Het water gevecht

Een plagerijtje dat uit de hand is gelopen is uitgelopen tot een georganiseerd watergevecht in het parkje. De jongens tegen de meiden. Om klokslag 12 uur zal de strijd losbarsten. Alle wapens zijn toegestaan, als het maar water bevat en geen echte kogels. Gelieve niet de school in te gaan omdat Merlyen je anders kan betrappen. Doe je dit toch, riskeer je een straf.

Team jongens:
-Sergio
-Nate
-Mogelijk nog iemand anders

Team meisjes:
-Feathery
-Valerie
-Avice

Met haar waterpistool in de aanslag kwam Valerie het park binnenlopen. Ze had haar haren vastgebonden in een hoge staart, leek haar wel zo handig, en maar wat simpele kleding aangedaan waarvan ze niet bang was dat ze vies werden. Ze was er hélemaal klaar voor. Gelukkig was ze niet bang voor een beetje water, maar wie daagde dan ook iemand met IJs & Kou als specialiteit uit voor een watergevecht? Dan wilde je gewoon verliezen! Ze wierp een blik op de tijd. Biiiiiiijna.

Feathery wierp een blik op de klok. Bijna twaalf uur. Bijna twaalf uur. Ze was er al helemaal klaar voor. Ze wist zeker dat ze zich niet zonder slag of stoot over zou geven. Nee, ze zou overleven. Bovendien wilde ze iedereen maar wat graag laten zien wat ze waard was.

Avice wist nog niet helemaal waarom ze had toegestemd een watergevecht te houden, maar toch liep ze uiteindelijk met een plastic knalgroen met oranje enzo waterpistool het park in.

((zo random want ze kent jullie niet eens en het is zooooo niet haar karakter haha))

(( Mag ik nog meedoen? Pleaaaase. Ik doe wel alsof ik een jongetje ben ))

( (Booyah!) )

Nate was een beetje te laat voor het gevecht. Op zijn waterdichte horloge gaf het aan dat het al 2 minuten over 12 was, maar natuurlijk was hij weer eens in slaap gevallen na zijn brunch ontbijt voedsel maaltijd. Daarom had hij zich in wat random groene leger kleding gehesen. Wel had hij de tijd genomen om een rode band in zijn haar te knopen en met een oogpotlood dat hij van een meisje had gejat groene strepen op zijn wangen getekend. Daarna was hij op zoek gegaan naar Sergio, om hem te proberen dezelfde behandeling te laten ondergaan.

Feathery pakte haar grote knalblauwe waterpistool met bepaalde witte knopjes en lijntjes en liep vast naar beneden om zich te verstoppen. Dan zou ze straks geen makkelijke prooi zijn. Het was erg warm vandaag, dit watergevecht was voor haar deels verkoeling, maar alsnog wilde ze niet door de anderen geraakt worden. Dan zou ze zichzelf wel wat afkoelen met haar eigen water. Verliezen stond niet in haar persoonlijke woordenboek. Ze mocht dan pas veertien zijn, en veel jonger dan de meeste anderen, ze hadden haar vast niet voor niets uitgedaagd.

Aimée had eigenlijk geen flauw idee waar ze in beland was, maar een watergevecht had haar gewoon enorm leuk geleken. Twaalf uur precies, dat was het tijdstip waarop ze van start zouden gaan. Ze had gehoord dat ze bij voor haar twee onbekende jongens in het team zat, wat ze helemaal niet erg vond. Aimée had een enorm waterpistool bij die tot de nok toe gevuld was. Ze was er klaar voor.

Een beetje twijfelend stond Sergio naar zichzelf te kijken in de spiegel die in de jongens-kleedkamer hing. Hij was helemaal gekleed in leger-kleuren, met op zijn gezicht twee donkergroene strepen onder zijn ogen en een zwarte haarband in zijn haar. Ook droeg hij zwarte laarzen en hing er om zijn schouder een van de grootste waterpistolen die hij ooit had gezien. Nate had erop gestaan dat ze zich zo zouden kleden, maar Sergio betwijfelde of het iets zou uitmaken. De jongen die hij ontmoet had bij de grotten had hem uitgenodigd voor dit watergevecht en omdat hij nog nooit zo iets gedaan had - en om dat hij slecht nee kon zeggen - had hij besloten mee te doen. Maar hij had nooit ja gezegd als hij wist dat hij er zó bij moest lopen. Snel vulde hij nog even zijn waterpistool - hij had het al vier keer opnieuw gevuld, alleen maar om zeker te weten dat hij vol zat - en toen liep hij de kleedkamer uit, op zoek naar zijn teamgenoten.

Het klokkenspel hoog in de toren van de school begon te spelen. Twaalf uur precies. Feathery zat inmiddels al in een van de bomen uitkijkend op een open plek. Laat ze maar komen, dacht ze.

'Wajoo,' zei Nate toen hij aankwam op het veld. 'Zijn jullie er allemaal al?' vroeg hij. Zelf probeerde hij maar te doen alsof hij niet echt doorhad dat hij een beetje te laat was. Hij had nog naar zijn waterpistool moeten zoeken ook. Het felgele met paarse ding bungelde om zijn schouder. Hij had de grootste gekocht die hij kon vinden, al was het naar zijn zin nog niet groot genoeg. Hij ging ervan uit dat het alsnog om de haverklap bijgevuld zou moeten worden.

Valerie keek met een brede grijns naar de rest in het park. Ze vroeg zich af wie er bij haar in het team zat, aangezien ze niet de verkeerde mensen wilde neerschieten. Ze hield haar rood met witte waterpistool alvast in de schiethouding, voor het geval iemand dacht haar onverwacht te kunnen latem schrikken. Naha. Ging niet lukken.

