Alabama's whiskey bar

Alabama's whiskey bar is een redelijk kleine kroeg dat nog een beetje is blijven steken in de 60's. Veel hout, een kast vol met verschillende whiskey flessen, oude bar krukjes en familie foto's van de oude tijd.

Spoiler:

Valerie was al zo'n half uurtje door de stad aan het wandelen, niet echt op zoek naar iets, toen ze de bar tegenkwam. Het zag er wel leuk uit, zo klein en schattig, vandaar dat ze naar binnen was gestapt. Nog half in de deurpost keek ze even om zich heen. Het eerste wat haar opviel was het hout. Veel hout. Ach, de sfeer was tenminste gezellig! Ze liep naar de bar toe en ging voorzichtig op een van de krukken zitten. Ze leken namelijk nog al oud, en stel ze zou er doorheen zakken? Gênaaaaant!

Damon was al de god ganze hele dag op zoek naar een gewone simpele kroeg. Gewoon een kroeg waar hij zich lam lazarus kon zuipen met mensen die hij toch niet kende. Toen hij eindelijk met grote letters 'WHISKEY BAR' las kon hij het niet laten er bijna op af te rennen. Toen hij binnen stapte zag hij dat het helaas niet heel erg druk was. Hier en daar wat tafeltjes met een of twee mensen er aan, ze leken wat levens moe, misschien moest Damon op zoek naar iets gezelligers. Toen hij net weg wilde lopen bedacht hij zich weer hoe lang hij al aan het lopen was om dit te vinden, laat staan iets anders. En hij was echt in big need voor een goed glas alcohol. Toen hij zich weer op draaide en richting de bar liep vielen zijn ogen op een meisje met wit- achtig haar. Maar goed dat hij gebleven was, vrouwelijk gezelschap was altijd goed, vooral als ze te veel op hadden. Misschien werd dit toch nog een gezellige avond.

Nadat Valerie een glas whiskey had besteld, en halve ruzie had met de barman omdat hij om haar ID vroeg en ze er écht niet zo jong uit zag, keek ze over de rand van het glas de kroeg eens eve goed door, nu op meer lettend dan alleen de inrichting. Het was niet druk, alles behalve zelfs, hier en daar zaten wat mensen. De meeste waren nog oud ook. Met een zucht draaide ze zich om op de barkruk en plantte ze haar ellebogen op de bar, om met haar hoofd op haar handen te leunen. Wat moest een meisje doen voor wat plezier in dit godsvergeten stadje?

Damon ging naast haar op de bar kruk zitten en bestelde een scotch zonder ijs. Bij hem vroeg de bar man niet om ID. Damon werd in principe nooit om zijn ID gevraagd, ook niet toen hij nog geen 16 was. Hij zag er altijd al ouder uit dan dat hij was. Vooral door zijn lengte. Damon maakte een proost gebaar naar het meisje naast hem en dauwde er nog even een knip oog tussen door. Het meisje leek duidelijk wat geïrriteerd dus het kon nog wel eens interessant worden.

Valerie keek op toen ze iemand naast zich hoorde gaan zitten. Een jongen. Ze liet haar ogen, alles behalve onopvallend, over hem heenglijden. Een knappe jongen. Misschien was deze bar dan nog niet zo'n slecht idee geweest. Ze tilde haar glas ook even op, als 'proost', en nam een flinke slok, waarna ze het lege glas op de bar terugzette en naar de barman dat ze er nog een wilde. 'Duuus, wat breng jou naar deze ouwemannentent?' Ze keek naar de jongen naast haar.

Ook Damon tikte zijn scotch naar achter en vroeg om een nieuwe. Damon zag haar kijken en gelijk zonder ook maar iets te veel alcohol kwam zijn alter ego al weer op zetten. 'Ik wist dat jij hier was', zei Damon met een lichte grijns rond zijn lippen. Toen de bar man twee nieuwe drankjes neer zetten nipte Damon een klein slokje. 'En jij?', vervolgde hij het gesprek.

Valerie grinnikte even. 'Helderziend?' vroeg ze, met een licht sarcastische ondertoon. Ze pakte haar glas op en nam opnieuw een behoorlijke slok. Valerie had het geluk dat ze goed tegen alcohol kon, ze werd bijna nooit echt dronken, tenzij ze echt heeeel veel dronk. 'Oh, gewoon, ik kick op ouwe bezopen ventjes.'

