De kamer van Eenheid

Op de deur staat het gegraveerd: De kamer van Eenheid. Het doel van de kamer is dat je iemand met ene andere specialiteit beter leert kennen. Je kunt deze kamer alleen betreden als je samen met iemand van het andere geslacht met een andere specialiteit bent. De kamer is bereikbaar vanuit elke gang, als je maar 4 keer rechts afslaat in het gezelschap van de hierboven beschreven persoon.
De kamer is chill ingericht en alles is aanwezig. Drinken, eten, muziek, een openhaard of juist een airco als het je te warm wordt. Ook zijn er genoeg boeken en is er een heerlijke lounge bank waarop je je direct op je gemak voelt. Kortom: een prima plek om iemand anders te leren kennen.


MAXIMAAL 2 PERSONEN

Aimée stapte achter Aidan aan langzaam de kamer binnen. De deur sloot automatisch. Waarschijnlijk was hij niet eens op slot, Aimée nam de moeite niet eens om het te controleren. 'De kamer van eenheid..' fluisterde ze in zichzelf. 'Wat zou dat inhouden?' vroeg ze zich hardop af. Waarom waren ze hier beland? Waarom was er hier geen trap te bekennen? En hoe kwam deze kamer hier ineens?

Aidan haalde zijn schouders op en besloot vanavond de bibliotheek te gaan zoeken en uit te gaan vinden wat de kamer van Eenheid inhield. "Het ziet er uit als een prima kamer, niets bijzonders, toch? Misschien is het wel gewoon een lounge kamer met een mysterieuze naam." Natuurlijk was het dat niet, maar hij had niet het gevoel dat ze er hier achter zouden komen wat het dan wél was.

Aimée liep richting een muur, waar op een stel rare letters waren gevormd. 'Ik heb geen flauw idee wat hier staat, het is Oud-Panees geloof ik,' Oud-Panees was de taal die de mensen op Pan spraken toen de planeet nog niet verdeeld was tussen de specialiteiten, toen iedereen nog met elkaar omging, ongeacht de afkomst. 'Ik denk dat ik al een beetje een idee krijg,'

Aidan dacht na over haar woorden. "Eenheid. Hmm. En waarom kon ik niet in mijn eentje naar deze kamer?" Hij liet zich rustig op de bank zakken en keek rond.

'Magic Highschool heeft als doel de wereld weer net zo te laten worden als in de Oudheid, zonder de verdeeldheid van de specialiteiten. Misschien is deze kamer een soort onderdeel van dat idee. Dat het mensen dichter bij elkaar moet brengen, iets in die richting,' Aimée nam, net zoals Aidan, ook maar plaats op een bank. 'Dus, daar zitten we dan,' Ietwat ongemakkelijk was het wel, met een vrijwel volslagen vreemde in een rare kamer zitten.

Aidan keek om zich heen. "Totaal niet ongemakkelijk, met de wetenschap dat je hier bent om elkaar te MOETEN leren kennen." Even keek hij Aidan aan. "Dus.. Lievelingskleur?" Hij grijnsde naar haar.

Aimée dacht even na. 'Rood,' antwoordde ze. 'Favoriet huisdier?' vroeg ze maar terug. Dit sloeg nergens op. Alsof ze elkaar hierdoor écht beter zouden leren kennen? Vast niet. Waarschijnlijk zouden ze gewoon even blijven zitten en dan allebei weer hun eigen weg gaan. Behalve.. als de deur pas opende als de twee echt sympathie voor elkaar zouden hebben ontwikkeld.

Aidan krabde even aan zijn wang. "Rood? Wat warm voor een IJskoningin," lachte hij. Daarna dacht hij na. "Hmm.. ik ga voor de gezellige vriend: de hond." Daarna dacht hij na over een nieuwe vraag. "Lievelings plek op deze hele planeet?"

Bij deze vraag moest Aimée echt haar best doen om er een antwoord op te bedenken. Daar had ze nog nooit echt over nagedacht. 'Het toilet,' antwoordde ze doodserieus. 'De enige plek waar je écht jezelf kunt zijn,' Een kleine giechel kwam erachteraan, maar ze meende het wel. 'Favoriete hobby?' vroeg ze erachteraan.

Het Toilet. Was dit meisje wel helemaal honderd? Aidan liet echter niets merken en knikte serieus bij haar uitleg. "Lezen," zei Aidan resoluut. Iets waar hij echt niet over hoefde te twijfelen. Door Aidan's volgende vraag bleef het bij oppervlakkige kennis. "Favoriete persoon op aarde?" Hij verwachtte dat ze mama of papa zou antwoorden, zoals elk braafkind zou doen.

