Ontdekkingstocht in de grotten

Ook Sergio stak zijn hand op, om met zijn allen verder te gaan. Dan waren ze veiliger. Bovendien zou hij vast weer met de gemene mensen opgescheept zitten die hem ergens zouden achterlaten ofzo. Nou nee, daar had hij geen zin in. Samen uit, samen thuis. Zo was het toch?

Rin welke in gedachten was verzonken stak haar hand niet op maar als ze het gehoord had had ze nog niks gedaan, ze vond dat de rest mocht beslissen zelf splitste ze liever op dat was veel makkelijker dan met zijn allen te gaan. Ze gleed met haar handen over de stenen wanden en ze genoot er dan ook van. Even schrok ze wakker uit haar gedachte en liep ze weer een paar passen terug zodat ze weer bij de groep kwam te staan maar ze bleef net zo stil als de nacht.

Ook Damon zou liever opsplitsen, hij hield helemaal niet zo van dit team building ding. Maar Sergio en Nate leken duidelijk de leiding en als hij nu zou gaan klagen zou dat hen alleen maar ophouden. Hoe sneller hij naakte zeemeerminnen zou zien, hoe beter! 'Best, maar kunnen we dan een heel klein beetje sneller gaan', zeij Damon met een sarcastische ondertoon in zijn stem.

"Betekent dat een stem voor samen blijven?" vroeg ze aan de jongen die ze nog niet eerder had opgemerkt. Dan zou het 4 tegen 2 zijn en gingen ze dus voorlopig samen verder. "Hoe heet je eigenlijk? Je hebt niet heel toevallig een warmte en vuur specialiteit?" Dat zou nog eens handig zijn.

'Dat is Damon, hij slaapt mij mij op de kamer en hij heeft ijs en kou, dus helaas. Anders konden we nog in groepen van 2 opsplitsen, maar nu hebben we denk ik alleen de zaklamp en onze vriend met het vuur,' zei Nate, die besloot in de rechter gang te gaan lopen om maar wat snelheid te maakte. Hij merkte aan een paar gozers dat ze door wilden gaan, dus dat ging hij dan ook maar.

Damon keek wat verbaast op toen Nate hem opeens voorstelde. 'Oh ja, hallo', zij hij droog. 'Dus we gaan zeker weten niet splitsen?', vroeg Damon voor de zekerheid. Hij liep ze wel alvast achterna, maar Damon kon ook prima in het donker zien, en al liep hij een keer tegen een rots aan, so what?

Joey slaakte een verslagen zucht en besloot uiteindelijk om de groep maar te volgen. Voor nu wist hij toch niet welke gang naar succes ging leiden, en hij kon nog altijd snel afslaan als hij daar behoefte aan had. Als ze niet doorliepen dan was hij zo verdwenen, had hij zich bedacht. En als de hele tocht op dit tempo zou voortzetten dan zou hij hun gezelschap dus inderdaad snel moeten gaan missen.

Stilletjes vierde Sergio een feestje met zichzelf. Er waren genoeg stemmen om samen te blijven, wat hem heel gelukkig maakte. Hij voelde zich veiliger met meer mensen om zich heen, al was hij zo op zijn privacy gesteld. In dit soort situaties - als je bijvoorbeeld in een enge, donkere grot zit - is het fijn om mensen om je heen te hebben. Hij trok zijn capuchon over zijn hoofd heen en liet het vlammetje iets feller branden - hij werd er steeds beter in, al moest hij wel steeds denken aan de brand die hij nog maar kort geleden veroorzaakt had. Het kwam wel goed, hij moest alleen rustig blijven. En bovendien, steen was niet brandbaar dus zelfs al zou het mis gaan, dan zou alles niet in de fik vliegen. Met zijn hand geopend voor zich uit liep hij achter de groep aan, dieper de grot in...

Nate speelde een beetje met zijn zaklamp. Aan, uit, aan, uit. Ze hadden toch licht van Sergio. 'Dus...' begon hij een gesprek, maar hij wist toen nog niet hoe hij verder zou gaan. 'Wat uh... waarom zijn jullie naar deze grot gegaan?' vroeg hij zomaar.

Rin besloot de groep maar weer verder te volgen en zo liepen ze 1 van de 4 gangen in. Ze voelde een water druppel neervallen op haar hoofd en meteen schoot haar blik naar boven maar veel kon ze niet zien door het donker welke zich had verspreid. Toen er opnieuw een druppel op haar hoofd viel wist ze zeker dat er boven ergens water moest zijn of door de damp welke via de ingang binnen komt zich tot dikke druppels vormde en ze dus geen probleem moest hebben om haar specialiteit te gebruiken.

