Archie en Aimée's dagje op de kermis

Aimée slaakte een opgelucht zuchtje toen ze zag dat ook Archie oké was na de skelet-aanval. 'We gaan ze aanklagen, als we hier ooit levend uitkomen!' Niet dat ze dat echt ging doen, maar ze was het spuugzat in dit rotding. Het skelet wat hun zojuist had aangevallen bungelde nog even na, maar verdween al snel weer in het plafond, wachtend op een nieuw slachtoffer om te onthoofden. 'Waarom komen we trouwens nergens iemand tegen? We zijn toch zeker niet de enige in dit ding?'

"Haha, ja! Voor de rechter ermee!" Archie kwam weer los van de muur en haalde zijn handen door zijn haar. Hij was oke, niks aan het handje. "Dat snap ik ook niet echt, het leek me hier toch redelijk druk binnen. Maar misschien hebben zij een andere weg genomen of zo?" Wist hij veel, Archie had er niet eens op gelet of er voor hen nog mensen binnen waren gegaan. Misschien waren zij trouwens alweer weg.

'Waarschijnlijk zijn wij de enige twee wezens die het voor elkaar krijgen om in een attractie te verdwalen,' Aimée was hier pas een dag en nu al was het haar al gelukt om in drie verschillende situaties te verdwalen. Dat haar gevoel voor richting niet zo best was, wist ze allang, maar dat het zó slecht was.. Even dacht Aimée voetstappen te horen en kinderstemmetjes. 'Ik denk dat we die kant op moeten!' Aimée had stiekem heel veel zin om te gaan rennen. Hoe eerder ze weg waren, hoe beter.

"Er hangen ook helemaal geen pijltjes of zo hoor, het is niet onze schuld!" Verdedigde Archie hen beide. "Dat is vragen om problemen. Maar goed, als we blijven doorlopen komen we er uiteindelijk toch wel uit. Ze kunnen het niet maken om ons hier op te sluiten of zo. En daarbij, de kermis sluit pas na twaalven en het is nog niet eens avond nu. Geen nood, voor het donker zijn we alweer thuis." Opeens kwam er dus een hele waterval aan overbodige uitleg uit Archie's mond. Die was stiekem ook meer om zichzelf gerust te stellen.

Aimée keek even verbaasd naar Archie. 'Zoveel woorden in zo'n kleine tijd,' grinnikte ze. Ze voelde zich alweer iets meer op haar gemak. Ze lette eigenlijk meer op Archie dan op alle dingen om haar heen, waardoor ze soms even vergat dat ze in een spookhuis was. Na vele meters gewoon de gangen te hebben gevolgd, kwam er uiteindelijk toch een einde aan het avontuur. 'Hehe! Daar is de uitgang!' Aimée slaakte een opgeluchte zucht toen ze eenmaal buiten stond. 'Wat denk jij, tijd voor een suikerspin?'

"Ik kan nog sneller praten, hoor. Maar dat doe ik je niet aan, is ook helemaal niet gezellig en heeft ook helemaal geen zin want normaal communiceren gaat ook best." Archie volgde dicht, op zijn hoede voor vliegende dingen etc. Uiteindelijk bereikten ze dus toch de uitgang en zonder kleerscheuren! "Mama mia, lucht!" Het eerste wat Archie deed toen hij buiten kwam, was diep ademhalen. Poeh, poeh, dat had hij ook weer meegemaakt. "Alles oke? Angsten overwonnen enzo?" Grinnikte hij.

Aimée schudde haar hoofd. 'Dat betwijfel ik. Ik denk dat ik er maar mee moet leren leven dat ik een enorme angsthaas ben.' Nee, dit spookhuis had haar niet van haar fobie afgeholpen, maar ach. 'Twee suikerspinnen alstublieft,' zei ze tegen de man die achter het kraampje stond. Die suikerspinnen hadden ze wel verdiend na dit zenuwslopende avontuurtje. 'Zullen we zo meteen anders in de botsauto's gaan? Of in de achtbaan? Of het reuzenrad?' Ze wilde nu leuke dingen doen, in plaats van nog verder nadenken over dat spookhuis.

Archie nam zijn suikerspin aan en begon te smullen. Vervolgens knikte hij. "Die volgorde vind ik ook helemaal prima!" Gelukkig was de kermis een vrolijke plek en konden ze de vers opgelopen trauma's weer vergeten.

Aimée keek even rond en huppelde vervolgens vrolijk naar de botsauto's. 'Wil jij rijden? Of gaan we allebei apart?' vroeg ze aan Archie. Zelf was ze een drama met het besturen van voertuigen, maar dat was met botsauto's eigenlijk helemaal niet erg.

"We kunnen wel samen! Dan maken we iedereen af, hehe!" Archie ging de kaartjes kopen en liep vervolgens een beetje dol naar een leeg autootje. "Woehoeeee king of the road!" Hij ging al uit zijn dak voordat ze gestart waren...

Aimée lachte hardop om Archie's uitspraak en sprong vrolijk bij hem in het karretje. Niet veel later klonk het bevestigende geluid dat de botsauto's klaar voor gebruik maken. 'Daar gaan we!' riep ze. 'Slachtoffer numero uno is gevonden!' zei ze, terwijl ze wees naar het autootje van een jongen van haar leeftijd, die lekker klef samen met zijn vriendinnetje in het wagentje zat.

"Hehehe, activeer super-botsauto!" Archie gaf plankgas en ze reden met volle vaart op het koppeltje af. De knal die volgde was overweldigend. Archie schaterde het uit van het lachen, hoewel het koppeltje het minder grappig vond. "Hahaha, 1-0!"

