Thims Sloophouse party in het penthouse.

Avice staarde dus met grote ogen de ruimte in, waar iedereen zichzelf ineens stond uit te kleden, in gordijnen te hullen, in de eigen voorgevel stond te prikken of ja, heel bizar aan het doen was. Haar hand gleed van de deurklink af, en ineens realiseerde ze zich dat ze serieus stond te twijfelen tussen weg gaan, of zich maar weer in de badkamer opsluiten, hopend dat als ze er weer uitkwam, alles weer normaal was. 'Jongens?' piepte ze angstig.

((Ze is dan alsnog 14cm kleiner dan Damon ))

Thim wikkelde de zwarte stof tevreden om zijn eigen benen en klapte triomfantelijk in zijn handen. 'Stukken beter!' zei hij met een vrolijke glimlach. Zo, wat zou hij nu eens gaan doen?

Barry keek niet-begrijpend naar zijn eigen lichaam. Was hij serieus altijd al zo klein geweest? En waarom had hij altijd van die losse kleren gedragen? Hij moest dringend eens goede kleren beginnen dragen. En trouwens dat rokje moest overduidelijk uit. Waarom droeg hij een kiltachtig iets? Uit gordijnstof? Hij schudde afkeurend zijn hoofd uit schaamte voor zichzelf en zijn ongelooflijk slechte kledingkeuze. Hij moest dringend wat beter kiezen! Nu ja. Hij hoopte dat hij ooit weer zou terugkomen naar zijn eigen, rechtmarige Barry-lichaam. Dan kon hij zijn kledingstijl toch maar bijschaven. Nu ja. Hij richtte zijn blik weer op Neomy. Hoe moest de Barry die hij was of de Barry die daar stond te rennen in een rokje dat doen? Wie bedoelde ze nu feitelijk? Dit was een belachelijke onmodieuze situatie. Kort gezegd. Wacht even. Hij moest naar beneden kijken - Oh, lieflijke verandering! Had hij altijd al een keertje willen doen- om zijn aanspreker te kijken. 'Eh, Barry,'Antwoordde hij. Was dat de rechtmatige eigenaar? Aangenaam. Hij was minstens dertig centimeter omhoog gegaan.

'Moet ik hierin rond gaan lopen?' vroeg ze met opgetrokken wenkbrauw terwijl ze naar de lap gordijn om haar middel keek, of.. zijn middel. 'Ik vond je broek beter,' opperde ze. 'Trouwens Thim, heb jij enig idee hoe dit weer ongedaan gemaakt kan worden? Ik wil mijn voorgevel graag terug voor Damon ze betast,' Ze moest er niet aan denken dat hij haar voorgevel zou betasten, of.. zijn eigen voorgevel op dit moment, wat van haar was. Ingewikkeld dit.

Neomy zag Barry weer omhoog kijken. "Ja, wil je me naar beneden trekken, dan kan ik me daar weer aan iemand vasthouden..." hij besteedde verder geen aandacht aan haar. Nouja. Oke, hoe ging ze dit fiksen. Ze zette haar handen op het plafond en hees zich op haar knieen. Ze zette haar voeten tegen het plafond en dook naar beneden. Ze greep het eerste het beste wat ze tegen kwam, het was een lamp. De lamp ging met draad en al mee naar boven, waarna de tafel waar hij op stond ook omviel doordat de draad uit de muur werd getrokken. Nu was ze dus tóch aan het slopen. Voorwerpen werkten dus niet. Dan maar mensen. Ze zocht een zwaar exemplaar uit en zag Thim, die zou het haar vast wel vergeven. Ze kroop over het plafond boven hem en zette zich weer af. Ze greep hem om zijn middel en zag nu pas dat hij geen broek aan had, van boven had ze dat niet kunnen zien. Ze schrok zich lam en liet van de schrik weer los, waarna ze weer richting het plafond vloog.

Damon knikte terwijl hij dus omhoog moest kijken, absoluut niet fijn. Op iemand neer kijken betekende voor hem altijd net iets meer macht hebben dan de rest. Dus hij stond nu voor zijn eigen lichaam, wat zou hij nu doen? Damon had geen idee hoe dit weer terug gedraaid kon worden. Plotseling kwam er een perfect idee in zijn hoofd. 'Oke luister Barry, dit is wat je even voor mij en mijn lichaam, waar jij nu dus in zit moet doen', zei Damon vol vreugde. Zonder nog verder te gaan en zonder te vragen aangezien hij er van uit ging dat het zijn lichaam was en bleef, pakte hij de twee handen van Barry/Damon en plaatste ze vol op de boezem van Aimeé/zichzelf. 'OHH, is dat niet fijn?!', zei hij blij.

