De schoenenjacht

"Haha prima, als dat de pijn een beetje verzacht." De man achter de ijskraam keek hen een beetje vreemd lachend aan. Nogal logisch aangezien ze op topsnelheid naar zijn kraampje waren komen sjezen. Hij was vast blij dat zijn ijs zo geliefd was. "Voor mij graag een hoorntje met citroen en aardbei."

Nate begon te lachen. 'Dat ga je toch niet menen, Neomy. Ik laat geen meisje voor mij betalen. Op zijn minst zou ik voor meisjes moeten betalen, maar ik ga je echt geen geld laten uitgeven voor mij.' Toen richtte hij zijn praatje op de ijscoman. 'Voor mij eentje met chocolade en banaan, alstublieft.'

"Ik wist niet dat jij zo principieel was." glimlachte ze. "Niet dat ik verder veel van je weet hoor" bedacht ze zich. Het was dus een gentleman. Die was ze nog niet zo vaak tegen gekomen, maar ja, dat soort mensen trok ze dan ook niet aan. Zo bleek maar weer dat het een tijd van vernieuwing was, het leven op deze school. Zo slecht beviel het haar niet. Ze nam een lik van haar ijsje. Ze hadden hier ook nog eens goed ijs. Het kon niet beter.

'Avice zei ook al zoiets, maar ik snap niet waar dat vandaan komt. In Bumi is iedereen zo,' was Nate van mening. 'In ieder geval is het mij zo aangeleerd, en ik hou ervan om dat gewoon zo te houden. Maar voor deze keer mag je dan voor jezelf betalen. Omdat je hebt gewonnen.' Nate legde geld neer voor zijn eigen ijsje en pakte zijn bananen met chocolade ijsje van de ijscoman aan. Hij begon meteen aan zijn ijsje te likken. Dit was nou precies waar hij zin in had.

Neomy legde het geld voor haar ijsje ook op de toonbank en ze liepen verder met het ijsje in hun hand. "Ik kan me wel voorstellen dat Avice gesteld is op gentlemen ja. Misschien moet ze maar een bezoekje aan Bumi brengen." grapte ze. Ze wist ook wel dat dat niet zo makkelijk ging. Dat wist ze heel goed zelfs. Geloof me Nate, dacht ze, op Bumi lopen echt niet alleen maar van die nette heren rond. Het ijs was echt heerlijk, vooral op zo'n lentedag. Al was Neomy altijd wel in voor ijs, wat ook wel logisch was. Ze moest lachen toen ze zag dat Nate's ijsje veel sneller smolt door de zonnestralen die versterkt door het raam kwamen. Door haar koude handen bleef het ijsje helemaal intact.

Nate was een snelle eter, dus voor het ijs helemaal kon smelten, had hij het alweer opgegeten. 'Avice moet zelf weten wat ze doet. Ik heb het idee dat ze meer van wat gevaarlijkere jongens houd dan gentleman. Damon, bijvoorbeeld,' zei hij toen zijn ijsje op was. 'En dat moet ze dan zelf weten, maar dan moet ze niet gaan zeuren dat jongens haar zo slecht behandelen, zoals sommige meisjes doen. Want daar kan ik echt niet tegen en daar hoef je bij mij dan ook niet mee aan te komen. Had je van te voren kunnen weten dan.'

Neomy haalde haar schouders op, ze begreep wel wat hij bedoelde. "Aha, Avice en Damon ja?" glunderde ze, die zag ze niet aankomen. Ze had een tijdje later dan Nate haar ijsje op. Net toen ze wilde voorstellen om hun zoektocht naar schoeisel voort te zetten, zag ze de man waar Nate het over had zitten op een bankje aan de andere kant van het centrum. Zoals in slechte films keek hij door kleine gaatjes in een krant. Ze wist natuurlijk niet of hij hen in de gaten hield, maar het leek er wel verdomd veel op. Alsof er niets gebeurd was keek ze weer met een glimlach naar Nate, maar ondertussen zei ze; "Niet meteen kijken, maar aan de overkant van het centrum zit die man weer. Volgens mij houdt hij ons in de gaten." Neomy's vluchtbelletjes gingen weer af en ze wilde aanstalten maken om op te staan en weg te lopen.

