De ontdekking van de vervallen kerker.

Dani keek verbaasd op toen de jongen haar opeens weer voorbij rende, maar achter hem aan ging ze niet. Haar oog was gevallen op de oorzaak van de harde knal; een donker gat dat zich net een paar meter voor haar voeten bevond. Een gat dat meteen haar nieuwsgierigheid wekte, meer dan dat de jongen gedaan had. Het was ook daarom dat ze zich binnen een paar tellen bij het gat stond en probeerde te ontdekken waar het toe diende. Door de duisternis was het enige wat ze eruit kon opmaken een gammele, verrotte trap. Een waarop je je liever niet bevond, en al zeker niet als je niet wist hoe ver het lopen was tot de bodem. Helaas was Dani's moed iets te groot om gezond te zijn en haar nieuwsgierigheid werkte vandaag ook niet in haar voordeel. Al snel bevond ze zich op de trap en klom ze voorzichtig naar beneden toe. Eens zien wat daar te beleven was.

Lars had zich van Thim losgeworsteld en probeerde nu aan hem te ontsnappen door de kelders in te zweven. Toen hij een roodharig meisje een zwart donker gat in zag lopen besloot hij haar te achtervolgen. Dit soort donkere hollen zocht Thim meestal niet op en hij vond het helemaal niet erg om met een meisje in een donker hoekje te zitten. 'Hey lekker ding, wat doe jij nou helemaal hier in het donker alleen?' vroeg hij op zijn beste eekhoorns.
Thim slaakte een verslagen zucht en achtervolgde zijn eekhoorn terug de kelder in. Het was dat hij erg tegen regels was en het dus helemaal niet erg vond om na de avondklok nog rond te lopen, anders had hij Lars al lang uit de lucht geplukt en mee naar zijn kamer genomen. Avontuur lag echter op de loer en daar zei hij geen nee tegen. 'Wat is daar beneden?' vroeg hij aan het meisje. Hij vervloekte het feit dat hij geen warmte en vuur had en niks zinnigs kon doen, behalve dan luisteren naar Lars' stomme gekakel.

Archie luisterde gespannen naar de stemmen daar beneden en besloot uiteindelijk dat er wellicht nog meer leerlingen op de been waren vannacht. "Ik denk dat het leerlingen zijn hoor, de congiërge komt vast niet zoeken in een gat in de grond..." Sprak Archie op een eigenwijs toontje. Jaja, dat had hij helemaal zelf bedacht!
"Ik ga kijken! Hier blijven staan lijkt me geen activiteit voor de rest van de nacht door te komen. En trouwens, misschien vonden zij net een kortere weg terug naar de beschaving, of zo." Met die woorden klom Archie door het gat. Hij was er vrij zeker van dat het meisje sowieso wel zou volgen, want alleen achterblijven was niet voor meisjes, haha! Behoedzaam zette hij zijn stappen in de richting van de stemmen, die opeens veel verder weg klonken. Oh wacht, dan ging hij dus de verkeerde kant op!

Helaas voor Lars kon Dani hem niet verstaan, het enige wat zij hoorde was een raar soort geluid waardoor ze zich weer omdraaide. Opeens stond ze oog in oog met een eekhoorn, waarschijnlijk een van de vreemdste situaties waarin ze zich ooit bevonden had. Het duurde echter niet lang voor ze zich gerealiseerd had dat het waarschijnlijk de eekhoorn was van de jongen in de kelder. Even twijfelde ze of ze hem terug moest brengen naar zijn eigenaar, maar blijkbaar had die haar zelf al gevonden. 'Een eekhoorn,' beantwoordde ze zijn vraag zonder erover na te denken. Het was dan ook het enige wat ze tot nu toe gezien op de trap - waar overigens geen einde aan leek te komen.

'Ja goh dat weet ik zelf ook wel,' merkte Thim sarcastisch op. Hij denderde met grote passen de trap af tot hij bij het meisje aangekomen was. Hij kon geen hand voor ogen zien. 'Wat is dit voor ruimte? Volgens mij hoort dit niet echt bij een Meyaans paleis,' zei hij. Niet dat hij veel van dat soort paleizen af wist want hij lette nooit op bij geschiedenis. Hoe vaak hij ook met zijn ogen knipperde, hij zag niks. Boven hem hoorde hij een stem van een jongen. Zijn hart sprong open. Gelukkig waren er dus ook nog jongens op deze school. 'Hallo? Wie is daar?' riep hij richting de opening van het gat. 'Kom eens kijken, we hebben één of andere geheime kamer gevonden!' riep hij enthousiast. Hij hield ervan als dit soort dingen gebeurde. Saaiheid was maar niks.

