De Chinese tuin

De Chinese tuin is de standaard tuin van MHS. Een gewone tuin zoals iedereen wel een beetje in Chine heeft. Het is gebouwd in de luxe ouderwetse Chinese stijl. Er staan sierlijke planten, bankjes, kleine watertjes, bruggetjes over kleine watertjes en al dat soort dingen.

Spoiler:

Avice liep een beetje te wandelen door de tuinen van MHS, totdat ze door zo'n rond poortje in een muur aan kwam (ja, zoals in Mulan ) en voor zich ineens een totale oase aan rust aantrof. Tussen de waterlelies op de bijna inktzwarte vijver zwommen wat vreemde eenden en in de verte kwaakte een kikker. Ze besloot plaats te nemen op een bankje om van het beeld te genieten.

Damon zat iets verder op met een oud klein grijs boekje in zijn handen in het gras te lezen. Zijn pakje sigaretten lag voor zijn neus maar hij had nog niet gerookt. Eindelijk had hij een bieb gevonden en had gelijk een van zijn favoriete dichters opgezocht en mee genomen. Dit plekje van de tuin had hij sinds pas ontdekt. Gelukkig kwam er haast niemand. Ook al hield Damon van gezelschap er moesten ook momenten in zijn tijds besteding zijn dat hij even alleen was, samen met zijn poëzie.

Avice merkte pas na een paar minuten de jongen op in het gras, slechts een paar meter van haar vandaan. Dat was die gast van het zwembad, hoe heette hij ook al weer? Ze wist het niet meer, heel beschamend. Hij leek nogal op te gaan in het boek in zijn handen, maar Avice kon wel wat gezelschap gebruiken en hij leek haar niet echt een hyperactief type, daar had ze geen zin in, dus stond ze op en liep ze op hem af. 'He!'

Damon hoorde plots een bekende stem naast zich en keek op. Hij zag Avice staan, iemand die hij in tegen deel niet snel zou vergeten aangezien hij haar midden op het dak had staan uit kleden. Even dacht hij terug aan wat ze zei en werd lichtelijk rood. 'Hee', probeerde hij uiteindelijk zo kalm mogelijk te zeggen. Damon legde zijn boekje weg en reikte uit naar zijn pakje sigaretten waar hij er een uit haalde. Hij kon zich niet meer herinneren of ze nu rookte of niet en bood voor de zekerheid aan. 'Wil je?', vroeg Damon terwijl hij het pakje boven zijn hoofd hield. Zelf stak hij met zijn andere hand alvast zijn eigen sigaret aan.

Ohja, Damon, dat was het. Ze glimlachte, blij dat ze het weer wist, maar toen herinnerde ze zich het twisterspelletje en wist zich even geen houding te geven. Heel beschamend. Toen hij haar vervolgens een sigaret aanbood, wist ze zich helemaal geen juiste reactie verzinnen. 'Eh..' begon ze aarzelend, aangezien ze zich braaf had voorgenomen te stoppen. Maar ach, wat maakte het ook uit? Ze sportte toch niet, dus conditie kon ze hoe dan ook wel vergeten. 'Ja, waarom ook niet.' En met die uitspraak pakte ze een sigaret uit zijn pakje en plofte naast hem neer in het gras.

Damon hoorde haar twijfelen en moest zachtjes lachen toen besloot er toch een te nemen. Hij hield haar de aansteker voor waar een klein vlammetje uit kwam en wachtte tot dat hij aanstond. Hij had Avice al een paar keer gezien, maar wist eigenlijk niets meer over haar dan dat ze mooie sexy ondergoed setjes had. Even blonk er een klein grijnsje toen hij er aan terug dacht, maar probeerde niet op te te vallen. 'Dus..', begon hij aarzelend. 'Waarom zit jij hier?', was de enige cliché vraag die hij op het moment kon bedenken. Damon nam een hijs en blies het rook weer uit.

Toen haar sigaret aan was nam ze er met gesloten ogen een hijs van, waarna ze de rook langzaam uit haar mond blies. Wat kon een week toch vreselijk lang duren. 'Rust, voornamelijk. Maar toen realiseerde ik me dat ik niet graag alleen ben en toen merkte ik jou op. Ik verstoor je rust toch niet..?' Dat laatste was niet echt een vraag, meer een constatering waar ze alleen een bevestigend antwoord op verwachtte. Ze nam nog een hijs voor ze haar ogen weer opende. Dag goede voornemens, hallo oude gewoontes.

