TRAININGSMISSIE: De piramide!

Toen Setsuna binnen was komen lopen, was Vannah even alles vergeten. Godjezus christus, waarom had het LDD zulke knappe kerels? Maar haar humeur veranderde gelijk toen Setsuna haar flink aan het bekijken was zonder haar ook maar aan te kijken. Bah, totaal vergeten dat hij een simulatie was, werd ze op de hele setsuna. Die kerel deed natuurlijk alleen maar zo omdat hij knap was en was verder absoluut niet aardig. Vannah besloot om verder met Thim mee te spreken. "We horen bij u, we moesten hier undercover werk verrichten tot jullie kwamen."

Joey had de kans niet het spel mee te spelen of Setsuna onderbrak zijn zin met een schampere lach. 'Ja, vast,' antwoordde hij spottend. Het was natuurlijk ook totaal niet geloofwaardig dat ze bij het LDD hoorden. Niet door hun kleding, niet door hun gedrag, en al helemaal niet door hun specialiteiten. Joey had echter weinig zin om zijn lot af te wachten en vechten leek hem ook nutteloos. De enige oplossing die hij zag was rennen en verstoppen, en dat was dus ook precies wat hij deed. Nadat hij eerst een wand van aarde had gemaakt natuurlijk, dat gaf hem tenminste een béétje extra tijd. Als hij gewoon de gangen doorrende en hier en daar een hoek omsloeg was hij zo weer even veilig. Hoopte hij toch. Wat Vannah en Thim deden moesten zij maar weten, daar dacht hij op het moment niet bij na.

'Hallo, zij horen helemaal niet bij ons!' riep Thim toen Vannah dat opeens beweerde. Wat dacht dat kind?! Toen hij zag dat Joey ervandoor ging kwam hij ook in beweging. 'Ik grijp hem wel baas!' riep hij tegen Setsuna, waardoor hij de achtervolging tegen Joey aanzette, en Vannah alleen achter liet bij Setsuna. Die zou haar wel even een lesje leren.
Setsuna keek verbaasd toe hoe het tweetal ervandoor ging. Hij keek woedend naar zijn soldaten. 'Nou, waar wachten jullie nog op?!' riep hij boos. De soldaten knipperden even met hun ogen en gingen toen snel achter Thim en Joey aan. Setsuna richtte zich op Vannah. 'Vuur tegen vuur?' zei hij met een knipoog. Hij likte even langs zijn tanden en kraakte zijn vingers. Hij zou dit meisje wel even in een paar tellen omleggen.

((Ik ga dood :c lol))

Vannah keek de twee jongens aan. Wat waren het toch ook weer een stel idioten en voordat zij ook maar iets kon doen stond ze met Setsuna voor haar neus. Het was dat het niet de echte Setsuna was, anders had ze die hele aanval willen overslaan en was ze gelijk gestopt met de pogingen hem te verslaan. Dan had ze wel wat anders in petto. Maar ja, dit was een simulatie. Niet dat ze kon winnen van die Setsuna, maar een poging kon ze toch nog wel wagen. "Vuur tegen vuur," knipoogde ze. Vannah had al besloten dat ze zou gaan voor de verdediging. Met alleen haar aanvallen zou ze het echt niet redden.
Vannah deed een stap naar achteren en begon gelijk met een vuurwand, al haar kracht probeerde ze erin te stoppen.
Setsuna kwam natuurlijk al met zijn flinke aanvallen, die haar vuurwand gelijk weer verzwakte. Arme Vannah, dit hield ze niet lang vol.

Joey was echter heus niet de langzaamste. Hij rende zo hard als hij kon vooruit en vuurde ondertussen messcherpe bladeren en doornen naar zijn achtervolgers toe. Of ze raak waren was dan weer een heel ander verhaal, maar hij kon in ieder geval een poging wagen. Zodra hij naar links kon rennen deed hij dat ook, hoewel hij daar wel struikelde over een of andere grote steen. Nouja, hij dacht dat het een steen was. Blijkbaar was het een of andere verborgen knop, want het volgende moment bevond hij zich opeens in een totaal andere kamer. Ach, nu had hij die drie wel eventjes afgeschud. Het enige probleem was nu: hoe kwam hij hier in godsnaam weer vandaan?

Thim scheurde achter Joey aan. Die gast was nog behoorlijk snel ook! Hij ontweek de vlijmscherpe bladeren, wat gelukkig niet zo moeilijk was aangezien Joey in zijn ren nogal scheef mikte. Maar Joeys aanvallen waren niet de enige die hij te verduren kreeg. Achter hem achtervolgden zijn drie kameraden hem, en ze richtten wel heel scheef want hij kreeg ELKE aanval te verduren in plaats van Joey! 'Hey hallo!' riep hij boos. Hij werd nu toch wel een beetje achterdochtig. Ook had hij al een tijd lang frisse lucht ingeademd en vervaagde het effect van het gas langzaam. Hij kreeg door dat hij geen vriendjes was met het LDD, maar dat Joey zijn teamgenoot was, dat ontbrak nog even. Toen hij de hoek om scheurde zag hij nog net hoe een gat in de vloer zich weer dichtte. Joey was nergens te bekennen. Het LDD zat hem op de hielen, dus hij moest snel handelen. Paniekerig keek hij in het rond. Waar moest hij in godsnaam op drukken?!

