Ontdekkingstocht in de grotten

Een kleine glimlach verscheen op het gezicht van Rin 'Ijs & kou' zei ze tevreden. Ze was dol op haar specialiteit en ze zou het nooit willen veranderen als het kon, ze vond het gewoon bij haar passen. 'Wanneer vertrekken we?' vroeg ze uiteindelijk en sloeg haar handen achter haar rug, ze kon niet erg lang meer wachten en stond te popelen om te vertrekken. Een koude wind waaide door haar haren heen en ze wiebelde even met haar voeten terwijl ze nog wachtte op een antwoord. Algauw had ze haar antwoord en snelde ze achter de rest aan 'Ik ben Rin' sprak ze nog even snel.

Sergio besloot achter de iet wat norse jongen aan te lopen, zodat hij in ieder geval niet de laatste zou zijn en zoals de andere jongen had gezegd. Hij zag al allemaal rampscenario's voor zich, waarbij hij werd opgegeten door een vreselijk beest zonder dat de rest het doorhad. Of misschien hadden ze het wel door, maar werden zij allemaal ook opgegeten door reuzespinnen. Niets was onmogelijk. Het begin van de grot was nog redelijk licht, maar het zand maakte al snel plaats voor scherpe rotsen die uitgesleten waren door de golven. Ook lagen hier en daar plasjes water en hoorde je water van het plafond af druppelen. Ja, er hing zeker een griezelig sfeertje hier.

(Rin, ze zijn al vertrokken)

Zodra ze in de grot aankwamen, besloot Nate zijn zaklamp te ontsteken. Dit zou het in ieder geval een heel stuk verder verlichten. Nadat iedereen zijn vraag om de namen te weten te komen had genegeerd, besloot hij dat hij de groep maar even zou aankijken. De jongen voorop had het blijkbaar niet zo op meisjes. De meisjes daarentegen vonden dat zij heel wat te bieden hadden. Al met al was het vast een groep die geloofde in zichzelf. Op de jongen met het vuur na misschien.

Joey merkte al snel dat Neomy de eerste persoon was die achter hem liep en hij wilde koste wat kost voorkomen dat ze hem zou inhalen. Ze had hem uitgedaagd, of in ieder geval iets wat erop leek, en uitdagingen verloor hij niet. 'Joey,' riep hij nog terug naar de jongen die om ieders naam vroeg. Veel meer aandacht besteedde hij niet aan het groepje achter zich, pas toen hij de grotten binnen was gelopen stopte hij met lopen. Er waren 4 gangen die elk een totaal ander pad insloegen. Welke de goede was? Hij had geen flauw idee. 'Iemand suggesties?' riep hij naar de groep toe.

"Ik ben Neomy!" schreeuwde ze nog nadat ze Nate de vraag had horen stellen. Ze was nu dicht achter Joey komen lopen. De omgeving werd steeds rotsachtiger naarmate ze verder liepen, ze moesten al bijna gaan klimmen omdat de stenen nu wel erg groot werden. Geen wonder dat bijna niemand hier ooit kwam. Ze ging op een wat grotere rots staan en keek achter zich of de rest er ook al aankwam. Nate was bezig om de jongen mee te trekken die eerder zo bang had gekeken. Hopelijk zou hij hen niet ophouden als het eenmaal donker en spannend werd. Aan de andere kant was het wel handig een vuur en warmte specialist in de buurt te hebben. Ze keek opzij over de zee uit, waar de zon zijn laatste beetje licht uitzond, nadat hij achter de horizon verdween. De lucht was prachtig rood geweest en werd nu snel donkerpaars. Zonder al te lang stil te staan bij dit mooie tafereel sprong ze Joey weer achterna.

