De ontdekking van de vervallen kerker.

Titel: De ontdekking van de vervallen kerker.
Inhoud: Het is avond, bijna tijd om naar bed te gaan! Devon en Merlyen lopen door de school om iedereen naar bed te sturen. Maar er zijn vier leerlingen die elk om hun eigen reden nog helemaal niet terug naar hun kamer willen. Zij sluipen alle vier apart door de school. Alle vier komen ze terecht op de begane grond, waar een deur op een kier staat die naar de kelders leidt. In de kelders ligt ergens een luik in de grond, die leidt naar een kerker die helemaal niet bij MHS hoort, maar bij het gebouw dat er stond voordat MHS er was. Wat huist er allemaal in deze kerker? En wat gebeurt er als het luik plots dicht valt als ze alle vier binnen zijn en ze niet meer naar buiten kunnen?
Locatie: we beginnen allemaal op een andere plek in de school. Uiteindelijk is het de bedoeling dat we alle 4 in de kerker terecht komen. Hoe maakt me niet uit, als je er maar komt.
Aantal personen: 4
- Thim
- Dani
- Aimée
- Archibald

VOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOVLOVL

We beginnen pas als ik het zeg! Wie het eerst komt wie het eerst maalt.

WE BEGINNEN~
---

Thim had de oproep gehoord dat het tijd was om terug te gaan naar zijn kamer. Langzamerhand raakte hij in paniek. Ten eerste omdat hij niet terug wilde naar zijn kamer want daar was die blonde bimbo waar hij de kriebels van kreeg, en ten tweede had hij Lars nog niet gezien sinds ze op de school waren aangekomen. Thim wist dat Lars er een hekel aan had om alleen te zijn. Misschien was hij wel ergens hopeloos verdwaald!
Met grote stappen beende Thim door de school. Hij had geen flauw idee waar hij allemaal heen ging maar dat maakte hem ook niet uit. Als hij zijn zweefeekhoorn maar vond.
Na een tijdje zag hij ergens op de begane grond een deur op een kier staan. Hij trok hem nieuwsgierig open, zich afvragend of Lars hier misschien door verdwenen was. Voor hem liep een hele lange trap het duister in. Een beetje aarzelend trad hij stap voor stap naar beneden. Stiekem hield hij niet zo van het donker. Stel je voor dat het beneden stikte van de vlinders... en dan zou hij dat niet eens merken!
'Lars?!' riep hij. Zijn stem echo'de door de ruimte.

Een kleine, ietwat irritante zweefeekhoorn had zich bij Aimée gevoegd. Het beestje bleef maar tetteren. Het leek bijna alsof het diertje een gesprek met haar probeerde te voeren, niet wetende dat er een enorme taalbarrière was die dat onmogelijk maakte. Maar het diertje moest toch een baasje hebben, ze kwamen immers niet in het wild voor in deze omgeving. Hopeloos zocht ze om zich heen naar een persoon wat mogelijk zijn of haar eekhoorn kwijt was en nu bezorgd zou zijn, niet wetende waar het uithing.

Hoewel Dani de school geweldig vond, kon ze niet ontkennen dat ze toch nog heel erg moest wennen aan de nieuwe omgeving. In slaap had ze niet kunnen komen, hoe lang en hard ze ook geprobeerd had, en uiteindelijk was haar nieuwsgierigheid haar de baas geworden. Ze had wat vluchtig een jasje aangetrokken en vervolgens de gang op geslopen. Dat 's nachts over de gangen sluipen verboden was, wist ze niet. Wat kon het de Heerseres nou schelen of ze door de school slenterde of in haar bed lag? En Dani zelf kon het al helemaal niet schelen, die was gewoon blij dat ze even iets te doen had. Nadat ze een hele poos in het donker rondgedwaald had hoorde ze opeens van verderop een onbekende stem, die haar meteen nog nieuwsgieriger maakte dan ze al was. Zonder over de gevolgen na te denken schoot ook zij richting de kelder, om vervolgens voorzichtig de trap af te klimmen.

