Ontdekkingstocht in de grotten

Zijn alle geruchten die rondgaan waar? Zit er echt een beest in die grotten? Of zijn het toch de zeemeerminnen waar iedereen het over had? Ieder heeft zo zijn reden om mee te gaan, sommigen zijn gewoon nieuwsgierig of houden van avontuur terwijl de anderen om hun imago moeten denken. Dus op een doordeweekse avond, wanneer de zon in de zee zakt, ontmoet een klein groepje leerlingen elkaar om de waarheid te achterhalen terwijl ze eigenlijk in hun slaapkamers moeten zijn.

Personen:
- Sergio
- Nate
- Rin
- Joey
- Neomy
- Damon

Of je bevindt je al op het strandje, of je komt aanlopen, bedenk iets leuks.

Nate zat te chillen op het strand. Hij wist niet precies wie er allemaal mee zouden gaan. Eigenlijk kende hij alleen nog maar Damon, zijn roomie. Niet dat het hem uitmaakte. Hij vond het altijd leuk om nieuwe mensen te ontmoeten en om op onderzoek uit te gaan. Al helemaal als dat onderzoek uit ging naar een stelletje mooie zeemeerminnen. Althans dat verwachtte hij dan. Hij knipte uit verveling met zijn zaklamp aan en uit.

Het kleine strandje was ideaal om even te relaxen en vooral om even alleen te zijn. En zulke plekken waren er maar weinig in de drukke school. Natuurlijk had hij de verhalen gehoord over de mysterieuze grotten en over wat er allemaal in zou huizen, maar hij bleef op veilige afstand. Sergio zat op een rots, die uitkeek op de ondergaande zon. De meeste jongens waren niet zo romantisch, maar Sergio vond dat de zon op zijn allermooist was als hij de zee in zakte. De kleuren van de lucht waren prachtig en niet te beschrijven - alle soorten rood, roze en oranje waren aan de hemel te vinden. Hij ademde even diep in, genoot van alles om hem heen en sloot zijn ogen.

Rin kwam op haar blote voeten het strand oplopen terwijl ze haar blauwe gympen stevig in haar handen vast hield aan de achterkant van de schoenen. Ze had een gerucht gehoord dat er zich een beest of iets geks zou verschuilen in de grotten en natuurlijk koos ze ervoor om een kijkje te gaan nemen met nog een paar andere. Ze kende nog niemand maar dat zou deze dag wel veranderen, ze liet zich zakken in het zand en keek naar de zond welke langzaam achter de horizon verdween.

Natuurlijk had ook Joey de geruchten door de school horen gaan. Hij was het type dat altijd meteen op de hoogte was wanneer er iets interessants gebeurde en geruchten leken hem altijd als vanzelf te bereiken. Eerst had hij nog geprobeerd er geen aandacht aan te besteden, maar hoe vaker hij de verhalen over de grotten hoorde, hoe nieuwsgieriger hij werd. Vandaar dat hij snel een vest uit zijn kamer gegrist had en zo onopvallend mogelijk de school had verlaten, op naar de grotten. Eens zien wat daar allemaal te beleven was.

Neomy had de hele dag over het terrein rondgeslenterd, en ook nog de brand meegemaakt in het cafe in het dorp. Ze was kapot geweest en ongemerkt op het strandje in slaap gevallen waar ze even uitrustte. Ze werd wakker van wat gerommel. Het begon al donker te worden, ze had natuurlijk al lang terug moeten zijn bij het kasteel. Maarja, ze was hier nu toch. Het gerommel kwam van een jongen die van het grindpad af kwam en op het strandje was gaan chillen. Ze was dus niet de enige die nog op pad was zo laat. Ze ging rechtop zitten en rekte zich uit.

Nate zag dat er nog iemand op het strandje was, en hij besloot om naar die persoon toe te gaan. Hij wist dat je eigenlijk in bed moest liggen om deze tijd en iedereen die nu buiten was strafbaar was, dus hoe meer mensen er vanaf wisten, hoe groter de kans van ontdekking was. Niet dat dat hem kon schelen. Hij ging ervanuit dat de jongen toch mee zou gaan. 'Hey!' zei Nate, zodra hij dicht bij genoeg bij de jongen was.

De komst van verschillende medeleerlingen stoorde hem in zijn dagdromen. Meteen opende hij zijn ogen en keek hij om zich heen - kwamen ze hem het water in duwen? Hem slaan? Nee, ze leken geen aandacht aan hem te schenken. Fijn. Ookal was hij gerustgesteld, nog steeds bleef hij naar de verschillende leerlingen kijken. Wat deden ze hier? Er waren geen bekenden bij, dus hij durfde het niet te vragen. Hij stond net naar een jongen te kijken, toen hij zijn kant op draaide en naar hem riep. Snel draaide hij zijn hoofd weg, in de hoop dat de jongen niet gezien had dat hij naar hen stond te kijken. Maar dat was al veel te laat. Aangezien de stem van de jongen niet gemeen of spottend klonk, besloot hij te vragen wat ze hier deden. Dat kon toch geen kwaad? En anders kon hij nog altijd heel hard wegrennen, als de jongen hem in elkaar kwam slaan. 'Wat doen jullie hier? Normaal gesproken is hier niemand.'