(Lol, jullie zijn dicht achter elkaar, maar de ene is al in de grot en de andere nog niet, die staat nog in zee te staren. Nate is in de grot denk ik)

Nate scheen met zijn zaklamp in de 4 grotdelen. 'Wat ziet er het veiligst uit?' vroeg hij zichzelf hardop af. 'Bij gebrek aan beter, rechts is de hand waarmee is schrijf? Die vertrouw ik het meest,' stelde hij voor. Hij had verder ook echt geen enkel idee waarom ze voor welke grot ze zouden moeten kiezen. Bij zichzelf begon hij al een beetje te twijfelen aan dit plan. 'Iemand moet misschien ook opschrijven waar we heen zijn geweest, zodat we niet verdwalen. Iemand een pen bij zich ofzo?'

Voorzichtig en geconcentreerd richtte Sergio al zijn energie op zijn hand, en langzaam verscheen er een klein vuurbolletje. Het was fijn om licht bij je te dragen, zeker op zo'n plek zoals deze. Wel maakte het licht dat er vreselijk enge schaduwen ontstonden en dat hij zelfs ergens wat vleermuizen zag hangen, maar dat probeerde hij te negeren. Tevreden en ook trots dat het hem gelukt was keek hij op naar de rest van de groep, die zich bezig hielden met welke kant ze op moesten gaan. Hij hief zijn hand zodat het bolletje iets meer licht gaf en keek trots om zich heen. 'Oh, ik ben Sergio trouwens.'

Rin liep achter de rest aan en ze bekeek de omgeving aandachtig, het was prachtig van binnen met die vele rotsen maar het pad werd ook steeds moeilijker om op te lopen. Ze keek naar de 4 ingangen en een zucht verliet haar mond ze was nooit een expert in kiezen geweest 'Misschien splitsen?' zei ze en keek vermoeid naar de 4 gangen terwijl ze de groepsleden telde maar zo kon je nooit eerlijk splitsen dus geen goede optie. Ze keek naar Nate die om pen en papier vroeg maar Rin had niet veel bij zich behalve een paar snoepjes.

Neomy sprong van de laatste rots af voor de ingang van de grot. Ze botste daarbij tegen Joey op, die ze niet had gezien omdat hij al om de hoek stond. "Oeps" zei ze, zonder er verder een probleem van te maken. Hopelijk deed hij dat ook niet. "Als we nou steeds de meest rechtse gangen aanhouden, is het makkelijker om de weg terug te vinden. Een pen is inderdaad ook wel handig." Een hoop vleermuizen vloog over hun hoofden toen Sergio de vuurbal in zijn handen maakte. Ze bukte en wachtte tot de zwerm weg was. "Rustig aan met dat vuur! Je weet nooit wat hier nog meer voor een hongerige wezens rondkruipen." zei ze fluisterend tegen Sergio. "Het lijkt me ook verstandig als we niet al te veel schreeuwen, voor dat dit hele gebeuren naar beneden komt."

'Nou uh, ik ben Nate, en ik denk dat we moeten splitsen in 2 groepen of met zn allen naar rechts moeten gaan. Mocht het doodlopen, dan kunnen we altijd nog terug, toch?' stelde hij voor. 'En voor de rest heb ik geen goede ideeën. Iemand anders?'

Joey schrok zich rot toen er opeens iemand tegen hem aansprong. De schrik maakte echter al snel plaats voor irritatie toen hij zag dat het Neomy was geweest, maar hij had weinig zin om er een probleem van te maken. 'Kijk een beetje uit voortaan,' waarschuwde hij haar. 'Ik stel voor dat Sergio voorop loopt, aangezien hij het vuur heeft,' zei hij vervolgens. Wist hij veel dat de jongen waarschijnlijk nog banger was dan de meisjes in de groep. Het was gewoon het handigste als hij voorop liep, dan viel de rest tenminste ook niet in diepe gaten enzo. 'Twee groepen is ook oké, maar volgensmij is er maar een persoon die de gangen kan verlichten. Hoe moet de andere groep dat doen?'

