Het haardvuur.

Nate keek naar zijn tekening, maar hij tekende niet echt. Af en toe spiekte hij dus over de rand van zijn papiertje heen. Hij zag Avice een beetje kinderachtig op de bank zitten met haar benen opgetrokken en haar armen erom heen. Nate begon te lachen.

Heel gefocust op het haardvuur perste Avice haar lippen op elkaar. Ze mocht niet lachen, niet praten. Dus bleef ze strak voor zich uitstaren, tenminste, dat was het plan. Maar ondertussen gleden haar ogen naar de hoekjes van de kassen en probeerde ze een glimp op te vangen van Nate.

Nate moest nog steeds lachen om het rare gedrag van Avice. 'Dus, wanneer ga je volwassen worden?' vroeg hij, om haar een beetje te plagen weer. Hij hoopte dat ze zou bijten en erop zou reageren. Hij vond het erg grappig.

Snel draaide Avice haar hoofd weer terug naar het vuur, aangezien ze had gemerkt dat ze het een stukje gedraaid had. 'Hmpf,' antwoordde ze. Ze vond zichzelf over het algemeen vrij volwassen, maar nu vroeg Nate er om.

Nate knikte. 'Wat is daarop uw antwoord?' vroeg hij lekker formeel. Hij vond de hele situatie nogal grappig en vooral hoe Avice zich eronder gedroeg. Hij sloeg het beeld van Avice ook op in zijn geheugen. Dit kon hij later misschien nog eens tekenen en dan aan Avice geven. Dan kon ze zien hoe grappig het eigenlijk was.

'Ik ben heel volwassen,' besloot ze uiteindelijk. Avice irriteerde zich aan de situatie, want ze wilde een gezellig gesprek, maar ook niet aan nate toegeven. Dilemma dilemma

'Ja, vast,' zei Nate. 'En hoeveel volwassenen zeggen van zichzelf dat ze volwassen zijn?' vroeg Nate. Zelf kon het hem niet veel schelen of hij nou volwassen was of niet. Sterker nog, hij was liever jong dan oud en hij vond het ook heel grappig om jonger te lijken dan hij echt was. Wie wilde dat nou niet?

Nu kon Avice het toch niet meer inhouden. Haar heldere lach schaterde (ja ze schatert vaak) door de ruimte. 'Oké, oké, jij wint!' riep ze lachend, waarna ze zich weer naar Nate draaide en hem nog steeds nalachend aankeek.

Op de een of andere manier kreeg Nate de aandrang om Avice te kietelen, maar hij kende haar nog niet zo lang dus dat leek hem nogal raar eigenlijk. Als hij Avice al iets langer had gekend had hij het gedaan waarschijnlijk, maar nu toch maar niet. Dadelijk werd ze bang van hem. 'Dus, ik win,' zei Nate, omdat hij dat eigenlijk ook wel een interessante uitspraak vond. Hij hield wel van winnen. 'Hmm, dat voelt lekker. Winnen.'

'Jaja, wrijf het er maar in,' zei Avice met een pruillipje. sorry heel ongeinspireerd

'Achossie, achossie,' zei Nate. 'A koetschie koetschie. Kijk, dat is een brave meid. Lekker "volwassen" doen. Dat is veel leuker dan echt volwassen doen, toch?' vroeg Nate. Zelf was hij echt van mening dat het leuk was om kinderachtig te doen.

'Nouhou, je pest me alweer!' meende Avice, terwijl ze wel moest lachen dit keer.

((Lol, ik bedacht net, je zei dat je inspiratieloos was. Ik wilde nog zeggen dat we ze wel weer konden gaan laten zoenen, maar dat is best saai om dat ineens te doen. Bovendien is Nate niet zo'n flirt als Ben))

'Zo te zien kun je er wel om lachen,' zei Nate, die zelf moest glimlachen om het plezier van Avice. 'Dus, Avice. Zult gij voortaan altijd lekker maf doen?' vroeg hij weer op dezelfde rare formele toon als die hij eerst had aangeslagen.

Avice knikte en trok een plechtig gezicht. 'Hierbij zweer ik tot de Heerseres herself dat ik altijd lekker maf zal doen,' sprak ze, met gesloten ogen en haar hand op haar hart.

