Het haardvuur.

((je zei toch dat je haar aan het tekenen was?))

Avice keek eens goed naar de schets, en alhoewel ze aan Nates woorden herkende dat zij het was, kon ze het nog niet echt zien. Ja, de houding en de omgeving, maar de schets was nog zo ruw dat het niet heel duidelijk was. 'Nou dan moet u nog een hoop verbeteren, hoor, meneer de tekenaar,' vond ze met een bekakte kritische stem, alsof ze ineens kunstcriticus was.

((Nee, dat ie dat ging onthouden om ooit es n keer te tekenen :p))

'Ja uh, hallo, gimme a minute,' zei Nate. 'Ik ben net 10 minuten bezig of zo. Ik daag je uit om ook in 10 minuten eens wat te tekenen. Kijken wat jij eruit perst. Of was is jou geheime talent,' vroeg Nate, die zich bedacht dat hij dat helemaal niet wist van Avice.

'haha nou sorry hoor,' lachte Avice. 'ik eh.. ik heb weleens ooit vroeger geschilderd, maar dat is lang geleden hoor..' Ze draaide zich om, eigenlijk hoefde niemand dat te weten.

'Waarom ben je daar dan mee gestopt?' vroeg Nate. 'Was het niet meer leuk? Of was je er gewoon niet goed genoeg in,' plaagde hij Avice. 'Want natuurlijk is alleen voor jou het allerbeste goed genoeg.'

Avice haalde haar schouders op. 'Oh, geen talent, geen motivatie, geen tijd, je weet wel, die dingen.' Tijd voor een ander onderwerp. 'Dus..'

'Als je moest kiezen tussen de specialiteiten, en dan niet die van jou, dat is toch kou en ijs, en dan ook niet die van mij, dat is dan planten en dieren, welke zou je dan kiezen?' vroeg Nate. Hij wist totaal niet waarom hij dit vroeg, maar hij merkte dat Avice geen zin had om te praten over het schilderen, dus praatte hij maar over iets nutteloos.

Avice moest weer hardop lachen, zij, ijs en kou? Kom nou, dan zou ze gelijk van een brug af springen... 'Ik heb geen ijs en kou,' grijnsde ze, terwijl ze met haar handen vuurballen vormden. 'Maar dan zou ik voor lucht en vliegen kiezen, denk ik.. En jij?'

'Wacht even, dus geen ijs en kou maar vuur en warmte. Dan moet je dus kiezen tussen ijs en kou en lucht en vliegen. Ondanks dat het het tegenover gestelde is van aarde en dieren zou ik ook kiezen voor lucht en vliegen. Ik zou best graag eens een vogel willen zijn, zo vrij,' zei Nate. 'Beetje raar voor een aarde en dieren gast, vind je niet?'

'Ik zou daar voor kiezen omdat het het minst erge alternatief is,' glimlachte Avice. 'Maar ik ben gelukkig met mijn warmte en vuur hoor, ik vind het prachtig.'

'Ja, nee, ik zou ook niet willen ruilen hoor, daar niet van. Ik wilde alleen een stomme keuze stellen omdat stomme keuze spelletjes best grappig zijn,' nate haalde zijn schouders even op. 'Ik weet het, soms ben ik raar.'

'Nog een stomme keuze dan, als je geen tekentalent zou hebben, wat zou je dan willen?' Vroeg Avice, die wel van dit soort wat als vragen hield.

Nate sloot zijn ogen en hij dacht even na. 'Uhm, wat precies, dat maakt niet uit. Als ik maar iets heel goed zou kunnen. Ik hou er best wel van om ergens de beste in te zijn. Dus het zou me niet zou uitmaken wat mijn talent was, als het maar echt een talent was.

Avice kon zich daar wel in vinden en knikte bedenkelijk. 'Ja, dat heb ik ook wel. Als ik iets niet goed kan, dan doe ik het zo min mogelijk, maar als ik iets wel goed kan, dan wil ik ook wel echt de allerbeste zijn eigenlijk.' Ja, lieve Avice is maar een klein beetje ambitieus.

'Nou, weet je wat het ook is, soms vind ik dingen wel leuk om te doen, maar kan ik er niet beter in worden. Zwemmen is een voorbeeld daarvan. Zwemmen vind ik heel erg leuk om te doen, maar ik zal nooit een goede snelle zwemmer zijn. Maar ik vind het wel leuk, dus ik blijf het doen, ook om te trainen. Maar tekenen vind ik leuk en daar kan ik me ook in verbeteren, denk ik, en ik heb het idee dat met tekenen ook duidelijker is of iemand goed is of niet,' zei Nate, met zijn theorie over beter zijn dan anderen in dingen die je kunt trainen.

