Thims Sloophouse party in het penthouse.

Thim voelde zich opnieuw duizelig en toen hij met zijn ogen knipperde stond hij plots WEER ergens anders, deze keer voor de neus van Avice. Hij hoorde iemand zijn naam roepen en dat was het eerste waar hij op reageerde. 'Geen flauw idee, hoor!'
Hij sloeg zijn hand voor zijn mond. Deze keer was het niet de stem van Aimée die uit zijn mond gekomen was, maar de stem van Damon! En niet zomaar ook. Hij voelde zich plots heel erg vies en had zin om zijn gezicht te wassen met water. Daarnaast viel het hem op dat de ruimte verschikkelijk verkeerd was ingericht en helemaaaal niet Feng Shui. Hij staarde naar de soepstengels voor zijn neus, die op de tafel lagen. Oh ja, nu wist hij het weer...

Avice kon er niet meer tegen en holde naar de badkamer, waar ze Barry half omver liep, en sloot zich er in op. Poeh, nu zag tenminste niemand haar meer. En toen ging ze zich daar zitten vervelen, met de deur op slot, dus als je nodig moet, heb je pech.

De tevreden Barry had een rokje aan. In elk geval iets wat erop leek. En hij zag iets wat nog vrij appetijtelijk leek. Er was al van gegeten, maar op zich maakte dat Barry vrij weinig uit. Als hij het niet lekker vond, kon hij nog altijd suggereren dat hij al een heel stuk had gegeten. In elk geval nam Barry een hap. En nog eentje waardoor er nog vrij weinig van de stengel overschoot. Maakte toch niet uit. Er waren nog genoeg stengels over. Die bovendien nog heel waren.

Thim had amper in de gaten gehad dat hij in Damons lichaam had gezeten -hij had niet eens naar zichzelf kunnen kijken- toen hij zag hoe Barry naast hem een soepstengel naar binnen werkte waar hij ooit aan begonnen was. Hij wilde hem nog waarschuwen, maar het was al te laat en HOP, voor hij het wist keek hij plots naar Damon, in plaats van Barry. Zijn blik schoot vrijwel meteen omlaag naar de handdoek die hij om zich heen had geslagen. Jezus, Barry had wel wat beter zijn best mogen doen op dit rokje want zo zag het er natuurlijk helemaal niet echt uit! Een rokje dat niet eens sierlijk was, was natuurlijk geen leuk rokje.
Verwarch wreef Thim met zijn veel te kleine handen door zijn nu blonde haren. Wat maakte hij zich nou druk om rokjes?!
Maar rokjes waren ook gewoon heel erg leuk... en met dit kleine lichaam en het vrouwelijke gezichtje dat hij had kon hij zich vrijwel volledig als een meisje aankleden.
MAAR HIJ HAATTE MEISJES.
MAAR ROKJES WAREN LEUK.
God wat kreeg hij hier hoofdpijn van. ´Ik snap er niks meer van,´ bromde hij met Barry´s stem, waarna hij een verslagen zucht slaakte en teleurgesteld aan zijn handdoek plukte.

Aimée snapte er niets van. Als zij in Thim's lichaam zat, wie zat er dan in dat van haar? Waar was haar eigen lichaam eigenlijk? 'Heeft iemand van jullie Aimée gezien?' vroeg ze wanhopig. Bijna vergat ze dat ze eruit zag als Thim en dit allemaal behoorlijk vreemd over kon komen op de andere mensen.

