Kamer 308 - Thim en Kira

Hihi, buren met Aimée en Seraph .
----

Zodra de speech van de Heerseres voorbij was maakte Thim dat hij wegkwam uit dat oersaaie theater. Hij vond het maar niks om op een school binnen te komen waar hij helemaal niemand kende. Bovendien was het aantal mensen waarmee hij een band op kon bouwen plots sterk verkleind. Het stikte hier immers van de buitenlandse specialisten en Thim had niet echt het idee dat hij daar vrienden mee kon worden. Niet dat hij zo vol vooroordelen zat, maar waarschijnlijk had niemand zin in buitenlanders. Misschien dat hij in zijn kamer meer geluk had.
Toen hij echter aan kwam merkte hij op dat hij weer alleen was. Zijn stond er al, bij het bed aan het raam. Daar had hij dan wel weer mazzel mee. Met een verveelde zucht plofte hij op zijn bed. Hij staarde naar het plafond, denkend aan wat voor kamergenoot hem tegemoet stond.

Kira stond half sukkelend met haar koffers voor de deur van kamer 308. Ze had geen flauw idee wie haar kamergenoot was en of het al dan niet een meisje was, waar ze stiekem op hoopte. Met meisjes kon ze nu eenmaal beter praten en jongens deden ook altijd moeilijk. Na veel gekluns kreeg ze het voor elkaar om de sleutel uit haar zak te halen en hem in het sleutelgat te steken, maar tot haar verbazing wilde het slot maar niet draaien. Misschien draaide ze de verkeerde kant op? Nee, ook de andere kant hielp niet. Met opgetrokken wenkbrauw en haar hand in haar haren, bekeek Kira de deur. Plots ging deze vanzelf open. Oh, hij was blijkbaar al open. Als een rasechte bimbo liep ze de kamer binnen en tot haar teleurstelling stond er een blauwharige jongen. "Oh." mompelde ze zachtjes. Nouja, geen vooroordelen. Misschien was deze jongen wel homo en was hij even gezellig als meisjes. Of dat hoopte Kira toch. "Hallo." zei ze spontaan en vrolijk, nog steeds staand in de deuropening.

Een onaangename huivering gleed over Thims rug bij het horen van de hoge stem. Dit was vast de stem van een jongen niet. Hij ging rechtop zitten op zijn bed en staarde naar het blonde geval dat de kamer binnengekomen was. Meenden ze dit nou serieus?! Hij moest met een meisje op de kamer?!!!
Dat ging dus mooi even niet door. 'Wat the FUCK doe jij hier?' vroeg hij haar hondsbrutaal. Hij nam zichzelf voor om haar koste wat het kost zo snel mogelijk de deur weer uit te jagen. Daarna ging hij op zoek naar een conciërge of iets dergelijks, want hier ging hij natuurlijk niet mee akkoord. Hij wilde een nieuwe kamer.

Een vlaag van verwardheid en belediging vloeide door Kira's aderen, maar de woede nam de bovenhand. "Pardon?" vroeg ze verdedigend, terwijl ze haar lippen tuitte en haar armen over elkaar kruiste. Wat deed zij hier? Wat voor lame ass sulletje was hij wel niet? Wie dacht hij wel dat hij was! "Ik ben je kamergenote. Ik geef je nu 10 seconden om die informatie te verwerken. Zal dat lukken?" Kira keek de jongen met een schuddend hoofd aan. Wat jammer. Ze had zo gehoopt op een leuk persoontje met wie ze zou kunnen lachen, maar dit was niet bepaald een leuke start. Ze liep door naar het vrijstaande bed - aangezien ze helemaal geen keuze meer had - en zwaaide haar koffer op het laken.

Thim sprong op van zijn bed en ging met zijn handen in zijn zij voor het meisje staan. Voor een paar tellen genoot hij even van het feit dat hij minstens tien centimeter langer was dan haar. Dat had hij in elk geval mee. 'Je denkt toch niet dat ik naar zo'n misbaksel als jij ga luisteren?' zei hij op een dreigende toon. Hij deed zijn uiterste best om zich zo breed mogelijk te maken. Het idee dat hij EINDELIJK van huis was en nu TOCH een wijf op de kamer had dat hem ging terroriseren maakte hem ongelofelijk chagrijnig en hij ging er alles aan doen om het te voorkomen.

Neomy was naar boven gelopen, op zoek naar haar kamer. Ze liep op de 3e verdieping, waar zo te zien veel van de andere kamers op een lange gang aan elkaar begrensd waren. Bij de interessante kamers, dat wil zeggen de kamers waar geluid uit kwam, stopte ze even. Gewoon, even luisteren. Kan geen kwaad. 'Zo leer je meteen de mensen een beetje kennen, toch' dacht ze. Alhoewel ze zich ervan bewust was dat ze wel de makkelijkste en comfortabelste manier uitzocht. Ook bij kamer 308 stopte ze even. Ze grinnikte bij het horen van het gekibbel, aan de stemmen te horen een jongen en meisje. Ze grinnikte en liep verder, zo zacht mogelijk.