Archie was een avondwandeling aan het maken met Rosie toen er afgeroepen werd dat het bedtijd was. Daar had hij overduidelijk nog geen zin in! Het nieuwe gebouw was veel te interessant. Zouden er strenge straffen zijn als je niet in bed lag 's nachts? Archie had de regels van de school maar heel vlug bekeken en nu wist hij het natuurlijk niet meer. Maar zo erg kon het niet zijn, toch?
Zijn zaklamp had hij dus maar weggestopt, aangezien dat hem alleen maar sneller zou verraden. Maar zo in het donker was de school best eng. Achter elk hoekje of kantje zat wel een schaduw in één of andere enge vorm. Archie was natuurlijk héélemaal niet bang - ahum- maar Rosie was dat wel. Ze klampte zich aan hem vast en maakte piepende geluidjes bij elke schaduw die ze zag. "Niet bang zijn, joh." Fluisterde Archie haar toe. "Er kan toch niks gebeuren! Deze school is heus wel veilig."
Ze liepen dus gewoon verder, totdat Archie ergens voetstappen hoorde... Ieh, toch wel eng! Hij zette het op een loopje en glipte een lichtjes openstaande deur binnen. Pfioeuw, hij was ontsnapt!

Het eekhoorntje had zich gehuisvest op haar schouder, waar het nog makkelijker en effectiever in haar oor kon tetteren. 'Waar is je baasje dan?' Aimée besloot om maar te reageren op het beest, misschien zou hij dan stoppen met in haar oren blèren. Nadat ze het gezegd had, bedacht ze zich echter dat het er behoorlijk autistisch uitzag om in het openbaar tegen dieren te praten. Maar ach, er was hier toch niemand op dit tijdstip. Waarom ze zelf nog niet in bed lag, had ook als reden dat ze simpelweg verdwaald was. Deze school was veel te groot om blindelings je kamer te kunnen vinden. In de verte dacht Aimée voetstappen te horen, maar al snel vervaagde ze. Ze hoopte dat het de conciërge niet was. Op de eerste dag een flinke overtreding begaan was niet echt een succesvolle binnenkomer.

Thim stond beneden in de kelders. Het was hier verschrikkelijk donker en hij zag geen hand voor ogen. Er moest toch ergens een lichtknop zijn? Zijn handen tastten trillerig de koude muren af, tot hij uiteindelijk een hendel vond. Hij trok hem om en keek toe hoe de gangen van de kelders werden verlicht door ouderwetse fakkels. De gangen bestonden uit ruimtes die met openstaande deuren aan elkaar verbonden waren. Hier en daar stonden wat stellages, maar erg veel troep lag er niet in de kelders. Dat kreeg je met een nieuwe school.
Heel even keek hij over zijn schouder, en een vermoeden dat hij heel even had gehad werd bevestigd. Er stond iemand achter hem. Een vrouwelijk figuur.
Jezus, het stikte hier echt van de vrouwen.
'Ga weg, ik was hier eerst,' bromde hij naar het mens. Hij had totaal geen zin in vrouwelijk gezelschap. 'Lars?!' riep hij nogmaals door de kelders, het meisje negerend. 'Zit je hier ergens?'

Archie hoorde opeens nogal wat kabaal. Het leek wel.. Een dier? Ja, het waren duidelijk dierengeluiden! Naarmate hij verder stapte, werd het steeds luider. En toen kwam er opeens ook een meisjesstem bij! Ze waren niet alleen! "Hallo? Waar ben je?" Vroeg Archie, tastend in het duister. Misschien wist dit meisje wel waar ze waren beland.

Dani had niet in de gaten gehad dat de jongen die ze had horen roepen zo dichtbij was en was daardoor bijna tegen hem aangelopen. Ze was pas tot stilstand gekomen toen hij zich opeens omdraaide. Net op tijd dus. Helaas was de jongen niet bepaald blij om haar te zien. Niet iets wat ze nog nooit had meegemaakt, wel iets waar ze zich toch nog druk om kon maken. Zeker als diegene er eigenlijk helemaal geen reden toe had. Ze wist eigenlijk niet zo goed wat ze van de jongen moest denken. Aan de ene kant vond ze hem maar een arrogant persoon, iets waar ze echt een hekel aan had. Aan de andere kant leek hij iemand kwijt te zijn en had ze ergens toch wel medelijden met hem. Ze was zo in gedachten verzonken geweest dat ze niet eens doorhad dat ze jongen maar een beetje aan het aanstaren was. 'Wie is Lars?' vroeg ze uiteindelijk. Zoals altijd was haar nieuwsgierigheid haar weer eens de baas.

