Strandkant van het meer

Het meer is ovaalvormig en groot. Erg groot. Zo groot dat als je aan de ene verre kant staat, je in de verte vaag de rotsen kunt zien die aan de andere kant van het meer zijn. Aan die ene uiterste kant zijn dus rotsen, met kleine watervalletjes en poeltjes. Aan de andere verre kant is een strandje. De andere twee zijdes zijn niet zo ver van elkaar verwijderd en je kunt de overkant prima zien. Het grootste deel van deze kanten is gras met zo nu en dat een wilg die met de takken in het water hangt, en wat parkbankjes.
Dit is dus het strandje.
----

Avice trok haar schoenen uit en liet haar blote voeten door het zand woelen. Ze moest haar rode teennagellak maar weer eens bijwerken, bedacht ze zich. Het zonnetje straalde heerlijk en verwarmde haar huid. Het was hier een stuk minder warm dan thuis, maar zolang de zon scheen, kon ze er wel aan wennen.

Thim en Lars hielden allebei erg van zon, zee en strand. Vooral omdat ze zelf middenin de bossen wonen en dus maar weinig op het strand terecht kwamen. Als ze naar het strand gingen hoefde Lars niet aan de riem. Dan volgde hij vanzelf wel. Samen met zijn zweefeekhoorn rende Thim naar de oever van het meer. Hij had het op zijn weg naar binnen gezien en zich meteen omgekleed. Met zwembroek en hawaiiaans shirt rende hij het strand op. Het was er behoorlijk rustig. Er was maar één ander persoon. Een meisje natuurlijk, ugh. Hij besloot haar voor nu te negeren en rende achter Lars aan naar het water. Halverwege gooide hij zijn hawaiiaanse shirt op de grond in het zand. Heerlijk, dat water.

Neomy was opgestaan aan de schoolkant van het meer. Het gedoe met het kladpapier of wat het dan ook was waar de meisjes in de boom naar aan het zoeken waren was haar te lawaaierig. Ze liep een flink stuk langs het meer, zover dat de school gedeeltelijk uit het zicht begon te verdwijnen. Ze besloot een stuk te zwemmen, lekker af te koelen, iets waar ze vaak behoefte aan had. Ze was zich er niet van bewust dat er wel eens gevaarlijke dingen zich onder haar zouden kunnen begeven. Dit keer had ze geluk. Zonder problemen zwom ze verder en ze kwam aan bij een strandje waar ze twee mensen zag. Ze besloot ze langzaam te naderen met haar halve gezicht onder water en haar haar half voor haar ogen. Ze was bijna onzichtbaar.

Het strand was een perfecte plek om te schrijven. Kuna hield niet van binnen zitten, het zou wel met haar specialiteit te maken te hebben. In de rozentuin werd het echt te druk dan maar hier, het was gelukkig erg rustig. Natuurlijk had Kuna geen bikini of badpak aan maar een T-shirt met een korte broek.
Ze had haar dikke bruine haar in een staart en een zonnebril op. Ze ging in het zand zitten en liet de zon even op haar hoofd schijnen, toen pakte ze haar blauwe hard cover schrift en ging veder met haar verhaal.

Thim keek verbaasd toe hoe een meisje helemaal vanaf de andere kant van het meer hierheen was komen zwemmen. Hij moest zeggen dat hij daar best van onder de indruk was. Lars dacht daar precies hetzelfde over. Hij verdween van Thims zijde en besloot te gaan flirten met het zwemmende meisje. Thim keek met een zucht toe. Het was maar een lachwekkend gezicht hoe hij en Lars van elkaar verschilden. De zweefeekhoorn zweefde naar Neomy toe en kwetterde aan één stuk door over de grootste onzin. Thim vroeg zich af of het meisje hem kon verstaan. Het was natuurlijk helemaal niet zeker of zij ook Planten & Dieren had.