'Dat is heel simpel,' zei Thim, die plots doorkreeg dat hij een stuk simpeler kon nadenken dan eerst het geval was. De hersenen van Barry werkten veel vlotter dan die van hem! 'Je eet gewoon een soepstengel samen met de persoon die in jouw lichaam zit. Dan krijg je je oude lichaam weer terug,' merkte hij wijs op. Zelf had hij nog helemaal geen zin om weer terug te gaan naar zijn eigen lichaam. Hij vond dit veel te leuk. Zijn blik gleed de ruimte rond en hij vroeg zich af of er een manier was om misbruik te maken van Barry's lichaam. Een stripshow misschien? Of zou hij voor de verandering eens even heeel dronken worden aangezien het zijn eigen lichaam toch niet was?

In haar ooghoeken zag Aimée dat haar voorgevel nu al door twee mensen bevuild was. 'Hé, laat dat! BLIJF VAN MIJN TIETEN AF!' schreeuwde ze naar Damon. Het zal een raar gezicht geweest zijn. Een jongen die schreeuwt naar een meisje dat HIJ van HAAR tieten af moet blijven. Rare situatie dit.

Barry vond dit hoogst ongemakkelijk. Ja hallo, er kwam plots de rechtmatige bezitter van dit veel te grote lichaam - Hij kon grote passen nemen! - en legde de handen op de boezem? Jippie? En dan komt Thim - Blijkbaar niet de Thim die Barry kende, gezien Thim normaal gezien geen borsten had, laat staan er zo uit zag, schreeuwde dat ze er vanaf moesten blijven. In wiens lichaam zat Thim dan feitelijk? Misschien in dat van hem? Even denken. Was Thim te vertrouwen in een ruim dertig centimeter kleiner lichaam dan Barry's huidige lichaam - in de leen - waarvan de helft waarschijnlijk nog dacht dat hij dat echt was en in een lichaam waar de kleren spuuglelijk waren? Goede vraag. Was Barry te vertrouwen in dit lichaam? Geen flauw idee.

Nate besloot dat het tijd werd om het bont te gaan slopen, hij wist alleen nog niet precies hoe. Toen bedacht hij dat zijn aanval doornpistool best wel nuttig zou kunnen zijn voor dit vraagstuk. Het bont zou er nooit meer uitzien als tevoren. Hij ging op zoek naar het eerste stuk bont dat hij zou gaan vernielen.

Damon keek naar Aimée, in Thims lichaam. God hij wilde zijn eigen handen nog even laten masseren. Dit voelde zo fijn, maar hij wilde ook geen problemen maken. Heel snel drukte hij zijn eigen handen nog even tegen de boezem van Aimée aan en liet toen de handen weer los. 'Zo fijn! Ik wil echt voor altijd deze boobs houden!', riep hij vrolijk uit met een veels te hoge stem. Vrouwelijke stemmen waren daarin tegen wel wat raar. Elke keer als hij blij, vrolijk of excited werd vloog zijn stem opeens de lucht in.

Neomy begreep er echt niets meer van. Waarom zat Aimee aan haar eigen borsten? Het feit dat ze op haar kop hing hielp ook niet echt om alles duidelijk te krijgen. Haar lange haren kriebelden in de nekken van mensen waar ze overheen kroop.

'Ja, maar ze zijn van mij en nu heb jij mijn borsten bevuild!' zei ze beledigd. Hoe durfde hij dat te doen? Ze waren van haar! Niet van hem, ookal had hij ze nu ineens op zijn, of nee haar lichaam zitten. 'Je maakt misbruik van de situatie! Ik ga toch ook niet naar Thim's edele delen kijken!' riep ze erachteraan.

Damon gooide zijn lange blonde haren naar achter en zette een arrogant hoofd. Hoe leuk was het om een keer zo te doen. 'Nou, dan doe je dat toch gewoon, eventjes!', riep hij als een verwaande bitch terug terwijl hij zijn hand door Aimée's blonde haar liet gaan. 'Is echt ontzettend interessant als het nog nooit op je eigen lichaam heeft gezeten', riep hij terug.

Barry was totaal niet aansprakelijk, vond hij. Het was maar, voor het geval er iemand iets anders dacht. Het was best een vreemd gesprek. Maar toch. Hij was geheel onschuldig. Vond hij. Nu ja. Hij had zonet borsten aangeraakt omdat de rechtmatige bezitter van dit lichaam wou kunnen zeggen dat hij dat kon doen met zijn eigen handen. Klonk aannemelijk. Trouwens, hoe kon hij in feite misbruik maken van de huidige situatie? Buiten dat hij nu wist hoe het was om ellenlang te zijn, was er hier niets aan. Verdomme.

