Het water gevecht

Voorzichtig klom Feathery de boom helemaal uit en waagde zich tussen de takken van een wilg. Ze had zichzelf zojuist een beter doelwit gemaakt, maar ook een betere tegenstander. 'Als je me wil platspuiten zul je me toch eerst te pakken moeten krijgen' fluisterde ze naar de lucht. Ze had haar wapen in de hand, en was klaar voor verrassingen.

'Geen magie, geen moord, verder mag alles?' riep Avice terug, waarna ze openlijk de aanval inzette op de blnde jongen die om de regels had gevraagd.

'Oke, dat is duidelijk, maar wanneer is het over? Wanneer heeft een team gewonnen? Want uiteraard ben ik hier wel gekomen om te winnen,' zei Nate, die echt overfanatiek was en het niet aan zou kunnen als hij zou verliezen. Daarom wilde hij wat duidelijke regels, zodat hij mensen daaraan kon laten houden en hij op een eerlijke manier zou kunnen winnen.

Geen magie? Ach, het water behoorlijk onderkoelen zal vast niemand meteen opmerken als valsspelen, toch? Door de constante kou die Aimée doorstuurde naar haar waterpistool was het water slechts een paar graden. Ideaal om iemand flink mee te verrassen. 'Prima!' riep ze naar Avice, waarna ze als een idioot aan haar waterpistool begon te pompen om het op te laden. 'Je verliest als je geen enkele droge plek meer hebt op je lichaam, iets in die richting?'

'Als de anderen zich overgeven natuurlijk!' riep Feathery naar de blonde jongen toen ze dichter in hun richting liep, met haar wapen in de aanslag. Ze was er helemaal klaar voor.

Alhoewel Avice zojuist zelf de regels had opgesteld, was ze niet van plan zich hier aan te houden. Ze kon haar kleding zo snel drogen dat ze nooit helemaal doorweekt wa en dus in principe nooit verloren had.

'Oke, duidelijk,' zei Nate, en hij greep zijn pistool weer in de aanslag. Hij besloot om het ook maar meteen vast af te vuren op het dichtsbijzijnde meisje, Avice. Dat was in ieder geval een duidelijk teken dat ze van start waren gegaan. 'Ik zeg, jij bent geraakt!' lachte hij. Toen maakte hij zich uit de voeten om zich ergens verdekt te gaan opstellen.

Alle regels gingen een beetje langs hem heen, maar hij hoorde iets over dat je niet mocht moorden dus waarschijnlijk zat het wel goed. Ze zouden hem niet verdrinken ofzo. Hij was als een gek om zich heen aan het schieten, in de hoop dat hij anderen raakte en dat hij zelf niet meer geraakt zou worden. 'Nate en... ander teamlid, zullen we ergens dekking zoeken?' Schreeuwde hij in alle paniek, terwijl hij als een bezetene aan zijn pistool zat te schudden om er water uit te krijgen.

De blonde jongen maakte zich uit de voeten, maar Feathery liet hem niet ontsnappen. Dankzij haar lichte bouw was ze erg snel en had de jongen al snel in het vizier, letterlijk. Ze kon er niks aan doen, maar ze had het water behoorlijk gekoeld toen ze het vasthad. Arme jongen. Dat ijskoude water zat dadelijk allemaal in zijn nek, hals, overal.

Nate had Avice blijkbaar al als slachtoffer gekozen. Aimée had in eerste instantie haar zinnen daar ook op gezet, en eigenlijk was ze niet van plan om dat hierdoor te veranderen. Terwijl de straal van Nate halverwege was, vuurde ook Aimée een behoorlijke hoeveelheid IJSKOUD water op Avice af. Daar zou dat kind wel van afkoelen.

'Sergio, ander meisje uit mijn team, volg me. Ik heb een plan!' zei Nate, terwijl hij op dat moment nog helemaal geen plan had. Gelukkig was hij daar meestal nogal snel mee, dus dat zou wel komen zodra ze verdekt zaten opgesteld. Hij wist alleen ook nog niet waar ze verdekt opgesteld konden gaan zitten, dus dat maakte van zijn ene probleem er gelijk twee.

Avice gilde het uit toen het ijskoude water haar hoofd en nek nat maakte. Natuurlijk had er hier iemand vals gespeeld, stomme ijs en kou'ers ook. Niet te vertrouwen. Zelfs niet met een simpel spelletje. Dat ze zojuist alle plannen voor vals spel had bedacht, liet ze even achterwege. Snel zocht ze dekking tussen de bomen, waar ze haar pistool oppompte om terug te vuren. Het water droop in straaltjes van haar haar haar topje in.

De jongen riep de anderen uit zijn team, maar daar was Feathery het niet mee eens. Ze haalde de trekker over en een harde straal water raakte zijn rug. 'Die had je vast verdiend!' riep ze, en toen rende ze verder, naar de bosjes verderop.

