Truth or Dare in de BEZEMKAST.

Avice keek de groep rond. Nadat ze haar absoluut niet boeiende meest-beschamende-actie-ooit had genoemd, was het haar beurt om iemand te kiezen. 'Joey. Truth or dare?' vroeg ze met een schijnheilig glimlachje aan de insectenfanaat.

Thim wierp een blik op Valerie, die in de deuropening stond. 'Hey, we doen Truth or Dare, doe je mee?' vroeg hij. Hij kende haar amper, wist toevallig alleen haar naam maar dat kon hem niet zoveel schelen. Hoe meer zielen hoe meer vreugd, dat gold altijd voor een spel als dit. Hij gebaarde naar een omgekeerde emmer waar ze op kon gaan zitten en keek naar Joey. Via oogcontact probeerde hij een telepatisch bericht te sturen waarin stond dat Joey vooral dare moest kiezen en niet zo saai moest doen als Avice.

Valerie keek hem met een opgetrokken wenkbrauw aan. Zij? In een bezemkast? Tussen de mensen gepropt? Ze haalde haar schouders op. Waarom ook niet. Ze moest toch ooit van die vrdomde claustrofobie afkomen. Ze deed de deur achter zich dicht en liet zich op de emmer die ze kreeg aangewezen neervallen. Dit kon interessant worden.

Joey had totaal niet op zitten letten, maar werd wakker geschud toen hij opeens zijn naam hoorde. Moesten ze überhaupt nog aan hem vragen wat hij ging kiezen? Truth vond hij maar saai en hij hield niet zo van saaie dingen. 'Dare natuurlijk,' zei hij dan ook vol zelfvertrouwen. Wat voor iets ergs zou iemand als Avice nou kunnen verzinnen?

Een gemeen glimlachje vormde zich rond de lippen van Avice. Ze wist allang wat ze Joey ging laten doen, daarom had ze hem ook gevraagd. Haar blik gleed weer op de spin waar Thim naar had zitten staren en waar ze zelf zo ver mogelijk vandaan probeerde te blijven. 'Spin, daar, eten,' beval ze simpelweg.

Neomy verbaasde zich over de opdracht die Avice gaf. In de dronkenheid in de kelder had ze zelf uit goede bedoelingen op een spin gestapt en vloog hij haar bijna aan. Dit spel was dus zeker niet bedoeld als gewoon een grappig spelletje, maar om iedereen zo ver mogelijk te pushen. Hoe had ze ook anders kunnen verwachten.

Valerie trok een vies gezicht toen de jongen de opdracht kreeg om een spin te eten. Ze was sowieso al panisch voor spinnen, en dan zou je er nog eentje moeten eten ook? Afwachtend keek ze de jongen aan, of hij het ook echt zou doen. Zijzelf zou keihard weigeren.

Joey sprong meteen op toen hij zijn opdracht hoorde. Een spin opeten!? Dat ging hij echt niet doen hoor! Dode beesten eten was tot daar aan toe, maar hij ging ze niet eigenhandig vermoorde en al helemaal niet in zijn mond! En dan zeker ook nog de spin langzaam horen sterven en om hulp horen schreeuwen!? Nou dat ging dus even niet gebeuren he. 'Doe normaal,' siste hij kwaad. 'Ik ga echt geen beesten opeten hoor, verzin maar een normale opdracht. Sadist.' Zie je wel, hij had zijn bijnaam toch goed gekozen bij het zwembad.

Thim sprong woedend overeind toen hij Avice' opdracht hoorde. 'HALLO??! Wat denk je dat we zijn?! Moordenaars?!' riep hij woedend. Hoe durfde ze het onschuldige leven van een spin te gebruiken voor dit spel?! Hij vroeg haar toch ook niet om Aimée op te vreten?! Dat sloeg echt totaal nergens op. De spin had overigens het hele gesprek gevolgd, en keek nu angstig vanuit zijn webje naar het gezelschap. Ze zouden hem toch niet echt opeten?