De woorden van Neomy waren vriendelijk bedoeld, maar toch vond Sergio het jammer dat hij zo'n reactie kreeg. Hij had gehoopt dat ze hem in de armen zouden vliegen omdat hij voor licht zorgde, hen warm hield enzovoorts. Maar het enige wat hij kreeg was een opmerking dat hij op moest passen met zijn vuur. Een beetje teleurgesteld staarde hij naar de vier gangen voor hen, in de hoop dat hij iets slims kon zeggen. Plots schoot hem iets te binnen wat hem niet een al te idioot idee leek. 'Wat nou als we bij elke gang die we ingaan iets achter laten wat we terug kunnen vinden? Net zoals Hans en Grietje, zegmaar?'

Rin keek even naar de grond en keek daarna weer op 'En wie gaat deze groepen maken en welke gang gaat welke groep nemen' vroeg ze terwijl ze een serieuze blik opzette. Toen keek ze naar Sergio die ook een idee vertelde 'Ja maar dan moeten er geen beesten zijn die het opeten als het voedsel is' zei ze terwijl ze nadacht aan het bekende kindersprookje.

'Dat is best n goed idee,' vond Nate van Sergio. 'Ik heb overigens een zaklamp, dus 2 groepen kunnen we ook nog in een later stadium doen. Voor nu lijkt het me voor iedereen het handigst als we nog bij elkaar blijven. Dan hebben we ook het meeste steun aan elkaar. De vraag is dan allen, wat we zullen achterlaten bij de gang die we uit hebben gelopen. Op een gegeven moment lijkt alles op elkaar,' zei Nate. Hij vond zichzelf een beetje overdreven nep leiderig over komen, maar dat kon hem eigenlijk niet zoveel schelen. Hij wilde wel dat de groep veilig bleef.

"Fakkels misschien?" zei Neomy tegen Joey, dat kon hij toch zelf wel bedenken. Als ze zoveel televisie keken dat ze in zeemeerminnen geloofden, wisten ze ook wel dat er in grotten altijd wel fakkels hingen. "Sergio, wil je misschien de wanden even belichten?". Als er een fakkel aan de muur hing betekende dat meteen dat er hier wel vaker mensen kwamen. Of dat iets goeds was wist ze niet zeker. "Twee groepen lijkt mij het handigst." ze wilde sowieso bij Joey in de groep komen. Het moment dat hij huilend in een hoekje zat van angst wilde ze voor geen goud missen. "Een zaklamp is ook handig, weet je zeker dat hij goed is opgeladen?"

Koppig als Joey was vond hij zijn eigen idee toch nog een stuk beter. Ze konden wel met zijn allen één gang in lopen maar dan schoten ze nog niet op. 'Als we nog gewoon opsplitsen gaat het allemaal een stuk sneller,' zei hij. 'In elke groep een meisje en twee jongens, dat moet toch goed te doen zijn.' Hij gleed met zijn blik over de gezichten van de groep die nu in de grotten stond, en al snel krulden zijn mondhoeken omhoog in een grijns. 'Of zijn jullie soms.. bang?' vroeg hij op een ietwat uitdagende toon.

Even was hij trots op zijn - in zijn ogen - geniale idee, tot hij realiseerde dat ze inderdaad niet veel hadden om achter te laten. 'Ik kan mijn vest wel hier laten, ik heb het toch niet koud.' Zei hij stoer, terwijl hij de muur belichtte die Neomy had aangewezen. Daarna probeerde hij zich onhandig van zijn vest te ontdoen, zonder dat het vlam vatte. Het was waar, hij had het niet vaak koud. Maar om zichzelf warm te houden zou hem wel meer inspanning kosten. Hij zou waarschijnlijk eerder moe zijn dan de rest. Maar dat was nu nog niet van belang.

'Heb je hem straks niet nodig?' vroeg Nate.'Dieper in de grotten is het toch koud?' Nate wist enigsinds wat van grotten af, omdat zijn specialiteit planten en dieren was. Daarom wist hij ook nogal wat van aarde af. Hij keek even in zijn rugzak, om te kijken of daar nog wat nuttigs in zat. 'Ik heb een pizzadoos in mijn tas zitten. Hee, met een stuk pizza van gisteren. Lekker!' zei hij verrukt. Hij pakte de pizzapunt en begon die op te eten. 'Maar de doos kunnen we ook wel neer leggen,' zei hij met volle mond.