Neomy zag dat er een vliegende eekhoorn op haar af kwam. De jongen die erbij hoorde moest alleen maar lachen dus besloot ze dat het geen kwaad kon om daar rond te blijven hangen. Ze moest grinniken om het beestje dat haar blijkbaar wel interessant vond. Het maakte maar geluiden, ze had geen idee wat hij ermee bedoelde, of er uberhaupt een bedoeling achter zat. Een beetje gepikeerd dat ze ontdekt was was ze wel, maar je verstoppen voor dieren is vrijwel onmogelijk. Daarbij besefte ze zich ook dat ze zich niet voor eeuwig kon blijven verschuilen. Nu moest ze enkel nog grinniken en na een tijdje zwom ze wat meer richting de kust waar de jongen in het water stond. 'Ik neem aan dat deze... ehh... gevleugelde vriend bij jou hoort?' zei ze glimlachend.

Kuna keek op. Ze had weer paar pagina's geschreven en vond het mooi voor vandaag. Ze keek naar de lucht waar nauwelijks een wolkje te zien was. Heerlijk vlieg weer dacht ze, helaas kon ze alleen nog maar een beetje zweven, maar daar kwam vast snel verandering in!
Zou ze nog even gaan zwemmen? Ze had haar bikini wel meegenomen... Nadenkend kauwde ze op haar haar. Een vreselijke gewoonte en trok de pluk uit haar mond. Toen pakte ze haar spullen en verliet het strand net zo stil als ze was gekomen.

Thim keek even naar het meisje. Ze leek in de eerste instantie geen kwade bedoelingen te hebben. Ze kwam Lars zelfs netjes terugbrengen. Hij besloot haar voor nu het voordeel van de twijfel te geven. 'Sorry, hij houdt nogal van meisjes maar begrijpt niet helemaal dat niet iedereen hem hier kan verstaan,' legde hij vlug uit. Hij keek Lars even met een boze blik aan en duwde hem voor straf even kopje onder. Luid proestend kwam de eekhoorn weer bovenwater. Hij zweefde boos weg en voegde zich bij een ander meisje op het strand, dat zwart haar had en bruine ogen. Thim slaakte een verslagen zucht. Lars was ook onverbeterlijk. 'Ik zag dat je helemaal vanaf de andere kant bent komen zwemmen, knap hoor,' merkte hij tegen het meisje op. Goh wat was hij vriendelijk. Kwam vast omdat het zulk mooi weer was vandaag.

'Oh haha, nouja, ik zwem gewoon veel' zei ze een beetje verlegen. "Je zult je verbazen over hoe weinig je opvalt als je je dicht bij het wateroppervlak houdt. Deze keer is het blijkbaar mislukt." Ze keek naar het vliegende geval dat nu naar de kust ging. "Het is inderdaad een echt lady killer" lachte ze. "Wat is het voor een wezen? Het lijkt nogal op een eekhoorn." Ze was best trots op zichzelf dat ze zonder al teveel te stotteren en stilvallen een gesprek met iemand kon voeren die ze niet kende. Compleet op haar gemak voelde ze zich niet, maar dat verwachtte ze ook niet van zichzelf. Kleine stapjes, Neomy.

Met een schrok opende Avice haar ogen. Ze had haar gedachten even weg laten vliegen en merkte dat ze niet meer alleen was. Er waren wat mensen in het water en met opnieuw gesloten ogen luisterde ze naar hun gesprek. Ze kon er de helft niet van volgen, maar dat maakte niet uit. Haar voeten begroeven zich in het warme zand en ze liet zich met haar rug op het zand vallen. De zon streek nog steeds over haar gezicht, alsof hij zijn best deed om het haar zo prettig mogelijk te maken.