Ineens begon het rare beest nogal spastisch te doen en aan Aimée's jasje te trekken. Alsof het beest haar mee wilde sleuren. Aimée probeerde zich er niets van aan te trekken en maar gewoon door te lopen. Ze had het idee dat haar kamer toch een aantal trappen naar beneden was, deze verdieping kwam haar namelijk helemaal niet bekend voor. Het spastische dier begon steeds heviger te trekken. 'Wat is er nou?' vroeg ze ietwat geërgerd aan het beestje, die reageerde door een paar keer hard te schreeuwen. 'Ssssht, straks maak je iemand wakker, of nog erger, je lokt een conciërge hier naartoe en dan word ik meteen van school gestuurd.' Ineens hoorde ze een stem achter zich. 'Hallo? Ben jij een conciërge, zo ja, dan ben ik hier niet, heb jij mij nooit gehoord en ga ik binnen nu en drie seconden heel hard rennen.'

Archie grinnikte even. Klonk hij dan als een strenge conciërge die meisjes ging straffen? Nee toch, haha!
"Nee joh, ik ben een beetje.. Verdwaald." Gaf hij eerlijk toe. Maar verdwalen kon makkelijk in het donker, dus ze kon hem niet veroordelen! "Enig idee waar we zijn? En tegen wie of wát was je aan het praten?" Archie stuurde ineens al zijn nieuwsgierige vragen op haar af. Vond ze vast niet erg.

'Lars is mijn eekhoorn, maar dat gaat je niks aan!' zei Thim, niet een bijster intelligente combinatie van woorden. Hij keerde zijn rug naar haar toe. Het meisje keek hem maar vreemd aan en daar kreeg hij de kriebels van. Ze had ook hele rare ogen, waar ze vast iedereen mee manipuleerde. Bah.
'Lars?!' riep Thim nogmaals, zijn handen tegen zijn mond. Hij liep de kelders door, terwijl hij alle hoeken en gaten goed bekeek. Het was niks voor Lars om zich in een kelder als deze te verstoppen, maar waarom had de deur anders open gestaan? Welk mens ging hier nou vrijwillig naar binnen? Juist, dat kon alleen een dier geweest zijn.

'Oh gelukkig! Ik schrok al. Ik heb hetzelfde probleem, ik heb geen flauw idee waar ik ben en een of andere rare eekhoorn heeft zich bij me gevoegd. Ik zoek z'n baasje, die zal vast doodongerust zijn inmiddels.' Aimée liep de richting op waar de stem van de jongen vandaan kwam. Het was zo donker dat ze niet verder kon kijken dan een luttele meter. Uiteindelijk zag ze een schim. 'Ik ben benieuwd hoe lang het gaat duren voor we zijn waar we moeten zijn. Straks zitten we hier morgenochtend nog.' In haar hoofd speelde al verschillende taferelen af wat er kon gebeuren. Misschien konden ze hun kamers niet vinden en zouden ze op de gangen dwalen tot morgenochtend vroeg en dan vervolgens met enorme wallen en een slaperig hoofd in de klas zitten. In het ergste geval zou ze zelfs in slaap vallen en zou de Heerseres haar voor altijd zien als "de slaapkop". Dat leek haar geen fijn idee.

Dani's mondhoeken krulden even omhoog na de tegenstrijdige opmerking die Thim zojuist gemaakt had, ook al snapte ze niet helemaal wat ze fout had gedaan. Ze had door de jaren heen wel geleerd dat er niet altijd een verklaring was voor het gedrag voor anderen, maar toch zat ze er meer mee dan ze zou willen. Dacht hij soms dat ze zijn eekhoorn gestolen had? Het leek er niet op, maar je wist maar nooit. 'Ik denk niet dat een eekhoorn zich in een kelder verstopt, tenzij hij zich wel heel goed zou willen verstoppen.. maar dan moet er wel iets mis zijn,' dacht Dani hardop na, ook al was Thim alweer verder aan het zoeken. Welke eekhoorn ging nou in een kelder zitten? Dat had ze nog nooit meegemaakt. Niet dat ze zoveel van dieren af wist, maar toch. Ze had heus wel iets geleerd.