Avice staarde nog steeds vol ongeloven naar de chaos voor haar neus. Vol verstandsverbijstering liep ze naar de drankeneettafel, dit moest ze verwerken met een hoop alcohol en iets te eten. En dus schonk ze een glas in en pakte het enige eten dat ze vertrouwde, soepstengelachtige dingen, en stak hem in haar mond om er een hapje van te nemen.

Oke, nog maar een poging. Ze groep die ontzettend vage en onbegrijpelijke dingen naar elkaar aan het schreeuwen was stond rond een zware stenen tafel. Dat moest goed genoeg zijn, een beetje jammer dat ze dan op de kop midden in de groep zou hangen, maar ze móest naar beneden komen. Dit voelde echt raar. Ze zette weer af tegen het plafond en greep de rand van de tafel vast. "Uhhhh... hoi?" zei ze tegen de groep waarvan ze nu alleen de benen zag.

'Dan moet je je maar om laten bouwen, ik wil mijn borsten terug!' Dat Thim allang tegen haar had gezegd hoe ze het weer ongedaan kon maken, was ze allang vergeten. Ze was nu te hysterisch om daar nog aan te denken, ze wilde haar oude lichaam terug en daarmee basta. Ze vond het helemaal niet prettig om in een stom jongenslichaam gevangen te zitten. En was ze eens een keer een jongen, was ze nog niet eens een knappe ook. Potverdrie.

Dus Aimée wilde haar borsten terug? 'Best!', riep hij met nog steeds een bitch hoofd. Nu snapte hij eindelijk waarom meisjes zich graag als een bitch gedroegen, dit was ge-wel-dig!. Damon keek naar de kleding waarin hij gehuld was. Niet al te moeilijk. Een blouse en een spijkerbroek. Opeens popte er een pracht idee in zijn hoofd. Damon begon langzaam de knopen van de blouse te openen. Vrolijk sprong hij boven op een tafel zodat alle aandacht gericht was op Damon, of nou ja eigenlijk Aimée. Hij ging verder met het ontknopen van de blouse terwijl hij er vrolijk met zijn heupen bij stond te dansen.

'NIET DOEN NIET DOEN!' schreeuwde Aimée. Ze kon het niet aanzien en sloeg haar handen voor haar ogen. Damon ging straks haar lichaam laten zien aan iedereen in deze kamer, en er was niets wat ze ertegen kon doen. Of toch wel? Snel zocht ze om zich heen naar materialen waarmee ze Damon mogelijk, als het nodig was, van de tafel kon slaan.

Avice begreep er nu helemaal niets meer van. Aimée, preutse, saaie Aimée, stond op tafel te strippen, Thim riep dat het niet goed was en de rest stond er heelmaal maar een beetje omheen te staan. Snel wendde ze haar ogen op haar glaasje drank, en besloot het maar in een keer achterover te slaan. Daarna knabbelde ze verder aan haar stengel, waarvan ze geen flauw idee had dat deze dingen al die chaos hadden veroorzakt.

Eigenlijk was dit nog best grappig. Als je geen flauw idee had wat er precies aan de hand was, zou je jezelf moeten afvragen hoeveel drugs je had genomen, gezien het dan toch niet anders te verklaren was. Barry had voor dit gedoe geen flauw idee gehad dat die stengels bestonden. Waren die dingen populair of bekend? Geen flauw idee. In elk geval vroeg hij zich nog altijd af hoe het interessant kon worden om in dit lichaam te zitten. Tot nu toe was er maar bar weinig lol aan beleefd.

Damon bewoog als een idiote hoer mee op de muziek en zakte door zijn benen met zijn kont daar de grond, die hij toen weer zwierlijk omhoog liet komen. Toen het blousje uit was gooide hij deze in een random richting. Zijn handen gingen weer door Aimée's blonde haren en met een vermakelijke blik keek hij naar Thim die eigenlijk Aimée was. 'Wat is er popje, je wilde je borsten toch terug?', zei Damon gemeen. Hij werd helemaal mee gesleurd in een soort vrouwelijke emotie tunnel waar hij absoluut geen verstand van had. Ook Aimée's broek knoopte hij open, maat liet hem nog niet zakken.

Nate ging ondertussen doodleuk verder met het slopen van al het bont wat er te vinden was. Hij gebruikte daarvoor zijn magie, namelijk het doornpistool. Hij vond het best geinig dat hij zijn magie daar lekker ook voor kon gebruiken en het deed hem goed om al die arme diertjes te wreken.

'DOE NORMAAL! Ga je eigen lichaamsdelen lekker showen in plaats van die van mij!' Aimée begon steeds hysterischer te worden. Ze wilde niet dat iedereen hier zou zien wat ze in huis had, en ze was doodsbang dat Damon nog verder zou gaan. Eigenlijk stond ze op het punt om in huilen uit te barsten, zo erg vond ze het.