Damon voelde zich duizelig worden en keek verbaast de kamer rond, ook wat verbaast aangezien hij opeens op een hele andere plek stond en niet meer voor Avice. Hij keek rond en zag zich zelf staan. 'Oh mijn god.. wat de faa..', zijn stem klonk absurd hoog en vrouwelijk. Ook voelde hij zich opeen zo klein. Damon keek naar beneden en het eerste wat hij zag waren twee bobbels die uit zijn lichaam staken. Zou zijn droom dan eindelijk zijn uitgekomen. Damon rende naar de spiegel en zag Aimee opeens staan. Even schrok hij en gaf een gilletje van angst. Toch vlogen zijn ogen weer naar de twee bobbels die uit staken. 'Borsten..', mompelde Damon in zich zelf. Zijn handen ging er automatisch naar en raakte ze aan. 'Ohhhh', zei hij voldaan. Plotseling hoorde hij geschrokken Aimee's naam door de kamer gaan. Hij zat nu natuurlijk in haar lichaam. Snel liet hij zijn handen zakken. 'Hierzo!', riep Damon naar.. Thim?!

Thim keek op toen hij zijn eigen stem hoorde en zag dat hij naar Aimée toe liep. 'Hey! Doe voorzichtig met mijn lichaam!' riep hij met Barry's stem naar Aimée. Wat hij zei sloeg natuurlijk helemaal nergens op. Hij fronste verward en keek naar de handdoek die hij aan had. Ohja, hij moest maar eens een beter rokje scoren. Zijn blik gleed naar de zwarte gordijnen en hij kreeg een idee. Vrolijk pakte hij een heggenschaar, die plots veel zwaarder was dan even geleden toen hij nog in zijn eigen lichaam gezeten had. Bovendien leek alles plots veel groter. Met een fronsje op Barry's gezicht liep Thim naar het gordijn en begon hij creatief te knippen. Hier kon hij wel een mooi rokje van maken.

'Ben jij mij?' vroeg Aimée geschrokken. 'Ik ben Aimée, of Thim, of ehhh ik weet even niet meer hoe ik mezelf moet noemen,' zei ze verward. 'Wie ben jij, normaal gesproken dan?' vroeg ze verwonderd. 'EN NIET IN MN SHIRT OF BROEK KIJKEN!' gilde ze erachteraan. De viespeuk! Tegelijkertijd bracht haar eigen opmerking haar op ideeën. Toen ze plots weer een heel andere stem hoorde, die van Barry, waar dus Thim blijkbaar in zat, werd het haar bijna te veel. Was iedereen ineens iemand anders?

'Normaal gesproken ben ik Damon', zei hij lachend. 'Maar hier heb ik ook niet zo veel problemen mee', zei hij grijnzend. Hij negeerde haar bevel volkomen. Hij zou straks sowieso wel even onder het t- shirt kijken. 'Zeg, enig idee wie er in mijn lichaam rond spookt..', vroeg hij terwijl hij de kamer rond keek.

Barry keek even rond. Toen weer naar zijn eigen kleren. Wat droeg hij? Wat had hem bezield? Zoiets zou Barry nooit dragen! Maar dit had hij toch niet uitgekozen? Sinds wanneer stond hij trouwens hier? In elk geval was dit díng echt afschuwelijk. Waarom zaten er vlekken op? Hij was teleurgesteld in zichzelf. Wacht even. Zo lang was hij toch niet? En dit waren toch zijn handen niet? Laat staan dat hij zo'n kledingkeuze ook maar zou overwegen. Dat meisje daar had een prima kledingkeuze. Een kleur die wel bij haar stond. Maar hij zag er nu toch echt wel afzichtelijk uit. Waarom knipte hij - pardon -, zijn lichaam uit dat gordijn? Dat gordijn had er prima uitgezien! Misschien was de kleur veel te donker, maar het kon er best mee door. En nu hoorde hij zijn eigen stem? Waar sloeg dit op? Wie was hij eigenlijk die geen vlekken op zijn kleren mocht maken? Na een korte blik in de spiegel besloot Barry dat hij zichzelf even niet kende en ook geen zin had om zichzelf te leren kennen. Wie maakte er dan ook vlekken op zijn kleren? Rode vlekken kreeg je er niet eens uit, volgens hem.

