Kamer 148 - Damon en Nate

Dit is een typische jongenskamer, dus je zult hier nogal wat zooi en voedsel rond zien slingeren. Verder zijn de bedden niet vaak opgemaakt en zijn de kledingkasten leeg want dat ligt over de vloer verspreid. En mooie blauwe dekbedden natuurlijk.

TOP, echt diep deze intro hahaha

Damon kwam met zijn pakje sigaretten de kamer in. Hij had absoluut geen idee of hij wel of niet binnen mocht roken. Maar wat zou hem het schelen. Hij liet zich vallen op zijn bed en stak een sigaret op waarna hij zijn pakje op zijn al vollen nacht kastje gooide. Hij stond weer op en liep naar het raam. Daar was hij dan.. weer op school. Iets wat hij liever niet wilde, maar het was dot of zijn o zo geweldige stiefmoeder zou zijn vader over halen om trust fonds te stoppen waar Damon zo heerlijk van profiteerde. Hij had geen benul met wie hij op de kamer zat aangezien Damon een beetje laat was binnen gekomen.

Nate was net in de badkamer zijn scheergel en tandenborstel aan het wegleggen, toen hij geluid hoorde op de kamer. Dat zou dan wel zijn huisgenoot zijn. Hij pleurde de scheergel en tandenborstel op de wasbak en hij liep de kamer in. 'Hee,' zei hij. 'Ik slaap daar!' En hij wees maar vast naar het bed dat hij het chillste eruit vond zien.

Damon keek naar de jongen die opeens de badkamer kwam gedenderd. Fijn, hij had in ieder geval een jonge als kamer genoot en geen meisje, dat zou echt vreselijk zijn geweest. Tenzij ze lesbie zou zijn. Damons gedachte dwaalde af tot dat de gast opeens riep welk bed van hem was. Hij was er net op gaan zitten, maar het maakte Damon niet zo veel uit waar hij sliep. Damon stond op en pakte ook maar gelijk zijn pakje sigaretten van het nacht kastje. 'Dat is oke hoor', zei hij terwijl hij nonchalant zijn schouders op haalde. 'Ik ben Damon btw, en jij?'.

Nate begon te lachen. 'Sorry, dat was vast nogal lomp. Ik ben Nate. Wil je pizza? Er moet ergens nog wat liggen,' zei hij bij wijze van begroeting. Nate plofte op zijn bed neer. Het was een prima bed. 'Oh ja, en daar is een kast, daar kun je spullen in doen heb ik gehoord. Ik heb mijn tas er in ieder geval in gedaan.' Nate veerde wat op het bed op en neer en ging toen in kleermakerszit zitten.

Damon moest lachen. Typisch dit. Hij rook ook wel ergens een pizza lucht. Nou ja, liever pizza lucht dan stinkende zweet lucht. Ook Damon had vrij weinig zin om zijn gehele tas uit te gaan pakken, dat zou hij later nog wel eens doen.. of niet. In ieder geval nam hij een voorbeeld aan Nate en legde zijn gehele tas in de kast. 'Opgeruimd staat netjes', lachte hij. Hij nam een hijs van zijn sigaret en tikte af bij het open staande raam. ; Zeg.. mag je hier binnen roken? Of overtreed ik nu een van de ontzettend strenge regels?', vroeg hij met een licht sarcastische onderyoon

"Ik zou maar oppassen, ik heb gehoord dat er ergens een enge concierge rondloopt met de naam Merlyen. Verder sta ik niet garant dat Petrus je er aan de hemelpoort doorlaat want oeh, wat een erge misdaad,' lachte Nate. Ineens zag hij de pizzadoos op de grond liggen. Hij viste hem van de grond en legde hem op zijn bed neer. 'Stukje?' vroeg hij, terwijl hij zelf ook een stuk van de pizza nam. 'Er zit extra veel vlees op.'

Damon moest lachen, hoewel hij bij het begin van zijn verhaal er bijna in trapte. Hij nam zijn laatste hijs en gooide zijn sigaret uit het raam. 'Nu maar hopen dat die conciërge er niet liep', grijnsde hij. Damon liet zich vallen op zijn bed en keek met een vies gezicht naar de pizza doos die Nate van de grond af raapte. Nou ja zo lang het nog in de doos zat, zou het toch niet veel uit maken. 'Joah, doe maar een stukje, proteïne kunnen nooit kwaad', zei Damon waarna hij op stond en een stuk uit de doos viste.

