Ontdekkingstocht in de grotten

"Nou, dat lijkt me niet zo moeilijk" zei ze tegen Rin. "Doorlopen lijkt me, en snel ook. Hoe eerder we een andere uitgang vinden hoe beter. Dan kunnen we daarna altijd nog opzoek naar de sexy zeemeerminnen van jullie." zei ze met een plagend lachje tegen de jongens

'Als Neomy gewoon kan lopen, dan lijkt het plan van Damon me best wel puik, aangezien we toch niet terug kunnen,' zei hij. Hij scheen met zijn zaklamp in de richting van de rest van de grot. Het zag er niet echt naar uit alsof die zou gaan instorten, maar je weet maar nooit. Wel liep het pad schuin af, wat aangaf dat ze wel dieper in de grond gingen, en dat het daar dus wel wat kouder zou worden.

Damon wilde bijna een sprongetje van blijschap maken en in zijn handen klappen maar hield zich in. 'Oke mooi zo, misschien komen we dan toch nog aan vóór volgende week', zei hij met een sarcastische toon. Damon wilde al door lopen maar merkte dat het toch wel erg donker was zonder het ligt van Sergio.

Sergio keek met medelijden naar Neomy, die flink bloedde maar geen kik gaf. Ook hij stond op, maar liep achter haar aan. 'Je bloedt, weet je zeker dat je verder kan lopen?' Hij kon zich niet voorstellen wat ze voelde, en wat hij zou doen als het hem was gebeurd. Waarschijnlijk lag ie huilend en schreeuwend op de grond van de pijn.

"Doorlopen lijkt me het beste plan, aangezien het alternatief is dat we hier blijven tot die snee gestopt is met bloeden, tegen die tijd zijn we al lang verhongerd of opgevreten door een of andere mega vleermuis." Tuurlijk begon ze zich lichtelijk zorgen te maken, maar op momenten dat het nodig was kon de zie angst gemakkelijk negeren. Ze liep met kleine maar snelle passen verder, zodat ze snel weer bij de rest van de groep was aangesloten.

Joey irriteerde zich dood aan de mensen om zich heen. Dit was dus precies waarom hij had willen opsplitsen. Sowieso was die vochtigheid echt heel erg slecht voor zijn haren. Hij wist ze met moeite weer een beetje in model te krijgen, ook al was dat eigenlijk absoluut niet belangrijk in een situatie als deze. Hij kon er gewoon niet tegen als zijn haar niet in model zat. 'Ik stel voor dat we alsnog opsplitsen,' zei hij uiteindelijk. 'Dat schiet een stuk sneller op dan dit.'

Damon keek met een ruk om naar Joey. God hij was dus niet de enige. 'Ja, opsplitsen, klinkt echt perfecttt!', zei hij meteen instemmend. Straks kreeg Neomy natuurlijk alsnog pijn en was het alleen maar erger en dan konden we helemaal niet meer verder. Daar zat hij echt helemaal niet op te wachten. Damon keek toch even bedenkelijk om zich heen. 'Hoe wilde je dat eigen gaan doen? Opsplitsen? We kunnen geen andere kant op..', vroeg hij bedenkelijk. De weg achter hen was in principe niet doorgang baar en de weg liep rechtdoor

'Je zal wel gelijk hebben,' zei hij tegen Neomy, en richtte zich toen weer op de rest van de groep. Ja, natuurlijk moesten ze verder lopen. Ze moesten immers uit de grot komen, of niet. Hij liet het vuurballetje in zijn hand rond draaien, terwijl hij wachtte op een besluit van de groep. Hij had geen idee wat ze moesten doen of hoe ze dit aan moesten pakken, dus kon hij zich er maar beter niet mee bemoeien. Maar het voorstel van de jongen die Joey heette leek hem wel redelijk. 'Een groep kan vooruit gaan om een uitgang te zoeken, terwijl de andere groep met Neomy rustig aan doet.' Voegde hij aan Joey's suggestie toe.

Rin keek even naar Joey en ze knikte van ja, ze vond het een goed idee aangezien ze zo echt voor geen meter opschoten en ze gewoon graag dat monster zou willen zien. Ze keek naar Damon en opnieuw knikte ze van ja er was geen enkele andere weg behalve rechtdoor maar er moest toch vast nog wel een splitsing komen.