"Oke, niet de m&m's eten dus." zei ze tegen Thim die vervolgens weg liep. Neomy zat nog op het kleed, ze had weinig zin om mee te slopen, zag dat springen op de banken er wel leuk uit. Ze dronk haar biertje op, ze vond het niet eens echt lekker, maar ze had dorst en ze had geen zin om op te staan. Ze voelde zich nogal licht in haar hoofd, dus legde ze haar hoofd neer. Zo lag ze op het kleed. Ze had niet door dat haar lichaam langzaam aan van het kleed aan het opstijgen was. Ze viel een beetje in slaap door de afgelopen drukke dagen. Ze schrok plotseling wakker toen ze een klap tegen haar hoofd voelde. "Hee! Wie deed dat?!" riep ze, terwijl ze haar ogen open deed. Een groot wit hard vlak was er voor haar neus. Ze keek naar beneden en zag dat het kleed waar ze net nog op lag twee meter onder haar was. Ze slaakte een klein gilletje. Ze zweefde tegen het plafond aan.

Aimée schudde Thim's hoofd. 'Zou iedereen ineens verwisseld zijn van lichaam?' vroeg ze zich hardop af. Als dat zo zou zijn, voor hoelang zou dat effect dan zijn? Straks zat ze voor altijd in dit van origine perverse, vieze lichaam vast. Dat was iets wat ze zich absoluut niet kon en wilde voorstellen. Ze wilde haar mooie, vrouwelijke en zachte handen terug en in plaats van het paar ruwe, mannelijke wat ze nu aan zich had kleven. 'Hoe gaan we dit oplossen?' vroeg ze aan Damon, hopend dat hij hier op een of andere bizarre manier ervaring mee had of heel creatief was en dus een oplossing kon bedenken.

Damon keek Aimee verbaast aan. Oplossen?! Hij wilde dit voorlopig nog niet oplossen. 'Ehm, geen idee', zei Damon terwijl hij nonchalant zijn schouders op haalde. Weer vlogen zijn ogen naar de voorgevel die uit stak. Damon liet zijn vingers er in prikken en giechelde als een klein meisje. 'Voelt dat altijd zo raar?', zei hij lieflijk lachend naar Aimee.

Thim had eindelijk genoeg stof van het gordijn geknipt om het om zijn minuscule lichaampje te kunnen wikkelen. Hij liet de handdoek op de grond zakken en wikkelde de strakke stof om zijn benen. Toen het goed zat vast knikte hij tevreden. Nu zag hij er een stuk beter uit. Maar wacht, hij was dit helemaal niet!!
Zijn blik gleed naar zijn eigen lichaam, dat nog steeds zo'n verschrikkelijke broek aan had. 'THIM!' riep hij naar zichzelf. Jezus dat voelde vreemd. 'KOM JIJ IS HIER!! DIE BROEK MOET UIT!'

Aimée moest, ondanks haar gevoel voor schaamte, toch lachen om de opmerking van Damon. 'Als je ze al jaren bij je draagt, vind je dat vast niet meer raar,' Laten we maar hopen dat het nooit zó ver zou komen. Ze wilde haar voorgevel toch wel graag weer een keer terug. 'Wie zou er eigenlijk in jouw lichaam rondlopen?' vroeg ze zich af. Ineens hoorde ze een naam roepen. Thim? Aimée keek verwonderd om zich heen. 'Thim? Oh wacht dat ben ik, een soort van?' zei ze, eigenlijk meer tegen zichzelf. 'Wat zei je nou?' vroeg ze aan Barry/Thim, aangezien ze het serieus niet verstaan had.

'Hmnn', zei Damon nog steeds een beetje onder de indruk. 'Ik zou hier ook wel aan kunnen wennen ja.. denk ik', zei hij bedenkelijk. Het was wel zwaar, zwaarder dan zijn zaakje onder in. Damon keek op. 'Ik heb geen idee.. ', zei hij weer zoekend kijkend de kamer in. Toen zag hij zich zelf opeens staan. 'Ohh daar ben ik!', zei hij terwijl hij een sprongetje maakte. Damon voelde zijn boezem op en neer bewegen en moest weer lachen.