Setsuna speelde een beetje met het meisje alsof hij de kat was en zij de muis. Haar verdediging was behoorlijk zielig. Eigenlijk zou hij dit heel snel moeten afhandelen, maar Setsuna hield er nou eenmaal van om te spelen met mooie meisjes, dus schoot hij lachwekkende vuurbollen op haar af, terwijl hij nonchalant tegen het graf van de farao leunde. Zo liet hij tenminste wel zien dat dit helemaal geen uitdaging voor hem was.
Dat naast hem, in de mummykist, de al eeuwen geleden gestorven Farao langzaam in beweging kwam, had hij niet helemaal door.

Vannah wist dat ze bar slecht was, maar dit werd een zeer zielige vertoning. Haar energie werd maar gestoken in de verdediging. Ze wist echt niet meer wat ze moest doen, en als ze lang zo bleef staan viel zij zelf ook in slaap.
Ze schrok izch een hoedje toen er opeens een mummy langs Setsuna te voorschijn kwam en gelijk zijn handen om de keel van Setsuna zette. Dit gaf Vannah de kans om te stoppen met haar verdediging en begon als een idioot vuurbollen te schieten. Dat het uiteindelijk de mummy was die Setsuna liet verdwijnen, omdat hij stierf, kon de pret bij Vannah niet drukken. "O MIJN GOD!! IK HEB SETSUNA VERMOORD," gilde ze vrolijk.

Dus.. Nu hij weer in stilte verder kon moest hij maar eens de nieuwe ruimte gaan onderzoeken. Niet dat het zo interessant was, alle ruimtes leken hier op elkaar. Hij moest er gewoon voor zorgen dat hij zo snel mogelijk weer bij de uitgang terecht kwam, of Thim en Vannah vond. Maar Thim was duivels op het moment, en Vannah was.. tja. Hij had eigenlijk geen flauw idee waar die mee bezig was nu. Thim was achter hem aangerend, inclusief drie leden van het LDD. Dus Vannah was.. Oh god. Vannah was bij Setsuna! Nou, daar hoefde hij dus in ieder geval al niet meer voor te gaan haasten, die was nu allang dood. Zodirect was hij nog de enige overlevende... zou dat ook tellen als een overwinning?

Op het moment dat de LDD soldaten Thim hadden ingehaald struikelde hij over de steen waar Joey zojuist ook over gestruikeld was. Hij zag nog net de verbaasde gezichten van de soldaten voorbij flitsen voordat hij naar beneden donderde, bovenop Joey. Verward keek hij even in het rond. Hij vroeg zich af hoe hij plots de naam van zijn vijand wist. Niemand had hem toch verteld dat dit Joey was? Hij krabbelde haastig overeind en keek naar het hoopje Joey op de grond. 'JIJ! VECHT ALS EEN MAN TOT JE DOOD!' riep hij op een heldhaftig toontje. Hij zou Setsuna wel even laten zien hoe geweldig hij niet was.... al hoorde Setsuna niet eens bij hem... ofzo. Ach hij snapte er helemaal niks meer van.

Vrolijk draaide Vannah rondjes. "Ik heb Setsuna vermoord, ik heb setsuna vermoord!" zong het meisje vrolijk, totdat de mummy haar opeens ging achtervolgen. Vluchtig rende Vannah een gang in. De mummy was gelukkig niet zo'n renner, dus kon ze gauw op afstand komen. "Ok... en nu?"

Joey was net bezig geweest met het bedenken van een ontsnappingsplan, toen hij opeens werd aangevallen door een of ander beest. Tenminste, dat was wat hij eerst dacht. Toen het beest opeens begon te schreeuwen merkte hij echter dat het Thim was die bovenop hem gevallen was en meteen weer van plan was om aan te vallen. Joey schoot overeind en greep Thim meteen bij zijn kraag, terwijl hij hem een woedende blik toewierp. 'Doe toch eens normaal! Je hoort helemaal niet bij het LDD, waarom denk je dat je die belachelijke kleding aanhebt?!' siste hij recht in zijn gezicht. Jezus hey, was hij de leden van het LDD ontsnapt, wilde Thim hem gaan weer vermoorden. Wat een belachelijke missie was dit.

'Misschien hoor ik wel niet bij het LDD...' zei Thim. Hij sloot zijn vingers om Joeys pols en probeerde zichzelf los te trekken. 'Maar ik hoor zeker niet bij jou!' voegde hij er aan toe, waarna hij achteruit sprong en in de starthouding ging staan. Uitdagend gebaarde hij met zijn hand naar zijn vijand. 'Kom maar op!' riep hij dapper. Hij klapte in zijn handen, waarna er tientallen kleine spinnetjes tussen zijn vingers door kropen en op de grond vielen. In een rechte baan zond hij ze op Joey af. Dat ze hem maar dood zouden kriebelen!

((Wauw, duistere planten & dieren krachten! Heel zinvol ook ))

Vannah holde nog steeds door de gangen rond en was boven wonder nog geen val tegen gekomen. Nog steeds schreeuwde ze vol blijdschap dat ze Setsuna had vermoord en dat de rest zich vast zou terug trekken. Het frustrerende hieraan was, was dat Thim nog steeds kwaad rond liep en ze geen idee had hoe het met Joey was afgelopen.