Nate trok zijn wenkbrauwen op. 'Ik zei het je toch,' antwoordde hij, voordat hij ging kijken. Toen keek hij in het rond en zag hij inderdaad de man zitten. 'Kom op,' zei hij, en hij begon te lopen. 'Als we nu naar een schoenenwinkel gaan, en we zien die man dadelijk weer zo raar, dan weten we zeker dat hij achter ons aan zit. En als het dan zo blijft, dan ga ik iets tegen hem zeggen, want ik vind het echt behoorlijk irritant,' zei hij.

"Oke, goed plan." zei ze en ze liep achter hem aan. Ze haalde even diep adem en probeerde die rare gedachte van zich af te schudden. Ze keek om zich heen. "Waar hebben we nog een sportieve vrijetijdse schoenenwinkel?"

'Geen idee,' zei Nate. Hij zeg ergens een plattegrond hangen en hij liep daar naartoe. 'Oke, nu ga ik op deze kaart kijken of ik ergens een schoenenwinkel zie, en jij gaat heel onopvallend in het rond kijken of die man nog ergens staat te gluren,' zei Nate, en hij keek op de kaart. 'Eens even kijken. Daar is er eentje. Dus we zullen hier naar rechts moeten. Als je die man ziet lopen we snel verder en als ie dan bij de schoenenwinkel er weer staat, dan kunnen we kijken of we er iets mee moeten doen,' zei Nate. Hij keek er vragend bij naar Neomy.

Neomy keek onopvallend om zich heen en wees soms naar wat random winkels, waar ze helemaal niet heen wilden. Ze zag hem zo snel niet maar op een gegeven moment zag ze hem weer om de hoek schieten en was hij weg. "Hij liep net weer weg." zei ze wat minder onopvallend, hij was er nu toch niet meer. "Oke dan gaan we die kant maar op."

Nate knikte. Hij was eerlijk gezegd best opgelucht dat de man hen niet achterna zat. Een eindje verderop was de schoenenwinkel. Hij zag meteen al een paar in de etalage wat hem wel leuk leek. Hij wees ernaar. 'Kijk, als we die nou eens in mijn maat konden vinden, dan zijn we super snel klaar en hoeven we niet meer naar schoenen te shoppen,' zei hij blij en opgelucht. Hij was niet zo'n shopperd.

"Jaa die zijn gaaf!" riep ze. "Kom we gaan ze in je maat zoeken, die hebben ze vast wel." zei ze toen ze naar beneden had gekeken en had geconstateerd dat hij niet een extreem afwijkende schoenmaat had. Ze liep snel de winkel binnen en ging op zoek.

'Als jij die kant neemt, neem ik die andere kant,' zei Nate. Dit was nodig omdat het een vrij grote schoenenwinkel was. Nog één keer voordat ze de winkel binnen stapten, keek Nate achterom om te zien of dat de man zich daar ergens bevond, maar hij was nergens te vinden. Zonder er nog aan te denken ging hij daarom naar binnen om zijn kant van de winkel te doorzoeken naar de schoenen.

Neomy doorzocht haar kant van de winkel, maar zonder succes. Ze liep terug van achter uit de winkel. Ze keek richting de straat en de man stond recht voor het raam. Hij keek haar nu ongetwijfeld recht aan. Wat nu? Nate waarschuwen?

Nate had ondertussen blij de schoenen gevonden, donkerbruin met blauwe randjes, dus hij was helemaal perfect. Blij dat hij hem gevonden had, ging hij met de goede maat op een bankje zitten om hem te passen. Hij keek in het rond of hij Neomy zag, maar omdat hij achter een schap zat, zag hij niet zoveel. Hij haalde zijn schouders op en ging daarna verder met het aanpassen van de schoenen.