Damon grijnste. 'Misschien', antwoorde hij terwijl hij deze keer een iets grote slok van zijn scotch nam. Ook Damon kon aardig goed tegen drank, hij kon vooral goed dronk 'spelen' terwijl hij misschien net aan aangeschoten was. Toch wilde hij het liefst zich helemaal klem drinken met het meisje naast hem, verdwalen, het hele cliché plaatje. Damon moest lachen om haar opmerking. 'Ja zo iets dacht ik al, gelukkig ben ik hier nu', zei Damon met een enorm grote grijns. Man wat kon hij vol van zich zelf praten. Weer nam hij een grote slok en dronk het glas leeg.

Valerie knikte en grijnsde eventjes. 'Interessant.' Ze had een keer iemand ontmoet die écht helderziend was! Dat was echt heel vaag geweest, en ook wel een beetje eng. 'Nou, sorry als ik het mis heb, maar,' ze liet haar ogen nog eens over hem heen glijden, 'volgens mij ben jij geen oud ventje?'

Damon schudde zijn hoofd, het zou echt hilarisch zijn als ze daad werkelijk zou geloven dat hij helderziend was. Ach nou ja, vrouwen he die kon je alles alles laten geloven. Weer bestelde Damon een nieuw rondje, de barman zou net zo goed twee flessen whiskey kunnen geven want die gingen sowieso op. 'Ik ben hier ook als redder in nood, zodat je niet mee hoeft te gaan met die vieze oude mannetjes', zei hij met een brede grijns. Hij nam een grote slok uit zijn glas en zuchtte even na.

Valerie lachte even. 'Redder in nood?' Ze stak dramatisch haar armen uit. 'Oh heldhaftige held, neem mij in uw armen en red mij uit deze wereld vol gevaar, en vieze oude mannekes.'

Damon wilde een slok nemen maar was blij dat hij even had gewacht aangezien hij moest lachen om de opmerking van haar. Toen bedacht hij zich dat Damon zich nog helemaal niet had voor gesteld. 'Ik zal je wel redden, ik ben Damon trouwens. Aangenaam', zei hij met een kleine grijns rond zijn lippen. Hij had zijn hand uitgestoken maar wist niet of tegenwoordig nog steeds zo was of mensen elkaars handen schudden bij een begroeting.

Valerie pakte glimlachend zijn hand aan. 'Valerie!' Oké, dat kwam er vrolijk uit. Was vast de whiskey. Ze schudde zijn hand heel droogjes en liet deze toen weer los. Ze vond het altijd zo awkward. Handen schudden. Wie had het eigenlijk bedacht? 'Welke specialiteit heb je?' Dat snapte ze ook niet. Bijna iedereen, inclusief zijzelf, vroeg die vraag direct bij kennismaking. Alsof het belangrijk was welke specialiteit iemand had? Ze nam nog een slok en keek hem nieuwsgierig aan.

Damon pakte gelijk zijn glas whiskey weer en zette het aan zijn mond. Hij dronk hem niet helemaal leeg en liet nog een slokje zitten. 'Ik heb ijs en kou, jij?'. Damon nam aan dat zij ook die krachten had, misschien vanwege haar witte haar. Ze kon natuurlijk ook iets anders zijn. Eigenlijk maakte het hem niet zoveel welke specialiteit ze had, zolang ze maar in zijn bed terecht kwamen na veels te veel whiskeys

'Ik ook!' Opnieuw iets té enthousiast, maar Valerie vond het gewoon leuk om mensen met dezelfde specialiteit tegen te komen. Hij zag er ook wel uit als een ijs en kou type, dus eigenlijk had ze het ook al kunnen raden. 'Maar dat wist je eigenlijk al he? Met je oh zo machtige helderziendheid?'

Damon zette een eigen dunk hoofd op en knikte. 'Ja.. ja eigenlijk wel', zei hij nonchalant. Hij dronk zijn laatste slok whiskey en keek naar het glas van Valerie. 'Kom op, beetje door tikken, we gaan voorlopig nog niet weg hoor', zei hij met een brede grijns. Terwijl hij alvast een nieuw rondje bestelde schoof hij zijn kruk iets dichter naar Valerie. 'Dus, waarom zit jij op deze school?', vroeg hij uit nieuwsgierigheid.

