Strandkant van het meer

Avice knikte bedenkelijk. 'Ja, dat lijkt me een betere oplossing eigenlijk..' stemde ze in. 'Onze manier van doen is gewoon een beetje ouderwets eigenlijk. '

'Nou, dat ritueel is ook nog een beetje vaag. Ik heb het gelukkig nog niet hoeven doen, en ik hoop het ook niet te hoeven doen voorlopig,' zei hij. 'Misschien hoef ik het wel nooit te doen. De wereld staat tegenwoordig open, toch?' vroeg Nate. 'Dat is wat ze zeggen, althans.'

'In jullie geval mocht het meisje nog zelf kiezen.. Maar hoezo zou je dat nooit willen doen? Ik vond jou juist een type voor een huisje boompje beestje leven.' fronste Avice. 'Je weet wel, vrouw die van je houdt, twee kinderen en een goede baan waar je gelukkig mee bent.'

'Jawel, dat bedoel ik niet. Ik bedoel meer dat ik nu ook meisjes uit andere landen kan kiezen, als ik dat zou willen, en misschien hebben die dat ritueel wel niet,' lachte Nate. 'Maar vooralsnog zou ik voorlopig niet willen trouwen. Wel een beestje waar ik mee kan praten,' Nate zuchtte. De waarheid was dat hij eigenlijk niet zo zeker wist wat hij nu wilde op dit moment, maar dat hoefde Avice niet te weten.

'Hm, ja. Dat zou kunnen..' beaamde Avice. 'Ik zie mezelf echt nog niet trouwen.. Alhoewel, een bruiloft is wel leuk, met een jurk en taart en vrienden. Maar dan zonder bruidegom. Dat lijkt me wel leuk..' Ze glimlachte bij haar eigen bizarre optie. Nee, trouwen zag ze echt niet zitten. Misschien, als ze ooit iemand vond waar ze bij zou willen zijn, dan was samenwonen en al dat gedoe geen probleem, maar trouwen? Nope.

Nate haalde zijn schouders op. 'Ik weet het niet. Ik zie wel hoe het loopt. Er is nu nog niemand waar ik van denk, nou, daar zou ik wel mee trouwen. En als er ooit weer een meisje komt, dan zou ik daar ook heel erg lang over na denken,' zei hij. 'Want ik wil het niet weer fout doen. Ik wil zeker weten dat ik de juist heb.'

'Je moet van mij geen relatieadvies aannemen, maar zie dit dan maar als een levensles: Soms moet je gewoon doen, gewoon leven, in plaats van alles overdenken.' Avice vond zichzelf heel slim toen ze dat zei.

'Super diep,' zei Nate. 'Op dit moment kan ik er niets mee, want er is niets wat ik hoef te doen. Op wat huiswerk na, dan,' zei hij. 'Misschien kan ik dit advies morgen wel gebruiken. Of nou ja, technisch gezien is het al vandaag, maar je snapt het wel,'

'Maar vergeet niet, dat de cactus vandaag bloemt, betekent dat hij morgen weer prikt..' voegde Avice er nog een eeuwenoude Paoaanse wijsheid aan toe.

'Is dat een hint?' vroeg Nate lollig. Hij wist zelf niet zo goed wat hij ermee moest. Bedoelde Avice dat hij nu op Avice moest ingaan omdat ze dat morgen niet meer wilde? Maar dat was een beetje in strijd met zijn eigen principes.

'Ligt eraan. Om terug te vallen op oude gebruiken, zodra Paoaanse kinderen een beetje volwassen worden, krijgen ze een oude wijsheid mee, zonder uitleg, en is het aan hun om het te interpreteren. Dit was de mijne, en ik leg het meestal uit als "neem wat je nu hebt, want morgen kan het weg zijn",' glimlachte Avice. 'Maar ik denk dat ze bedoelden, "je moet je niet hechten aan iets dat mooi is door uiterlijke opsmuk, want iets dat niet echt mooi, of waardevol, is, zal niet altijd mooi blijven en op den duur komt de lelijkheid ervan toch tevoorschijn'. In plaats van tevreden zijn met een cactus, die maar één keer per jaar mooi is, moet je opzoek gaan naar een plant die geen bloemen nodig heeft om mooi te zijn, want die blijft het hele jaar door mooi,' legde ze uit. Je kunt een man een hoop geld geven, maar dat betekent nog niet dat hij ook waardevol is, want zodra het geld weg is, kan het zo maar zijn dat er niets goeds overblijft.


((jesus wat filosofisch van mij ineens.. maak mezelf bang))

'Dus dat betekend dat ik geen waarde aan jou moet hechten omdat je morgen misschien super lelijk bent,' zei Nate lachen, gewoon om Avice te plagen.

'Nee, ik ben altijd mooi,' grijnsde Avice, die genoeg zelfvertrouwen en wellicht ook zelfkennis had om te weten dat Nate het niet serieus bedoelde.

