TRAININGSMISSIE: De piramide!

Aantal agenten nodig: 3 (2 verschillende specialiteiten)
Functie van de agenten: Undercover agenten
Omgeving: In een piramide! Denk aan de vele boobytraps en het doolhofachtige karakter van een piramide!
Doel van de missie: Een groep archeologen van de GDP onderzoekt de schatten in een piramide om te kijken of er misschien eeuwenoude magische geheimen verborgen liggen die als wapen gebruikt kunnen worden. Het LDD heeft hier weet van en heeft besloten om een roof op de piramide te plegen. Jullie drie zijn echter ingehuurd om de archeologen en de schatten in de piramide te beschermen. Voorkom de aanslag op de piramide door de soldaten van het LDD in zoveel mogelijk vallen te lokken! Dit allemaal zonder dat ze door hebben dat je niet zomaar een archeoloog bent natuurlijk.
Startlocatie: de graftombe van een belangrijke farao. Die vol staat met schatten. Alle archeologen zijn daar aanwezig.
Deelnemers:
- Thim (Planten & Dieren)
- Joey (Planten & Dieren)
- Vannah (Warmte & Vuur)

OMG Planten & Dieren heeft zowaar een meerderheid in deze missie!

-insert al het gezeik dat alles nep is en het puntensysteemblablabla-

VOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOL
-----

De Heerseres duwde de polsbandjes in de handen van de drie studenten. Ze had Thim Joey en Vannah al een tijdje gevolgd en deze drie waren een typisch geval van niet goed met elkaar omgaan. Naja, Joey en Thim wel maar die hadden dezelfde specialiteit dus daar schoot haar experiment niks mee op. Tijd voor die drie dus om elkaar wat beter te leren kennen. Als Thim en Joey vrienden werden met Vannah, dan zou de rest van de school waarschijnlijk wel denken dat werkelijk ELKE vriendschap mogelijk was, en dat zou haar experiment goed doen. Om de drie te lokken had ze beloofd Setsuna in de simulatie te verwerken, zodat ze een voorproefje zouden krijgen van het echte LDD. Waarschijnlijk zou de missie meteen falen als ze Setsuna op zijn eigen niveau tegenkwamen, vandaar dat ze hem stiekem een stuk zwakker had gemaakt dan de werkelijkheid. Ze opende de deur en gebaarde dat iedereen naar binnen moest.
'HUPHUPHUP!'

Vannah keek argwanend naar de twee andere waar ze mee op missie was. Great, ze zat daar dus met Joey en Thim. "Top," zei ze terwijl ze vervolgens de simulatie instapte. Een enorme graftombe was waar ze in terecht kwamen. Ze had nog niet eens de tijd om eraan te wennen want een archeoloog begon al gelijk hysterisch te doen . God, dit werd een ramp.

Joey mocht dan wel een hekel hebben aan haasten, als de Heerseres hem opjaagde dan luisterde hij maar. Hij deed vlug het polsbandje om en begaf zich naar de binnenkant van de piramide, waar hij op Thim en Vannah wachtte. Zo typisch dat zij weer met z'n drieën ingedeeld waren, dat kon ook alleen maar de Heerseres bedenken. Nouja, hij had nog altijd Thim en Vannah had niemand. Zij waren dus in de meerderheid. Daarbij vond hij het hele piramide gedoe behoorlijk interessant, dus hij zou het wel volhouden hier. Als het niet te lang ging duren dan toch.

Thim had ongelofelijk veel zin in een missie. Al helemaal omdat hij samen met Joey op pad mocht! Hij mocht Joey wel. Al hielden ze er nogal van om elkaar de plagen -denk aan het twisterspel-, toch vond hij het wel een chille vent. Toen hij door de poort stapte keek hij wat aarzelend naar de outfit die hij aan had. Hij zag eruit als één of andere doodsaaie archeoloog die zijn hele leven had vergooid aan het afstoffen van oude skeletten. Bah. Hij keek naar de archeoloog die bij Vannah in de buurt stond en helemaal uit zijn dak ging van één of ander goud medaillon met een scarabee erop. Weirdo.
'Duss, wanneer denk je dat het LDD zal aanvallen?' vroeg hij aan Joey, alsof die dat kon weten. Een archeoloog keek hem vragend aan. 'Het LDD? Waarom zouden zij ons aanvallen?' vroeg de simulatie hem wantrouwend. Thim rolde met zijn ogen. Dat domme geacteer van die neppe mensen vond hij maar stom.