Damon herkende zich zelf in wat Avince zei. Hoe erg hij ook op zoek was naar rust hij had liever mensen om zich heen dan dat hij hier loner in het gras zijn boekje zat te lezen. Weer nam hij een hijs en schudde zijn hoofd. 'Nee, niet echt', antwoordde hij rustig. Niet dat er nu geen rust was. Damon was niet in de mood om heel druk te doen en Avice was ook rustig. Misschien kwam het door de sfeer van de tuin. Een soort van balanst sfeertje.

Avice knikte langzaam, al was er geen vraag gesteld. Met een zucht liet ze zich in het gras vallen, waardoor ze nu op haar rug lag en naar de langzaam voorbijtrekkende schapenwolkjes keek. 'En wat kwam jij hier doen?' vroeg ze vervolgens, waarna ze nog maar eens haar sigaret naar haar mond bracht.

Damon volgende haar met zijn ogen en toen ze eenmaal lag keek hij weer voor zich uit. Hij bewonderde deze tuin ergens. Hij was verder nooit echt touched door tuinen of natuur, maar dit vond hij toch wel mooi. 'Hmn.. ', begon hij. 'Ik kwam naar deze tuin om dit boek te lezen', hij pakte het kleine oude grijze boekje en hield hem in de lucht. 'Ik kwam naar deze school omdat ik gedwongen werd door mijn stiefmoeder', ei hij er achter aan. 'Is dat geen cliché?', vervolgde hij op een sarcastische toon. Weer nam Damon een diepe hijs, toen hij het rook uit blies liet hij zich ook achter over in het gras vallen.

Avice draaide haar hoofd naar hem toe en moest lachen om het dramatische effect van de rook die uit zijn mond kwam terwijl hij zich liet vallen. 'Niet echt hoor. Stiefmoeders kunnen vast heel leuk zijn, en zo erg is het hier toch niet?' vroeg ze terwijl ze weer naar de hemel keek, al was dit weer zo'n vraag waar niet echt een antwoord op verwacht werd. 'Wat ben je aan het lezen?' ging ze verder, terwijl ze het boekje uit zijn handen griste en het boven haar hoofd in de lucht hield, zodat ze kon zien wat er stond. Zag er vast heel malloterig uit.

Damon haalde alleen nonchalant zijn schouders op en tikte zijn sigaret af. Opeen zag hij het grijze boekje voorbij zijn neus vliegen. 'Het is een oud dicht bundeltje van Jim Morrison', antwoordde hij. Hij raakte altijd erg.. emotioneel geïnspireerd door zijn woorden. Ook was hij vaak wat depressief in het uiten van zijn gevoelens, de achter liggende gedachte van vrijheid beviel hem wel. Damon moest lachen om Avice die het probeerde te lezen. Het was een oud boekje en door de jaren heen was de naam van de auteur wat weg gevaagd. Logisch dat ze het niet kon lezen. Damon nam weer een hijs. 'Misschien ken je hem wel.. ', ging hij verder. 'Hij was een poët en een zanger', antwoordde hij in principe al voor haar.

'Hmmm,' antwoordde Avice, terwijl ze haar ogen weer sloot en het boekje terug aan Damon gaf. 'Ik had jou niet zo poëtisch ingeschat.' Dat dat wellicht beledigend over kon komen, dat had ze niet eens in de gaten. Ze was zelf ook niet poëtisch, dus er was in haar ogen niets mis mee. 'Lees eens wat voor,' stelde ze vervolgens voor. Om de een of andere reden kon de sfeer in deze tuin ook wel een mooi gedicht gebruiken. Ze bracht haar sigaret nogmaals naar haar mond, waar ze inhaalde, de rook even in haar mond hield en vervolgens haar mond opende, waardoor de rook er langzaam uit dwarrelde.

