TRAININGSMISSIE: Cecillio's feestje.

Aantal agenten nodig: 2 (specialiteit maakt niet uit)
Functie van de agenten: Undercover agenten
Omgeving: het kasteel van Cecillio
Doel van de missie: Cecillio houdt een feestje voor zijn Leger des Duister en jullie zijn uitgenodigd! Nouja, niet echt, maar je gaat het wel crashen. Jullie doen je voor als soldaten van het leger en begeven je onder de vijand. Tijdens de bijeenkomst zullen er onder de agenten van het leger des duister drie belangrijke plannen worden besproken. Het is jullie taak om al deze drie de plannen op te vangen. Je krijgt extra punten als je ervoor zorgt dat het plan meer naar jouw hand gezet wordt! (Maar onthoudt wel dat opvallen misschien niet zo’n goed idee is aangezien je een undercover agent bent van de GDP). Alle belangrijke figuren van het LDD zijn aanwezig (denk aan Cecillio, Hikari, Setsuna!).
Startlocatie: Buiten voor de deur van het kasteel.
Deelnemers:
- Aimée
- Sephy
(Let op: dit is een trainingsmissie en vindt dus plaats in een simulatieruimte. Hoe echt alles ook lijkt, het is allemaal nep! De aanvallen die de gesimuleerde agenten van het leger des duister op je afvuren zijn dus niet schadelijk. Wel krijgt elk trainingslid een bepaald aantal punten. Word je geraakt, dan verlies je punten. Wie al zijn punten verliest faalt en kan de missie niet voltooien.)

Ik doe mee!

I'm in!

Jullie mogen beginnen!

Voor Aimée in de limousine stapte, keek ze nog één keer in de spiegel. Op het eerste gezicht herkende ze zichzelf niet eens. Door de zwarte pruik, die haar aardse blonde haren maskeerde, en de ongewone make-up, leek ze absoluut niet meer op haar oude zelf. Ook haar kleding was op de gelegenheid afgestemd. Haar zogenaamde karakter en achtergrond had ze zorgvuldig bestudeerd en ingestudeerd, in de hoop niet op te vallen tussen de duistere personen die ze binnen enkele minuten zou ontmoeten. Ze mocht natuurlijk niet ontdekt worden. Tevreden knikte ze naar haar nieuwe uiterlijk, waarna ze in de limousine stapte, klaar om naar het feest te gaan.

Sephy stapte aan de andere kant van de limousine in. Ze was een beetje nerveus, maar ze zag er kalm uit. Ze had een simpele maar passende zwarte jurk aan en haar haren waren naar achteren gebonden in een elegant kapsel. Sephy zelf vond het niet fijn dat ze er zo uitzag, maar, alles voor het volk, hield ze zichzelf voor. Ze was zichzelf gewoon niet nu. Maar dat moet je ook niet zijn. Ook zij had haar alter-ego goed in zich opgenomen. Het bangst was ze nog dat ze daarin fouten zou maken tijdens hun missie. Ze ging op de zachte achterbank zitten, en keek opzij, naar het andere meisje, dat ze nog niet kende. 'Ik ben Sephy,' zei ze met een glimlachje. 'Heb je er zin in?' Het was deels als grap, maar eigenlijk was Sephy wel benieuwd naar het antwoord.

'Aimée,' stelde ze zich vriendelijk voor. Aimée hoopte dat deze missie qua teamwork wat soepeler zou lopen dan de eerste trainingsmissie, waarbij het al snel fout ging op het gebied van samenwerken. 'Ik heb er absoluut zin in, maar ik hoop dat ik er echt klaar voor ben. Trouwens, hoe gaan we elkaar noemen daar? We kunnen elkaar natuurlijk niet bij onze echte namen noemen. Ik heb mijn alter-ego maar Néomi genoemd, mijn doopnaam, daar reageer ik tenminste op,' Ze had voor het gemak die naam genomen, omdat ze zeker wist dat ze anders niet zou reageren op haar "nieuwe" naam. Zenuwachtig pulkte ze even aan haar nagels. Ja, ze was behoorlijk gespannen, ondanks dat het maar een training was.