Vannah werd volkomen genegeerd door haar twee medespelers. Dat ze dit had verwacht was natuurlijk logisch, maar het irriteerde haar mateloos. Ze kon echt niet samenwerken met die twee idioten, die haar waarschijnlijk alleen achter zouden laten wanneer ze de kans kregen. En alleen kon ze de LDD natuurlijk niet aan. Een diepe zucht kwam uit haar vandaan, ze wilde de piramide verkennen.

Joey haalde enkel zijn schouders op, aangezien hij natuurlijk niet wist wanneer het LDD zou gaan proberen aan te vallen. Hij hoopte snel, want hoe meer spanning, hoe beter. Hij vond het echter een beetje vervelend dat Thim zo gemakkelijk deed over de missie en hen half verraadde, want voor Joey was dit een uitdaging en die wilde hij gewoon halen natuurlijk. 'Moet je deze eh.. stenen zien,' zei Joey, die maar deed alsof hij een of andere archeoloog was en echt geïnteresseerd was in de piramide. Niet dat hij er ook maar enig verstand van had of goed was in acteren, helaas. 'Deze piramide is duidelijk al heel erg oud.' Dat dat een feitje was dat zelfs kleuters nog wisten hield hij maar buiten beschouwing.

Thims blik schoot van Vannah, die eruit zag alsof ze zin had om op avontuur te gaan, naar Joey, die eruit zag alsof hij deze hele missie oersaai wilde doorbrengen. Maar goed, hij bleef toch liever bij Joey dan bij Vannah dus voegde hij zich naast hem 'Oh ja, zeker oud!' zei hij met een overdreven frons op zijn gezicht. Het was wel weer duidelijk dat hij absoluut niet kon acteren. Na vijf tellen slaakte hij een verveelde zucht en kwam hij weer overeind. 'Zeg, moeten we niet eens kijken wat voor vallen hier allemaal liggen? Straks donderen we erin en kunnen we hier nooit meer weg,' stelde hij voor. Een paar archeologen keken hem aan. 'Het is beter om zo min mogelijk aan te raken, dan ben je het veiligst,' merkte er eentje wijs op. Thim haalde zijn schouders op. 'Ik hoef helemaal niks aan te raken, dat doen anderen wel voor me,' zei hij, doelend op de vele ratten en spinnen die zich in de donkere hoekjes van de graftombe stil hielden. 'Misschien kunnen we in elk geval rondom deze ruimte alle vallen triggeren, zodat we er straks niet zelf inlopen als we even naar de WC moeten ofzo...' opperde hij. Niet dat hij het idee had dat er hier ergens een WC was, maar je wist maar nooit.

Vannah had zich bij de simulatie archeologen gevoegd en deed net of ze iets heel interessants had gevonden. Pas later hoorde ze Thim praten over de vallen. Ze knikte enthousiast. "Dat kun we maar beter doen, dan zijn we allemaal veilig!" glimlachte ze liefjes naar haar simulatie collega's. Weer liep ze naar Thim en Joey toe. "Kom! ik had gehoord dat er nog een graftombe was, misschien kunnen we daar ook nog wat vinden." Ze keek de andere twee bloed serieus aan.

Joey had al bijna ingestemd met Thim, toen de archeologen opeens zeiden dat ze beter niks konden aanraken. Nu vertrouwde hij Thim natuurlijk wel, maar die archeologen wisten wél waar ze het over hadden. Was het dan niet verstandiger om hun wijze raad op te volgen? Maar aan de andere kant.. die archeologen wisten natuurlijk niet dat het LDD zou gaan aanvallen, terwijl dat juist was wat Thim, Vannah en hij moesten voorkomen. Misschien deed hij er dan toch beter aan om met Thim mee te komen en de vallen te onderzoeken. Voor hetzelfde geld rende hij er anders zelf in als het erop aankwam. 'Goed plan! Laten we dat maar doen,' zei hij uiteindelijk. 'Ik stel voor dat Thim en ik..' Joey's blik gleed van Thim, naar de archeologen, en uiteindelijk naar Vannah, waarna hij een zucht slaakte. 'En Vannah de piramide gaan doorzoeken op vallen,' zei hij. Ze konden Vannah natuurlijk niet achterlaten, ze hoorde immers bij de missie. Daarbij zou de Heerseres er vast niet blij mee zijn als ze haar hier achter lieten. Hij wachtte niet meer op goedkeuring, maar liep gewoon de rechtergang in. Eens zien wat daar te beleven viel.