Damon lachte eventjes zacht. Logisch, als je Damon leerde kennen zou je er van uit gaan dat hij een domme idioot was die niet eens wist wat lezen was. Maar Damon had zo zijn verschillende kanten. Veel.. verschillende kanten. 'Ach ja, dat hoor ik wel vaker', zei hij nonchalant. Hij kon elke keer heel boos worden als iemand het zij, maar negen van de tien keer bedoelde men het niet eens beledigend. Damon keek Avice bedenkelijk aan toen hij haar vraag hoorde. Het lezen was leuk, maar voorlezen had hij nog nooit gedaan. Damon bladerde door het boekje op zoek naar een kort klein stukje. 'Oke.. eh', begon hij moeizaam. 'Ooh great creator of being, rant us one more hour, to perform our art and perfect our lives', was het snelste wat hij kon vinden. Hij wist niet of het er echt serieus uit kwam, over over kwam bij Avice, maar goed.

'Hmm..' antwoordde Avice, die het mooi vond klinken maar er niet veel van begreep. Eigenlijk hield ze helemaal niet van poëzie. Het was zo.. geknutseld. Maar dit klonk wel mooi, diep, al had ze verder geen idee over die diepere betekenis. 'Hm,' besloot ze, waarna ze haar ogen weer sloot en van de warmte op haar gezicht genoot, om vervolgens de laatste hijs van haar sigaret te nemen.

Damon wist nou niet of Avice hem serieus nam, het niet begreep of het mooi of niet mooi vond. Hij had ook geen behoefte om er naar te vragen. Damon nam weer een hijs en blies de rook in de lucht in. Hij werd gewoon compleet mello van deze plek en kon niet genoeg woorden vinden om een diep gesprek aan te knopen. 'Hoe lang was je gestopt met roken?', raadde hij aangezien ze nogal al leek te genieten van haar sigaret. Toen hij een tijd lang was gestopt en weer zijn eerste sigaret kreeg wist hij niet hoe blij hij kon zijn. Hij leek wel een klein kind. Sins die tijd is het niet meer in zijn hoofd opgekomen om te stoppen met roken.

'Hmm.. twee weken..' grijnsde ze, verbaasd dat hij had geraden dat ze ooit een poging had gedaan te stoppen. Ze draaide zich op haar buik en trok met haar vrije hand random grassprietjes uit het gras, om deze vervolgens in de wind mee te laten voeren en ze na te staren. Veel boeiends wist eze niet uit te brengen.

Damon legde zijn boekje weer naast hem op de grond en liet zijn ogen over Avice glijden. Weer schoot het beeld van haar ondergoed door zijn hoofd en voordat hij het door had was het kwaad al geschiet. 'En, heb je weer zo'n mooi ondergoed setje aan', zei hij met een grijns op zijn smoel. Typisch, hij kon het gewoon niet laten. Ergens had hij al weer spijt dat hij het had gezegd en nam snel weer een hijs van zijn sigaret. Beter had ze het niet gehoord, hoewel hij best duidelijk sprak voor zijn gevoel.

Avice' ogen werden groot. Had ze wat? Wat was dat nou weer voor een onbeleefde compleet random vraag die totaal niet paste in het gesprek dat ze aan het voeren waren? Toen trok er een glimlachje rond haar lippen. 'Ik heb altijd leuk ondergoed aan,' antwoordde ze, terwijl ze verder ging met het gras maaien.

Is dit max. 2 personen?

ja nu even wel want ik heb momenteel geen zin om te moeten wachten op een derde persoon en damon en avice hebben een diepgaand gesprek dus je kunt je er ook niet met fatsoen tussenwurmen

Hhaha top, heel diepgaand

Damon voelde hoe hij rood werd en probeerde zijn blos enigszins te onderdrukken. Niet dat dat waarschijnlijk kon. Gelukkig lag Avice op haar buik en zag ze hopelijk niets. On hoorbaar nam hij even diep adem en probeerde in zijn cool mode te blijven. 'Hmn, moet ik je dan nu alweer uit kleden', vervolgde hij zich zelf. De brede grijns kwam al snel weer terug op zijn gezicht, stiekem hopend dat hij dit setje ook te zien zou krijgen.

'Hmm,' antwoordde Avice, die zich volledig concentreerde op de grassprietjes en daardoor maar half doorhad wat hij zei. 'Hoezo?' ze had zijn reactie ook helemaal niet in de gaten.

Damon merkte op dat ze niet helemaal aanwezig was, misschien werkte dat enigszins in zijn voordeel. 'Misschien wilde je setje showen', zei hij grijnzend. 'Wat ik trouwens helemaaal oke vind', voegde hij er nonchalant aan toe.