Archie was intussen de andere kant opgelopen en hoorde de stemmen nu weer duidelijker. Succes! Opeens sprak de stem hem nog aan ook, haha!
"Een geheime kamer?! Cool!" Archie zag allerlei scenario's door zijn hoofd flitsen van geheime kamers vol met snoep en koekjes. Omnomnom. Hij kreeg altijd terug honger 's nachts.
Hij zette het op een loopje naar nog een nieuw gat in de grond, en een lange trap. "Whoooeeee, spooky!" Archie had er meteen veel meer plezier in nu er ook anderen waren! Voorzichtig ging hij de trap af.

Aimée had het tafereel even aan zich voorbij laten gaan, maar volgde uiteindelijk het voorbeeld van de jongen en liep ook de trap af. Alles beter dan boven alleen achterblijven in het donker. Met z'n allen bang zijn was altijd beter dan alleen. Ze ging af op het getetter van de eekhoorn. Ze vroeg zich af waarom iemand zo'n luidruchtig huisdier leuk vond, al was het beestje wel schattig, dat wel. 'Waar zijn we?' vroeg ze zich hardop af, maar eigenlijk zo zacht dat de anderen het misschien niet eens hadden kunnen horen.

Dani was nog steeds degene die voorop liep, maar bang was ze absoluut niet. Integendeel, deze verborgen kamer was waarschijnlijk hartstikke veilig, zeker tegen onweer. Het enige vervelende was dat ze geen hand voor ogen zag. Dani, die nooit echt nadacht in situaties als deze, bedacht zich pas een hele tijd later dat zij degene was die daar verandering in kon brengen. Zij had immers de specialiteit warmte en vuur! Wat stom dat ze daar niet al eerder aan gedacht had. Met haar handen vormde ze snel een kleine vuurbal waarmee ze de ruimte een beetje kon verlichten. Veel wijzer werd ze er echter niet van. 'Wat een vieze stoflaag,' merkte ze op. 'Dit is vast een of andere verlaten opbergkelder.' Een heel stuk minder spectaculair dan ze gehoopt had.

Archie keek verwonderd op naar het voorhoopje dat in haar hand verscheen. "Wauw!" Onwillekeurig vroeg hij zich af of je daar marshmellows in kon warmen... Die terugkerende honger ook altijd!
"Dus jij hebt ook vuur dan?" Wat een overbodige vraag. "Mijn kamergenote ook! Ze heeft ook rood haar, heben alle vuurspecialisten rood haar?"

Aimée keek verwonderd naar het vuurbolletje in de handen van het meisje, wie ze nu kon zien. Ze vond het helemaal geweldig om iemand vuur te zien maken met haar handen, zoiets had ze nog nooit gezien. Het viel haar meteen op dat ze in een ouderwetse kelder waren beland, die duidelijk al in gaan jaren menselijk bezoek had gehad. Hoogstens een paar spinnen en andere vieze insecten, dingen waar Aimée doodsangsten voor uitstond. Ook de andere jongen kon ze nu zien. Het was de jongen van de boomhut. Logisch, hij had immers een eekhoorn bij zich gehad. Waarom had ze dat zich niet herinnerd?

Thim, die helemaal niet van vuur hield, negeerde het vuurbolletje en keek nieuwsgierig de ruimte rond. In de eerste instantie leek het inderdaad op een verlaten opbergkelder, maar Lars had iets ontdekt. Hij maakte een verschrikt gepiep en schoot terug naar Thim, om vervolgens achter zijn rug te verstoppen. Aarzelend stapte Thim iets verder de ruimte in, tot hij zag wat Lars gezien had. In de hoek van de ruimte lag een menselijk skelet, waarvan de armen waren vastgeketend aan ijzeren kettingen die uit de muur staken. Een onaangename rilling gleed over Thims rug. Dit was niet goed. 'E-er ligt hier een skelet,' liet hij de rest van zijn gezelschap weten. Oh god... ze waren in een soort geheime kerker beland?!

Dani merkte nu pas op daar er meerdere mensen mee naar beneden gekomen waren. Eentje daarvan vond ze nu al een stuk aardiger dan de jongen met de eekhoorn. 'Nee, niet iedereen heeft rood haar. Mijn zus wel, misschien zit je bij haar op de kamer? Ze heet Vannah,' ratelde Dani aan een stuk door. Veel langer had ze haar aandacht echter niet op de jongen gerecht. Zodra ze het woord skelet hoorde was haar interesse weer totaal ergens anders. De eekhoornjongen mocht dan bang zijn, Dani was vooral nieuwsgierig en knielde al snel langs het skelet neer. 'Hoe zou die hier gekomen zijn?' vroeg ze zichzelf hardop af. Waarom zou er hier iemand vastgeketend hebben gelegen?

