De dropping!

Iden haalde droog zijn schouders op "Jij bent hier de dieren fluisteraar..." hij bleef echter naar het oppervlak kijken. Maar hij zag niks, nog geen kleine verschuiving of iets, niet dat zou zeggen dat het zijn zus zou zijn. "Maar ik weet hier binnen enkele seconden wel een portaal naar de aardlaag te vinden." zei hij lichtelijk geïrriteerd. Thim mocht zelf weten of hij het geloofde of niet, maar hij hoefde niet dat hij z’n zus zou ontmoeten..

Neomy wist niet welke richting nou de juiste was, maar aan Barry's stem te horen wist hij het wel. Hij moest maar de leiding nemen dit keer, ook omdat dit zijn specialiteit was natuurlijk. Ze had wel een voordeel dat ze zich eens in deze omgeving had begeven, maar dat was al zó lang geleden geweest, ze wist er niet veel meer van.

'Eh, zullen we dan gaan?'Vroeg Barry. Als Neomy wilde rennen, mocht ze dat best doen. Dan zou Barry wel volgen. Hier alleen zitten zou waarschijnlijk ook niet echt fantastisch zijn. Nu ja, met z'n tweeën was ook niet fantastisch. Maar het was in ieder geval slechts voor 50% zijn fout! Goede motivatie. In elk geval zat Barry met een spiraalvormige structuur in zijn hoofd en hoopte hij dat dat ook inderdaad zo was. Anders was er een klein probleempje.

'Ik snap dat hele gedoe met die ringen niet maar ik denk dat we nu onderhand wel af moeten slaan,' antwoordde Joey, die maar meteen een andere richting op ging. Dit veld was zo gemaakt dat je uiteindelijk wel bij de ringen uit moest komen, welke kant je ook opliep, toch? Tenminste, zo zag hij het voor zich. Hij wilde ook gewoon winnen en het frustreerde hem dat hij niet wist hoe.

'Volgens Mae moeten we 1 kilometer west nu. Is dit west?' vroeg Nate, die nogal gedesorienteerd was door de wolken. 'Of is dit oost?' In de verte zag hij een soort van glinstering. Hij weest ernaar. 'Hee, zou dat zo'n soort ring kunnen zijn?' vroeg hij zich nogal opgewonden af. Hij had genoeg van de wolken en wilde graag naar een andere laag.

"Let's go!" zei ze fake-opgewekt. Ze zette een paar fikse stappen vooruit, maar plots vloog de aarde voor haar open en vloog er een lading lava naar buiten. Ze nam een enorme sprong naar achteren en hoewel ze viel, was het een wonder dat geen van de klodders gloeiendhete massa haar geraakt hadden. Ze stond snel op van de voor haar veel te hete grond. "Had jij die zien aankomen?" vroeg ze nog aan het bekomen van de schrik

Joey checkte nogmaals het kompas en kon toen bevestigen dat ze inderdaad de goede kant op gingen. 'Als we nu eventjes doorlopen zijn we er zo. Voor mijn part rennen we zelfs, met onze nieuwe manier om wolken te testen gaat dat best.' Deze wolken begonnen hem behoorlijk te vervelen. Overal zag het er hetzelfde uit en er gebeurde niks. Super voorspelbaar en saai dus.

'Nee,'Antwoordde Barry, al even geschrokken als Neomy. 'Zo gemakkelijk lopen is het toch niet,'Mompelde Barry. Wat verwachtte Neomy als ze zei dat hij in voordeel was? Wat extra vuur toevoegen? Misschien stonden de verwachtingen wat hooggespannen, maar was dat niet het hele punt eigenlijk? Op elkaar vertrouwen, en misschien elkaar wat overschatten? Misschien was het dat hij en Neomy elkaar nooit eerder hadden gezien. Anderen leken elkaar immers wel te kennen. Barry wist niet of dat goed of slecht was.

Nate begon te rennen. 'Wie er het eerste is,' riep hij nogal kinderachtig. Ondertussen gebruikte hij zijn doornpistool om erachter te komen op welke wolken hij kon stappen en welke niet. Hij vond wedstrijdjes altijd leuk en hij wilde dan ook altijd winnen.

Kaya schreef:Ook Kaya ging nu op de wolken staat, weliswaar een heel stuk bij Sephy vandaan. 'Dus nu gaan we op zoek naar cirkels?' zei ze twijfelend. Heel veel dingen die voor anderen vanzelfsprekend waren, waren voor haar onbekend, omdat haar ouders die 'boze buitenwereld' altijd voor een groot gedeelte voor haar verborgen hielden. Kaya tuurde in de verte, op zoek naar iets dat er anders uit zag dan de wolken. Plots zag ze iets. Met een kleine windvlaag blies ze de wolken die ervoor hingen aan de kant om het beter te kunnen bekijken. Het was ver weg, maar ze dacht toch zeker dat het iets was. 'Meiden,' begon ze, 'Is daar geen cirkel?' ze wees met haar vinger in de richting van wat ze gezien had.

Ja, Sephy zag het nu ook. Ze knikte naar Kaya. 'Die zijn rood. Daar moet dus de vuurlaag zijn.' Constateerde ze. Ze was even stil terwijl ze nadacht, en somde op haar vingers op: 'Daarna komt de energielaag, dan de waterlaag en dan pas de aardelaag, toch?' Ze keek Kaya een beetje twijfelend aan. En hoe zouden ze naar beneden moeten komen. 'Moeten we... Vallen?' Vroeg ze aan Kaya, en haar stem klonk een beetje verafschuwd. Ze vond grote hoogtens nog niet eens zo erg, maar ze gingen haar toch niet vragen er zomaar vanaf te vallen. 'Kan jij zorgen dat we niet te hard neerkomen?' Vroeg ze toen hoopvol aan Kaya. Ze keek haar met grote ogen aan, hopend, hopend dat het antwoord "ja" zou zijn, anders zouden ze zo'n groot probleem krijgen...

Ze knikte beaamend naar Barry, dit zou inderdaad moeilijker zijn dan verwacht. Maar hoe zouden ze kunnen merken dat de grond waar ze op liepen op het punt stond om uit te barsten? "Jij kunt niet aanvoelen wanneer er van dat spul omhoog komt? Zou handig zijn. Anders lopen we maar gewoon door en letten we goed op?"

Nee. Dat kon Barry niet. Barry kon zo ongeveer extra vlammen toevoegen, maar hij dacht niet dat dat zinvol zou zijn. 'Dat kan ik niet,'schudde Barry zijn hoofd. Dat kon hij niet. Hij wist niet veel over de wereld van Elementen en was hier ook niet echt eerder geweest. Misschien wel als klein peutertje, maar dat was in ieder geval niet in zijn geheugen blijven steken. Werkte dit als een soort van vulkaan? Rommelde de grond als er lava kwam? Of misschien...Nee. Het sloeg nergens op, aannemen dat dit een soort van vulkaan was. Vulkanen waren allesvernietigend.