Sephy probeerde de ander een beetje op haar gemak te stellen, hoewel ze zelf ook behoorlijk zenuwachtig was. 'In dat geval kan je mij Allison noemen. Dat is mijn tweede naam. Iets minder interessant dan die van jou, maar zoals je al zei, daar reageer ik tenminste op.' Vroeger had haar moeder haar met haar beide namen voorgesteld, en aangezien niet iedereen haar eerste naam onthield noemden ze haar zo. Ze was vrij zeker dat ze wel zou opkijken als ze die naam hoorde. 'En mijn achtergrond verhaal voor vanavond is niet erg bijzonder. Ik hoor bij een familie die tijden geleden naar Ayao is vertrokken, een Warmte & Vuur familie. Het leek me geen goed idee om in het bijzijn van belangrijke LDD leiders keihard te gaan liegen over mijn specialiteit om er later achter te komen dat dat toch niet zo handig was. De familie woont een beetje afgezonderd.' Ze was even stil en haalde diep adem. 'Sorry, ik ben een beetje nerveus, ben ik bang.' Ze glimlachte verontschuldigend. 'Wat is trouwens onze smoes voor als ze ons vragen hoe we binnen zijn gekomen? We hebben immers geen uitnodiging en ze zullen ons ook niet zomaar herkennen als soldaten van het Leger des Duister.' Ze keek Aimée even aan, maar boog toen haar hoofd een beetje verontschuldigend.

Aimée dacht even na. 'Ik heb gestudeerd op de namen van alle belangrijke mensen en ook een paar onbelangrijke mensen, zodat ik kan doen alsof ik ze ken. En over mijn specialiteit heb ik eigenlijk niet eens nagedacht, ik denk niet dat dat als onderwerp van gesprek naar boven gaat komen daar, tenminste dat hoop ik van harte,' Aimée had eigenlijk geen flauw idee of er ijs en kou-specialisten bestonden op Ayao, of dat de bevolking daar alleen bestond uit de twee zogenaamd duistere specialiteiten, daar had ze zich totaal niet in verdiept. Snel vroeg ze aan de chauffeur of ze al bijna bij hun bestemming waren aangekomen. Ze waren er bijna. Nog twee straten en dan zou het spektakel beginnen. Als deze missie maar beter liep dan de vorige, dan zou het wel goed komen. 'Daar gaan we dan,'

Sephy knikte. 'Slim. Ik heb ze niet zo grondig bestudeerd, maar we komen er vast wel uit.' Ze haalde een paar keer diep adem, en hield haar handen samengeklemd om er niet mee te gaan frummelen. Het zou zo wel over gaan, alles zou wel goed komen. 'Ik denk dat we in het begin het best een beetje bij elkaar kunnen blijven, maar daarna wel kunnen opsplitsen. Wat denk jij?' Ze keek met een twijfelend gezicht naar Aimée. Ze werd nu echt nerveus. Als ze er eenmaal stond was het oke, maar de spanning voor ze er waren was het ergst. Ze probeerde zichzelf te kalmeren. Het lukte nog enigzins en ze glimlachte in zichzelf.

'Oh bijna vergeten,' zei Aimée terwijl ze iets uit haar binnenzak haalde. 'Hier, een oortje, zo kunnen we communiceren met elkaar,' zei ze terwijl ze het oortje aan Sephy gaf en haar eigen oortje in haar oor deed. Ze hing haar haren ervoor zodat het ding niet op zou vallen, dan zou hun dekmantel natuurlijk meteen wegvallen. Na een diepe zucht stapte Aimée uit de limousine. Het zag er letterlijk zwart van de soldaten, die dit keer allemaal net gekleed waren. Snel observeerde ze het publiek, waarna er meteen een aantal mensen opvielen uit de lijst die ze had bestudeerd. Misschien zou dat nog van pas komen. Bij de bewaking voor de deur vroegen ze gelukkig niet om haar naam, maar alleen om de uitnodiging. Natuurlijk was dat van te voren goed voorbereid en hadden ze aan een uitnodiging weten te komen, op een illegale manier natuurlijk. 'Loopt u maar door,' zei de man. Tevreden knikte Aimée, waarna ze op Sephy wachtte tot ze ook echt naar binnen zou gaan.

Sephy stopte vlug en hopelijk een beetje onopvallend het oortje in haar oor. Ze wierp even een blik in de ruit van de limousine om te zien of het oortje zichtbaar was, maar gelukkig viel het niet op. Ze slikte, maar liep toen vlug achter Aimée aan. Ze had erop geoefend om rechtop te lopen en zo zeker mogelijk over te komen. Ze kon natuurlijk niet zo onzeker zijn dat het meteen al duidelijk was dat ze hier niet hoorde te zijn. Ze liep met Aimée mee naar binnen, en keek even een beetje verwonderd om zich heen. Het was enorm. Het rumoer werd een beetje gedempt door het oortje in haar ene oor, maar nog steeds was het duidelijk dat er ontzettend veel mensen waren. Ze balde even haar handen tot vuisten en klemde haar kaken op elkaar, maar haalde toen diep adem en probeerde zich te ontspannen. Dit moest goed komen. Ze was hier niet gekomen om een paniek aanval te krijgen en meteen alles te verpesten. Ze ging deze missie laten slagen, samen met haar teamgenoot, die op het moment in ieder geval nergens last van leek te hebben. Gelukkig was Sephy redelijk goed in toneel spelen, en viel het niet echt op dat ze ontzettend zenuwachtig was.