((haha, bij Avice moet je toch wat beter je best doen dan bij Rusine hoor))

((Bij Nate ook, dus dat scheelt. Nate is niet zo))

Nate moest lachen. 'Goed zo,' zei hij. 'Dan ben je nu officieel ingewijd in de club. Dat is een hele eer hoor. Er zijn maar een paar mensen lid van. Ikzelf ben de voorzitter, dus ik mag iedereen toelaten die ik wil. Ik ben heel streng, dus je hebt geluk gehad,' lalde hij een beetje onzin uit. Zelf vond hij het best grappig.

'Jij,' antwoordde Avice die halverwege was gestopt met luisteren en naar Nate toe boog, 'bent aan het brabbelen.' Bij dat laatste woord gaf ze hem een tikje tegen zijn neus, waarna ze weer op de bank plofte.

((Avice wel, maar die speelt liever nog eventjes.))

'Dat,' zei Nate, die Avice een tikje terug gaf op haar been, 'klopt helemaal. Maar dat maakt niet uit. Wat kan jou het schelen? Je kent mij nauwelijks. Wie weet ben ik wel een gestoorde gek. Weet jij veel.' Nate vond het echt uiterst amusant en hij genoot ervan om een dwaas te zijn. 'Daarbij, als je niet om jezelf kunt lachen, waar nog wel dan om? En zonder rare mensen is de wereld saai, dus ja.'

Daarop wist Avice geen antwoord, dus ze knikte langzaam. 'Ja, je bent inderaad wel een beetje een gestoorde gek ja..' beaamde ze.

'Fijn, dan heb je dat tenminste door,' zei Nate, en hij besloot om echt als een gestoorde gek over te komen door te doen alsof hij weer met zijn tekening bezig ging en Avice gewoon negeerde. Dit sloeg nergens op. Hij vroeg zich af waarom hij zich zo dwazig gedroeg, maar aan de andere kant kon het hem ook niet heel veel schelen. Hij kende Avice ook niet, dus wat maakte het uit?

'Ja, ik dacht, laat ik het je toch nog even vertellen,' grijnsde Avice, die het wel vervelend vond dat Nate nu ineens weer stomweg ging zitten tekenen. Dan kon het maar beter een hele mooie tekening worden, als hij haar ervoor durfde te negeren.

'Ok, zal ik nu weer normaal doen?' vroeg Nate, die het maar dom vond dat hij ging zitten tekenen. 'Al weet ik niet precies wat normaal nou is, maar ik kan het toch proberen, als jij denkt dat dat nuttig is voor mij.'

'Maar, dit is toch je normale zelf?' vroeg Avice lachend. 'Hoe kun je dan nog normaler doen? En je zei zelf, altijd maf doen, dat heb ik je net gezworen.' Eerst haar dat laten zweren en dan zelf een beetje saai normaal doen? Dacht het niet.

'Ja, nee, ik bedoel normaal voor normale mensen. Dat ik mijn eigen persoonlijkheid ga onderdrukken en maar normaal ga doen voor wat het overgrote gedeelte van de mensheid als normaal beschouwd. Dat bedoel ik,' zei Nate, zichzelf uitleggend, als wist hij dat zij gebrabbel eigenlijk helemaal nergens op sloeg. Misschien moest hij maar gewoon gaan proberen zijn mond te houden, dan kwamen er minder genante dingen uit.

Avice lachte, kwam weer overeind en tikte hem weer op zijn neus. 'Je brabbelt nog steeds!' grijnsde ze. Haar oog viel op zijn schetsblok, waar nu een andere schets voorop lag. 'Wat ben je nu aan het tekenen?'

((Lol, volgens mij lag er niets anders voorop, maar goed ik zal je de eer geven en jou tekenen zoals je zo kinderachtig zat daarnet :p))

Dit vond Nate pas helemaal genant. Nate was begonnen met het tekenen van Avice, zoals ze zojuist zo kinderachtig had gezeten. Hij had liever niet gehad dat zij het had gezien, maar goed. Nu kon hij er maar beter een mooi verhaaltje omheen lullen. 'Dit, is een kinderachtig meisje,' zei hij. 'Maar stiekem is ze wel een beetje grappig. En stiekem wil ze ook niet toegeven dat ze kinderachtig is. Dat moet straks te zien zijn in haar ogen en haar lichaamstaal, maar het blijkt gewoon dat ze best wel een beetje kinderachtig is,' zei hij daarom dan ook maar.