Terwijl Rin goed om haar heen keek zag ze dat er al steeds meerdere mensen zich op het strand begaven, ze was er bijna zeker van dat hun hier waren gekomen voor dat mysterieuze wezen in de grotten. Ze haalde haar hand door het zand en liet het zand weer uit haar handen glijden terwijl ze levenloos naar de horizon keek, ze was niet van plan om al meteen op de eerste de beste persoon af te stappen ze wachtte gewoon af op wat er ging gebeuren ze was sowieso niet in het humeur voor gezelschap.

Zodra Joey op het strand aankwam merkte hij direct dat hij niet de enige was die zo laat nog plannen had om op pad te gaan. Hij vroeg zich af of de rest soms ook wilde kijken of de geruchten klopten, en er was maar een manier om daar achter te komen. Het vragen, natuurlijk. Een blonde jongen iets verderop had echter precies hetzelfde idee, dus sloot Joey zijn mond maar weer. 'Ik was van plan de grotten in te gaan,' beantwoordde hij zijn vraag, terwijl zijn blik de omgeving rondging. Er waren zelfs meisjes komen opdagen! Neomy herkende hij, het tweede meisje niet. Maakte ook niet uit, hij verwachtte niet dat het tweetal daadwerkelijk de grotten in wilde. Meisjes waren veel te snel bang voor zoiets.

Het werd nu wel heel druk op het strand! Neomy besloot uit te zoeken wat er aan de hand was en ging dichtbij de twee jongens staan die in gesprek waren en volgde hun woorden zonder zich tot nog toe in het gesprek te mengen. Zo te zien was een van de jongens ook verbaasd over de plotselinge drukte. Neomy kende hem ergens van, maar kon zich niet zo goed herinneren waarvan precies. Als het belangrijk was zou ze het zich vast zo weer herinneren.
Aha, grotten dus. Ze kon zich niet voorstellen dat een groepje jongeren in het halfdonker de grotten in zou mogen. Haar interesse was bij deze gewekt.

Nate keek nogal vreemd naar de jongen en hij trok zijn wenkbrauwen op. 'Weet je niet waarom we hier zijn? Ik dacht dat iedereen die hier was dat wist.' Nate dacht even na. Was het wel verstandig om zomaar aan iedereen te vertellen wat ze van plan waren? De jongen zag er niet heel gevaarlijk uit. Ach waarom ook niet, misschien wilde hij wel mee. 'We gaan inderdaad naar de grotten,' zei Nate nogal geheimzinnig. 'Er gaan geruchten dat daar mysterieuze wezens rondhangen. Sommigen zeggen dat het een zeemeermin is. Anderen zeggen dat het een monster is. Nu gaan we kijken wat er waar is. Ga je mee?' vroeg hij.

Zijn eerste indruk was om te schreeuwen dat ze gek in hun kop waren. De tweede om gewoon heel hard weg te rennen. Maar hij besloot dat beide mogelijkheden hem niet zoveel populairder zouden maken - hij zou een gestoorde gast lijken die overal bang voor was. Dus besloot hij dat hij mee zou gaan, puur omdat ze anders zouden denken dat hij bang was. 'Is goed.' Maar bij het idee om die grote, donkere grotten in te gaan deed hij het al bijna in zijn broek. God, waarom kreeg hij het altijd voor elkaar om in dit soort situaties te komen?

Rin stond op en klopte het zand van haar kleding af en stapte met gemak in haar gympen en vervolgens knoopte ze de veters vlug dicht. Ze schudde even met haar hoofd waardoor haar blonde haren netjes achter haar rug vielen, ze liep richting het groepje mensen en ging er achter staan. 'Hoi zijn jullie van plan om de grotten in te gaan?' vroeg ze nieuwsgierig.

Nate knikte. 'Volgens mij zijn wij dat van plan ja. Zeg, heeft er iemand anders toevallig nog een zaklamp mee genomen? Of zijn er mensen met de vuur specialiteit? Altijd handig namelijk in zo'n donkere grot. We moeten wel kunnen zien waar we heen gaan natuurlijk,' zei hij. Hij keek het groepje rond. Eigenlijk wist hij niets van ze. Hou oud zouden ze zijn, en van welk specialiteit? Hij had werkelijk geen idee. Ergens vond hij het wel grappig, en glimlachte hij.

