Alabama's whiskey bar

'Oooh! Wat is daar mis mee!?' vroeg Valerie op een beledigde toon, nep beledigd, natuurlijk. 'Beter dan zo'n chagrijnige trut, of niet dan!' Ze pakte het shot glaasje op en grijnsde. 'Oh dat gaat wel lukken!' zei ze en ze goot de inhoud achterover.

Damon bleef haar aan kijken terwijl hij zijn shot achter over tikte. Hij pakte de fles en schonk weer de twee kleine glaasjes vol. 'Dat denk ik ook wel', zei hij waarna hij het tweede glaasje achter over tikte.

((zullen we even een soort van door spoelen? Als in.. we hebben nu heel veel op en starting to get very much wasted?))

((goed plan, anders kan dat nog lang gaan duren ahahaha))

Valerie keek even moeilijk naar haar glas. De hoeveelste was dit eigenlijk? Tot zo ver bijna nooit dronken worden, hmm. Maar ach! Wat maakte het uit! Een keer in de zoveel tijd kon toch wel? Met die gedachten dronk ze opnieuw haar glas leeg. Ze hoopte maar dat ze zichzelf niet voor schut ging zetten, alcohol maakte haar altijd té blij en heel giechelig.

Ook Damon tikte zijn weet hij veel hoeveelste glas naar achter en zat wat wiebelig om zijn bar krukje. Toen viel zijn oog opeens op een ouderwetse judebox. Zonder na te denken sprong hij op van zijn kruk en liep wankelend naar het apparaat. 'Ohhhh, Val we gaan er een geweldig.. DANSFEEST van maken!', riep hij met vele hand gebaren. Hij probeerde een liedje uit te kiezen maar zag nogal wazig. Uit eindelijk sprong het apparaat op een liedje van The Doors. 'Ohhh dit ken ik wel.. kom dansen!', riep Damon vrolijk terwijl hij zelf een beetje heen en weer stond te bewegen uit de maat.

Valerie keek lachend naar Damon toen hij wiebelig naar de jukebox toeliep. 'NIET VALLEN!' riep ze hem na. Ze sprong zelf ook van haar barkruk af, ging nog net goed, en liep naar hem toe. Ze kon nieteens meer een verdomde rechte lijn lopen. Grappiiiiig! 'OOOOH DIT NUMMER KEN IK!' riep Valerie, alcohol maakte haar nogal luidruchtig, erger dan normaal.

'Ik ook, ik ook!!', riep Damon vrolijk. Hij liep richting Valerie en sloeg zijn armen om haar heupen. 'Nu.. gaan we de HELEEE nacht dansen', zei hij terwijl hij wat verwilderd voor zich uit keek. De barman zat hun raar aan te kijken en stond eigenlijk op het punt om hun er uit te schoppen als ze nog meer lawaai zouden maken, maar Damon trok zich er weinig van aan.

Valerie zong een beetje héel fout en nogal vals de tekst mee, terwijl ze behoorlijk uit de maat wat heen en weer wiebelde. Haar blik viel op de barman. Ze moest direct lachen om zijn norse gezichtsuitdrukking. 'Volgens mij issie booooos!' zei ze wijzend.

Damon kreeg weer een lach uitspatting en vond dit dronken zijn echt heerlijk. 'Achh laat hemm!', Damen maakte een soort rare gayhand beweging en liet Valerie even los om naar de bar te lopen en zijn glas weer bij te schenken. Ook die van Valerie schonk hij helemaal vol. De helft lag er naast, maar wat maakte het nog allemaal uit. Hij pakte de twee glazen van de bar en gaf er een aan Valerie. Gelukkig zag de bar man het niet want die zou het nooit goed hebben gevonden als ze nog een glas hadden genomen.

'Misschien issie jaloers!' Dat was toch zielig! Hij moest daar maar staan werken en nuchter blijven, wat is daar nou weer leuk aan!? Niks! Valerie pakte haar glas aan. 'Dankuuuuuuu!' In een keer goot ze het achterover. Op een random tafel, bij twee oude ventjes, zette ze het glas neer. Ze zwaaide vrolijk naar ze en liep toen weer naar Damon toe. Ze sloeg haar armen rond zijn nek en leunde wat tegen hem aan. 'Ik kan nieteens meer recht staan!' zei ze giechelend.