Thim was blij dat Joey ook instemde. Hij had echt geen zin om alleen met Vannah op pad te moeten. Al helemaal niet na het awkward moment van het twisterspel, waar hij plots haar leven had gered. Hij liep achter Joey aan de gang op en greep hem vrijwel meteen bij zijn schouder om hem af te remmen. 'Dude, doe voorzichtig, je weet nooit wat er allemaal uit die muren kan schieten,' zei hij, wijzend op de bakstenen van klei die nogal schots en scheef op elkaar gestapeld waren en zo een muur vormden. Er kon van alles verborgen liggen tussen die stenen. 'Misschien kunnen we Vannah beter voor laten gaan,' fluisterde hij tegen Joey. Deze keer was alles toch maar een simulatie en zou ze heus niet dood gaan van een speer in d'r maag of iets dergelijks...

Vannah liep als laatste de gang in. Mooi niet dat ze vooraan ging lopen. Dat mocht Joey of Thim fijn doen. Daarnaast zou ze de vallen absoluut niet zien en kon ze gelijk als dood worden afgeschreven. Ze hoorde de twee fluisteren, maar kon ze helaas niet verstaan. Bah... waarom zat ze ook met hen opgescheept?

Joey stopte direct toen Thim hem opeens afremde, al had hij eerder het idee dat hij al in een val was gelopen dan dat het Thim was die hem wilde waarschuwen. Moest dat nu allemaal weer zo onverwachts? Gewoon 'pas op!' of 'niet zo snel!' had ook wel gewerkt. 'Denk je dat ze daarmee instemt?' antwoordde hij op het voorstel van Thim. Hij zag het zo snel nog niet gebeuren dat Vannah voor hen wilde gaan lopen, maar aan de andere kant, sinds wanneer had Thim daar iets om gegeven? Die zou haar waarschijnlijk zo voor hen uitduwen, of ze nu wilde of niet.

'Ze doet maar, ze staat bij mij in het krijt,' zei Thim, die vastbesloten was om zijn heldendaad op het dak voor eeuwig te misbruiken als het om Vannah ging. Hij draaide zich naar haar om en gebaarde dat ze voor moest gaan. 'Ladies first,' zei hij met een overdreven neppe glimlach.
Zijn blik gleed weer naar de gang. Hij had thuis ongelofelijk veel films gezien over farao's, piramides of andere rare verborgen tombes. Tombraider, Indiana Jones, dat soort shizzle. 'Meestal activeer je zo'n val door op een steen te gaan staan die als knop dient ofzo,' liet hij de twee weten. Misschien dat ze hun specialiteiten konden gebruiken om de vallen te activeren. Dan deden ze tenminste nog eens wat nuttigs met die magie van hen. Niet dat hij zo'n held was in magie, maar hij kon heus wel een boomwortel tevoorschijn toveren, of in elk geval een kastanje.

Vannah keek hem kwaad aan. "Helaas, ik ga niet voorop lopen!" zei ze terwijl ze stil bleef staan. Het boeide haar geen drol dat Vannah's leven was gered door Thim, maar ze ging echt niet haar simulatieleven op het spel zetten voor Thim en al helemaal niet voor Joey.
Terwijl ze nog steeds stil stond keek ze Thim met een scheef hoofd aan. "Veel films gezien, dat hoor ik al."

Joey was absoluut niet plan om Vannah te gaan pushen wat deze situatie betrof. Hij was degene die ervoor gezorgd had dat ze überhaupt gered moest worden, als hij haar ging dwingen voorop te lopen kreeg hij dat hoe dan ook naar zijn kop geslingerd. Wel was hij niet van plan om haar Thim's theorieën onderuit te laten halen, hij vond ze namelijk heel erg logisch klinken. 'En hoe dacht jij dan wel niet dat die vallen in werking gezet zouden worden? Mannetjes in een bedieningskamer?' vroeg hij fronsend. Dan vond hij de theorie van Thim een heel stuk geloofwaardiger.