Avice knikte weer bedenkelijk. 'Ja, natuurlijk, sommige dingen doe je voor je lol en niet perse omdat je er goed in wilt worden of al bent. Zwemmen doe ik omdat het leuk is maar ik zwem niet om te trainen of iets dergelijks.. ik doe geen wedstrijden enzo.'

'Nee, ik ook niet, maar ik vind het wel leuk en ik blijf erdoor in shape. Zwemmen is voor mij geen wedstrijd. Tekenen wel, min of meer. Iedereen is een artiest en er zijn er ook zo veel. Maar aan de andere kant is het dus ook weer niet zo dat ik er later wat mee wil doen, dus eigenlijk heb ik er ook weer niet zoveel aan,' Nate wist even niet hoe hij verder moest gaan. 'Het gaat erom wat je persoonlijk belangrijk vind, denk ik.'

'Hmhm..' beaamde Avice. 'Ik weet niet, ik ben ermee opgegroeid dat je altijd de beste moet zijn in wat je doet, omdat je anders door de rest overrompeld wordt.' Ja, zo werkte het in haar wereldje, eten of gegeten worden.

'Nou, ik ben eigenlijk gewoon op gegroeid met het idee dat mijn broertje werd verwend door mijn ouders en dat ik beter wilde zijn dan hem, om misschien hun respect te krijgen ofzo. Maar dat haalde niet zoveel uit, maar ik wil alsnog beter zijn dan iedereen. In talentendingen, niet in persoonlijkheid. Dat is arrogant,' zei Nate, die liever niet arrogant over kwam.

Avice schudde haar hoofd. 'Beter zijn in alles, zelfs als het ten koste gaat van anderen die je lief zijn.' Ze keek even sip, maar perste er toch een glimlach uit. 'Vertel eens over jouw familie?'

'Nee, zo erg is het nou ook weer niet,' zei Nate. 'Sowieso zou ik mn vrienden nooit verraden. Mijn broertje is alleen maar irritant en verwend. Daarom wilde ik beter zijn dan hem. Omdat hij onvoorwaardelijk werd voorgetrokken. Verder zijn mijn ouders wel oke hoor. Mijn vader heeft een vaag beroep bij een of ander belangrijk bedrijf en mijn moeder zorgt thuis voor wat dieren die we houden, koeien en schapen, en paarden ook wat. Beetje apart,' zei Nate. 'want het is niet een volledige boerderij, maar er zijn wel een hoop elementen ervan.'

Avice fronste. Had dan iedereen in Bumi een boerderij met boerderijdieren? Moesten ze in Pao eens proberen, daar waren de steden de enige plekken waar je nog fatsoenlijk kon leven. 'Klinkt wel.. knus?'

'Het was een beetje saai. Ik wilde meer, ik wilde daar weg. Daarom ben ik naar hier gekomen,' zei Nate trots. 'Omdat ik wat meer van mijn leven wilde maken, en omdat ik niet echt zin had om de hele tijd daar op die boerderij te wonen. Het was maar een klein dorp, en er waren niet zoveel jongeren. Het was een oud dorp. Ik wilde liever naar de stad, maar mijn moeder wilde dat niet. Zij wilde bij haar dieren blijven.'

Avice herkende de situatie totaal niet, aangezien ze zelf altijd in de grote stad had geleefd, waar de dagen die ze in het landhuis er net buiten mocht spenderen, soms een verademing konden zijn van de benauwde, smerige, stoffige, hete bijenkorf die het centrum van haar thuisstad kon zijn. Toch knikte ze vriendelijk. 'Ja, ik had ook wel behoefte aan verandering.'

'En nu jij. Nu moet jij wat vertellen over jou familie. Of over je talenten. Of over wat je als talent zou willen hebben. Of over al die dingen,' zei Nate glimlachend. Hij wilde graag wel meer van Avice weten.

Avice haalde eens diep adem, om zich op een woordenstortvloed voor te bereiden. 'Ik kom dus van Pao, waar ik heel gezellig met mijn ouders, oudere broer en jonger zusje in de grootste stad woon. Als wij vakantie van school hadden, dan brachten mijn broer en zusje en ik de tijd door op een landhuis in de heuvels rond de stad, maar meestal waren mijn ouders er dan niet, omdat ze allebei erg..;' hier liep ze even vast, omdat ze niet precies wist hoe ze het werk van haar ouders moest gaan omschrijven, '.. erg belangrijk werk hebben in de stad dat niet zomaar even onderbroken kan worden. Ze werken allebei veel en hard, dus ze waren niet altijd thuis, maar ik heb ouderlijke liefde zat gehad hoor.'