Gemaskerd Bal in de Lege Zaal.

Ik weet niet of jullie de Lege Zaal nog kennen van vorig jaar, zo niet (of ben je hier voor het eerst dit jaar) dan heb ik hier een korte beschrijving voor je:

De Lege Zaal is precies wat het zegt: een lege zaal. In de eerste instantie lijkt er niet zoveel bijzonders aan deze lege zaal, maar er heerst hier een magie die nogal een eigenaardig effect op je heeft. In deze zaal is iedereen namelijk extra emotioneel! Alle emoties gaan hier keer 10. Ben je boos, dan ben je in de Lege Zaal HEEL ERG BOOS. Ben je blij, dan ben je in de Lege Zaal nog NOOOOIT zo gelukkig geweest!
Nu is de Heerseres nogal een vreemd figuur en leek het haar wel grappig om een gemaskerd bal in deze zaal te houden. Er wordt deze keer GEEN drank geschonken. Alcohol in de Lege Zaal kan namelijk dodelijk zijn. (lees: stel dat je ergens van schrikt dan sterf je aan een hartaanval als je alocohol op hebt in deze zaal.)

De dresscode is heel simpel: het maakt niet uit wat je draagt, als je maar een masker op hebt!

Iedereen is uitgenodigd
-------

START!

Neomy deed de grote deuren open naar de 'Lege zaal' zoals hij genoemd werd op de uitnodiging. Een ID hoefde ze niet mee te nemen. Ze keek de zaal in en tot haar verbazing was hij... leeg? Op een paar mensen na natuurlijk die net als haar vroeg gekomen waren. Niet echt versierd voor het feest, gewoon vrij leeg. Ze liep de zaal in en door de structuur van de zaal keek ze automatisch naar boven. Het was, misschien juist door de leegte, prachtig. "Wauw.." zei ze verwonderd, iets te hard en sloeg haar hand voor haar mond. Ze kon er niets aan doen. Met grote ogen liep ze door, alles in zich opnemend. Ze had een jurkje aan dat ze in het winkelcentrum had gekocht. Blauw haar lievelings kleur. Er zaten spagettibandjes aan en verder viel het jurkje los rond haar lichaam. Rond de boven en onderkant zaten er kleine steentjes op die fonkelden in het licht. Haar masker had ze moeten improviseren. Glinsterende ijskristallen vormden het masker. Hopelijk zou het niet smelten maar het was nou even niet anders. Ze keek om zich heen of ze bekenden zag.

Thim had de uitnodiging maar half gelezen en de waarschuwing over de Lege Zaal niet gezien. Vandaar dat hij totaal onwetend van al die versterkte emoties al fluitend richting de zaal liep. Hij had zich voor de gelegenheid maar eens in een smoking gehesen. Niet dat zijn pogingen tot netheid erg goed waren gelukt. Omdat een strikje een onmogelijke opdracht was had hij het los om zijn nek gehangen. Zijn witte overhemd was hij vergeten in zijn broek te steken en hij had adidas gympen aan onder zijn zwarte broek. Waar hij wel zijn best op had gedaan was zijn haar. Dat zat nu netjes in een scheiding. Hij hoopte dat zijn medestudenten hem hierdoor minder snel zouden herkennen. Op zijn neus had hij een zorromasker. Iets beters had hij zo één twee drie niet kunnen vinden. Met zijn handen in zijn zakken liep hij de zaal binnen. Tot zijn grote teleurstelling zag hij dat hij één van de eersten was. 'Ah nee he!' riep hij boos. Verdomme, hij had zo graag trendy te laat willen zijn!

Barry had gewoon iets aan wat hij gewoonlijk zou dragen. Waarom veel moeite doen? Goed, de broek was een nettere broek en op de polo die hij droeg, had geen vlekken. En hij had een masker op. Dat was dan ook de eis. Dat gevoelens versterkt werden in deze zaal, had hij op de uitnodiging gelezen. Nu ja, hij voelde zich niet echt speciaal, dus had hij geen enkel probleem gehad met komen. Dus nu ja, hier was hij. Een eenvoudig masker bedekte zijn gezicht. In elk geval zijn ogen en zijn neus. Zijn mond was nog wel te zien.