Een minachtende grijns verscheen op Kira's gelaat. Ze bekeek de jongen van top tot teen. Zo gespierd zag hij er op het eerste moment niet uit, maar Kira rolde haar ogen al snel weer naar de zijne. Ook zij ging dichterbij staan. Wat een ettertje. "We'll see." zei ze uitdagend. Voor een fractie van een seconde had ze een enge blik in haar ogen. Een blik die plannetjes aan het smeden was. Maar na luttele seconden ontblootte Kira toch haar tanden en besloot om beleefd te blijven. "Ik gebruik de badkamer van 7 tot 8 's morgens." stelde ze meteen duidelijk. En daarover zou niet te discussiëren zijn.

'Ik ga mijn badkamergebruik absoluut niet op jouw afstemmen. Al moet ik je persoonlijk onder de douche vandaan slepen,' zei Thim, die wel vaker niet nadacht over de dreigementen die hij maakte. In de eerste instantie leek het hem zeer reëel. Hij deed het immers vaak genoeg bij die idiote zussen van hem. Dit meisje zou hij heus niet anders behandelen. 'Als je nu zo vriendelijk wilt zijn om die belachelijke kop uit mijn zicht te halen,' vervolgde hij, waarna hij zijn hand tegen haar gezicht zette en haar zo ruw aan de kant duwde. Hij liep door naar de badkamer en draaide de deur in het slot. Het komende uur zou hij eens even voorkomen dat ze zich op kon frissen. Voor straf.

Kira wilde net gaan protesteren, toen ze een vieze, zweterige hand tegen haar lippen gedrukt kreeg. "Gadvers-" riep ze verontwaardigd uit, terwijl ze met haar vingers over de huid rond haar mond schraapte. "Knol!" riep ze boos. Grrmbll, hier kon ze zo woedend om worden. "Nog nooit van manieren gehoord!" Ze graaide haar tas van haar bed, klaar om weg te gaan, maar wierp toen een blik op de koffer van de jongen. Het was niet slim om een meisje zo gemeen te behandelen en vervolgens jezelf opsluiten, terwijl je koffer nog bij het meisje stond. Nee, het was eerder oerdom. "Ik heb je koffer." zong Kira plots, vol enthousiasme.

Met een harde knal ging de badkamerdeur weer open. 'Blijf met je gore tengels van mijn spullen af!' riep hij woest. Hoe durfde dat nietsnuttige kind aan zíjn spullen te komen?! Hij had zin om haar een potje in elkaar te rammen, maar had begrepen dat meisjes slaan niet iets was waar je je als jongen mee bezig moest houden. Hij had het in het verleden geprobeerd en behoorlijk wat problemen gekregen. 'Wat wil je in godsnaam van me?! Kun je niet gewoon opzouten? Begrijp je niet dat ik geen wijf bij me op de kamer wil?' riep hij zwaar gefrustreerd tegen het kind. Als hij nu al zo gek van haar werd, hoe moest hij dit dan een jaar lang volhouden?!

Kira fronste haar wenkbrauwen en keek de jongen stilstaand aan. Had hij woedeproblemen ofzo? Hij zag er anders best hyper uit. "Ten eerste ben ik een dame, geen wijf." Ze kruiste haar armen over elkaar en liep toen naar haar nachttafel. "Ten tweede wilde ik anders wél met een meisje op de kamer, maar het lijkt erop dat geen van beiden zijn zin kreeg. Dus we zullen het met elkaar moeten stellen, en dat gaat beter als jij niet de hele tijd flipt... omdat ik een meisje ben." Geez, was hij een kind ofzo. Alleen kleine jongetjes vonden meisjes vies. Kira ging zitten op haar bed en keek hem aan. Ze wist zijn naam nog steeds niet. "Ik ben Kira." zei ze mopperend.

'Het kan mij niks schelen wie je bent,' antwoordde Thim vrijwel direct. 'En het woord 'dame' staat niet in mijn woordenboek,' voegde hij eraan toe. Mooi niet dat hij vrede ging sluiten met dit kreng. Zo op het eerste gezicht leek ze hem nog veel erger dan zijn twee zussen. Bah, hij was het meer dan zat om altijd maar naar vrouwen te moeten luisteren. Hij greep zijn koffer en sleepte deze met zich mee de badkamer in. Eerst ging hij maar eens opfrissen van de lange reis. Misschien dat een hete douche hem wat tot rust zou brengen en hij voor kon nemen om het meisje maar gewoon te negeren vanaf nu.

Kira rolde haar ogen en volgde de jongen hoe hij de badkamer in liep. "Dan noem ik je voortaan maar Smeagol." Die naam klonk als een vies beest dat steeds mopperde, net zoals blauwhoofd. Als hij geen compromissen wilde stellen, dan zij ook niet. Hij moest maar niet zo kinderachtig doen. Kira nam haar tas in haar handen, rolde haar koffer onder haar bed - op een veilig plekje - en verdween.