Grotten en zeemeerminnen? Ja, zelfs in een magische wereld kun je nog teveel televisie kijken blijkbaar. Wat een onzin. Maar als er echt grotten zijn, zullen er behalve ingebeelde zeemeerminnen nog een hoop andere gangen zijn waar misschien wel wat te halen valt! Als deze groep echt het lef heeft om naar binnen te gaan, zou ze er geen twee keer over na hoeven denken om mee te gaan. Ze moest glimlachen om de bange uitdrukkingen die bij sommigen om het gezicht stonden, vooral bij enkele van de jongens. Stelletje macho's.

Joey knikte enkel na de vraag van het meisje. 'Maar ik weet niet of het voor jullie twee verstandig is om mee te gaan,' zei hij, waarna hij ook een keer naar Neomy knikte. 'Ik bedoel, het is niet bepaald iets voor meisjes om donkere grotten in te gaan, al helemaal niet in het donker.' Het klonk misschien heel cru, maar Joey bedoelde er heus niets slechts mee. Grotten waren gewoon niks voor meisjes, punt.

Nate lachte. 'Ah joh, als ze mee willen, kunnen ze toch best mee gaan?' zei hij. 'Moeten ze toch helemaal zelf weten. Misschien komen ze nog wel van pas. Als voer voor het monster ofzo.' Nate moest een beetje lachen om zijn eigen grap. Hij besefte hoe stom dat kon overkomen, maar ergens kon het hem niets schelen. Als je niet meer om jezelf kon lachen, waar moet je dan nog om lachen? 'Nee, maar zonder gekkigheid, dat mogen ze toch helemaal zelf bepalen?

Toen de jongen vroeg of er iemand een Warmte & Vuur specialist was, ontstond er een glimlach op zijn gezicht. 'Ik! Ik kan vuur maken!' Het was bijzonder hoe goed het voelde om nuttig te zijn. Dat andere mensen iets aan hem hadden, dat hij hier niet voor niets zat. 'Maar eh, ik kan beter niet voorop.. dan kan de achterste niets zien.' Probeerde hij heel serieus te zeggen, zodat het niet leek alsof hij bang was. Wat... natuurlijk wel zo was, maar dat hoefden zij niet te weten. Bovendien klonk het in zijn oren best logisch. Gelukkig leken dit vrij stoere jongens die wel wat initiatief wilden tonen, dus hij hoefde waarschijnlijk niet als eerste de grot binnen te gaan. Dat was dan weer een zorg minder.

Rin keek beteuterd bij de woorden van de jongen 'Nou ik denk dat het heel verstandig is als we meegaan want zonder ons halen jullie het ook niet' zei ze zelfverzekerd en plaatste haar handen in haar zij. Ze kon er erg slecht tegen als mensen haar erg laag inschatte terwijl ze toch best wel een gevaarlijk persoon kon zijn. Ze stond erop om mee te gaan en als het haar te gevaarlijk werd dan liep ze gewoon terug als dat mogelijk was. Ze bekeek elk persoon van top tot teen maar niemand had ze ook maar ooit eerder gezien.

Neomy moest lachen om Joey's opmerking. Eigenlijk lachtte ze hem gewoon keihard uit van binnen. Ze trok haar gezicht weer in de plooi en zei op een geheimzinnige toon; "Ik spreek jou nog wel, zo, in het donker, nadat je gestruikeld bent over een skelet en de brul van een angstaanjagend dier de grot doet trillen."

'Nou, volgens mij is het duidelijk. We hebben vuur en we hebben meisjes. Volgens mij gaat het helemaal goed komen daar in die grot. Wat zijn de rest van jullie specialiteiten?' vroeg Nate, gewoon om duidelijkheid te hebben over de groep. 'Ikzelf ben dieren en planten,' voegde hij eraan toe, om duidelijk te zijn dat hij niet vijandig was over een of andere specialiteit.

Joey vond het idee van de blonde jongen helemaal zo slecht nog niet, zeker niet na de opmerkingen van Neomy. Oh, dus zij dacht dat ze hem kon uitdagen? Hij was er zeker van dat zij eerder gillend wegrende dan hij. 'Lijkt me gezellig,' antwoordde hij sarcastisch. Hij rolde eenmaal met zijn ogen en draaide zich toen om naar de grotten. 'Ik weet niet wat jullie doen, maar ik vind het wel een mooie tijd om te vertrekken.' Nog voordat hij uitgesproken was zette hij de pas in en liep hij richting de ingang van de grotten. Eens zien wat daar te beleven viel.

"Ijs en kou" ze ze snel tegen Nate, waarna ze zich achter Joey aan snelde. No way dat hij eerder lol zou beleven dan zijzelf.

Nate besloot ook maar te lopen. 'Prima,' zei Nate tegen Neomy. 'Kom mee,' zei hij tegen Sergio. 'Dit is vast de ideale positie voor een vuur persoon. Achter die gozer en dat meisje dat ook actie wil,' zei hij lachend. 'Hoe heten jullie?' riep Nate iedereen achterna.