'Oke,' schreeuwde hij over het park heen, iedereen wist toch al waar hij zat. Snel rende hij achter Nate aan. Op gegeven moment viel hij, met zijn gezicht in de modder, maar snel krabbelde hij weer overeind om bij Nate in de buurt te blijven. Hij kon niet rennen en vuren achter elkaar, dus hij moest de ijskoude waterstralen zien te ontwijken. Wat nou, geen magie in het spel.

Aimée rende snel achter haar teamgenoten aan. Tot nu toe had ze nog geen water over zich heen gehad, maar dat kon natuurlijk nooit lang op zich laten wachten met zo'n watergevecht. Ze rende de bosjes in en stelde zich even bedekt op, zodat ze tijd had om haar waterpistool op te laden.

Feathery kwam er tot haar genoegen achter dat lang niet iedereen goed was in multitasking. Iedereen moest stoppen om te pompen, maar ondertussen was zij al bij een moerassig gebied aangekomen wat ze nog niet eerder had gezien. Het was natuurlijk een perfecte schuilplaats, maar ze wilde ook een beetje spanning opbouwen. Ze moest de anderen inmiddels laten zien dat ze niet saai was.

Sergio schoot achter Aimée aan, de bosjes in. Nate was doorgerend, maar Sergio had hem niet bij kunnen houden. Hij moest even zitten. 'Wat is het plan?' Hij was niet goed in dit soort dingen dus hij hoopte dat zij iets wist.. en anders.. dan zouden ze een nat pak krijgen. Alsof hij dat niet al had. Zijn hele shirt was al zeiknat en ook uit zijn haar dropen al straaltjes water. Waarom deed hij dit ook alweer?

Nate baalde dat hij nat was geworden en dat zijn team ook ver niet te bekennen was. Waar waren ze nu ineens heen gegaan. Geheel voor open doel stond Nate voor de school om zich heen te kijken waar de rest allemaal heen was gelopen, niet in de gaten hebbend dat hij nu echt makkelijk geraakt kon worden.

Avice keek om zich heen, ze zoch thaar teamgenotes, maar die waren nergens te bekennen. Handig,dan was het dus eigenlijk 3 tegne 1. Haar kleding was al aardig nat en ze voelde zichzelf rillen van de kou van het ijskoude water, dus verwarmde ze zichzelf maar evne. In een paar secondenw waren haar kleren weer droog. Probleem opgelost. Daarna speurde ze verder naar vijand en vriend.

Feathery keek achter zich, om te kijken of ze gevolgd werd. Dat was niet het geval, maar ze vertrouwde de zaak niet. Ze koos ervoor om rechtsaf te gaan en het moeras een beetje te volgen.

'Geen plan, gewoon zoveel mogelijk mensen raken denk ik?' Een plan was nooit handig met een chaotisch gevecht als dit. Zelf wilde ze gewoon even plezier hebben en het kon haar eigenlijk niks schelen of ze wel of niet geraakt zou worden. Inmiddels was haar waterpistool weer opgeladen, klaar om te vuren.

Sergio trok even zijn wenkbrauw op, wat was dat nou voor plan? Maar ach, hij had niets beters dus hij knikte en begon om zich heen te zoeken naar een slachtoffer. 'Beetje jammer dat die ijs & kou specialisten het water kouder kunnen maken, terwijl ik het alleen maar warmer kan maken. Daar schiet je ook niks mee op.' Zuchtte hij toen hij besefte dat er niemand in de buurt was. Of tenminste, zo leek het.

Aimée keek even met opgetrokken wenkbrauw naar Sergio, die ze echter al snel weer liet zakken. 'Zal ik je water koud maken?' stelde ze voor. Het feit dat hij haar "soort" zojuist even beledigd had, liet ze maar even varen. Snel keek ze om zich heen of ze niet onder schot werden gehouden, maar dat was gelukkig niet zo.


((oh fuck, regel overtreden, SORRY EXCUSES DUIZENDMAAL SORRY, VERGEEF ME))

Feathery liet de struik ritselen toen ze een stemmen hoorde. Er was iemand vlakbij. Ze had haar waterpistool al in de aanslag, want er kon nu ieder moment iemand tevoorschijn komen als die haar had gehoord.

Avice zag wat blonds in de bosjes bewegen en besloot haar waterpistool hier maar op te richten. Even schoot het door haar hoofd dat ze het water zo kokend heet kon maken dat deze kinderen nooit meer konden nadenken, maar dat stond gelijk aan moord en dat mocht volgens haar eigen regels niet. Even schrok ze van die moordlustige gedachte, maar ze schreef het voor het gemak af aan haar ambitieuze karakter. Verliezen was geen optie.