"Ik ben het eens met opsplitsen, aangezien we nu echt een uitgang moeten gaan vinden binnen een paar uur." Neomy wilde met Joey mee, om te zien dat hij niet opzoek zou gaan naar zijn mythische zeemeerminnen, monsters of wat dan ook, maar naar een uitgang. Ze vertrouwde hem voor geen meter, ze wist zelf ook wel dat dat enkel op een gevoel gebaseerd was, maar toch. "Ik ga met jou mee." zei ze en ze ging resoluut naast Joey gaan. Dit zou hij vast niet leuk vinden, tenzij hij ook op het moment zat te wachten dat zij zou gaan schreeuwen van angst.
"Jullie hoeven echt niet langzaam te gaan doen vanwege mij hoor." zei ze een beetje geirriteerd tegen de groep. "Ik voel me prima." ze was echt niet van plan om het zielige bloedende meisje te gaan spelen

'Dat vind ik echt een perfect idee!', zei Damon terwijl hij met grote passen verder liep. Hij had absoluut geen zin meer om op dit slakken tempo verder te gaan. Hoe sneller ze bij de naakte zeemeerminnen waren, hoe sneller ze de grot weer uit konden en hoe snel hij weer een sigaret kon op steken. 'Follow the nature', mompelde hij in zich zelf.

'Waarom moet ik met jou mee? Je kunt amper lopen,' antwoordde Joey spottend. Hij had absoluut geen zin om iemand in zijn team te hebben die niet eens fatsoenlijk kon lopen. Hij wilde opschieten, niet juist opgehouden worden. 'Toevallig vond ik het idee van Sergio heel erg goed. Wat nou als Neomy, Rin en nog iemand hier blijven, en de rest op zoek gaat naar een uitgang?' Niet dat hij ook daadwerkelijk op zoek zou gaan naar een uitgang, daarvoor was hij te nieuwsgierig naar het monster.. Maar als hij dat zei ging de hele deal straks niet meer door.

'Ik ga wel mee op zoek naar de uitgang,' stelde Sergio voor, niet wetend dat de andere jongens liever op zoek gingen naar de wezens die zich hier schuil hielden. 'Bovendien heb ik licht,' voegde hij toe, om te benadrukken dat hij best handig kon zijn. Hij hoefde zich al minder op het vuurballetje te focussen, het bleef vanzelf al op zijn plek hangen. Het voelde fijn om het in controle te hebben, beter dan dat het op elk willekeurig moment uit zijn handen schoot. Dit was een van de eerste momenten dat hij blij was met zijn specialiteit, en dat was toch een lichtpuntje in deze duistere, duistere grot.

"No way, ik ga hier echt niet blijven. En waar haal jij vandaan dat ik niet kan lopen? Waarschijnlijk ren ik nog steeds sneller dan jij..." zei ze uitdagend. "De meisjes hier dumpen zeker, dacht het niet. Ik weet niet wat jij doet Rin, maar ik heb geen zin om te zitten afwachten totdat we door een stel heldhaftige jongens gered worden die eigenlijk alleen interesse hebben in naakte zeemeerminnen. Wie zegt dat jullie wel terugkomen?" ze werd nu echt kwaad. "Hoelanger we hier blijven treuzelen, hoe minder kans dat we optijd een uitgang vinden. We ruzieën wel onderweg." boos stampte ze verder de gang in. "Wie gaat er mee?"

Damon stopte even en keek terug naar de groep. 'Serieus, komt er nu een eeuwig lange discussie wie met wie mee gaat?', klaagde hij. Hij wilde gewoon door, of het nou om naakte zeemeerminnen ging of om een monster. Hij kon waarschijnlijk beter in zijn eentje gaan want met Sergio mee gaan zou betekenen dat ze helemaal niets zouden zien en daarvoor zou hij absoluut deze hele toch niet gemaakt hebben.

Rin keek ieders 1 voor 1 aan maar ze was het er niet mee eens dat ze hier moest blijven, ze wou opzoek naar dat monster en niet hier zitten en niks doen. 'Ik ben niet bang op mee te gaan hoor' zei ze geïrriteerd en sloeg haar armen over elkaar. Ze zeiden dan wel dat ze naar een uitgang gingen zoeken maar dat vertrouwde Rin voor geen seconde, ze keek naar Neomy welke nu toch echt kwaad was geworden 'Precies jullie denken dat wij meiden helemaal niks kunnen' sprak ze en keek boos.