Barry liep maar eens rond op die twee stelten van benen. Goh. Lange benen was iets waar Barry nog aan moest wennen. Hoelang zou dit trouwens duren? Toch niet eeuwig? Daar schrok hij best van. Dan zou hij nog eens in een klerenkast moeten neuzen waar vast allemaal van zulke kleren zaten! In elk geval liep Barry - En zulke stelten van benen? Zou dat wennen? - even door de kamer. Nee. Hij kende de rechtmatige eigenaar van dit lichaam niet. Een meisje, waarvan de jurk een kleur had die best wel wat feller mocht en dat haar zou mooi moeten zijn als het in een hoge staart was vastgebonden trouwens, hing tegen het plafond. Dat had hij in elk geval niet gedaan! Nu pas zag hij Neomy in het meisje. Waarom keek hij zoveel naar kleren? Barry interesseerde zich normaal toch helemaal niet daarin? Dit was een gewoon een heel erg rare toestand.

"Kan iemand me even helpen?" Ze kroop over het plafond en zocht een pilaar om naar beneden de klimmen. Die vond ze helaas niet. Ze zag een jongen naar boven kijken, het was Barry. "Hee barry! Wil je me alsjeblieft naar beneden helpen?'

Het drankje van Avice was uitgewerkt en nadat ze zich in de spiegel van de badkamer even uitvoerig had staan optutten en haar haar en kleding weer goed had gedaan, en een paar keer tegen zichzelf had verzekerd dat ze er helemaal niet sletterig uit zag in haar normale voorkomen, opende ze de badkamerdeur, om zich in de chaos te mengen. En chaos was er. Iedereen leek in paniek naar elkaar te roepen en ze begreep er geen hol van. Met een opgetrokken wenkbrauw bleef ze in de deuropening staan, de deurklink nog in haar hand, te verbaasd om de deur los te laten en achter zich te sluiten.

Thim rende op zijn eigen lichaam af met een stuk zwarte stof in zijn handen. 'Thim! Thim! Je ziet er niet uit! Trek snel die broek uit!' riep hij met wild zwaaidende armpjes. Hij vond het maar raar dat hij er plots drie keer langer over deed om van de ene naar de andere kamer te rennen, met die korte beentjes. Wild hijgend van de intens lange afstand die hij had moeten afleggen kwam hij tot stilstand voor zijn eigen lichaam. Het was zo raar om jezelf zo te zien. Hij bekeek zichzelf aandachtig en prikte in zijn wang. 'Wauw...' mompelde hij even verbijsterd.

Aimée greep naar haar wang en prikte Thim daarna terug, als reflex, eigenlijk. 'Wat jij wilt, het is jouw onderkant die de mensen te zien krijgen, niet de mijne.' Het kon Aimée niks schelen dat iedereen kon zien hoe Thim geschapen was, het was toch haar eigen zaakje niet. Dus maakte ze haar gulp en knoop los en trok ze de broek uit, die ze vervolgens in Thim's armen gooide.

((Zeg Thim heeft gewoon een boxer aan hoor!!))

(( door je boxer heen is dat ook best aardig goed te zien hoor haha ))

Damon keek naar Thim of nu eigenlijk Barry die zich zelf dus eigenlijk Aimeé ging uitkleden. Oke dit was heel verwarrend. Maar hij zag zijn eigen lichaam en moest weten wie er in zat. 'Oke, jullie gaan maar even.. je ding doen!', zei Damon waarna hij met zijn nieuwe korte beentjes op zichzelf af liep. 'Hé! Jij!', probeerde Damon dreigend over te komen, pas toen hij tegen over zich zelf stond met dit kleine vrouwen lichaam, leek hij opeens toch niet meer zo dreigend. Hij kuchte even om zijn stem weer normaal te maken zodat hij niet zou overslaan in het gesprek. 'Ehm, hai, dit is mijn lichaam zie je en ik ehh wilde weten wie er in zat', zei Damon terwijl hij gebruik maakte van de lieflijke charmes van meisjes.

(( Aimée is 1.78, ze is niet klein haha ))