De man voor het raam bleef haar een tijd aanstaren. Ze besloot gewoon terug te staren, zo leek het tenminste alsof ze niet bang was. Maar toen hij aanstalten maakte om de winkel binnen de komen liep ze terug naar achterin de winkel en begon ze achter willekeurige schappen te lopen. Steeds keek ze tussen de kieren in de schappen door of ze de man aan de overkant zag. Plots, toen ze door een van de schappen de rest van de winkel aan het observeren was en ze keek of ze Nate ergens zag zitten, voelde ze een hand op haar schouder.

Nate had de schoenen aangetrokken en liep de winkel door om ze aan Neomy te laten zien. Hij kon haar niet zo snel vinden. Toen hij haar uiteindelijk zag, zag hij dat de enge man achter haar stond. Nate schrok ervan. Hij raakte haar zelfs aan. Nate liep op de twee af om te zien wat de enge man nou eigenlijk moest. 'He, gozer, alles goed?' vroeg hij aan de enge man, gewoon om een normaal gesprek te beginnen.

Neomy schrok van de hand op haar schouder en keek snel om of het die enge man of gewoon Nate was. Het was de enge man maar gelukkig zag ze vanuit haar ooghoek Nate aan komen lopen.

((we moeten even bedenken wat die man wil ))

((Jou naakt zien. Weet ik veel. Hij is van Ayao en is gewoon een random spion?))

De man keek raar naar Nate en hij vertrouwde het niet helemaal. 'Kom mee, Neomy,' zei Nate, en hij pakte Neomy bij de pols. Hij trok haar weg bij de man. Toen hij achterom keek, zag hij de man achter hen lopen. 'Op 3 gaan we rennen,' zei Nate, die het echt niet leuk vond. '1, 2... 3!'

Neomy liet zich meetrekken door Nate. Wat een enge kerel! Ze knikte naar Nate en toen hij drie zei begon ze als een gek te rennen tussen de schappen door en richting de uitgang. Door haar hoofd bleef de vraag spoken wie hij was en wat hij van hen moest. Eigenlijk was ze er wel erg benieuwd naar, maar terug gaan was geen optie meer.

De man was langzamer dan Nate en Neomy, dus zodra Nate een ander gangpad in was geschoten en hij hem niet achter zich zag, besloot hij om de schoenenkast om te gooien. Hij wist dat de man daar nog ergens moest lopen, dus de schoenenkast zou hem zeker dwars zitten. Daarna rende hij zo snel als hij kon de winkel uit, met zijn schoenen nog aan, ook al besefte hij dat pas toen hij 100 meter verderop stond en toen haast niet meer terug kon omdat hij een hele ravage had aangericht in de winkel.

Neomy rende samen met Nate de winkel uit. Achter hen hoorde ze kabaal, schreeuwende mensen en een alarm dat afging zodra ze de deur van de winkel uitliepen. Ze konden hier niet meer blijven, mensen zouden denken dat ze wat gestolen hadden en hun gaan zoeken. 'We moeten wegwezen" zei ze tegen Nate, al dacht ze dat hij zich dat ook wel had bedacht. Ze zag dat Nate wat aarzelde en toen merkte ze zelf ook dat hij de schoenen uit de winkel nog aan had. "Dat regelen we later wel, nu moeten we doorlopen."

Nate knikte, en hij zag ineens een roltrap die naar een etage naar beneden ging. Hij besloot dat ze die zouden nemen. Helaas voor hen was het nogal druk op de roltrap, en hij zag vlak achter hen de vage man al verschijnen. Hij klom op het tussenstuk tussen de omhoog gaande en naar beneden gaande roltrap in en liet zichzelf naar beneden glijden. Hij lette niet op alle aandacht die dat trok.

((Sorry, altijd al eens willen doen.))