Kamer 230 - Iden en Sebastian

Simpele, standaard kamer. 2 bedden, kasten en een badkamer. Nogal saai, dus.

Iden stapte de kamer in, hij merkte al snel dat hij de eerste was en besloot hier zijn voordeel mee te pakken. Hij pakte het bed dat wat het meest afgezonderd stond van de rest van de ruimte. Hij zetten hier zijn tas op en eigende de kast die het dichtste bij stond ook al toe. Hij keek de kamer rond, veel neutrale en hout kleuren. Hij liep door de ruimte. Hij kon vast wel ergens aan tafeltjes en kasten komen die hij hier kon neerzetten. Hij keek naar de wat simpele bank het kon er goed mee door. ’Ik ben benieuwd met wie ik opgescheept zit..’ dacht hij bij zichzelf terwijl zijn ogen even kort op het andere bed ruste. Met een rustige pas liep hij naar zijn bed en begon langzaam maar zeker zijn tas uit te pakken.

Het eerste wat Sebastian opviel toen hij de kamer binnenliep was zijn kamergenoot. Tenminste, dat was toch zijn kamergenoot? Jammer. Hij had maar al te graag een kamer voor zichzelf gehad. Het tweede wat hem opviel was dat zijn kamergenoot het beste bed direct had opgeëigend. Met een nors gezicht liep hij naar het andere bed, waar hij zijn koffer op neergooide. Zou hij hallo zeggen? Nah, te veel moeite.

Het geluid van de deur die open ging en iemand die naar binnen stapte en met een boos loopje de ruimte door stapte was onmisbaar geweest. Iden draaide zich langzaam om en keek naar de bruine haren van de persoon die net binnen kwam. Iden keek naar zijn kleding, die er nogal duur uitzag. ’Niet meteen afkraken wie weet valt er nog wel mee te leven.’ dacht hij simpel bij zichzelf. "Hoi.." zei Iden droog en zijn gezicht uitdrukking was vrij neutraal. Hij deed zijn best een beetje te lachen en zo wist hij er een klein glimlachje vanaf te doen. "Ik denk dat we met elkaar zitten opgescheept?" zei hij lacherig.

Sebastian wilde net zijn koffer open ritsen toen hij hoorde dat er, waarschijnlijk tegen hem, gepraat werd. Hij draaide zich direct om en keek de jongen aan. Hij liet zijn ogen even over hem heenglijden, zonder het ook maar te proberen te verbergen dat hij hem aan het beoordelen was. 'Daar lijkt het wel op, ja.' Hij begon met het uitzoeken van zijn kleding, deze opvouwen en ze in de kast leggen. Hij deed er misschien een beetje overdreven voorzichtig mee, maar hij hield er gewoon van om alles netjes te houden.

Iden draaide zich om nadat hij had gezien dat hij z’n kleding nogal overdreven netjes in zijn kast aan het leggen was. ’Dit word nog leuk..’ dacht hij bij zichzelf, terwijl hij even met zijn ogen rolde en zich over zijn eigen tas boog en begon uit te pakken. Hij legde zijn kleding nogal simpel in zijn kast. Hij stond even stil toen hij een wit t-shirt uit zijn tas pakte. Hij zuchtte even. Zijn zus het ooit een keer van hem gejat en na die tijd was de geur van haar parfum van die avond er nooit meer echt uitgegaan. Hij was vergeten dat hij het had ingepakt. Zonder veel moeite liep hij naar de vuilnisbak en gooide het T-shirt erin op vervolgens z’n tas verder uit te pakken.