De dropping!

Het is heel simpel. Er zijn in totaal 7 teams. Jullie worden allemaal op een andere plek in de LUCHTLAAG gedropt. Het is aan jullie om de weg terug te vinden naar de AARDLAAG (Het kamp dus).

Reizen tussen verschillende lagen werkt als volgt:
Overal op de planeet vind je grote lichtcirkels. Elke lichtcirkel heeft een eigen kleur en leidt naar een andere laag.
Rode cirkels leiden naar de vuurlaag
Groene cirkels leiden naar de aardlaag
Witte cirkels leiden naar de luchtlaag
Blauwe cirkels leiden naar de waterlaag
Paarse cirkels leiden naar de energielaag
Zwarte cirkels leiden naar de kern.

Natuurlijk heeft elke laag ook een heel ander klimaat. Alleen de aardlaag kent flora en frisse lucht. De rest heeft een plafond van aarde.

De waterlaag komt na de aardlaag. Deze laag bestaat op een paar kleine eilandjes na uit een enorme oceaan waar je elk waterleven kan vinden wat je kan bedenken. De lichtcirkels bevinden zich op de bodem van de oceaan en op de eilandjes. De laag wordt door een kunstmatige zon verlicht.

De energielaag bestaat uit één groot doolhof dat is opgebouwd uit blokken van 1 bij 1 meter. Deze blokken zweven in de lucht en verplaatsen uit zichzelf (denk telekinese). Het is pikkedonker in de energielaag, op een paar witte lichtbollen na die in de buurt van de lichtcirkels zweven. Je kunt ongeveer 10 meter voor je kijken in deze laag. De blokken bewegen naar links, naar rechts, omhoog en omlaag. Ze liggen dus op de grond EN in de lucht! Er zijn in deze laag veel afgronden waar je in kunt vallen als je niet goed van blok naar blok springt.

De vuurlaag wordt niet van boven, maar van onderen verlicht door de enorme hoeveelheid lava die hier ligt. Door de lava heen lopen rotsen en kliffen die als paden dienen. (denk aan platformen met dunne riggels als paden). Op de grote platformen vind je lichtcirkels. Het is bloedheet in de vuurlaag. Af en toe barst er hier en daar een gijser uit, waardoor de lava plots (op een geconcentreerde plek) heel hard omhoog komt.

De luchtlaag bevindt zich MIDDENIN de wolken. Je loopt over de wolken heen, door de wolken heen en onder de wolken door. Over welke wolken je kan lopen en door welke je heen zal vallen (naar de kern, maar dan wel plat als een dubbeltje), dat is aan jou om te gokken...

-----

LET OP: Elk duo wordt dus op een andere locatie in de luchtlaag gedumpt! Je kunt elkaar wel halverwege tegenkomen natuurlijk.

----

De teamindeling:

1:
- Thim
- Iden

2:
- Damon
- Valerie

3:
- Nate
- Joey

4:
- Aimée
- Avice

5:
- Sephy
- Kaya
- Mei

6:
- Barry
- Neomy

-------

(Momentje ik post zo ff een bericht met Mae en dan beginnen we.)

Mae hield er helemaal niet van om met hovercraft te moeten vliegen. Ze hield sowieso helemaal niet van vliegen. Liever ging ze te paard overal naartoe, maar het was een beetje moeilijk om leerlingen te droppen vanaf een paard. Ze had elke leerling een compas gegeven en één tip met ze gedeeld. Als je het patroon 1 km noord, 1 km west, 1 km noord, 1 km west, 1 km zuidwest zou volgen, dan kwam je het snelst terug bij het kamp. Maar of de leerlingen wisten wanneer ze een kilometer hadden afgelegd of überhaupt haar tip hadden onthouden, dat was nog maar de vraag. Nu ze alle duo's op een gelijke afstand van elkaar in de luchtlaag had gedropt was ze op weg terug naar het kamp. Daar zou ze met Devon en Cupido chillen tot iedereen weer terug was, en ze ondertussen via GPS in de gaten houden. Als iemand het waagde om stiekem naar de kern te gaan, dan zou ze dat meteen weten!

Avice vloekte heel onaardig tegenover haar teamgenoot, hardop. Ze haatte droppings, overleven, uitwegen zoeken, niet weten wat er ging komen en Aimée. En alle vijf die dingen kwamen nu samen bij één.

'Rustig,' zei Aimée in de hoop dat Avice een heel klein mini beetje zou kalmeren. 'Zo'n dropping is echt niet zo erg, al hoop ik wel dat je een beetje uithoudingsvermogen hebt, want het wordt wel een behoorlijke wandeling,' Aimée voelde even op de volgende wolk. 'Hier kunnen we in ieder geval op lopen,' stelde ze vast. Ze hoopte dat Avice een beetje zou bijdraaien, anders kon dit nog wel eens een heeeeel lange week worden.

Oei, het inschatten van afstanden was absoluut niet het sterkste punt van Neomy, ruimtelijk inzicht had ze niet. "Heb jij een beetje een idee van afstanden?" vroeg ze aan Barry haar teamgenoot.

