Het haardvuur.

Avice trok langzaam knikkend haar wenkbrauw op. Zelf had ze altijd het liefst iets nageschilderd, lekker makkelijk. Maar goed, dat was 5 jaar geleden en dit was nu en dit was Nate, niet zij. 'Hoe lang teken je al?'

Nate fronste met zijn wenkbrauwen terwijl hij nadacht. 'Ik weet het niet precies,' zei hij. 'Best wel lang eigenlijk. Ik kan me niet echt herinneren dat ik het niet heb gedaan. Vroeger vond ik altijd wat houtskool in de tuin en dan pakte ik gewoon een papiertje en dan begon ik wat te tekenen. Zo heb ik vele mislukte honden getekend, bijvoorbeeld. Maar ach. Ik weet het niet. Ik doe het gewoon voor de lol.' Dat laatste vermeldde hij er maar gewoon voor het geval dat erbij. Hij haalde zijn schouders er ook bij op, alsof het niets was.

Avice glimlachte. Alhoewel Nate eerst wat terughoudend was geweest met vertellen, hoorde ze nu de passie voor tekenen in zijn stem. Dat kon ze wel waarderen. 'Ik stoor je toch niet in je tekentijd?' vroeg ze fronsend.

'Uh, niet echt,' zei Nate. 'Ik teken meestal als ik tijd heb, en ik heb best wel veel tijd hier,' zei hij. 'Ik bedoel, er is les enzo, en er zijn feestjes en socialize dingen en daar ga ik allemaal heen, maar als ik mijn huiswerk af heb en als er niets te doen is, dan ga ik meestal wat tekenen. Maar niet op mijn kamer, want ik denk dat mijn roomie dat nogal raar zou vinden, ofzo,' zei hij. Hij dacht niet echt dat Damon het typ was om tekenen te waarderen. Hij zou het vast maar gay vinden, of iets dergelijks.

'Maar, als je nu wilt tekenen, dan houd ik mijn mond hoor!' stelde Avice voor, die nog nooit van haar leven vrijwillig had voorgesteld dr kop dicht te houden, want daar was ze toch niet zo goed in. 'Wie is je roomie?'

'Damon is mijn roomie. Coole gast, echt waar, beetje gek in zijn hoofd, dat wel,' zei Nate. 'Hij is een beetje macho, mocht je dat aantrekkelijk vinden. Maar ik kan best wel met hem lachen op zich. Ik denk alleen dat hij dit raar zou vinden. Daarom teken ik maar gewoon niet op mijn kamer. En ik hoef niet per se te tekenen,' glimlachte hij. 'Ik kan ook best gewoon praten. Dat maakt mij niet uit.'

Avice haalde nonchalant haar schouders op, maar toch was ze blij dat Nate liever praatte dan tekende want anders verveelde ze zich. 'Ja, ik ken Damon..'

Nate begon te lachen. 'Je klinkt niet echt positief. Waar ken je hem dan van?' vroeg hij. Hij was best nieuwsgierig naar wat Damon allemaal uitspookte.

Avice moest meteen lachen bij de gedachte waar ze Damon van kende. 'Oh, watergevecht in het zwembad en later een keertje twister gespeeld.' Ze haalde glimlachte schijnheilig, echt niet dat ze Nate aan zn neus ging hangen hoe ze Damon precies kende.

'Oh, dus je hebt m ook al half naakt gezien,' zei Nate lachend. 'Was je onder de indruk net zoals hij onder de indruk is van halfnaakte zeemeerminnen of dat nog net niet?' Nate moest grinniken bij de gedachte aan het avontuur wat hij met Damon had mee gemaakt in de grotten.

Avice keek Nate raar aan. Dat hij onder de indruk was geweest van haar niet heel erg bedekte lichaam was haar al wel opgevallen, maar wtf was er met zeemeerminnen? 'Zeemeerminnen?' herhaalde ze dan ook half spottend.