Aimée moest opnieuw lachen en zocht even rond naar een nieuw slachtoffer om te beuken. Het koppeltje was echter uit op wraak. 'VAN ACHTEREN!' riep Aimée, vlak voor het verliefde stelletje met een enorme knal achterop hun autootje knalde. 'Die krijgen jullie terug! Kom op Archie, time voor revenge!' Voor de grap gooide ze er een zogenaamd gemeen lachje achteraan, voor het effect.

Archie draaide als een gek aan het stuur en ze reden achter het koppeltje aan. "Als ik nu.. Zo.." Archie maakte een heuse draai en ze knalden tegen hun zijkant aan. "Haha! Losersssss!" Archie was erg kinderachtig in dit soort situaties.

'In your face!' riep Aimée nog even na. Het kleffe stelletje leek het te hebben opgegeven. Niet veel later klonk ook het eindsignaal, het geluidje wat liet weten dat hun tijd in de botsauto's erop zat. Toen het autootje tot stilstand kwam, stapte Aimée uit. 'Waar zullen we nu in gaan?' vroeg ze enthousiast aan Archie.

Archie baalde dat de fun zo snel al weer voorbij was. Zeg nou zelf, hij was de beste botsautochauffeur ooit!
"Wat was jouw volgorde ookal weer, haha? Ik geloof reuzenrad nu!" Hij streek zijn kleding even terug in de plooi en stapte weer de straat op. Naar het reuzenrad moesten ze alvast niet te lang zoeken, het was namelijk een reuze.. rad.

'Ik heb geen flauw idee, maar het reuzenrad klinkt goed!' Een reuzenrad was normaal gesproken meer iets voor verliefde stelletjes, die dan als het rad bovenaan stilstond ongestoord konden zoenen. Dit keer was het anders. Archie zag ze na deze middag meer als een klein broertje of iets in die richting. Ze wandelde richting het reuzenrad en nam, na het kopen van een kaartje, plaats op een bankje in het rad.

Archie plofte naast haar neer op het bankje en hun zitje begon al helemaal te wiebelen. "Wooeeeh, dat wordt nog leuk hier!" Gibberde hij. Hij stond er helemaal niet bij stil dat dit een attractie voor koppeltjes was.

Aimée genoot even van het uitzicht, maar al snel begon dat toch een beetje te vervelen. 'Tijd voor een beetjeeeeee.. schudden!' zei ze, terwijl ze met haar benen en lijf hevig begon te bewegen, zodat het bankje ineens behoorlijk begon te wiebelen. Het was maar goed dat de twee vast zaten. ineens hoorde ze van beneden een man naar hen schreeuwen: 'HOU HET EEN BEETJE RUSTIG DAARBOVEN!' gilde de man.

Archie lachte luidop en hield zich stevig aan de zijkant vast. "Straks stort dit ding naar beneden, haha!" Dat vond hij ontzettend grappig, hij zag het al helemaal voor zich in zijn hoofd. Gelukkig kon hij wel een beetje zweven, al was hij te ongeconcentreerd om dat lang vol te houden. Maar hey, het zou toch nooit gebeuren dus..

'Vast niet joh! Dat zit allemaal prima vastgemaakt. Tenminste, dat mag ik wel hopen. Jij kan vliegen, of zoiets, ik niet,' Al snel was ook dit ritje alweer aan het eind gekomen. 'Die 1 minuut was die 5 euro echt niet waard, stelletje afzetters,' opperde ze even. 'Waar gaan we nu in? Ik moet toch echt alles gehad hebben voor ik weer terug naar school ga!'

Archie keek de boze meneer van het reuzenrad nog even na. Wat was zijn probleem zeg? Was er ooit iemand uit gevallen of zo? Dan zou dat rad er toch lang niet meer staan, dus vast niet. Hij draaide zich weer om naar Aimée. "Wat is jouw specialiteit ook al weer?" Vroeg hij nieuwsgierig. Intussen keek hij rond naar een volgende attractie.

'Ijs en kou,' antwoordde ze. 'Kijk! Daar heb je een schiettent! Kan jij een beetje schieten?' vroeg ze aan Archie. Zelf had ze er niet echt ervaring mee, maar het leek haar zeker wel leuk om een keer een geweer in haar handen te hebben. Bovendien vond ze de enorme tijger, die een van de hoofdprijzen was, ook wel leuk. Dat zou haar kamer een beetje opfleuren.

"Oh, schieten! Tof!" Archie ging er in een raar soort huppelpasje opaf en greep een geweer vast. De man van de kraam zei brommend dat ze eerst moesten betalen. "Ohja, natuurlijk." Archie gaf verward enkele euro's en begon toen de kogeltjes in zijn geweer te duwen. "Dit wordt 'm jonge, ik voel het." Hij was niet echt goed in schieten, maar slechter kon altijd nog wel.

Ook Aimée ging als een sneltrein naar het kraampje toe en legde geld op de toonbank neer. 'Reserveer die tijger maar vast,' zei ze tegen de man terwijl ze haar geweer aan het laden was. Die tijger was hoe dan ook voor haar. 'Hoe moet ik dit ding vasthouden?' vroeg ze aan de man, die het ietwat geërgerd voordeed. Aimée hield haar geweer vast zoals hij het had voorgedaan en keek door het vizier naar de schietschijf. Dit moest niet al te moeilijk zijn? Toch?