Neomy grinnikte als reactie op de vraag van Joey. Iemand die zich afvraagt of anderen bang zijn wil vast bevestiging dat hij niet de enige is die het eng vind. Het klinkt allemaal zo stoer en macho, maar ondertussen. Ze keek naar de muur die Sergio belichtte. "Super" zei ze en ze liep naar een voorwerp dat aan de muur hing. Geen fakkel, maar wel een fakkel houder... betekent dat dat er iemand de grot in is gegaan, en nooit meer is teruggekeerd? Ze besloot haar ontdekking voor zich te houden en nam zich voor de rest van de weg de grond in de gaten te houden opzoek naar de verloren fakkel. Die zou nog van pas kunnen komen als de batterij van de zaklamp het begeeft. Toch hoopte ze dat ze de fakkel niet uit de handen van een skelet zou moeten trekken.

(( omg what happend??))

Damon liep er een beetje achter aan te slenteren. Hij was niet op zoek naar avontuur, hij wilde enkel en alleen wat naakte zeemeerminnen zien. 'Zeg zijn we er al bijna?', riep Damon vanaf een afstandje. Hij begon wat sneller te lopen aangezien hij geen zin had om te verdwalen. 'Dit zou trouwens best een vette plek zijn om een keer mad high te worden', riep hij er plots achter aan. Het kwam opeens in zijn hoofd, hij zou echt helemaal wecko worden als hij hier high zou worden.

Nadat hij de muur belicht had en Neomy tevreden ergens naar gekeken had - hij had geen idee waar ze mee bezig was, maar het maakte hem niet zoveel uit - glimlachte hij even naar haar want kennelijk stelde ze zijn vuur toch op prijs. Toen Nate aankwam met de pizzadoos knikte hij alleen maar en trok hij met veel moeite zijn vest weer aan. 'Ik denk dat we samen moeten blijven.' Zei hij, zo neutraal mogelijk. Hij wilde geen ruzie, maar het leek hem wel verstandig om bij elkaar te blijven. Straks raakten ze elkaar kwijt en zouden ze voor altijd ronddwalen in dit grottenstelsel - wat overigens groter was dan hij had verwacht. Hij wachtte de beslissing van de groep af - misschien wel de beslissing van Nate, aangezien het erop leek dat hij de leiding had - en hield zorgvuldig het vuurbolletje in zijn hand.

Neomy liep terug naar de groep en glimlachte haar beste 'niets aan de hand' lach terug naar Sergio. "Ik stel voor dat we stemmen, bij elkaar blijven of nu al opsplitsen. Anders staan we hier over een uur nog, jullie willen toch zeemeerminnen zien?"zei ze met een glimlach naar de jongens. "Iedereen die voor voorlopig samen blijven is steekt zijn hand op. " zelf stak ze ook haar hand op.

Nate stak ook zijn hand op. Hij was echt van mening dat ze nu nog beter bij elkaar konden blijven, zodat ze nog wat aan elkaar hadden. Bovendien konden ze in een later stadium ook nog opsplitsen.

Joey stak uiteraard niet zijn hand op, aangezien hij opsplitsen een veel beter idee vond. Hij snapte sowieso niet wat nou het nut was van bij elkaar blijven, in de eerste instantie was hij hier in zijn eentje naartoe gekomen. Vijf mensen om hem heen zouden de toch alleen maar vertragen, al helemaal omdat sommigen van hen ontzettend bang leken te zijn. Hij wist al precies hoe het ging lopen als ze bij elkaar bleven. Halverwege zouden de meisjes te bang zijn om verder te durven, zouden er twee jongens ook gaan twijfelen en uiteindelijk moest iedereen terug. Daar had hij dus even geen zin in he.