'Het is een zweefeekhoorn,' legde Thim uit. Hij vond het stiekem wel leuk dat het meisje zo in zijn eekhoorn was geïnteresseerd. Ze kon Lars niet verstaan dus was geen Planten & Dieren specialist, maar toch vond ze hem blijkbaar interessant. Dat deed hem goed. Zijn blik gleed naar Lars, die volkomen werd genegeerd door het meisje. Ha, dat zou hem eens leren zomaar op elke meid af te zweven. 'De ladykiller heeft met een afwijzing te maken,' merkte hij vrolijk op tegen het meisje naast hem. Hij keek opzij en stak uiteindelijk zijn hand uit. Omdat ze zo stil en verlegen leek, deed ze hem niet zo snel aan zijn zussen denken en dat was positief. 'Ik ben Thim,' stelde hij zichzelf voor.

"Haha, het lijkt net een vliegend tapijt" zei ze terwijl ze opzij keek naar de kust. Toen ze terug keek zag ze ineens dat hij zijn hand naar haar uitstak. Ze schrok hier even van, niet omdat ze hem eng of onbetrouwbaar vond, maar het was een instinctieve reactie. Ze stapte achteruit en struikelde over een steen die op de bodem lag. Ze ging even kopje onder en kwam proestend weer boven. Ze moest er wel om lachen... "Sorry, wat zei je.. kuch... nou net?" kwam er half lachend, half proestend uit.

Met een glimlachje observeerde Avice het tweetal. Haar kamergenootje was op zijn zachts gezegd, nogal klunzig bezig. Maar dat was voor een buitenstaander best vermakelijk en dus draaide ze zich op haar buik, zodat ze haar hoofd niet meer in een onmogelijke hoek moest houden om de twee te zien. De jongen kende ze niet, maar hij zag vrolijk uit. Doordat ze zich omgedraaid had, merkte ze het vliegende ding naast haar hoofd op. Ze had geen idee wat het was, en het beviel haar dus niet dat het zo dicht bij was. Geïrriteerd sloeg ze er naar met haar hand, dan ging het vast en zeker weg.

((dan kunnen jullie verder. Wat ben ik toch een held.))

Thim schrok een beetje van het meisje dat zowat verdronk voor zijn neus. Hij wilde haar bijna gaan helpen, maar werd afgeleid door het andere meisje aan de kust, dat zijn meest dierbare huisdier aan het SLAAN was. 'Hé!' riep hij kwaad naar het meisje toe. 'Kun je wel?! Een onschuldige eekhoorn slaan?!'
Lars was een beetje van slag dat hij zo hard was afgewezen en zweefde verslagen terug naar het tweetal in het water, waar hij zich naast Neomy voegde. Thim gaf hem een aai over de bol en keek weer naar het meisje. 'Ik zei dat ik Thim heette,' herhaalde hij zichzelf aarzelend. Was ze wel oké?

'ohja, nou ik ben Neomy. Aangenaam" zei ze een beetje ongemakkelijk. Oh ik ben toch ook zo'n kluns he... Om de aandacht van haar klunzigheid af te leiding stelde ze nog maar een vraag; "En waar kom je vandaan?" Stomme vraag, dacht ze, aangezien hij met dieren kan praten moest hij wel uit Bumi komen. Dat was de planten en dieren planeet toch? Ze wist het niet heel zeker.

'Ik raakte hem niet eens' riep Avice de jongen toe. Met een glimlachje bleef ze het ongemakkelijke gesprek tussen de twee volgen. Kijk, zo kwam ze deze dag wel door; heerlijk weer en een zeer vermakelijke scene die zich recht voor haar ogen afspeelde.

'Bumi, een hele afgesloten stam. Maar het is er nog best groot hoor. Ik leefde bijvoorbeeld gewoon in een stad,' vertelde hij aan het meisje. Hij stak even zijn middelvinger naar de trut aan de kant op. Mooi niet dat hij iemand zomaar aan zijn eekhoorn liet komen. 'Zullen we het water uit? Ik krijg het een beetje koud,' stelde hij voor. Het verbaasde hem dat hij het nog best met dit meisje kon vinden. Misschien waren lang niet alle meisjes zoals zijn zussen... misschien.