'Oh beslis jij dat?' vroeg Valerie terwijl ze haar glas oppakte. 'Dus als ik nu wil gaan hou jij me tegen?' Ze zette het glas aan haar lippen en dronk het leeg. 'Niet dat ik van plan was te gaan. En hoe ik hier kwam? Mijn oma wilde van me af.' Ze haalde nonchalant haar schouders op, alsof het niks was. 'En jij? Heb jij een speciale reden of ben je hier gewoon om je tijd te verdoen?'

Damon grinnikte en bracht zijn hoofd iets dichterbij Valerie. 'Ja, dat beslis ik', zei hij bijna op een fluisterende toon. 'En ja ik zou je zeker tegen houden'. Damon ging weer recht zetten en zette het alweer nieuwe glas whiskey aan zijn lippen. 'Je oma.. wauw', zei hij met sarcastische ondertoon. 'Ik ben hier omdat mijn stiefmoeder dreigde mijn vader over te halen mij geen geld meer te geven', probeerde hij zo goed mogelijk uit te leggen. 'Daarbij woon ik al niet meer thuis sinds dat takkewijf bij ons is ingetrokken, dus zonder geld en huis was ik helemaal nergens en nu zit ik hier', zei hij nonchalant waarna hij zijn schouders op trok en weer een slok nam.

Valerie rilde even toen hij zo dichtbij kwam en zo zacht praatte. 'Oh, en waarom zou je me tegenhouden? Wil je me gijzelen? Voor losgeld?' Niet dat iemand dat zou betalen. 'Oh, het evil-stepmother verhaal? Blij dat ik dáár nou weer geen last van heb!' Ze nam nog een slok whiskey, ze begon de alcohol nu wel lichtjes te voelen, maar who cares!

((Ik ga slapen! Welterusten alvast~))

((slaap lekkerr))

'Klinkt goed, misschien neem ik wel mee naar een enge schuur en verkracht en vermoord ik je daar', zei hij met een brede grijns. Hij nam weer een slok van zijn whiskey en realiseerde later pas wat hij zei. Hopelijk had hij haar nu niet heel bang gemaakt. 'Maat ja.. nee ik heb dus het typsche gemene stiefmoeder verhaal.. plus dat ik niet zonder mijn geld kan leven', zei hij lachend/

Valerie trok een moeilijk gezicht. 'Dat klink niet zo prettig, net wilde je me nog redden en nu wil je me vermoorden?' Ze schudde haar hoofd en nam nog een slok. 'Jij weet ook niet wat je wil, he?' Ze hoopte maar dat hij een grapje maakte, anders was ze fucked. 'Hmm nee, dat lijkt me ook lastig.' Valerie had het geluk dat ze nog altijd geld kreeg dat ze van haar opa geërfd had, anders zou ze 24/7 zonder zitten.

Damon moest lachen. 'Gespleten persoonlijkheid he', zei hij nonchalant. Natuurlijk maakte hij maar een grapje, hij vond het altijd erg interessant als mensen alles geloofde wat hij zei. Damon nam nog een grote slok van zijn whiskey en begon het nu ook wel een beetje te voelen. Hij werd wat meliger en begon spontaan te lachen. 'Ik vind dat het tijd is voor shots!', zei hij met nog steeds een brede glimlach. Zo, dacht hij laten we deze mannen tent is op schudden

'Daar heb je mensen voor, weetje? Die je daarmee helpen. Want als ik jou was zou ik er even naar laten kijken.' Valerie snapte zelf ook wel dat het een grapje was, vandaar dat ze net zo on-serieus reageerde. 'Jaaaaa shots!' Ze klapte vrolijk in haar handen, maar hield daar ook weer snel mee op. Ze leek wel een klein meisje dat net haar eerste barbie kreeg! Sleeeechte indruk.

Damon grinnikte. 'Misschien moeten we jou dan ook even laten onderzoeken met je ontzettend blije uitbarstingen', zei hij met een brede grijns. Hij bestelde twee shots bij de bar man. 'Laat de fles maar gelijk staan', beval hij er bij. Deze fles ging sowieso helemaal leeg, tot de laatste druppel aan toe. Damon pakte zijn shot glaasje en tikte hem tegen die van Valerie aan. 'Op een ontzettend leuke avond', zei hij met een iet was intimiderende ondertoon in zijn stem.