'Ik heb niet eens interesse in een stel naakte vissen!' kaatste Joey meteen terug. Wat dacht die Neomy wel niet?! Ze was hem van vanalles aan het beschuldigen waar ze niet eens verstand van had! Straks kreeg de rest een totaal verkeerde indruk van hem. 'Je blijft maar fijn hier, tot nu toe heb je alleen maar voor problemen gezorgd,' voegde hij er nog aan toe. Daarna keurde hij haar geen blik meer waardig en richtte hij zich op Sergio. 'Goed plan, licht komt altijd van pas.' Die Neomy had het nu goed verpest hoor, die hoefde hij er echt niet meer bij.

Wat voor een problemen had hij het over? Ze draaide zich om en liep achteruit door. "Je kunt nu wel kwaad worden, maar ik ben al een stuk dichter bij de uitgang dan jij." zei ze, haar woede hield ze nu in toom. Een escalerende ruzie konden ze er nu ook niet echt bij hebben, begreep ze toen de kwaadheid een beetje gezakt was. Gelukkig dacht Rin er hetzelfde over. Ze raakte nu wel ver van de groep en bleef staan, ze zag geen hand meer voor ogen. "Gaan jullie mee?"

Sergio probeerde zich rustig te houden tussen de ruziënde mensen en dacht na. Hoe deden ze dat in films altijd? Zochten ze niet naar frisse lucht? Hij stak zijn vinger in zijn mond en hield deze in de lucht, maar hij leek niet veel te voelen. Natuurlijk niet, ze konden maar een kant op. Een beetje teleurgesteld dat zijn idee niet geholpen had liep hij verder, in de hoop dat het later misschien wel van pas zou komen.

'Jongens, we kunnen alleen maar rechtdoor,' zei Nate. 'Dus laten we alsjeblieft niet zoveel ruzie maken, want daar hebben we toch niets aan. Als Neomy vindt dat ze prima kan lopen, dan kan ze prima lopen en kunnen we gewoon doorlopen in die richting,' Nate wees in de richting van het pad. 'Dus houd alsjeblieft even jullie kop, en dan mogen jullie dalijk bij de volgende gangen ruzie maken over wie er bij wie in de groep gaat. Is dat geen strak plan?' zei hij.

"Dankje, Nate." zei Neomy en ze wachtte tot de groep ook wat verder was gelopen. Ze besloot zich een beetje gedeist te houden na de uitbarsting van net. Dit was helemaal niet zoals Neomy normaal gesproken was. Misschien kwam het door het besef dat ze nu niet zomaar kon maken dat ze weg kwam als ze het niet meer zag zitten.

'Ennn we zijn weer tien minuten verder', zei Damon terwijl hij met zijn ogen rolde. 'Als Neomy zogenaamd zo geweldig goed kan lopen, waarom doet ze dat dan niet?, riep Damon wat geïrriteerd nog steeds van af een afstand aangezien hij al was door gelopen. Weer gingen Damons handen automatisch naar zijn broekzakken maar daar zaten zijn sigaretten niet, bij die gedachte werd hij enkel geïrriteerder. 'Dus gaan we nu, of gaan we als een stel kleuters ruzie maken hoe of wat? Recht door is de enige optie dus hup gaan', ging Damon standvast verder

Joey besloot om verder geen aandacht meer te besteden aan Neomy en begon gewoon verder te lopen. Wat de rest deed, moesten zij weten. Hij hoopte dat de meisjes, en dan voor Neomy, op hun plaats zouden blijven en hen niet meer lastig zouden vallen. Helaas was dat waarschijnlijk teveel gevraagd.

Nate liep ook verder in de enige richting waar ze nog naartoe konden. 'Als het niet meer gaat, dan moet je het zeggen,' zei hij tegen Neomy. 'Dan help ik je wel. Ondersteun ik je ofzo.' Toen liep hij in een iets stevigere pas in de richting van de jongens. Het leek hem niet zo'n goed idee dat er iemand in zijn eentje op uit zou gaan. Daarom wilde hij ook een beetje vooraan blijven, zodat niemand in zijn eentje weg zou kunnen. Zij die achteraan liepen kwamen toch wel mee.

Toen Nate eenmaal in zijn buurt kwam kon hij het niet laten om even overdreven met zijn ogen te rollen. 'Dan help ik je weell hoor lieve Noamy', praatte hij Nate na met pieperige miezer stem. Hij gaf hem een elleboog stoot als teken dat het een grapje was en was blij dat ze eindelijk weer verder gingen lopen. 'Mooi, we gaan weer verder, nu niet meer zeuren allemaal', zei hij vol hoogmoed.