'Dussuh, Joey, waar zullen we heen lopen?' vroeg Nate, het compas in zijn hand houdend. Hij probeerde enigsinds in te schatten waar het noorden zou zijn. Hij kon niet heel erg overweg met het compas.

Iden keek naar de plek waar ze werden gedropt en het compass. Hij had wel eens uitstapjes gemaakt met z’n ouders en zus naar ongeveer elke laag, de manier op te reizen snapte hij dus wel. Hij moest enkel en alleen de goede portalen weten te vinden. "Dus.." begon Iden nogal droog en keek met een lichte grijns naar Thim. "Waar wil je als eerst heen? Ik ken het hier wel zo’n beetje" zei hij wat droogjes en lacherig.

'Weet ik veel, het noorden?' antwoordde Joey, die echt geen flauw idee had van wat de bedoeling was. 'Mae zei toch iets van eerst een kilometer naar het Noorden? Of niet?' Het was maar goed dat Joey niet alleen was want dan zou hij de weg terug nooit meer vinden. 'Welke laag is dit überhaupt?'

Damon vind dit wel vet, hoewel hij af en toe een vreselijke angsthaas was en best een controle freak, kon hij dit - hopelijk - wel handelen. Beter kwam er niets onverwachts. Maar hoe kon hij daar van uit gaan. Hij werd tenslotte gedropt op plekken waar hij nog nooit was geweest. Ook had hij een beetje medelijden met Valerie, die of all people met hem werd ingedeeld werd. Die zou vast nog een major shock hebben over gehouden aan zijn moordlustige alter ego.

'Eh...Klein beetje,'Gaf Barry toe. Hij kon zich op zich wel oriënteren, maar hij was hier nog nooit geweest. Met een beetje samenwerking zouden ze hier toch wel uitkomen? Ze hadden toch een kompas? Dan moesten ze zich toch alleen maar kunnen oriënteren. Dan konden ze wel te weten komen welke richting ze uit moesten. Alleen moesten ze zich wel kúnnen oriënteren. Referentiepunten genoeg. Alleen jammer dat zowel Barry als Neomy hier nooit eerder leken geweest zijn.

Aimée schreef:'Rustig,' zei Aimée in de hoop dat Avice een heel klein mini beetje zou kalmeren. 'Zo'n dropping is echt niet zo erg, al hoop ik wel dat je een beetje uithoudingsvermogen hebt, want het wordt wel een behoorlijke wandeling,' Aimée voelde even op de volgende wolk. 'Hier kunnen we in ieder geval op lopen,' stelde ze vast. Ze hoopte dat Avice een beetje zou bijdraaien, anders kon dit nog wel eens een heeeeel lange week worden.

((dit is geloof ik de duidelijkste manier om met je tweetal te communiceren))

Avice had heel erg de behoefte Aimée een klap in dr gezicht te geven, maar beheerste zich. Uithoudingsvermogen, nee, dat had ze helemaal niet, dat was tijdens de missie toch al wel opgevallen? Dit kind was echt te dom voor woorden.

'Uh, dit is de luchtlaag,' zei Nate, die verder ook niet heel erg een idee had van waar ze nou precies waren of waar ze nou naartoe zouden moeten gaan. 'Volgens het compas is daar het noorden, dus laten we maar die kant op lopen,' zei hij, waarna hij uiteindelijk zelf ook die kant op ging.

Thim stond ongeveer drie meter bij Iden vandaan. Hij had zijn armen over elkaar geslagen en keek overal heen, behalve naar Iden zelf. Hij vond al die wolken maar niks. Ze belemmerden zijn zicht. Bovendien vond hij het idee dat je gewoon door sommige wolken heen kon vallen maar angstaanjagend. Niet dat hij dat Iden ging vertellen. Dit wedstrijdje intimideren zou hij wel even winnen. 'Hmpf, maakt mij niet uit. Ik kan alles aan,' zei hij zo stoer mogelijk. Dapper deed hij zowaar drie stappen naar voren, maar verder durfde hij niet.

Iden sloeg wat droogjes zacht zijn hand voor zijn hoofd, en schudde toen lachend zijn hoofd. "Je kan gerust lopen, meestal hoor je het wel, het waait meer aan de uiteindes" zei Iden simpel en liep richting Thim en pakte hem bij z’n pols. "Is er een soort prijs als we als eerste zijn?" zei Iden met een kleine strijdlust in zijn stem. Als er iets te winnen viel moest hij het hebben ook. Iden liep zonder veel moeite richting het noorden met behulp van het compas.

Een dropping was precies het soort activiteit waar Kaya van jongs af aan bang voor gemaakt was door haar ouders. Ze was heel beschermd opgevoed, haar ouders waren als de dood dat Kaya of haar zussen iets zou overkomen. Toch was Kaya nog lang niet zo bang nu ze eenmaal ergens was, ze had. geen flauw idee waar, maar om de een of andere reden voelde ze zich volkomen veilig. Ze keek Mei, haar teamgenoot die ze net ontmoet had, even aan. 'Dus wat doen we nu?' Zei ze aarzelend.