Toen Joey dat zei fronste Thim even. Zijn gedachten schoten naar de Heerseres. 'Dat zou ook best kunnen,' mompelde hij bedenkelijk. Hij keek naar de gang voor hun neus en besloot dat er maar één ding op zat. 'JIJ DAAR!'
Een muis, die zo onopvallend mogelijk langs hen had proberen te sneaken bleef verstijfd tegen de muur staan en keek Thim met bange muizenoogjes aan. 'Wat?' vroeg hij angstig. Thim was blij dat de muis naar hem luisterde. Lars was waarschijnlijk gewoon doorgezweefd.
'Zitten er in deze gang ergens vallen waar we voor moeten opletten?' vroeg hij aan de muis. De muis haalde zijn schouders op. 'Geen flauw idee, ik ben sowieso te licht om ook maar een kleine val af te laten gaan,' liet hij Thim weten.
Ohja, dat was waar ook. Met een verslagen zucht zakte Thim door zijn knieën. Als een muis niet zou werken, dan zou een kastanje vast ook niet werken. 'Er zit niks anders op, iemand van ons moet ze maar activeren,' zei hij tenslotte. Hoe moest het anders lukken?

Vannah zuchtte diep. Ze verstond er geen drol van wat er nu allemaal gezegd werd. "Ik zei ook helemaal niet dat het niet klopte,' wierp ze nog naar Joey toe, maar toen ook nog Thim zei dat dat waar moest zijn liet ze het verder maar zitten. De muizen kon ze niet verstaan, dus ze keek een beetje bedenkelijk voor zich uit. Zelf ging ze echt niet die vallen uit proberen, nieuwsgierig was ze wel maar amai ze ging misschien wel dood met die vallen.

'Dan zullen we toch eerst de vallen moeten vinden,' antwoordde Joey meteen, die het hele gesprek tussen Thim en de muis natuurlijk gevolgd had. Ze konden zichzelf nu wel allemaal gaan lopen opofferen, maar ze wisten niet eens waaraan ze zichzelf opofferden of hoe ze de vallen moesten activeren. Hij besloot verder niet op Vannah in te gaan en liet zijn hand langs de muur glijden, op zoek naar een knop. Dat was hoe Thim zei hoe de vallen in hun werking zouden moeten treden, maar Joey zag tot nu toe nog geen verdachte steen. Blijkbaar waren de stenen ook allesbehalve verdacht, want er gebeurde niks. 'Verder nog ideeën iemand?'

'Ja,' zei Thim. Hij had hier het geduld niet voor, al dat voorzichtige gedoe. Straks stond Setsuna al met zijn legertje voor de deur en dan hadden ze niet eens tijd om vallen te inspecteren. Hij liep naar de muur toe en keek aandachtig naar de bakstenen. Ergens zat er eentje een beetje losjes. Hij gaf er een harde schop tegenaan. Met een holle klap viel de baksteen op de grond. Heel even leek de hele piramide ervan te bibberen. Van het plafond viel wat stof naar beneden. Thim besteedde er geen aandacht aan en raapte de baksteen met beide handen op. Hij was behoorlijk zwaar. 'Aan de kant,' zei hij tegen Vannah en Joey, terwijl hij wankelend naar voren liep en op dezelfde hoogte als Joey tot stilstand kwam. Hij zwierde een rondje en smeet de baksteen zo ver als hij kon de gang in. Een oorverdovende klap was het gevolg. Niet veel later brokkelden er van het plafond wat kleine korrels gruis. Heel even leek er niks te gebeuren, maar Thim voelde wel degelijk de grond onder hem trillen. Alsof er iets heel groots en zwaars vanuit de verte op hen af kwam gerold...

