mompelde Sephy, maar ze deed wat Joey zei, en klom zonder veel problemen op zijn nek. Alles zag er veel overzichtelijker uit vanaf hier, maar toch keek ze een beetje benauwd naar haar tegenstanders. Ze waren allebei lang, langer dan zij. Maar, ze ging heus niet zomaar opgeven. En het was toch maar een spelletje, zelfs als ze zouden verliezen zou er niets ergs gebeuren. Maar toen kwam de competitieve Sephy naar boven. Maar je gaat niet verliezen, waag het niet! En weet je, het zat nog best comfortabel. Ze zouden zelfs een goede kans maken, bedacht Sephy nu. Ze moesten een goede kans maken. Verliezen was nu geen optie meer. Ze ging wat rechterop zitten balde haar handen even tot vuisten, waarna ze haar blik weer op de tegenpartij richtte.

'Kom dan, hoe je ook heet!' riep Avice lachend naar de roker. Dit was zij op haar best, in het middelpunt van de aandacht, de touwtjes voor het grootste deel in handen en duidelijk in het voordeel, want zowel zij als haar teamgenoot waren langer dan hun tegentanders. Ja, dit was leuk.

'Schiet eens op daar aan de overkant!' riep Joey naar zijn tegenstanders toe. Het klonk niet geïrriteerd of kwaad, maar stiekem hoopte hij toch wel echt dat ze nu eens gingen opschieten. Het duurde hem allemaal veel te lang. Niet dat Sephy zwaar was, hij voelde haar zelfs amper. Hij kon gewoon niet wachten om die twee eens te laten zien wie er nu wel of niet beter was. 'Sowieso dat wij dit gaan winnen,' moedigde hij zijn teamgenootje aan. Het wachten maakte hem alleen maar fanatieker.

Damon sprong maar gewoon het water in. 'De naam is Damon', zei hij terwijl hij er nog even snel een vette knip oog door heen dauwde. 'Dit wordt hilarisch', zei Damon lachend toen hij tegen over Joey stond, zelfs met het meisje op zijn nek staken ze nog niet veel boven hem uit. Damon was niet van plan om te verliezen maar op de een of andere manier kon hij dit spelletje absoluut niet serieus nemen, daar was hij veel te arrogant voor. 'Nou klim op me nek, dan doen we dit even snel', zei Damon met een enorme grijns.

Sephy begon zich meteen te irriteren aan de roker, Damon. Hij zat zo vol zelfvertrouwen dat het haar nog meeviel dat hij niet uit elkaar spatte. Ze zouden hem wel eens laten zien dat hij heus niet zo makkelijk van hen zou winnen. Laten we eens zien wie er het laatste lacht, Damon, dacht ze bij zichzelf, hoewel ze opnieuw wel een beetje werd geïntimideerd door Damons lengte. 'Sowieso.' Mompelde Sephy terug. Het meisje leek haar daarintegen wel aardig, aardiger dan haar teamgenoot in ieder geval. Maar zij wilde dit winnen! 'Nou, kom op dan!' Zei ze tegen de andere twee. Zo met de oplopene spanning begon ze er steeds meer zin in te krijgen, en begon de energie te bruisen.

Avice klom op Damon's nek, waardoor de puntjes an haar tenen maar net het water raakten. 'Jezus man jij bent lang. Ik ben Avice trouwens.' Nadat ze zichzelf goed geinstaleerd had, liet ze haar handen op zijn hoofd rusten.

Zodra ook Avice haar plaats ingenomen had liep Joey op het stel af en bleef vlak voor Damon staan. Nu er iemand in zijn nek zat en het hem extra moeite kostte om omhoog te kijken, leek het net of Damon nog groter was dan even geleden. Maar goed, dit spel had vrij weinig met lengte te maken. Sephy kon ook proberen Avice te kietelen, zodat haar grip wat losser werd, en haar vervolgens van Damon af duwen. Joey zelf moest er vooral voor zorgen dat Sephy in zijn nek bleef zitten. Dat moest wel lukken
'Klaar?' vroeg hij uiteindelijk, als een soort van startsignaal.