Neomy liep samen met de groep de grot in. "Steeds de rechter gang dan maar?". Ze bleef dicht bij Sergio, hij had immers het vuur. Zo kon ze ondertussen over de grond speuren naar de missende fakkel en in de weg liggende stenen.
Neomy hoorde de vraag van Nate wel, maar om nou te zeggen dat ze Joey wilde bewijzen dat ze niet bang was zou ze niet toegeven. "Voor de zeemeerminnen natuurlijk" zei ze, hoewel ze er zelf niet in geloofde.

((geen inspiratie voor langere berichten. excuse!))

Damon liet nog een diepe zucht horen. Nu moest hij de kudde maar weer voeren op een vreselijk langzaam tempo. Naakte zeemeerminnen, naakte zeemeerminnen, herhaalde Damon in zijn hoofd. Misschien liepen ze wel compleet de verkeerde kant op. Beter van niet. Damon keek even om naar Nate. 'Duh, er zijn hier naakte zeemeerminnen', zei hij met een brede grijns die in het donker waarschijnlijk toch niet te zien zijn. Hij had geruchten gehoord en wilde ze met alle liefde geloven. Hoewel hij het natuurlijk niet zeker wist, moest en zouden daar naakte zeemeerminnen zijn of hij zou echt ontzettend chagrijnig worden.

Joey rolde met zijn ogen na het antwoord van Damon. Het was zo een typisch antwoord voor een jongen als hij, naakte zeemeerminnen. Dat gerucht had hij zelf natuurlijk ook gehoord, maar Joey was hier voor het andere gerucht. 'Ik hoorde dat er hier een of ander monster verscholen zat, dus ik werd nieuwsgierig,' beantwoordde hij de vraag van Nate. Of hij het gerucht geloofde was dan weer een heel ander verhaal, maar het had zijn interesse in ieder geval wel gewekt.

Nate grijnsde en hij knikte. 'Wat het ook is, we zullen er vast achterkomen vanavond. Ik hoop niet dat het heel erg dodelijk is, want ik heb wel zin om vanavond in mijn bed te liggen weer. Gelukkig zijn we met 6 personen, dus dat moet kunnen lukken denk ik,' zei hij. Hij vond het nogal grappig dat de redenen voor iedereen anders waren. De geruchten over de grot waren dan ook erg divers.

Sergio besloot te zwijgen, aangezien hij eigenlijk helemaal geen goede reden had om mee te gaan. Tenminste, niet eentje die hij met de groep kon delen. Maakte niet uit, meestal hadden mensen het toch niet door als hij niks zei. Precies toen hij dat dacht hoorde hij gerommel, dat steeds luider werd. Alsof er een gebouw aan het instorten was, of iets in die richting. Het kwam van achter hen vandaan, en zo snel als hij kon draaide hij zich om. Met zijn vuur belichtte hij de gang achter hen, en wat hij daar zag was een nachtmerrie. De gang waardoor ze waren gekomen was ingestort - van de grond tot aan het plafond lagen rotsblokken. Zijn mond stond open van verbazing en ongeloof, alleen hem kon dit weer overkomen. Snel keek hij om zich heen of de rest van de groep veilig was, het was namelijk geheel onverwachts gekomen en hij had niet in beeld gehad waar de rest liep.

"Niet voor de naakte zeemeerminnen??" vroeg ze nep verbaasd aan Joey. Toen zag ze ineens iets liggen op de grond, direct stopte ze met lopen en bukte ze naar beneden, waar door ze uit het licht verdween en nauwelijks meer te zien was.
Het was inderdaad de fakkel waar ze naar opzoek was. Ze pakte hem vast, maar plotseling begon alles te trillen. Rotsblokken kwamen naar beneden. Ze had niet eens tijd om op te staan dus sprong in de richting van de groep vanuit een gehurkte houding en eindigde languit midden in de gang. De fakkel was echter blijven liggen onder een enorm rotsblok waar ze het met geen mogelijkheid onderuit zou krijgen. Ze kon er niet teleurgesteld om zijn. Dat scheelde echt niets!

Nate slikte even nadat hij met opgetrokken ogen had staan kijken naar waar het geluid vandaan was gekomen. Hij ademde even diep uit. Dat scheelde niets. 'Oke, iedereen oke?' vroeg hij. Hij wist zelf even niets positievers te bedenken. Hij kon alleen maar met opgetrokken wenkbrauwen naar de rotsblokken blijven kijken en denken dat in die doos met pizza die hij achter had gelaten nog een ander stuk pizza had gezeten.