Verwonderd keek Aimée naar de jongen met het blauwe haar, die oog in oog stond met een skelet. Een rilling liep over Aimée's lijf. Zie je wel dat het niet verstandig was om 's nachts rond te dwalen op de gangen? Dit komt daar nu van. Eerst zoek je onschuldig het baasje van een eekhoorn, en een moment later zie je ineens een vastgeketend skelet in een oude, enge kelder. 'Ik denk dat het tijd is om hier weg te gaan, ik vind dit maar niks.' Ze wilde hier weg, dit soort dingen zouden haar de komende drie jaar waarschijnlijk nachtmerries opleveren, en daar had ze absoluut geen zin in. Hoe kon iedereen overigens zo rustig blijven terwijl er een dooie in de kamer lag?

Dit was het moment voor een misplaatst grapje, vond Archie zelf. "Oeeeeh, ben je bang chickie?" Hij grinnikte luid en liep op het skelet af. "Het is vast oude halloweenversiering van vorig jaar! Goede kwaliteit, moet ik wel zeggen." Daarbij was Archie dus helemaal vergeten dat de school pas dit jaar geopend was. Wat was hij weer slim. "Lijkt net echt! Haha! Vast duur spul."

Thim keek met grote ogen naar het kleine mannetje dat helemaal geen angst vertoonde bij het skelet. 'Volgens mij is het echt,' zei Thim aarzelend. Als Lars er bang voor was, dan moest het wel echt zijn.
Ergens boven, in de buurt van het luik, klonk een vaag geschraap van metaal op de stenen vloer. Niet veel later keek het lijkbleke gezicht van Merlyen door het luik naar beneden. Thim vond meisjes al niks, maar voor Merlyen was hij doodsbang. Hij schoot naar Archy toe die hij het skelet stond en hoopte zo uit haar gezichtsveld te zijn. 'Zíj is het!' siste hij tegen Archy. Aan de meisjes besteedde hij geen aandacht. Die konden hem toch niks schelen. Heel even leek het of Merlyen naar beneden kwam, maar toen klonk er plots een enorme knal en viel het licht van de gang boven helemaal weg.
Ze had het luik dicht gedaan!!

'WAT WAS DAT?' Aimée schoot compleet in de stress. Ze konden niet meer weg, ze zaten hier opgesloten en hun lichamen zouden net zo eindigen als hun voorganger, maar dan met nog een schattig eekhoornlijkje ernaast. 'En wie was dat?' vroeg Aimée later, toen ze alweer ietwat gekalmeerd was. Tegelijkertijd keek ze op haar mobieltje, om te kijken of ze bereik had. Maar nee, zo'n ding liet je altijd in de steek op momenten als deze.

Dani keek geschrokken op toen ze opeens het luik dicht hoorde vallen en merkte al snel dat ze opgesloten zaten. Hoe kon dat nou weer opeens? Was er soms een of andere grappenmaker die hen gevolgd had en het leuk vond om hen op te sluiten? Dan deelde diegene in ieder geval niet haar humor. Het was niet dat Dani bang was geworden door deze actie, maar leuk was zeker anders. 'Wie doet nou zoiets?!' vroeg ze aan niemand in het bijzonder. In tegenstelling tot Thim had zij Merlyen niet eens gezien bij het luik. Was het soms een magisch luik dat vanzelf weer dichtging na een tijdje? 'Stel je voor dat we straks net zo als dat skelet eindigen,' merkte ze vervolgens iets te luchtig op. Ze dacht niet echt na bij haar opmerking, puur omdat ze zelf niet zo bang was. Waar ze ook niet over nadacht was dat anderen misschien wél heel bang waren. Oeps.

"Haha, 1 april! Haha, hah-" Archie kreeg een rilling en slikte luid. Oke, hier was duidelijk iets niet pluis en hij besloot te stoppen met grapjes. Hij ging wat dichter bij het vuurmeisje staan, want in het donker was alles nog duizend keer enger. "Uh, laten we positief denken jongens...." Zelf kon hij helaas geen positieve dingen bedenken. Misschien kon hij maar beter even zijn mond dicht houden. Ja, dat ging hij doen.