'Precies! Er is vast iets mis!' riep Thim paniekerig. Hij zwaaide even wild met zijn armen. Waarom hij tegen het meisje bleef praten wist hij niet. Misschien was het omdat vrouwelijk gezelschap toch net iets beter was dan helemaal geen gezelschap. En hij had inmiddels wel gemerkt dat vrouwen de overgrote meerderheid hadden op deze opleiding. Misschien kwam het omdat in het Leger Des Duister het aantal agenten vooral uit mannen bestond... de kracht van de verleiding was immers groot. Niet dat hij zich ooit door iemand zou laten verleiden. Daar was hij veel te cool voor.
Een hol geluid kwam onder zijn voeten vandaan terwijl hij door de kelders liep. Nieuwsgierig keek hij naar waar hij op stond. Het was een luik. Stoffig en potdicht en dus onmogelijk dat Lars hier zat, maar toch was hij nieuwsgierig genoeg om er even stil bij te blijven staan. Ze waren toch al in de kelder? Wat deed een luik hier nou?

"Een eekhoorn? Zijn die dan zo tam?" Archie schuifelde ook haar richting uit totdat hij haar een beetje kon zien. Hij had nog nooit gehoord dat een eekhoorn naar mensen toe zou komen, maar misschien waren er andere soorten eekhoorns in de andere landen. "Waar kom je vandaan? Zijn er veel tamme eekhoorns daar?" Archie was dus duidelijk even afgeleid van de verdwalingskwestie.

'Ik heb geen idee, ik denk dat hij tam is en dus ook gewoon een baasje heeft, die nu zijn beest kwijt is. Die zoek ik nu dus. Ik durf trouwens niet te gillen over de gangen of iemand een eekhoorn kwijt is. Stel je voor dat ik mensen wakker maak, of dat iemand me ineens bij m'n nekvel grijpt en ik in het holst van de nacht me zou moeten melden bij de Heerseres, omdat ik ronddwaal op de gangen lang na bedtijd. En nee, waar ik vandaan kom zijn geen zweefeekhoorns, voor zover ik weet dan.'

Hoewel de jongen voornamelijk hatelijke opmerkingen naar haar hoofd had geslingerd, had ze toch wel een beetje medelijden met hem. Hij leek heel erg in paniek te zijn om zijn eekhoorn, en iemand die zoveel gaf om een klein diertje moest ergens toch wel iets goed in zich hebben? Dani probeerde zich de weg naar de kelder te herinneren, om erachter te komen of ze niet ergens een eekhoorn gezien had, maar ze kon zich niks dan stilte herinneren en al helemaal geen eekhoorns. Aangezien ze verder toch niks te doen had besloot ze om hem maar een handje te helpen. Niet dat ze ook maar enig idee had hoe Lars eruitzag, maar alle eekhoorns leken toch op elkaar? 'Lars?' probeerde ze, terwijl ze zoeken om zich heen keek. Erg succesvol was ze echter niet, ze hoorde niks behalve haar eigen ademhaling en soms wat geluiden die van de jongen afkomstig leken te zijn. 'Kun je hem niet lokken met eten?' vroeg ze uiteindelijk, ook al praatte ze eigenlijk tegen niemand in het bijzonder. Er moest toch iets zijn waarmee je eekhoorns kon lokken?

Archie knikte begrijpelijk. "Zal ik helpen met zoeken?" Vroeg hij vriendelijk. "Met twee verdwalen is minder eng als alleen, dacht ik zo.." Archie haalde zijn schouders even op. Opeens viel hem iets vreemds op. Een stukje verder in de ruimte, zag hij wat vaag licht.. En het kwam uit de vloer? Vreemd.
"Wat is dat daar?" Hij wees ernaar, maar dat kon het meisje natuurlijk niet zien!

'Graag!' Aimée kon wel wat help gebruiken, al klonk deze jongen niet alsof hij die hulp ook kon bieden. Wat hij zeg was echter waar, met z'n tweeën was toch minder eng dan in je eentje. Straks wandelde dat enge meisje met die zeis rond en werd ze ineens door haar in de pan gehakt. Daar moest ze niet aan denken. 'Heb jij vanmiddag misschien iemand gezien met een eekhoorn?' vroeg ze maar, misschien dat hij iemand wist. Het eekhoorn-geval was een beetje gekalmeerd inmiddels en zat inmiddels gewoon rustig op haar schouder. Misschien was het gewoon moe geworden van zijn eigen getetter. 'Ik heb geen flauw idee, even kijken? Misschien zijn daar wel mensen die ons de weg kunnen wijzen.'