Neomy liep op Thim af, niet wetend dat het Thim was natuurlijk door het masker, al had ze wel een vermoeden. Hij begon te tieren en Neomy moest een beetje lachen. Ze had zich schuldig gevoeld over haar actie op het strandfeest. Hij had zich dan ook als een eikel gedragen, het was terecht, maar ze was het niet van zichzelf gewend. Ze nam zich voor zich niet ineens veel anders te gedragen doordat ze nu ineens veel mensen leerde kennen. Het was gewoon lastig, ze moest zichzelf leren kennen in een groep met mensen. Ze raakte zachtjes de schouder van (waarschijnlijk) Thim aan. "Boos omdat je je strik niet goed krijgt?" vroeg ze wat grinnikend. Het was niet een avond om boos te zijn, vond ze

Sephy liep een beetje aarzelend door de gangen. Zou ze gaan, zou ze niet gaan? Ga gewoon! Wat kan het kwaad? Ze haalde diep adem, en zette haar masker zorgvuldig op. Het was donkerblauw en versierd met verenpatronen in verschillende diepe kleuren en het bedekte haar ogen en neus. Haar eveneens donkerblauwe jurkje had halflange mouwen. Het lijfje liep strak en waaierde uit bij de rok. Ze had hem achterin haar kast hangen, aangezien ze hem niet vaak droeg. Er zaten zwarte met goud bestikte knoopjes aan de voorkant. Hij was van een tijd geleden, toen ze nog in Pao woonde en soms mee moest naar speciale evenementen, zoals haar vader het altijd had genoemd. Dan moest ze er netjes uit zien. Ze had hem al lang niet meer aan gehad, maar hij paste hier goed bij. Ze haalde opnieuw diep adem en liep toen door de dubbele deuren de lege zaal in. Hij was niet helemaal leeg meer. Er stonden een paar mensen, maar blijkbaar was ze nog vroeg.

((OHOH anne, je hebt niet twee berichten gewacht tot je weer een bericht postte! :')))

((Het beginbericht telt niet slimbo))

((OHOH Zilver wat ben je dom bezig. Sorry, ik ben niet zo slim ()

Thim keek op toen hij plots werd aangesproken. Zijn strikje? Wat kon hem zijn strikje nou schelen. Hij bestudeerde het meisje voor zijn neus en kwam al snel tot de conclusie dat hij geen flauw idee had wie het was. Dit frustreerde hem. Hij was altijd zo gewend om te weten wie iedereen was!
Jezus wat was hij gefrustreerd vandaag. Het leek wel alsof alles tegen zat. 'Nah, ik vind mijn strikje wel goed zo,' antwoordde hij. Met zijn vingers plukte hij wat aan het zwarte lint. 'Maar het frustreert me een beetje dat er nog zo weinig mensen zijn. De zaal is maar groot en leeg, vind je ook niet?'

Aan zijn stem te horen was het Thim, maar toch wist ze het nog niet zeker. Ze wist ook niet of het de bedoeling was ernaar te vragen. "Je gaat dus voor de nonchalante look." glimlachte ze. Waarom was hij zo gefrustreerd? Hij was op een feest. Zelf voelde ze zich juist heel erg vrolijk en positief. Ze kon zich niet voorstellen dat je nu chagarijnig kon zijn. "Ja er zijn nog niet zoveel mensen, maar des te meer tijd voor ons om van deze prachtige zaal te genieten." ze opende haar armen, keek naar boven en draaide vrolijk een rondje, waarbij haar jurkje meezwierde. Daarna keek ze weer blij naar Thim. "Kom op, have fun, het is een feest! Die mensen komen wel."

En Barry liep de zaal gewoon binnen, zich afvragend hoe groot en leeg een zaal nu feitelijk kon zijn. Was dit een kunst of zo? Misschien was dit gewoon hun hobby. Bizarre, zinloze kamers maken. En ze oftewel groot oftewel klein maken. Wie had dit ding trouwens ontworpen? Waarschijnlijk een gek, besloot Barry wijselijk. Gestoord, idioot, maar om de één of andere reden had het ook een zekere charme. Het voelde als een ontdekkingsreis, eigenlijk. Altijd nieuwe kamers zijn. Blijkbaar was hij vrolijk geweest, ondanks dat hij het zelf niet had doorgehad. Nu ja, nu dus wel.

Aimée had zich erg verheugd op het bal. Ze had zich voor de gelegenheid totaal anders gekleed dan normaal. Ze had een zwarte lange jurk aan, met een insnede ter hoogte van de knie. Aan de uiteinden van de jurk zaten sierlijke ruches. Voor de rest was het een eenvoudige jurk. Haar witblonde haren had ze sierlijk opgestoken. Ze had een zilver masker op met zwart kant aan de randen. Aan de zijkant van het masker pronkten een aantal kleine veertjes. Het geheel zag er eenvoudig, maar toch chique uit. Aimée had ook besloten geen hoge hakken aan te doen, aangezien ze van zichzelf toch al lang genoeg was. De locatie van het feest vond ze echter wel vreemd. De Lege Zaal, hield dat soms in dat er niets in stond?