Avice had zich voor de verandering ook in gemakkelijke kleding gestoken, tot en met de (vrouwelijke moderne modieuze) cargo broek en laarzen, want he, je moet wel in thema komen. Snel voegde ze zich bij Feathery die verdekt opgesteld stond

Feathery keek uit over de anderen die zich verzamelden. Ze wist dat er een meisje niet in hun team zat. Ze zou er zo achter komen. Voor die tijd zou ze de boom absoluut niet verlaten. Ze ging wat meer achter de beschutting van de bladeren zitten en oefende op een onwetende merel boven in de boom. Wel had een meisje haar opgemerkt waarvan ze wist dat die bij haar hoorde, ze dacht dat haar naam begon met de 'A' maar dat wist ze niet zeker.

Een beetje haastig kwam Sergio het park in gerend, en vrijwel meteen zag hij Nate staan. Gelukkig zag hij er net zo idioot uit als hij, dan was hij tenminste niet de enige. Eén moment had hij nog getwijfeld of Nate het niet express had gezegd, zodat hij daar in het park voor gek zou staan, maar dat zou hij nooit doen. Nouja, dat dacht hij. Zodra hij in de buurt van Nate kwam stak hij zijn hand op. 'Waar is de tegenstander?' Hij was eigenlijk wel benieuwd wie het tegen hen op wilden nemen, en of ze eigenlijk wel een kans maakten. Hij hoorde de klok twaalf uur slaan en vroeg zich af waar iedereen nou was.

Aimée was op zoek naar haar teamgenoten. Zelf had ze niet heel veel moeite gedaan aan haar outfit, ze had maar gewoon een beige broek aangedaan met een zwart shirt. Voor de grap had ze ook met felrode lippenstift twee oorlogsstrepen op haar wangen getekend, om alvast in de stemming te komen. Toen ze eenmaal haar teamgenoten gevonden had, voegde ze zich bij hen en wachtte geduldig af tot het gevecht zou losbreken.


((ps; feathery ik snap je niet?))

'De tegenstander is altijd overal,' zei Nate quasi geheimzinnig tegen Sergio. "Maar in dit geval heb ik begrepen dat de meisjes onze tegenstanders zijn. Makkie dus,' zei hij lachend, al wist hij best dat meisjes vonden dat zij niet gemakkelijk waren en dat zij ook best wat konden. Op zich was hij het met hen eens, behalve vandaag, nu hij een spelletje tegen ze moest spelen. Hij was nogal fanatiek en hij moest en zou winnen.

((Feathery zit in een boom, verdekt opgesteld, maar wel een beetje zichtbaar. Dat meisje met de A is Avice, voor wie dat niet meekreeg.))

Sergio haalde even zijn schouders op en wees toen naar een meisje dat net aan kwam lopen. 'Dus zij is de vijand?' Het leek hem niet zo'n slimme zet, openlijk naar je vijand toe lopen maar misschien moesten ze nog wat spelregels doornemen. Hij ging er vanuit dat er wel wat regels waren. Hij hoopte het.

Avice besloot dat de verdekte opstelling stom was en liep voorzichtig naar de rand van het veldje waar de rest stond, haar wapen in de aanslag, in haar hoofd al strategieën die ze kon gebruiken om te winnen. Het merendeel hiervan bevatte meerdere vormen van vals spelen, al wist ze de regels nog niet eens.

Valerie wist al dat de jongens sowieso de tegenstanders waren, maar ook een meisje. Dat meisje had ze wat meer moeite mee, dus ze besloot zich maar op de jongens te richtten. Vanachter de struik waar ze zat richtte ze haar waterpistool op hen. Ze voelde zich trouwens heel stoer met dan reuzachtige ding. Na even goed te richten haalde ze grijnzend de trekken over. Iemand moest toch beginnen?

Feathery begon langzaam omlaag te klimmen, maar ze was nog niet van plan haar schuilplaats te verlaten. Ze wist uit ervaring dat je overleefde door slim te zijn, niet door roekeloosheid. En al was dit maar een watergevecht, het was ook een hele goede oefening. Tevreden zag ze dat een meisje begonnen was met schieten op de jongens. Dan was haar team dus compleet.

'NEE!' riep Aimée snel. Door haar teamgenoten aangevallen worden leek haar toch niet zo'n goede binnenkomer. 'Ik zit in jullie team!' riep ze er snel achteraan. Precies op het moment dat haar geroep was afgelopen, bedacht ze zich dat haar stem verheffen niet zo slim was, aangezien het andere team vast dichtbij was. Snel hield ze haar wapen in de aanslag, klaar om te vuren. Het leuke was, dat door haar specialiteit het water behoorlijk koud was. NICE

'Ik zeg, gaaaan!' zei Nate, en hij maakte een oerkreet ten teken dat hij was begonnen. Hij pakte zijn pistool in de aanslag en hij richtte hem op het meisje dat zich zojuist naar het veldje begaf, Avice. Toen trok hij zijn pistool terug. 'Wacht wacht wacht!' riep hij. 'Uh, wat zijn de regels bij zo'n spel?'

Dat het meisje bij hen in het team zat, had hij niet aan zien komen. Maar hij had niet lang de tijd om er over na te denken, want vrijwel meteen nadat Nate had voorgesteld om te gaan voelde hij een koude straal water in zijn nek. 'Aaaah!' Snel draaide hij zich om, greep een beetje onhandig zijn pistool en begon met schieten, al had hij geen idee waar het water vandaan kwam. 'Volgens mij moeten we het daar maar later over hebben, Nate!'