'Dan snap ik nog steeds niet waarom je erover begon,' zei Nate. Hij dacht na. Hij bedacht zich dat hij dat misschien juist eens minder vaak moest doen, nadenken.

'Nou, ik was je relatieadvies aan het geven, weet je nog?' vond Avice.

'was je niet aan het uitleggen over je eigen relaties?' vroeg Nate. 'Of ging het daar niet meer over? Ik weet het niet meer.' Nate had ineens bedacht dat hij Avice kon kussen. Dan dacht hij niet na. Maar dat vond hij zelf eigenlijk een beetje raar, vooral omdat hij Avice ook pas een avond kende, of eigenlijk meer een halve nacht, dus hij kon zich niet voorstellen dat Avice dat op prijs zous tellen. Aan de andere kant, het was Avice, die hem vertelde dat hij moest genieten van het leven, enzo.

'Om het allemaal bij elkaar te brengen, als ik me aan dat zinnetje had gehouden, dan was ik een heel ander persoon geweest, omdat ik dan wellicht sommige fouten niet had gemaakt..' concludeerde Avice, met een glimlach die dus niet paste bij wat ze zei. Ze was zich uiteraard totaal niet bewust van wat er in Nates hoofd rond ging, dat zat immers in zijn hoofd.

Nate besloot om het toch maar nog niet te doen. Wel rolde hij weer op zijn buik en ging hij naar Avice kijken. 'Vertel eens. Wat voor stomme fouten?' vroeg hij haar. 'Daar ben ik wel in geinteresseerd namelijk.'

Avice trok haar wenkbrauw op. 'Zeker dat je dat wilt weten?' Ze wist zelf niet eens of ze het wel wilde vertellen, want eigenlijk vond ze het beeld dat ze dacht dat Nate (en de rest van de wereld) van haar had, wel prima. Door hem over haar grote grote fout te vertellen, dacht hij misschien wel ineens dat ze zwak en zielig was, of zoiets.

'Nou ja, ik heb mijn grootste fout ook aan jou verteld. Het zou toch niet eerlijk zijn als je mij hier laat liggen zonder enige informatie over jou blunders?' zei Nate, die eigenlijk dacht dat het om iets genants ging.

Avice haalde haar schouders op en zuchtte. 'Daar heb je een punt. Maar dit wordt geen zielig jankverhaal hoor!' Ze sloot haar ogen en dacht terug aan haar blunder, wensend dat haar geheugen minder goed was, zodat ze zich dit niet zo helder en constant hoefde te herinneren. 'Ik was 15, heel naïef, wellicht een beetje eenzaam destijds. Hij was 23, verloofd, en zoals ze dat zeggen, on top of the world. Het was de eerste keer dat ik echt verliefd was. Hij beloofde me de bruiloft af te zeggen, te wachten totdat ik meerder jarig was, zodat we samen konden zijn, maar hij bleef het maar uitstellen, belovend dat hij het wel zou doen als het moment daar was en leidde me vervolgens af met de mooiste cadeaus en wat niet. Ik geloofde ieder woord wat hij me zei;ik hield van hem, en hij van mij, dacht ik. Maar ja, wat weet je van liefde als je 15 bent? Onze affaire kwam uit, hij schilderde mij af als sletje dat zich aan hem opgedrongen had, alsof hij het niet had gewild en alles mijn fout was geweest..' Ze had in één adem haar verhaal verteld, maar staarde nu strak naar de sterren, bang om Nate's lachende reactie te zien.

'Is dat het hele verhaal?' vroeg Nate. 'Wat zei je familie ervan? Doen jullie aan familie eer ofzo?' vroeg Nate zich af met een fronsende rimpel in zijn voorhoofd. 'Overigens vind ik het totaal zijn fout. Inderdaad, je was 15, dus wat kon jij weten. Hij was 23, hij was het brein.' Mannen konden soms zulke assholes zijn. Maar ja, daar waren het dan weer mannen voor. De meeste mannen waren zo, vond Nate.

'Hij brak mijn hart, en ik heb nooit meer de moeite genomen om de stukjes weer aan elkaar te plakken..' vervolgde Avice schouderophalend. Ze had er ondertussen vrede mee, en ze was nu gelukkig, toch? 'We hebben wel eerwraak, maar mijn familie trekt zich daar niet zo veel van aan. Zij begrepen dat ik al genoeg gestraft was.' Ze staarde nog steeds naar de donkere hemel boven zich, toch blij dat Nate een beetje begrip toonde. 'Zijn lichaam is drie dagen na de bruiloft in een achteraf steegje gevonden, kogel door het voorhoofd.'

'Enig idee wie de dader is?' vroeg Nate, al kon hij het antwoord op zich al best raden. Hij bleef Avice gefacineerd aankijken.

'Natuurlijk.' Avice hoefde niet meer te zeggen. Het was overduidelijk geweest in wiens opdracht de moord was gepleegd, maar natuurlijk was er geen bewijs gevonden.