Vannah snapte nog steeds niet precies waar ze het over hadden en stond nu een beetje met een vuurbol te spelen. Het LDD was er toch nog niet. Toen Thim opeens met een baksteen begon te gooien snapte ze al gelijk wat ze aan het doen waren. Het stof dat in haar haren viel en het zand dat naar beneden kwam kriebelden, maar het werd pas erger toen ze zich om draaide en in de verte een enorme ronde bal zag aankomen rollen. "Oh god.." mompelde ze en vervolgens trok ze de andere twee met zich mee. "RENNEN!"

Joey was zo met de muur bezig geweest, dat hij niet eens doorhad dat Thim met bakstenen was beginnen te gooien. Pas toen hij de knal hoorde en de grond voelde trillen keek hij op. Net op tijd, blijkbaar, want vlak achter hen was een enorme ronde bal beginnen te rollen. Hij zag geen andere oplossing dan rennen voor zijn leven, en blijkbaar dacht Vannah er ook zo over. Die had hen beiden namelijk meteen meegetrokken in haar race. Voor even vergat hij dat ze elkaar eigenlijk helemaal niet aardig vonden en rende hij zo snel als hij kon met haar mee, weg van de bal. Hij dacht verder niet na over zijn acties, zocht alleen naar een gang waarin hij de bal kon ontwijken. Toen hij deze eindelijk gevonden had schoot hij opzij zonder af te wachten wat de rest zou doen. Hij trok Vannah, en Thim dus indirect, ook wel mee, maar had geen idee of hij wel genoeg kracht had gezet. Zijn focus had namelijk gelegen op rennen en overleven.

Thim, die aan het uiteinde van de slinger zat werd met een enorme vaart dankzij Joey tegen de muur naast de gang geknald. Heel even was hij zijn oriëntatie kwijt, maar al snel herpakte hij zichzelf. De bal was hartstikke dichtbij en hij kon niet meer terug de gang in. Hij moest doorrennen. In zijn weg gebaarde hij wild met zijn handen naar de gang achter hem. hier en daar schoten er wortels uit de grond die als afremmend iets moesten dienen maar de bal rolde ze zo plat. In zijn weg door de afdalende gang trapte Thim op een losliggende steen. Niet veel later schoot er een vreemd soort gas uit de muren voor hem. Nu zat hij in een dilemma. Hij moest of worden geplet door de bal, of door het gas heen rennen. Uiteindelijk koos hij voor het laatste en rende hij met ingehouden adem door, dwars door de groene wolken heen. Pas toen de gang de hoek om ging en weer naar boven liep durfde hij tot stilstand te komen. De bal knalde met een enorme vaart tegen de muur op en bleef daar stil liggen. Brokstukken vielen van het plafond naar beneden en het was voor Thim onmogelijk om nog terug te keren naar de gang waar Joey en Vannah zaten. Zijn ogen traanden van het gas. Hij had geen flauw idee wat voor effect het zou hebben. De teller op zijn polsbandje stond nog op duizend, maar met gas wist je het maar nooit... 'Joey?! Vannah?!' riep hij in het wild. Hij had geen flauw idee hoe hij ze in dit doolhof nu nog moest terugvinden.

Dankzij Joey kwam ze net op tijd terecht in de gang. Tot haar grootste schrik zag ze dat Thim nog steeds voor zijn leven aan het rennen was. Geschrokken stapte ze weer uit de inham toen de bal voorbij was gegaan. "Joey, kom!" riep ze terwijl ze achter de bal aan renden en Joey eigenlijk gewoon weer meetrok. "THIM?" riep ze vragend door de gang. Godsjezus... Ze bleef stilstaan voor de groene wolk. Twijfelend of ze er doorheen moesten gaan.

Niet dat Joey ook maar enige keus had, maar hij volgde Vannah meteen toen de inham uit rende. Thim was immers opeens verdwenen, en dat beviel hem helemaal niks. God weet waar die jongen zich dit keer in verwikkeld had. 'Thim?!' riep ook hij de gang door. 'Thim?! We zijn hier!' Joey wist nog net af te remmen voor de groene wolk, terwijl een blik vol afschuw op zijn gezicht verscheen. Wat was dat in godsnaam? 'Het lijkt me verstandig om daar niet doorheen te rennen,' zei hij, al had hij een donkerbruin vermoeden dat Thim wel gewoon was doorgerend. Waar was die jongen gebleven?!