((FOTO JURK&MASKER

Avice had, ondanks haar lengte, toch gewoon hakken aan, geen hele hoge, dan zou ze gelijk pleuren, maar gewoon omdat het mooi was. De witte schoenen matchten bij haar strakke donkerblauwe, doodsimpele jurkje en eveneens doodsimpele witte masker, waar geen versierinkjes ofzo op zaten. Ze vond dat deze soberheid wel paste bij de uitnodiging, die over een 'Lege Zaal' had gesproken. Vrolijk doorhet feit dater een feestje kwam, stapte ze naar binnen.

Thim haalde zijn schouders op. 'Een feestje kan er inderdaad altijd wel in,' zei hij. Hij wilde nonchalant glimlachen maar onbeholpen gleed er een brede grijns over zijn gezicht. 'Kom, we gaan wat drinken,' stelde hij aan het onbekende meisje voor. Hij trok haar aan haar arm richting de bar en tikte met zijn vingers op het hout. De bar was het enige meubelstuk dat in de hele ruimte stond. Lekker saai zeg.
'Een biertje en een wijn alsjeblieft,' zei hij tegen Devon, die achter de bar stond. Devon barstte spontaan uit in een luid gelach. Thim keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Is er soms iets grappig?' vroeg hij. Devon sloeg met zijn vuist op tafel en pinkte een paar tranen van het lachen weg. 'WE SCHENKEN GEEN ALCOHOL,' gierde hij. Thim sloeg hem bijster gade. Naar zijn idee zag Devon er anders behoorlijk dronken uit. 'Waarom niet?' vroeg hij. Waar sloeg dat nou weer op? Een feest zonder alcohol? Devon haalde zijn schouders op. 'Geen idee, bevel van de Heersers. Wat wordt het?' vroeg hij, terwijl hij overduidelijk moeite deed niet in lachen uit te barsten. Thim slaakte een zucht en bestelde teleurgesteld twee cola. Hij duwde een flesje in Neomy's hand en beet wat op het rietje dat uit zijn eigen flesje stak. 'Vaag feest,' mompelde hij, terwijl hij zijn blik de zaal rond liet glijden.

Het enige nadeel aan gemaskerde feestjes was, dat je niemand kon herkennen. Misschien was dat ook juist het leuke, maar het had ook vaak als gevolg dat je een eindeloze tijd alleen stond voor je een vriend, vriendin of kennis had gevonden. Ze liep naar de bar om wat drinken te bestellen, zoals altijd een cola, en keek daarna om zich heen. Ineens kwam een gevoel naar binnen bij Aimée van enorme vrolijkheid, vrolijkheid zoals ze die in geen tijden beleefd had. Alsof je een klein kind zojuist een enorm springkasteel had laten zien. Ze wilde de andere kant op lopen, maar doordat ze behoorlijk afgeleid was door alle blije gedachten, liep ze tegen iemand op. De complete inhoud van haar glas cola viel over een jongen met BLAUW HAAR heen. 'Sorry! Dat was absoluut niet m'n bedoeling, ben je ongedeerd? Gaat het wel? Laat me een doekje voor je halen!' Haar vrolijkheid sloeg meteen om in een enorme bezorgdheid. Het ging maar om een glas cola, maar ze gedroeg zich alsof ze iemand zojuist had aangereden.

Avice voelde zich een beetje opgelaten, aangezien ze niemand herkende, en ze merkte dat ze ineens bijna onzeker was. Snel liep ze naar de bar, om daar eenzaam op een kruk plaats te nemen en heel saai een glas water te bestellen. Ze sipte er sip van.

Barry's oog viel op een jongen met blauw haar. Als je de enige jongen met blauw haar op de hele school bent, heeft een masker niet veel nut, Thim. Nu ja. Barry wist een klein beetje -Drankkelder. Iemand?- dat Thim niet zo dol was op het andere geslacht. Daarom moest Barry lachen toen hij zag dat er al twee meisjes rond Thim heen zwermden. Nu ja, eentje dacht duidelijk dat Thim dol was op cola en zo. De ander was in zijn arm gehaakt. Dat was best ironisch, vond Barry. En daarom, beste iemand die in zijn gedachten rondneusde, lachte Barry.

Thim schrok zich te pletter toen hij plots voelde hoe zijn spierwitte overhemd tegen zijn huid plakte. Hij keek naar beneden en zag hoe alles lichtbruin was geworden, en je zijn lichaam dwars door het overhemd heen zag. Woedend keek hij op naar het gemaskerde meisje voor zijn neus dat haar cola over hem had heen gegooid. 'JEZUS CHRISTUS KAN JE NIET UITKIJKEN DOMME HOER?!' riep hij woest tegen het meisje. Hij balde zijn vuist en zwaaide er wild mee door de lucht. Het frustreerde hem al helemaal dat Devon gierde van het lachen en zowat op de grond viel. Boos trok Thim aan het masker van het meisje, waarna hij het los liet zodat het door de elastiekjes terug schoot. Tijdens zijn actie zag hij dat het Aimée was die dit hem had aangedaan. Dat klotekind!!!