'Het was die enge dienstmeid!' riep Thim. Niet alleen hij raakte in paniek, Lars leek het ook niet meer leuk te vinden. De kleine eekhoorn zweefde naar het luik en probeerde het tevergeefs weer open te duwen. 'Volgens mij heeft ze er iets overheen geschoven,' merkte hij verslagen op. Dat hij überhaupt niet in staat zou zijn het luik op te tillen, dat leek hij niet helemaal door te hebben. Thim greep met zijn handen naar zijn haar. 'Wat voor dienstmeid doet nou zoiets?!' riep hij paniekerig. Zijn blik gleed naar het skelet. Was dit soms een eerder slachtoffer van haar zieke grap geweest?!

'Als we hier ooit uitkomen, ga ik er persoonlijk voor zorgen dat dat kreng ontslagen wordt,' Een opmerking die totaal niet van belang was en waar niemand iets aan had, maar haar frustraties werden haar even te veel. Ik had gewoon naar bed moeten gaan, of heel veel geluid moeten maken zodat ik opgepakt zou zijn door de conciërge. Straf is beter dan een hongerdood sterven in een enge, donkere, vochtige kelder. 'Heeft iemand een plan? Een idee? Of zelfs maar een heel kleine ingeving waardoor we hier mogelijk uit kunnen komen?'

Moeizaam probeerde Dani de vuurbol groter te krijgen, maar tevergeefs. Ze had nog niet zo heel veel geoefend met haar specialiteit en was er dus ook niet beter dan gemiddeld in. Stiekem kon ze zichzelf daar wel voor vervloeken op een moment als deze, maar daar schoten ze natuurlijk ook niks mee op. 'Kan Lars niet ergens door een kleine opening heen klimmen en hulp zoeken?' stelde Dani voor. Er moest toch ergens wel een luchtrooster of iets dergelijks zijn? Dan hoefde de eekhoorn alleen maar even iemand met de specialiteit planten en dieren te vinden.

Archie keek even omhoog naar het luik en ging er toen recht onder staan. "Geen nood!" Sprak hij zelfzeker. Zijn zwijgen had hij dus al na een minuutje opgegeven. "Ik blaas dat vervelende ding wel even weg!" Hij had zijn nieuwe maatjes echter niet verteld dat zijn aanvalsmogelijkheden het minst ontwikkeld waren. Alsnog probeerde Archie het luik met een windvlaag weg te blazen, maar... Het enige resultaat was dat ze er opeens allemaal verwaaid uitzagen en het vuurtje was ook uitgegaan.
"Oeps, haha.."

Thim knipperde een paar keer met zijn ogen toen het plots stikke donker werd. Hij voelde hoe Lars zich tegen hem aan klampte. Op dit soort momenten was hij ongelofelijk blij met Lars. Ondanks dat de eekhoorn altijd klaagde, hielden ze toch van elkaar. Stiekem. Het idee van het roodharige meisje vond hij zo slecht nog niet. 'Lars, doe wat ze zegt,' commandeerde Thim. Lars maakte echter geen aanstalten om bij hem weg te gaan. 'Nee, ik durf niet! Het is hier veel te donker!' piepte het eekhoorntje benauwd. Thim keek hopeloos in het rond. 'Een nieuw vuurtje graag?!'

Aimée was blij dat tenminste één van hen het hoofd nog een klein beetje koel kon houden onder deze barre omstandigheden. Hopelijk paste de eekhoorn ergens tussendoor en kon het op een of andere manier hulp proberen te halen. Behalve dan als Merlyen de eekhoorn zou onderscheppen, dat zou de zeis korte metten maken met het kleine beestje. Aimée slikte even. De situatie was eigenlijk gewoon hopeloos. Verslagen vestigde ze zich op een oude krat, wachtend op een nieuw idee of nieuwe motivatie om door te gaan. Nu wilde ze zich vooral gewoon even lekker heel zielig voelen.

Dani rilde even toen ze de windvlaag voelde, maar herstelde al vlug weer toen Thim begon te commanderen. Ze nam niet eens de moeite om er tegenin te gaan, want hij had natuurlijk gelijk. Ook zij had graag een beetje licht in deze duisternis. Een vuurbol verscheen binnen een paar tellen weer tussen haar handen, waardoor ze in ieder geval weer schimmen kon onderscheiden. 'Is Lars al onderweg?' vroeg Dani, die natuurlijk niks had meegekregen van wat de eekhoorn allemaal had lopen roepen. Meer ideeën had ze zo snel ook niet.