Sephy grijnsde. 'Klaar.' Zei ze instemmend. Het lukte haar nog verbazingwekkend goed haar evenwicht te bewaren, dat had ze niet verwacht. Eigenlijk had ze verwacht dat ze meteen weer in het water zou vallen, maar dat viel dus nog mee. En nu ze dat eenmaal door had, kreeg ze ook wat meer moed. Het zou natuurlijk wel moeilijker worden als ze echt gingen bewegen, maar het moest hen maar gewoon lukken, besloot Sephy. Joey kon haar wel houden, vast wel. Ze probeerde manieren te bedenken om Avice van Damon af te krijgen. Het eerste wat in haar op kwam was: duwen! En toen: kietelen! Moest allebei best goed lukken, als ze maar een beetje haar best deed, en zichzelf kennende zou ze dat zeker doen.

Damon was vrij breed dus het zou voor Avice niet moeilijk moeten zijn om te blijven zitten aangezien ze erg smal leek. Toch hield Damon haar benen voor de zekerheid vast. Er stond nog steeds een brede glimlach op zijn gezicht omdat Damon zeker wist dat dit al verloren zaak was voor de tegen partij. Damon gaapte overdreven en zette alvast een paar stappen in de richting van Joey. 'Dus .. wat nu, geven jullie gewoon op of gaan we dit echt doen', lacht Damon

Avice besloot zich maar even niets ana te trekken van Damons handen op haar benen, zolang ze maar niet te hoog kwamen. Toch was ze blij dat hij haar vast had, want toen hij voor haar onverwachts een stap zette, wankelde ze even. Maar ze had haar evenwicht even snel weer terug en kon het nie tlaten hardop te lachen om de situatie. En dat alles om een kutvlieg die nu toch al dood was.

'Sorry, maar het woord opgeven staat niet in mijn woorden boek. Het woord verliezen overigens ook niet.' Het maakte niet uit hoe, maar Joey zou winnen. Desnoods moest hij vals spelen, als hij maar zou winnen. '3.. 2..' Hij klemde zijn handen strakker om Sephy's benen, zodat die niet kon vallen, en wierp de jongen voor hem nog een strijdlustige blik toe. '1, GO!' Op zijn eigen startsignaal probeerde hij de jongen onderuit te duwen met zijn eigen been, maar hij kwam al snel tot de conclusie dat hij wel heel erg stevige benen had. Oei.

Damon schaterde nu bijna van het lachen. 'Cliché', lachte hij. Op de tel 1 zette Damon een klein stapje terug zodat Joey er nog moeilijker bij kon. Hij greep Avice' benen nog iets beter vast en expres ietsje hoger. Niet dat hij wilde verliezen door Avice nu heel erg boos te maken, maar hij kon het gewoon niet laten. Damon liep met nogal langzame passen half om hem heen zodat Avice haar misschien van achter kon aanvallen. Zelf had hij niet zoveel zin om echt iets te doen.

Avice pakte de arm van het meisje waarvan ze de naam niet wist en trok er een beetje aan, om te kijken hoe ze zou reageren en of ze iets in de richting van sterk was. Ze was even vergeten dat ze dat zelf eigenlijk helemaal niet was, maar aangezien ze er niet aan dacht kon ze zich ook geen zorgen erover maken/

Anders blazen we hier weer leven in! Want ik vond mn wel veelbelovend

((Yeah))

Sephy was even uit evenwicht geraakt toen Joey begon te lopen, maar na enkele seconden had ze het weer hervonden. Het was even wennen, maar ze was er klaar voor toen het andere meisje haar arm greep en eraan trok. Ze trok haar arm terug en probeerde die van het andere meisje om te draaien. Ondertussen leken de jongens in hun eigen "gevecht" te zitten, wat het Sephy niet veel makkelijker maakte, al lukte het haar, vond ze zelf, nog redelijk goed om zichzelf staande te houden. Ze rechtte haar rug zodat ze wat groter leek, maar het feit bleef dat die Damon onvoorstelbaar lang was en zijzelf gewoonweg niet, al probeerde ze dat teniet te doen door tegen zichzelf te zeggen dat als zij en Joey slim zouden zijn, het alleen maar in het nadeel van Damon zou werken.