Damon botste bijna tegen Sergio aan toen hij zo plotseling stopte. Ook hij hoorde gerommel achter zich en volgde de blik van Sergio. 'Oh, ja, nee. HEEL FIJN DIT', riep hij met een woest handgebaar. Weer zuchtte Damon diep. Dit was echt typisch, hij had dit kunnen weten. 'Wat een cliché .. ', mopperde hij chagrijnig. Snel klopte hij op zijn broek zakken. Ook dat nog, hij had geen sigaretten bij zich. Fijn nu zou hij binnen enkele minuten in een aangebrande idioot veranderen. Was hij nu maar gewoon in zijn eentje de andere kant op gegaan, dan was dit vast niet gebeurd. 'OKE? Ziet DIT er OKE uit?!', brandde hij nog eens uit tegen Nate.

Rin die weer in gedachten was verzonken schrok weer wakker door het rommelende geluid van de vallende rotsblokken. Geschrokken bleef ze kijken 'Ach vast een ongelukje' sprak ze zachtjes terwijl ze ademloos bleef kijken. Ze ging niet meteen van het ergste uit er zou vast geen val zijn neergezet maar toch bleef ze alles goed in de gaten houden.

"Drek..." zei Neomy wat pijnlijk terwijl ze nog op de grond lag. "Sergio, mag ik wat licht hier?" Ze haalde haar hand over haar been heen en voelde wat nats. Ze was over de grond geschoven na de val, dus dat zal wel weer een snee zijn. Aan de andere kant, nu konden we wel een bloedspoor volgen als we de weg kwijt waren! Waarom zouden ze hier eigenlijk naar terug willen, het liep hier nu dood. Ze zouden een andere uitgang moeten zoeken.

(( haha drek/drekkie is mijn stopwoord, ik vind m echt geweldig!))

'Nou ja, als het een gewoon persoon was geweest had ik gezegd dat je er best wel oké uitzag, maar omdat jij mijn roomie bent krijg jij de eer van mij om te horen dat je er echt niet uit ziet. Ik bedoel, die broek bij die schoenen, dat kan echt niet hoor Damon,' grapte Nate. Hij hoopte dat hiermee de negatieve energie binnen de groep iets minder geladen zou worden, maar zelf was hij er nog niet helemaal van overtuigd. Hij moest nog even bekomen van de schrik en een nieuw plan bedenken.

Nog steeds verstard van schrik stond Sergio in de koude, griezelige gang. Hij had de stemmen van de anderen gehoord, maar zijn licht liet hij nog schijnen op de blokkade. Hoe kwamen ze ooit terug? Wie weet was dit wel een onbegrijpelijk, gigantisch gangenstelsel, en zouden ze nooit meer het daglicht zien! Iemand vroeg of ze oké waren en Sergio knikte. Toen bedacht hij dat het donker was. 'Met mij gaat het prima,' riep hij, terwijl hij dichter naar de blokkade toe liep. Plots zag en hoorde hij Neomy, die languit op de grond lag, kennelijk had ze iets achter had gelegen. Hij hurkte op de grond en keek haar aan. 'Gaat het?' Vroeg hij bezorgd.

Toen Sergio dichterbij kwam zag ze inderdaad bloed. Een snee liep over bijna de gehele lengte van haar kuit. Ja hoor... lekker dan. Ze hield even haar ijskoude hand erop zodat de bloedvaten wat zouden inkrimpen en het bloeden zou minderen. Hopelijk werd het geen litteken. Pijn had ze niet heel erg veel en ze zou toch verder moeten. "Ja hoor, prima." Zei ze tegen Sergio. "Zolang er geen vampieren in deze grot zitten tenminste..." grapte ze en ze stond op. Zonder er over na te denken veegde ze haar handen af aan haar witte jurkje. Wat er ook in deze grot zat, het zou zich vast kapot schrikken als hij Neomy zo zou zien.

Damon probeerde zijn lach in te houden na de opmerking van Nate en nog steeds over te komen alsof hij dit alles ontzettend erg vond. Wat hij ook zeker vond! Maar hij kon zijn lach niet in houden. 'Haha, heel grappig', zei Damon terwijl hij Nate een por gaf. 'Oke, laten we maar gewoon verder gaan aangezien we toch niet terug kunnen', merkte Damon ontzettend slim op. Maar ze konden blijkbaar niet verder want er was iemand gewond. Fijn nu zou het nóg langer duren voordat ze naakte zeemeerminnen te zien zouden krijgen.

Rin keek naar de gevallen rotsblokken terwijl ze opzoek was gegaan naar een aanwijzing, ze kon zeggen wat ze wou maar toch klopte het niet. 'Dus wat gaan we nu doen?' vroeg ze aan de groep terwijl ze de rotsblokken alleen liet. Ze keek even naar Neomy welke zonder enige moeite weer opstond van haar val, ze draaide zich terug naar de rotsblokken maar ze wist gewoon niet wat ze zien moest.