Thim klemde zijn tanden op elkaar. Hij vond het meisje maar irritant. Ze was een bemoeial en probeerde maar behulpzaam te zijn, maar hij wist wel beter. Ze zou hem nu helpen, en dan moest hij haar zeker een andere keer weer helpen met iets heel stoms. Nou mooi niet, hij liet zich niet in de val lokken. Nooit stond hij bij mensen in het krijt, nooit.
Hij greep de hendel van het luik vast en trok eraan. Het was behoorlijk zwaar dus al snel moest hij twee handen gebruiken. Met een luid gepiep en gekraak zwiepte hij het luik uiteindelijk open. Een harde knal denderde door de kelder toen het zware hout op de harde vloer terecht kwam. Even dook Thim in elkaar, bang dat de Heerseres of Merlyen uit het niets zouden verschijnen om hem te straffen. Maar er gebeurde niks, dus richtte hij zijn blik op het luik. Het was helemaal niet logisch dat Lars hier zou zijn, maar hij had zo'n beetje de hele school doorzocht en dit was de enige plek waar hij nog niet gekeken had. 'Lars?' riep hij door het donkere gat. Een half verdorde houten trap liep naar beneden het duister in.

Dani schrok zich een ongeluk toen een harde knal opeens de ruimte vulde. Het deed haar denken aan onweer, een van de enige dingen die ze wél heel erg eng vond. Ze zaten echter in de kelder en voor zover zij wist was die redelijk geluidsdicht. Waarschijnlijk was het dus totaal iets anders. 'Wat gebeurt er?' vroeg ze, terwijl ze probeerde te ontdekken waar het geluid vandaan was gekomen. 'Ben je in orde?' Stel je voor dat de jongen onder een of andere enorme kast terecht was gekomen! Voorzichtig probeerde ze haar weg terug naar de jongen te vinden, om te zien wat er nou precies aan de hand was. Misschien had de knal wel helemaal niks met hem te maken gehad.

Zonder op antwoord te wachten van de jongen liep ze richting de opening. Naarmate ze dichterbij kwam, dacht ze stemmen te horen. 'Hallo? Is hier iemand?' Ineens ging de eekhoorn weer tekeer als een malle, alsof hij daar niet heen wilde. Aimée vond het maar niets. Ze hield niet zo van het donker, in het donker gebeurde altijd allemaal enge dingen, zoals in horrorfilms. Ineens hoorde ze een knal. Een kleine, hoge gil ontsnapte uit Aimée's mond. 'H-hallo?'

Thim zuchtte verslagen toen hij nog een meisjesstem hoorde. Maar dat was niet het enige wat hij hoorde. Het geschreeuw van Lars herkende hij uit duizenden. 'NEE NIET DAARHEEN! KOM WE GAAN OP DATE BUITEN NIET HIER ALSJEBLIEFFFT.'
Met een ruk draaide Thim zich om. Hij zag het meisje bovenaan de trap staan. Lars zweefde naast haar en trok hopeloos aan haar haren. 'Lars! Daar ben je! Ik zocht je al idioot!' riep Thim. Hij rende naar het meisje toe, het donkere gat achterlatend. Hij plukte Lars aan zijn staart uit de lucht en gaf hem een stevige knuffel. 'Ik maakte me hartstikke zorgen,' mompelde hij tegen de zachte vacht van het beestje. Lars gromde wat, maar het was niet te verstaan wat hij zei.

Archie was zo'n beetje trillend van kop tot teen ook bij het gat in de vloer aangekomen. Wat was die knal?! En al die stemmen daar beneden dan?! Oh nee, straks werd de school al op de eerste dag overwonnen door het Leger des Duister! Ja, zoveel vertrouwen had hij dus ook niet echt..
"W-wat was dat?" Fluisterde hij het meisje toe. Alsof zij alle antwoorden had - ahum. Archie was niet echt een bangbroek, maar deze situatie vond hij toch wel een goede reden om een béétje bang te zijn hoor!