'Ja, we gingen een keer naar de grotten en Damon was van mening dat daar halfnaakte zeemeerminnen zaten, dus hij vond maar dat ik zeemeermin geluiden moest maken om ze te lokken. Daarna moest ik kreunen zodat ze opgewonden zouden raken,' lachte Nate. Bij de herinnering alleen al moest hij weer lachen. Het was ook echt belachelijk. 'Maar goed, geen enkele zeemeermin gezien natuurlijk. Ik heb trouwens niet mee gedaan hoor, het was een beetje raar.' voegde hij er maar aan toe.

Avice moest lachen door dit verhaal, sowieso dat ze Damon daar mee ging pesten de volgende keer dat ze hem sprak. Sowieso. 'Nog meer gênante verhalen? Beetje sabotagemateriaal is altijd welkom..'

'Uh, nog niet echt, maar als ik iets meemaak met hem, dan zal ik je snel een telegram sturen zodat jij de eerste bent die ervan weet,' lachte Nate. Hij ging ervan uit dat hij vast nog wel meer maffe dingen met Damon zou mee maken. Dat kon niet anders met zo'n raar brein als Damon had.

'Ow,' antwoordde Avice beteuterd. 'Geen postduif? Ik vond jou meer een postduiftype hoor..'

Nate moest lachen. 'Meid, als jij een postduif wil, dan krijg jij een postduif van mij. Zodra Damon iets belachelijks heeft gedaan, dan ga ik op zoek naar de eerste de beste. Ook een voorkeur voor een kleur, toevallig?' vroeg hij, een beetje spottend met het idee dat hij een postduif zou gaan zoeken.

Avice moest weer hardop lachen. Ze vermaakte zich wel met deze jongen, de eerste dieren en natuur gast die niet compleet flipte vanwege haar haat tegenover insecten. 'Wit, sowieso..' vond ze. Nog steeds lachend streek ze een pluk haar uit haar gezicht en draaide zich naar de vlammen in het haardvuur.

'En ben je dan niet bang voor die postduif?' vroeg Nate. 'Hebben ze die wel in Pao? Of ga je dan gillen als een meisje als die postduif op je af komt met mijn berichtje over Damon.'

Avice haalde haar schouders op. Vogels hadden ze wel in Pao, maar buiten de steden waren het voornamelijk gieren en andere roofvogels. In de steden waren er amper vogels, maar zo nu en dan vlogen er wat kleine vogeltjes door de lucht. Musjes ofzo. Heel af en toe een duif, die op de drukke pleinen afkwamen om afval te eten en mensen onder te schijten. 'Nee, een duif overleef ik denk ik wel..'

'Zeker weten, als hij zo op je afvliegt, en blegh!' Nate deed een duif na met zijn handen, die in de richting van Avice's gezicht vloog. Zijn handen kwamen heel dichtbij, gewoon om Avice een beetje te plagen met haar afkeer voor de vlieg en zo.

'Nouhou!' riep Avice quasiboos uit, terwijl ze achteruit schoof op de bank en zijn handen uit haar gezicht duwde. 'Je pest me,' ze ze vervolgens, met een dreigende blik.

Nate lachte. 'Nee, ik plaag je maar,' zei hij. 'Het was een grapje. Ik zal het niet meer doen. Goed?' vroeg hij. Daarna trok hij een beetje zielige oogjes. 'Zijn we vriendjes?'

'Jaja, daar geloof ik helemaal niets van,' zei Avice, die gespeeld beledigd haar armen over elkaar sloot en hem boos aankeek. 'Nee.'

Nate trok zijn wenkbrauwen op. 'Oke, dan niet,' zei hij, en hij trok zijn handen terug en hij deed alsof hij zich weer op zijn tekening concentreerde. Heel stiekem keek hij af en toe naar Avice, om te kijken wat zij dan aan het doen was.

'Oke,' antwoordde Avice, die echt te trots was om als eerste toe te geven. Ze besloot haar benen op te trekken en met haar armen er om heen geslagen strak naar het haardvuur te kijken. Echt niet dat ze als eerste weer zou praten.