Damon nam zijn laatste slok en reikte zijn arm uit naar een tafel waar hij net niet bij stond. Zelf had hij het niet eens door dat hij in het niets zijn glas neer probeerde te zette. Snel, voordat het glas op de grond viel zette hij stap richting een tafel waar hij zijn glas neer zette. 'Tuurlijk is hij jaloers, die man is tranen trekkend treurig', zei hij lachend. Opeens voelde hij Val's armen om zijn nek en er kwam een kleine grijns rond zijn lippen, zijn plan liep redelijk goed. Va;erie was wasted en Damon zelf was ook best wel dronken aan het worden. 'Hmnn, dat geeft niet, je kunt mij vast houden', zei hij grijnzend. 'Hoewel ik niet zeker weet of ik nog wel recht kan lopen', lachte hij er achter aan.

Valerie keek opnieuw even naar de barman. 'Misschien moeten we hem opvrolijken? Hij is wel eruuuuuug zielig!' Ze lachte eventjes. 'Nou! Als we dan vallen, vallen we tenminste samen! En dan land ik lekker zacht, aangezien ik er dan toch voor zorg dat jij onderop flikkerd!'

Damon keek naar de barman die hun nu weer in de gaten aan het houden was. Damon wist niet zo goed hoe ze hem konden vermaken en keek wat bedenkelijk uit zijn ogen. 'Misschien gunt ie ons nog een fles whiskey', zei Damon grijnzend. Hij liep richting de barman en ging een beetje bezopen over de bar. 'Zeg.. zouden wij, ik en mijn liefste Valerie nog een ontzettend heerlijke fles whiskey van u mogen', brabbelde Damon als een halve idioot. Maar de barman weigerde, waardoor Damon toch wel enigszins agressief werd. 'Geef gewoon een focking fles whiskey', antwoordde Damon boos. Op dat moment was de barman hen blijkbaar zat. 'Eruit!', riep hij waarna hij achter zijn bar vandaan kwam om hen er persoonlijk uit te schoppen. Snel pakte Damon de andere fles die nog wel op de bar stond en sleurde Valerie de tent lachend uit.

'Aaaahw alsjeblieft?' Valerie trok een pruillipje toen de barman weigerde hun een nieuwe fles te geven. Maar zielig kijken bleek ook niet te helpen, aangezien de barman hun er boos uitzette. Met nogsteeds herzelfde pruillipje stond ze buiten naar de deur te kijken. 'Wat moeten we nu doeeeen?' jammerde ze. 'Het is koud!'

Damon liet de nog bijna volle fles whiskey zien en keek haar met een grote lach aan. 'Whiskey will keep you warm', zei hij waarna hij Valerie verder de straat mee uit sleurde. Af en toe maakte hij een vrolijk huppeltje tussen door. Hij werd negen van de tien keer de kroeg uit gezet, meestal met andere. Daar ontstonden nu eenmaal de leukste nachten van. Damon draaide de whiskey fles open en zette hem aan zijn mond waarna hij hem overhandigde aan Valerie. 'Daarbij.. kan ik je ook altijd nog warm houden', zei Damon met een troebele blik in zijn ogen.

'Oooooh!' Valerie maakte grijphandjes naar de fles. 'Hoe kom je daaraan!? Heb je die gewoon mee gejat?' Ze pakte de fles aan en nam er een slok uit. Waarom smaakte die shit altijd beter uit de fles dan uit een glas? Ze lachte even. 'Hoe ga je dat doen dan? Heb je een kachel bij je? OH MIJN GOD LAAT ZIEEEEN!'

Damon knikte met een trots hoofd en pakte toen weer de fles terug die hij tegen zijn lippen aan zette. Een paar grote slokken verdwenen uit de fles waarna hij samen met Val wankelend verder liep. 'Ik ben een levende kachel', zei Damon met een brede grijns. Damon zelf kon goed tegen kou aangezien hij ijs en kou had, maar hij kon het best begrijpen dat zo'n klein poppetje als Valerie het wat sneller koud kreeg.
Damon had op het moment geen idee waar ze waren en liep maar gewoon een random richting. 'Zeg.. weet jij waar we zijn?', vroeg hij giechelend.

Valerie sloeg haar armen rond zijn middel en liep tegen hem aangedrukt verder. 'Je bent inderdaad waaaarm!' Ze had het zelf ook nooit snel koud, maar met al die alcohol in haar bloed wilde haar lichaam nog wel eens rare trekjes aannemen. Ze keek even nadenkend om zich heen voordat ze lachend haar hoofd schudde. 'Nope! Geen idee!' Ze had werkelijk geen idee, ze was naar een deel van de stad gelopen waar ze nog nooit geweest was, dus zelfs de weg terug wist ze nietmeer. Maar boeiend! Dat kon haar nu niks schelen. Ze pakte de fles uit Damons handen en nam een paar flinke slokken.