'Oké, dus we moeten oppassen dat we niet te pletter vallen? Doen we even,' merkte Joey luchtig op, al vond hij het stiekem toch wel eng. 'Kunnen we niet gewoon met spullen gooien om te zien welke wolken wel en niet betreedbaar zijn? Lijkt me verstandiger.' Hij had namelijk bar weinig zin om nu al zijn leven te beëindigen. Daar was hij veel te jong voor.

Valerie leek duidelijk niet veel te zeggen dus besloot hij maar gewoon uit te stappen. Top wolken, daar zouden ze vast niet door heen zakken. Hoopte hij dan.

Neomy baalde een beetje. Ze was bijna overal wel geweest, maar de wereld der elementen kende ze niet. Hopelijk was het wel een voordeel dat ze zich in alle soort lagen wel een keer had bevonden. "Oke, zullen we dan maar gewoon beginnen door naar het noorden te lopen?"

'Goed plan. Waar wil je dingen vandaan halen om naar beneden te droppen?' vroeg Nate, aangezien hij niet heel veel dingen zag die je naar beneden kon droppen. Hij keek een beetje in het rond om te zien of er iets te vinden was, maar hij kon niet echt iets bruikbaars vinden.

Thim keek verstijfd naar zijn pols, waar de hand van Iden stevig omheen zat. Hij trok zijn arm haastig terug en deed een stap achteruit. 'Geen idee, vast wel. Maar ik denk niet dat Mae het aan iemand heeft verteld,' mompelde hij. Typisch iets voor Mae. Deze opdracht ging bij haar puur om discipline. 'Tijdens een missie krijg je ook geen prijs als je iets succesvol uitvoert'. Hij hoorde het haar zo al zeggen. Maar hij wist wel zeker dat er een prijs was. 'Een date met haar misschien?' grapte hij, waarna hij huiverde. Dat zou de grootste nachtmerrie ooit zijn.
Terwijl hij zijn hand aan zijn oor legde deed Thim nog een paar stappen vooruit. Voor zover hij kon horen waaide het helemaal niet. Wat had hij hier nou aan?!
'Ga jij maar voor,' zei hij tegen Iden. Hij vroeg zich af hoe deze jongen al zoveel van deze planeet wist, maar wilde zo min mogelijk met hem praten en hield dus zijn mond. Hij vond Iden doodeng.

Joey keek zoekend om zich heen, hopend bruikbare spullen te vinden. Veel succes had hij echter niet, er was natuurlijk nergens iets te bekennen. 'Ik heb nog een paar muntjes in mijn broekzakken.. daarna moeten we overgaan op kledingstukken. Mijn sokken kan ik wel missen.. als jij je sokken ook nog wilt inzetten komen we al een heel eind denk ik. Als we er dan nog niet zijn gooi ik mijn schoenen er ook wel achteraan.. maar hoeveel van dat soort wolken kunnen we tegenkomen?!'

"Een date?" Iden zijn stem ging lichtelijk omhoog en hij lachte. Hij merkte hoe Thim zich los rukte en haalde z’n schouders op. ’Natuurlijk ga ik voor, wat dacht je dan? Ik weet wat ik moet doen als ik val’ dacht hij droogjes bij zichzelf en stapte flink door. Hij had geen zin om erg lang in de luchtlaag vast te blijven zitten en de waterlaag zou hij ook proberen te vermijden.

'We hoeven maar een kilometer noordwaards. Met een beetje geluk komen we al snel een ring tegen waardoor we naar een andere laag kunnen transporteren. Dan hoeven we in ieder geval niet meer wat spullen te droppen. Dat zou dan zonde zijn. Om en om een sok als we de muntjes kwijt zijn?' stelde Nate voor. 'Oh, oh,e n ik heb nog een kauwgom in mijn broekzak. Die mag ook wel gaan wat mij betreft,' ze hij.

'Ja joh, die Mae staat vast al maanden droog met dat karakter van d'r,' merkte Thim nors op. Hij had ooit eens gehoord dat er geruchten waren dat Hikari en Mae een geheime affaire hadden, maar dat leek hem nogal onwaarschijnlijk. Hikari was toch veel te 'stoer' om zich te laten commanderen door zo'n vaag wijf?
Ach, wat kon hem het ook eigenlijk schelen. 'Misschien winnen we wel een diner,' bedacht hij zich toen. Dat leek hem wel wat. Al moest hij zeggen dat een diner met Iden misschien een beetje vreemd, angstaanjagend en intimiderend zou zijn. Maar toch... lekker eten...
'Kom je hier vaker?' vroeg hij uiteindelijk toch maar. Als het antwoord ja was, hadden ze nog een kans om te winnen ook!

'Top! We kunnen ook de sokken doormidden scheuren, dan hebben we nog net iets meer,' stelde Joey nog voor. Hij gooide een muntje richting een van de dichtsbijzijnde wolken en merkte al meteen dat het kleine ding er gewoon doorheen viel. De wolk daarnaast bleek echter steviger. Het muntje wat hij die kant op gegooid had bleef er pal bovenop liggen. 'Nou kom!' zei hij, waarna hij de volgende wolk op sprong. Nu maar eens naar de kern zien te komen.