Het haardvuur.

'Ja, toch wel?' vroeg Nate lachend. 'En hoe was het daar, in dat landhuis? Wat deed je dan tijdens die zomers?' vroeg hij.

'Dan schilderde ik, of deed ik verstoppertje met mijn broer en zusje wat erg leuk is in een groot oud huis. En zodra bleek dat ik mijn specialiteit begon te ontwikkelen, moest ik daar soms mee oefenen. En heel soms gingen we stiekem de woestijn in en deden we alsof we verdwaald waren en moesten overleven en de weg terug naar huis moesten vinden.' Avice grijnsde bij de herinneringen.

Nate moest lachen. Het klonk voor hem allemaal nogal surrealistisch. Hij had altijd in een dicht bebost gedeelte gewoond. 'Dus dat was op zich best leuk dan toch. En je schilderde ook nog. Jammer dat je daarmee bent gestopt, joh,' zei hij.

'Nah, zoals ik al zei, geen talent, geen tijd, geen motivatie. Ik heb niet echt het idee dat ik nu iets mis in mijn leven hoor.' Toch vond ze het opzich wel jammer dat ze haar hobby, haar passie wat het zelfs ooit was geweest en haar droom van toen ze nog heel klein was om te schilderen als beroep te hebben, had moeten laten gaan, maar zoals ze al zei, ze was er toch nooit echt goed in geweest.

Nate haalde zijn schouders op. 'Oke,' zei hij. Hij zweeg even om erover na te denken. Hij wist verder ook niet zo goed wat hij nu moest zeggen. 'Van wie was dat landhuis ook alweer? Van je grootouders ofzo?' vroeg hij toen.

'Nee, van de hele familie. In de vakanties worden meestal alle kinderen daar gedumpt met wat personeel, dus dan is het gezellig met alle neven en nichten. En alle volwassenen moeten werken in het.. familiebedrijf.'

'Oh, dus de rest van je familie zat daar ook. Dat zal een leuk verstoppertje zijn geweest,' zei Nate lachend. 'Dat moeten we heir trouwens ook maar eens instellen. Dat lijkt me best geinig.'

'Hm, ja,' antwoorde Avice bedenkelijk. 'In teams van twee, dat je verplicht bij elkaar moet blijven, dus de verstoppers en de vinders, en dan door bijvoorbeeld één hele verdieping ofzo..'

'Ja, of met meerdere teams en dan het hele schoolgebouw. Dat is ook leuk. En dan als Merlyen je vind ben je af ofzo,' zei Nate lachend. Hij vond dit spel best een goed idee. 'En Mae Sagara is nog erger, dan krijg je straf.' Nate begon te glunderen bij het idee aan dit spel. En hij wilde natuurlijk weer winnen.

'Haha, als Mae of Merlyen je vinden ben je volgens mij geschorst of in ieder geval gestraft voor de rest van je leven. We moeten dit inderdaad opzetten..'

'Maar wie zouden we dan nog als team kunnen vragen?' vroeg Nate zich af. 'En wanneer zouden we het doen, en waar? Wanneer heb je gewonnen,' zei hij. Hij vond het echt een vet idee. 'Zijn wij dan een team?' vroeg hij ook nog aan Avice.

'Hm.. ik weet wel een paar mensen die dat vast wel leuk zouden vinden..' In haar hoofd schoten de namen langs. Zij en Nate, Damon zou vast wel willen, Thim zou ze dwingen, Aimee dan misschien, haar kamergenootje, Joey als ie niet te druk was met insecten redden.. 'Hmm, ik weet niet of ik wel met jou een team wil zijn hoor..' grijnsde ze plagend.


(ik stel voor dat we dit pas doen als t wat rustiger is met andere dingen want ik zit echt bijna overal in)

((Dat lijkt me sowieso wel slim))

Nate knikte bedachtzaam. 'Damon vind het vast hilarisch,' beaamde hij. 'Dan gaat ie vast op zoek naar halfnaakte zeemeerminnen in plaats van echte mensen.'

'Ja, of halfnaakte echte mensen..' beaamde Avice, die zich ineens bedacht dat al haar aanvaringen met Damon uiteindelijk ertoe hadden geleid dat ze niet veel kleren meer aan had, namelijk alleen een bikini in het zwembad en met twister uiteindelijk alleen ondergoed. Raar, heel raar. Dus niet dat ze bij hem in het team zou gaan.

'Halfnaakte echte mensen?' vroeg Nate. 'Mis ik iets tussen jullie?' vroeg hij. Niet dat hij Damon heel vaak sprak over diepzinnige onderwerpen, maar hij dacht dat hij er op hun kamer wel over had gepraat.

'Oh, vraag dat maar aan je kamergenoot,' glimlachte Avice met een onschuldig lachje. Nee, dit hoefde Nate niet van haar te horen, dan was het meteen einde gesprek.

Nate lachte. 'Oh, dat zal ik ook zeker doen,' zei hij. Hij bedacht zich dat hij van Damon vast een gedetailleerde en vervormde versie zou krijgen, maar dat zou vast alleen nog maar grappiger zijn.

Avice glimlachte en draaide haar hoofd weer richting het vuur. Ze was benieuwd of Nate het ook echt aan Damon zou vragen, beter van niet, en of Damon het hem zou vertellen, ook beter van niet. 'Duuus..'

Nate zette ondertussen nog wat lijntjes erbij op papier. Hij haalde ook zijn schouders op. Hij wist niet zo goed wat hij nou nog moest zeggen. 'Wil je nog iets weten?' vroeg hij daarom maar.

'Ik heb zin om te zwemmen,' meldde Nate. 'Want zwemmen is leuk. Maar het is alleen nogal midden in de nacht,' zei hij.

Avice knikte bedenkelijk, maar toen brak er een grijns door op haar gezicht. 'Dus? Wie houdt ons nu dan tegen om naar het meer te rennen en te gaan zwemmen?' glimlachte ze. Het waren altijd wilde verhalen, nachtzwemmen, maar op Pao was dat vrij onmogelijk omdat allereerst de zonnen nooit alledrie tegelijkertijd onder gingen en er dus geen nacht was, en zwemmen in de natuur een beetje moeilijk ging omdat er ook bijna geen natuurwater was waar je fatsoenlijk in kon zwemmen. Ze stond meteen enthousiast op.

Nate begon te grijnzen. 'Weet je, dat is eigenlijk best een goed idee. Ik heb altijd al eens willen nachtzwemmen. Nu is onze kans,' zei hij vrolijk. 'Laten we even onze spullen pakken en dan over een kwartiertje meeten bij het meer,'

Avice's grijns werd alleen maar groter. 'Of, we gaan direct. Wie heeft er nou spullen nodig om te zwemmen?' Handdoeken waren overbodig, ze kon zichzelf immers zo opwarmen en drogen zonder handdoek. En zwemkleding, och, dat moest toch juist de charme zijn van nachtzwemmen, in ondergoed gaan?

((ja, dat hoort. Geloof me, het is tien keer zo leuk in ondergoed.))

((Ik weet het, maar Nate is zo lief en onschuldig en hij zou meisjes dat nooit laten dwingen zeg maar))

'Uhm, oke,' zei Nate en hij haalde zijn schouders op, 'Als jij dat niet erg vind, vind ik het ook niet erg. Come on, let's go. Ik dump mijn tekeningen wel ergens onderweg waar ik ze morgen kan terug vinden,' zei hij en hij stond op van de bank waar hij zat.

Avice knikte en sprong op, de deur voor Nate openend. Ze voelde een rare tinteling in haar buik, spanning, avontuur, en ze had er zin in.