Damon moest lachen, precies zou als het hoorde te gaan. Uit de kroeg gezet worden, check, fles whiskey mee, check, half bezopen verdwalen, dubbel check! Damon sloeg zijn arm over Valerie en drukte haar nog iets dichter tegen hem aan. 'Misschien.. lopen we wel van de wereld af als we lang genoeg blijven lopen!', zei hij met grote glunderende ogen die amper te zijn waren in het donker.

Valerie keek hem met grote ogen aan. 'Denk je.. Denk je dat dan kan?' vroeg ze op bijna-fluistertoon. Kon je van de wereld aflopen!? Maar die was toch rond!? Of niet? Valerie snapte er de ballen van. Die zijn wel rond, trouwens! Tenzij je een rugby-bal had.. die zijn ei-vormig.

Damon knikte hevig. 'Jaaa, dat kan zeker!', zei hij vol overtuiging. 'Ik ben zelf BIJNA een keer van de wereld afgelopen.. ik viel echt nettt niet!', voegde hij er overdreven aan toe. Damon pakte weer de fles whiskey terug en nam weer een paar grote slokken. Weer begon hij te wankelen en liep hij nog amper recht. Om maar niet ergens tegen aan te knallen ging hij van links naar rechts. 'Jeeezzgh, kunnen ze de straten niet recht maken?!', mopperde hij, overtuigd dat het absoluut niet aan hem kon liggen dat ze zo scheef liepen.

Valerie haar ogen werden nog een slag groter toen hij dat zei. Bijna van de wereld af gevallen!? 'Gelukkig viel je niet zeg!' Stel je voor, dat was toch eng!? Ze keek lachend naar de grond. 'Het is inderdaad erg scheef! Wie zou het gemaakt hebben?'

Damon knikte weer hevig ter bevestiging en nog nog een slok uit de fles. 'Ik heb geeen idee', mompelde hij. Toen ze eenmaal verder liepen keek hij vol in het licht van een lantaren paal, en ze waren in een park beland. 'Itchhh, de zon verbrand mijn ogen!', piepte hij terwijl hij zijn ogen dicht knip en zijn hand er voor hield. Hij dacht op dit moment serieus dat hij werd aangevallen door de zon en wist niet hoe snel hij moest weg komen. Hij lie Val los en rende verder tot dat er geen licht meer in zijn ogen scheen. Toen hij voor de zekerheid nog een paar stapjes naar achter zette voelde hij een bankje achter zich waar hij tegen aan knalde en op viel. 'Omg, ik was er bijna geweest', zei hij overdreven geschrokken.

Valerie keek hem even verbaasd na toen hij haar plotseling losliet (daar ging haar warmte!) en wegrende... voor een lantaarnpaal. Ze liep naar het bankje toe, half over haar eigen voeten struikelend, liet zich op het ding neervallen en deed haar benen over elkaar. 'Schat, dat was een lamp.'

Damon keek wat verwilderd om hem heen toen Valerie aan gaf dat het maar een lamp was. Toen begon hij weer te lachen en nam weer een slok uit de nu bijna lege fles. Het laatste beetje gaf hij aan Valerie. Damon schoof een beetje naar haar toe en sloeg zijn arm over Valerie heen. 'Is dit niet dé perfecte nacht', zei hij voor zich uit starend. Hoewel het voor Damon een total cliché was, vond hij het toch wel heel gezellig met Valerie, beter dan met andere simpele meisjes. Hij kon met haar lachen, dat was fijn in plaats van alle domme wichten.
Niet dat hij haar ooit zou laten weten dat hij dat vond. Val was en bleef een meisje en de laatste plek die zij zou zien, was zijn bed of in ieder geval.. iets in die richting aangezien hij geen idee had waar ze waren.

Valerie pakte de fles aan en dronk het laatste beetje eruit. 'Jaaaaa! Nouja, dat was het tot deze leeg ging.' Ze wiebelde met de lege fles voor zijn gezicht en trok een pruillipje. 'We moeten nieuwe hebbeeeen.' Maar waar gingen ze die vandaan halen? Niemans liet twee bezopen mensjes hun zaak binnen.