'Groot gelijk. Proost,' zei Nate, en hij nam een hap van zijn pizza. Hij kauwde even en toen hij zijn pizza had doorgeslikt zei hij: 'Dus, Damon...Waarom ben jij hier? Verveelde je je ergens of moest je van je moeder? Ben je hier omdat er een meisje is?' Zelf was hij hier omdat hij iets nuttigs wilde maken van zijn leven.

Damon kauwde op zijn nogal rauwe pizza. Het was nog wel te doen maar heel erg lekker was het niet. De vraag van Nate zette hem even aan het denken. Hij wist wel waarom hij hier was, maar hij wist niet hoe het verhaal bij Nate zou over komen. 'Nou ja.. ik moest hier heen van mijn stiefmoeder omdat ze dreigde dat ze mijn vader zou over halen mij geen geld meer te geven', probeerde Damon zo duidelijk mogelijk uit te leggen. Onder tussen nam hij weer een hap en praatte verder. 'Plus ik ben zwaar gehecht aan mijn geld en ik woonde in principe toch niet meer thuis, maar had ook niet echt een plek om te wonen', zei hij nonchalant.

'Ahaa,' zei Nate al knikkend, hoewel hij de situatie niet volledig kon inschatten. Niet dat het hem veel kon schelen, hij was een jongen en hij praatte niet zo over emoties. 'Goed. En denk je dat het leuk is hier? Zijn er nog leuke meiden te bekennen?' Nate was zelf nog niet zo op de hoogte van de meisjes hier, hij had er nog niet zoveel gezien aangezien hij ook pas net was binnen gekomen.

Damon keek hem bedenkelijk aan. Leuk was een groot woord maar het was redelijk te doen. 'Ik hoef nu in ieder geval niet van huis naar huis te zwerven, gratis eten, onderdak. Ja ik vind het wel oke zo', antwoordde hij was nonchalant. Meiden had hij zeker al gezien, nu vond hij met zijn oppervlakkige hoofd bijna alle meiden aantrekkelijk en had hij er het liefst 10 op een dag, maar eerlijk was eerlijk er liepen hier zeker wel een paar uitzonderlijke types. 'Hmn, joah .. Meiden zijn hier zeker goed te doen', zei hij weer nonchalant. Hij kon natuurlijk niet laten zien dat hij daadwerkelijk interesse had.

NIEUWW

Damon deed de deur op slot en draaide zich om naar Valerie. 'Is dit niet gezellig?', vroeg hij sarcastisch. Damon liep langs Valerie heen en ging op zijn bed zitten. Het was donker in de kamer, de gordijnen zaten nog dicht en Damon had ook het licht niet aan gedaan waardoor er nu een griezelige sfeer in de kamer hing. Damon pakte achter zijn bed vandaan twee flessen wodka en hield ze schuddend in zijn handen. 'Zie je wel Valtje, ik geef je alles wat je maar wilt.. '. Damon stond weer op en ging voor Valerie staan. Een fles zette hij op de grond naast zich neer en de andere fles opende hij voor Valerie's neus. Terwijl hij een paar grote slokken nam bleef hij Valerie beangstigend aan staren. Toen hij klaar was hield hij de fles bij Valerie voor.

Valerie bleef haast bevroren vlak voor de deur staan. Het was donker in de kamer. Donker in een kleine ruimte, precies het soort plek dat Valerie altijd ontweek. En nu stond ze daar, trillend op haar benen. En alsof het nog niet erg genoef was stond er ook nog een of andere gek voor haar neus. Ze schudde haar hoofd toen hij de fles voor haar hield, terwijl ze haar tranen probeerdr te bedwingen. Ze ging niet huilen. Ze huilde niet bij andere mensen. 'Mag.. Mag het licht aan?' stamelde ze.