"Kou, daar heb ik nou nooit last van." zei ze met een knipoog. Ze liep richting de kust en hun lichamen kwamen steeds verder boven het wateroppervlak. Ze voelde haar jurkje tegen haar huid aanplakken, dat zou zo wel opdrogen. Toen bedacht ze zich ineens iets. Het was een wit jurkje, dat het doorscheen was opzich geen probleem want ze had haar bikini er onder aan. Wat ze niet zeker wist was of het litteken op haar rug te zien was. Ze wilde het risico niet nemen en ging schuin achter Thim lopen, met Avice aan hun rechter hand, zodat ze zo in een keer schuin het strand op kon snellen en op haar rug in het zand zou kunnen ploffen. Oke, alles onder controle.

Avice fronste bij de middelvinger van de jongen. Stoer hoor. Het gedrag van haar kamergenote, die wel heel veel moeite deed om achter de jongen te blijven, liet haar nog dieper fronzen, maar ze besloot er geen aandacht aan te besteden en draaide zich weer op haar rug, om met gesloten ogen van de zon te genieten. Ja, het leven was heerlijk zo.

Thim keek niet eens naar Neomy. Hij was veel te druk bezig met zichzelf. Hij veegde zijn blauwe haren naar achteren en plofte neer in het zand. Met zijn handen onder zijn hoofd staarde hij naar de blauwe lucht boven zijn hoofd. Lars zweefde wat doelloos om hen heen en kermde dat hij zich verveelde en weg wilde. Thim commandeerde echter dat hij hier moest blijven. Hij had helemaal geen zin om Lars zo weer te moeten zoeken. 'Ik neem aan dat je dus IJs & Kou bezit?' vroeg hij nieuwsgierig. Hij had nog nooit een IJs & Kou specialist gesproken, althans niet waar hij van af wist.

Neomy ging naast hem in het zand liggen. Iets te heet wat haar betreft maar dat is voor de verandering ook wel eens lekker. "Jup, een echte ijskoningin." Ze deed haar ogen dicht en genoot van de zon die langzaam haar huid deed opdrogen.

Avice verplaatste zich een stukje naar het water toe, waar ze haar blote voeten in het koude water van het meer zette. Ze mocht dan van hitte houden, het contrast tussen warm en koud was nog veel lekkerder. Ze hoorde de jongen tegen zijn eekhoorn praten en hoopte dat hij het diertje nu bij zich zou houden.

'Ik hou niet zo van vuur, maar kou lijkt me ook een beetje... koud,' merkte Thim bijzonder intelligent op. Eigenlijk hield hij alleen van zijn eigen specialiteit. Hij was op helemaal niemand jaloers, heerlijk was dat. Één zijn met de natuur was het allermooiste dat er was. Iedereen moest jaloers zijn op hèm! 'In Bumi sneeuwt het nooit!' vertelde hij. Het was altijd lente in Bumi, heerlijk, vond hij dat.

Neomy moest lachen om zijn o-zo briljante opmerking. "Ik heb het gelukkig nooit koud, maar op hitte heb ik het al helemaal niet. Lentetemperaturen kan ik nog wel hebben, ik zou Bumi eens moeten bezoeken!" Ze was er vast al eens geweest, meerdere keren waarschijnlijk, maar niet wetend hoe het land heette waar ze was. Ze kon zich wel een plek herinneren met veel planten. Het was een van de fijnste plekken om te vertoeven, want veel planten betekent veel water om af te koelen. Het viel Neomy nu pas op dat het Avice was die naast hen zat, vanuit de verte had ze haar niet herkend. Ze zwaaide naar haar. "Lekker aan het genieten van de zon? Wel echt jouw ding zeker, deze warmte."

Vanuit haar ooghoek zag Avice Neomy zwaaien en ze hoorde haar iets zeggen. Langzaam draaide ze haar hoofd naar haar toe. 'Hee.. Ja, van mij mag het nog wel wat warmer,' glimlachte ze, al had ze liever dat het kind haar niet opgemerkt had. Ze hield haar blik even op het zweefding, die leek zn lesje te hebben geleerd en bleef uit haar buurt.