((yumiko-flashback))

Aimée keek verwonderd van Avice naar Joey en weer terug. Zou hij het doen? Al snel bleek uit zijn reactie dat hij blijkbaar niet van plan was om de achtpotige vriend te verorberen. Jammer, dat zou namelijk best een kostelijk gezicht zijn geweest, al was het wel zielig voor de spin. Toch, een aangenomen dare was nu eenmaal een aangenomen dare, toch?

Avice keek hem met een ietwat sadistische twinkeling in haar ogen aan. 'Als je mee doet, doe je mee. En als je dare kiest, dan doe je wat je opgedragen wordt.' Haar stem klonk ietwat dwingend, ze hield er niet van om tegengesproken te worden. Maar dit was puur leedvermaak, en zeker vermakelijk. 'Maar als je wilt, kan ik hem ook vast voor je bakken hoor..' In haar handen vormde een kleine vuurbal, die de krappe bezemkast in een zwak licht hulde en lange schaduwen op de muren maakte.

Joey vernauwde zijn ogen tot spleetjes en keek Avice met een moordlustige blik in zijn ogen aan. 'Dat doe je niet,' dreigde hij. 'Je verzint maar een fatsoenlijke opdracht of je doet zelf niet meer mee!' ALLES zou hij doen, alles, behalve zoiets sadistisch als een beestje met zijn eigen krachten vermoorden. Dat kon hij niet en dat zou hij ook echt niet doen. Dan gaf hij nog liever op, en dat zei heel wat.

'Zullen we even geen opdrachten bedenken waarbij levende wezens om moeten komen?!' stelde Thim voor. 'Of was je soms vergeten dat wij de pijn van dat arme beestje gewoon kunnen horen en voelen??' vroeg hij Avice met samengeknepen ogen. Dit was weer typisch een actie voor zo'n stomme buitenlander!

"Ik vind ook dat we deze opdracht moeten laten schieten. Avice, dit kun je niet maken." Ze keek haar indringend aan wat nu mogelijk was door de vuurbal in haar handen. Ze hoopte, als haar kamergenoot, tot haar door te kunnen dringen. Al wist ze best dat ze daarmee weinig kans maakte.

Oh, dit kon ze wel degelijk maken, moesten ze maar eens opletten. Maar om te voorkomen dat ze zelf zo iets vreselijks moest doen, liet ze het schieten. Avice haalde teleurgesteld haar schouders op en doofde de vuurbal. Jammer, heel jammer dit. En wat kon haar dat beestje nou schelen? Juist omdat Joey het zo vreselijk vond, was dit een opdracht bij uitstek.
'Oké, laten we het zo doen dan. Ik ga je nog een optie geven, en dan moet je er één van die twee kiezen. Bedenk maar welke je het ergste vindt..' Ze beet even bedenkelijk op haar lip, waarna er weer een grijns verscheen. 'Merlyen zoenen.'

'Nou dat vind ik echt niet erg om te doen hoor,' antwoordde Joey vrijwel meteen. Hij was allang blij dat hij een nieuwe optie kreeg, al dacht hij niet zo na over de gevolgen. En trouwens, hoe wilden ze ooit controleren of hij de opdracht wel echt uitvoerde? Hij kon ook gewoon doen alsof. 'Tot zo dan he,' riep hij de bezemkast in. Hij wachtte niet op antwoord en verliet de bezemkast zonder nog om te kijken. Dit was een makkie.

'Merlyen zoenen? Maar straks scheidt ze zijn hoofd van zijn romp met die zeis van haar..' zei Aimée verbaasd. Ze snapte dat Joey geen spin wilde eten, maar om zijn eigen leven nou te ruilen voor dat van een spin was misschien een tikkeltje overdreven. Zelf had ze in ieder geval nooit dezelfde keuze gemaakt.

Wow. Dit was wel een erg heftige opdracht. Dat wilde hij met eigen ogen meemaken! 'Wacht! Ik ga mee! Ik moet dat zien,' zei Thim. Hij vond Merlyen werkelijk het engste kind op de planeet en had niet het idee dat Joey deze opdracht zou overleven. Maar als het erop aan kwam zou hij zijn vriend wel beschermen!