Over deze vraag moest ze opnieuw hard nadenken. 'Mijn oudste broer, Jules,' antwoordde ze. Met hem had ze altijd de beste band gehad en hij was er altijd voor haar. Hij was ook degene die ze het meest ging missen tijdens haar verblijf op Magic Highschool. Aimée besloot dat het tijd werd voor wat minder oppervlakkige vragen, zo zouden ze elkaar nooit écht leren kennen. 'Vertel eens over je eerste vriendinnetje, als je wilt dan?' vroeg ze.

Aidan bleef even zwijgen. Wat een rotvraag, en hij had haar bijna aangevallen voor haar onnadenkendheid, toen hij zich bedacht dat het meisje daar natuurlijk geen weet van had. "Haar naam was Melu. Nouja, ís Melu, natuurlijk. Ze was vrolijk, lief, erg sociaal en ging graag uit. Het tegenovergestelde van mij, hoewel ze wel intelligent was." Oké, hij had zichzelf zojuist intelligent genoemd. Maakt niet uit, het was toch een feit? Hij dacht amper na over zijn woorden. "Om de een of andere reden vond ze mij ook leuk, en was zij de gene die op mij afstapte. Voor ik het wist had ze me om haar vinger gewonden en kon ik geen kant meer op. De relatie duurde ruim twee jaar voordat het strandde." Na zijn verhaal leek hij weer terug te komen in de werkelijkheid, en keek hij Aimee aan. Was het verstandig geweest om zijn verhaal aan haar te vertellen? Nee, en Aidan had direct spijt.

Aimée luisterde aandachtig naar zijn verhaal. 'Twee jaar, dat is behoorlijk lang.' Zelf had ze nog nooit een relatie gehad, al had ze in haar hoofd al een jarenlange relatie met een zeker persoon dan, maar dat telde niet. 'Klinkt als een heel leuk meisje in ieder geval, en tegenpolen vullen elkaar aan, toch?' Ze keek heel even weg, maar richtte daarna haar aandacht weer op de jongen. 'Mag ik vragen waarom de relatie uiteindelijk misliep?' Haar nieuwsgierigheid probeerde ze een beetje te onderdrukken, maar zo was ze nu eenmaal.

Aidan grinnikte, gecharmeerd door haar nieuwsgierigheid, hoewel het hem ook irriteerde. Vreemd. "We waren niet meer verliefd, het werd een beetje een sleur." Eigenlijk was Melu niet meer verliefd - Aidan was niet zeker of hij nog verliefd was geweest, of dat hij gewoon nog wel van haar hield. Het was een grote warboel op dat gebied. "En jij bent nog nooit een jongen tegengekomen die jouw gevoelens kon aanwakkeren?"

Aimée schudde even haar hoofd. 'Integendeel,' ze zuchtte even. 'Maar meer dan zijn naam weet ik niet.' Ze had hem slechts een enkele keer gezien, maar die paar momenten waren genoeg geweest om haar hart te stelen, en het na twee jaar tijd nog steeds niet te hebben teruggegeven. 'Ik heb hem nooit gesproken, dat hadden m'n ouders nooit getolereerd.' Het was bij haar thuis nu eenmaal verboden om een relatie te hebben met iemand die niet dezelfde specialiteit had.

Onderzoekend keek Aidan haar aan. "Mag ik het hele verhaal weten?" Hij volgde het nog niet helemaal. Waarschijnlijk was de jongen van een andere specialiteit, maar Aidan was nou eenmaal nieuwsgierig, en hij wou dus alles weten.

'Twee jaar geleden ging ik met mijn oudste broer naar Magic Town, om speciale inkopen te doen. In een restaurant kwam ik toen een jongen tegen. Eigenlijk hebben we nauwelijks één woord gewisseld. Hij knipoogde naar me en begroette me door zijn hand even omhoog te doen. Zijn naam weet ik alleen doordat een vriend hem riep. Eigenlijk was die begroeting het enige wat ervoor nodig was. Ik wilde naar hem toe om een praatje te maken, maar doordat mijn broer erbij was durfde ik niet. Als een idioot heb ik hem dus heel de tijd aan zitten gapen van een afstandje, zonder iets te zeggen,' even nam ze een adempauze. 'Later, kwam ik hem tegen in mijn woonplaats. Wat hij daar deed wist ik niet, maar uit de rondgaande geruchten bleek al snel dat hij een andere specialiteit had dan ik. Dat wist ik zelf eigenlijk ook al, niemand bij ons heeft blond haar met bruine ogen. Ook toen heb ik niet met hem durven praten, waar ik nog steeds spijt van heb.'