Aimée schrok zo erg van de reactie van de jongen, dat ze spontaan enorm hard begon te huilen. Hij had haar een hoer genoemd! En waarom vond ze dat erg genoeg om te huilen? De tranen stroomden over haar wangen. 'Ik deed het toch niet expres, het was een ongelukje,' snikte ze. Ze voelde tegelijkertijd de striemen op haar gezicht van het masker, wat ook behoorlijk pijn had gedaan.

Neomy nam het hele gebeuren waar. Wat was dit nou voor een boosheid tijdens een feest? "Jongens, doe eens rustig." zei ze op een kalme, bijna yoga-achtige manier. "Kijk eens naar deze mooie zaal! Dan kun je haast toch niet meer boos zijn? Feesten zijn een tijd van vergeving." alles wat ze zei lulde ze uit haar nek, maar het voelde wel goed. "Ik ga nu een nieuwe cola halen en ondertussen maken jullie het goed en gaan jullie dansen, want dat doe je op een feest!" en ze huppelde vrolijk weg.

Dit was gewoon grappig. Barry zou medelijden moeten hebben met die twee, de één zat te tieren en de ander te janken. Maar dat voelde Barry niet echt. In feite vond Barry dit best grappig. Het was allemaal zo overdreven, als in een slechte soapserie. Barry vond soepseries altijd grappig. En dit was een bijna-soapserie, dus maakte het vast niet uit. Barry's gevoel voor optimisme was immers tien keer versterkt, en misschien ook een klein beetje kilte dat daarin schuilde - Barry had geen flauw idee dat hij daar anderen soms mee kwetste, als hij zoals gewoonlijk geen flauw idee had waarom ze zich zo druk maakten -. Misschien. Het hing af van hoe je ernaar keek.

'Ja joh! Ga janken!' riep hij tegen Aimée. Alsof het hem wat kon schelen dat hij een meisje aan het huilen had gemaakt. Hij trok woedend zijn jasje uit en smeet het naar haar hoofd. Vervolgens begon hij middenin de zaal de knoopjes van zijn witte overhemd los te knopen. Dat de halve zaal hem nu aanstaarde kon hem geen barst schelen. Hij ging mooi niet met een plakkerig shirt rondlopen. Dan droeg hij liever helemaal geen shirt. Hij irriteerde zich ENORM aan het kleine beetje cola erop. Bovendien irriteerde hij zich ook aan het meisje dat VEEEL te vrolijk deed. Ook zag hij een andere gemaskerde jongen staan die alles grappig leek te vinden.
'NOU HA-HA-HA,' riep hij richting de jongen waarvan hij niet wist dat het Barry was.

Nate had nog wel zin in een feestje en hij had gehoord dat er in de lege zaal eentje was. Dus hij besloot ergens een soort van zorro, batman, achtig masker vandaan te halen, iets wat hem best wel cool leek voor zijn gezicht, en hij ging op weg naar het feest. Hij wist echter nog niet van de effecten van de kamer, dus zodra hij daar aan kwam werd hij ineens een stuk vrolijker dan dat hij was voordat hij was gekomen. Hij nam aan dat dit kwam doordat hij gewoon zin had in een feestje.

Avice zat nog steeds heel down en eenzaam op haar barkruk aan haar water te sippen. Ze kende niet alleen niet veel mensen op MHS, laat staan dat ze al vrienden had, meer "acquaintances", maar nu iedereen een masker op had herkende ze al helemaal niemand en dat maakte haar heel eenzaam. En dat terwijl ze nog zo'n zin had gehad in een feestje. Verveeld streek ze een kreukel in haar jurkje glad.

'Ja, inderdaad!'Antwoordde Barry opgewekt. Inderdaad, haha! Het wàs ook grappig. Barry had wel door dat Thim er niet eens echt mee kom lachen, maar dat kon hem niet zo boeien. Het was gewoon een rare kamer, waar Barry onverstoorbaar vrolijk was. Dat er plots een boze Thim voor hem stond, veranderde daar niets aan. 'Vind je 't een leuk feestje, Thim?'Vroeg hij. Een doodgewone vraag, waar Barry dan ook een doodgewoon antwoord op verwachtte. Dat het Thim was, was nu niet echt een wonder. Als je blauw haar had, kon daar geen masker iets aan veranderen.