Avice sprong ook op. Natuurlijk dat ze dit niet ongezien voorbij liet aan. Snel volgde ze de twee jongens de bezemkast uit, eenmaal buiten rekte ze zich even uit, om hen vervolgens de gangen door ge volgen. 'Je kunt altijd nog die spin veroberen, of een andere!' riep ze lachend na.

Merlyen liep ondertussen nietsvermoedend over de derde verdieping. Met haar zeis achter zich aan slepend controleerde ze of het stil was achter elke deur. Het geluid van haar scherpe zeis op de stenen vloer maakte een onverdraaglijk geluid, dat elke leerling achter elke deur inmiddels maar al te goed kende. Wie het durfde zijn mond open te doen, kreeg met die zeis te maken. Vandaar dat het doodstil was op de gang, terwijl Merlyen stapje voor stapje voorbij liep, haar ogen op haar eigen voeten gericht.

Joey had al snel in de gaten dat hij blijkbaar niet alleen gelaten werd, maar hij ging zijn eer niet op het spel zetten hoor. Dan ging hij de opdracht wel echt voltooien, hoe eng hij dat ook vond. Wat kon er nou gebeuren? Alsof de Heerseres het goed zou vinden dat Merlyen haar leerlingen afslachtte. Dat geloofde hij echt niet hoor. 'Wacht maar,' zei hij, al was het voornamelijk om zichzelf nog wat moed in te praten. Niet dat hij daar zo veel tijd voor had, hij had Merlyen namelijk al snel gevonden. Zijn tactiek was om het maar zo snel mogelijk te doen, dan had ze minder kans om de zeis langs zijn nek te halen. Wat hij na de opdracht deed wist hij nog niet. Zo snel mogelijk wegrennen leek hem het beste.
Maar goed, hij moest eerst maar eens zijn opdracht te zien voltooien. Hij haalde een keer diep adem, probeerde zichzelf zo kalm mogelijk te houden en liep vervolgens op Merlyen af. Zodra hij haar moordlustige blik zag wilde hij meteen weer wegrennen. In zijn achterhoofd wist hij echter dat zowel Thim als Avice hem aan het bekijken was, dus hij moest maar gewoon doorzetten. Joey gaf Merlyen de kans niet om haar zeis te slaan of ook maar haar mond te openen en drukte snel zijn lippen tegen de hare aan. Zijn hart begaf het bijna van angst en hij durfde zijn ogen ook niet meer te openen. Of was hij soms al dood en kon hij ze niet meer openen!?

Aimée kon natuurlijk niet op zich laten wachten en besloot dus ook maar een kijkje te nemen. Precies op het moment dat ze de kast uitstapte, zag ze dat Joey's lippen richting die van Merlyen bewogen, waarna ze plots in aanraking kwamen. Hij deed het nog ook, die gast was niet goed wijs. Straks lag zijn hoofd naast zijn lichaam en was de zeis bebloed. Vreselijk gespannen en met grote ogen wachtte ze op de reactie van Merlyen.

Neomy was net optijd achter de rest aangerend. Op het moment dat ze haar hoofd om de hoek had gestoken zag ze de twee hoofden tegen elkaar aankomen. Ze had Merleyn nog nooit gezien, maar het zag er angstaanjagend genoeg uit om vanaf nu te hopen dat ze haar nooit meer tegen zou komen. Ze hield haar hand voor haar mond om haar adem onhoorbaar te maken, zo gespannen was ze voor de afloop.

En Damon was plotseling weer back in the game ofzo!

Avice schaterde het uit van het lachen. Oh, dit was nog veel leuker dan die spin, dat ze dit niet eerder had kunnen bedenken. Goh, wat was ze toch weer een genie. Met tranen in haar ogen keek ze naar de tortelduifjes, wachtend op de reactie van Merlyen