Damon lachte overdreven gemeen en hard. 'Opeens geen dorst meer Valtje', zei hij met een semi- droevige blik. 'Wat jammer nou.. misschien moeten we dan maar wat anders doen, niet?'. Damon liep terug naar zijn bed en zette de flessen terug. 'Ach Valtje toch.. ben je nu ook al bang in het donker', terwijl hij dat zei liep hij weer terug naar Valerie toe en sloeg wederom zijn armen om haar heen. Zijn handen vonden hun plek om haar heupen en zijn gezicht begroef hij in haar hals. 'Hmnn, je ruikt zo.. zoet', mompelde hij verlekkerd in haar nek. 'Zo.. vrouwelijk', ging hij verder. 'Ik wil je het liefst.. vermoorden Valtje'. Damon liet zijn tong over haar nek glijden richting haar oorlel. 'Zo zoet..', mompelde hij weer verlekkerd.

'Alsjeblieft?' voegde Valerie er aan toe, bijna onhoorbaar. Ze knikte bij de stelling dat ze bang was in het donker. Doodsbang. Dat kreeg je van jarenlang op een donkere zolder slapen. Ze sliep nu zelfs met een nachtlampje aan. Noem haar maar kinderachtig, maar het hielp wel. Anders voelde ze de muren gewoon op zich afkomen, net zoals nu. Ze stond gewoon te shaken op haar benen, die het bijna onder haar konden begeven. Toen ze opnieuw zijn adem in zijn nek voelde werd dit nog een beetje erger, vandaar het jammerende geluidje dat er uit haar keel ontsnapte.

Damon genoot hier van. Tenminste zijn alter ego die zich voedde en enkel groeide door haar angst. 'Je hoeft niet bang te zijn Valtje', fluisterde Damon toen hij het geluid uit haar mond hoorde. Zijn armen verplaatste zich een beetje waardoor hij haar kon op tillen. Damon liep met haar naar zijn bed en legde haar daar neer. Damon kroop over haar heen en begroef zijn gezicht weer in haar nek en begon in haar oorlel te bijten. 'Vrouwen zijn zulke.. bijzondere wezens', fluisterde hij. Zijn lippen geleden over haar kaaklijn richting haar mondhoeken. 'Mooi.. en sierlijk', ging hij verder. 'Toch hou ik er van om ze te vernietigen.. alles van hun af te nemen. Alles', herhaalde hij zich.

Valerie maakte een schrik-geluid toen ze plotseling voelde dat ze werd opgetild, en uit reflex sloeg ze vlug haar armen rond hem heen, om niet te vallen. Waarom kon ze dan ook niks zien in het donker!? Het was echt gewoon een zwarte vlek, wat het waarschijnlijk zo eng maakte. Ze taste met haar handen onder zich en voelde wat zachts. Een bed. Daar wilde ze nou juist niet terecht komen! Ze probeerde hem tegen te houden toen hij over haar heen kroop door met haar handen tegen zijn borstkas aan te duwen.

Damon voelde hij hij terug geduwd werd en liet Valerie deze keer gaan. Met zijn gezicht bleef hij boven haar hangen. 'Wat is er Valtje.. Vind je het niet leuk bij mij?', vroeg hij semi- bedroeft. 'Je weet toch dat ik je nooit pijn zou doen', het klonk niet heel geloofwaardig, dat was ook niet de bedoeling. In tegen deel. Damon liet zijn handen onder het t shirt van Valerie verdwijnen. Langzaam gleden ze steeds meer naar boven en stopte net onder haar boezem. 'Of .. misschien toch wel', mompelde hij bedenkelijk. 'Ik weet niet zo goed wat ik met je moet Valtje..', stamelde hij als een of andere gestoorde idioot. 'Ik wil je zo ontzettend graag vermoorden.. maar toch ook weer niet', zij hij twijfelend.

'Eerlijk gezegd?' Valerie duwde zijn hand onder haar shirt vandaan. 'Nee. Ik vind er niks leuks aan, nee. Vind je het gek!?' Ze begon boos te worden, had ze misschien wat eerder moeten doen. Ondanks dat ze nog steeds geen hand voor ogen zag duwde ze hem verder van zich af, waarna ze zelf van het bed opstond. 'Jij.. Jij bent gewoon gestoord!'

Damon keek wat verbaast naar Valerie. Misschien niet zo'n slimme zet om haar zomaar te laten ontglippen. Damon wilde kwaad worden, haar weer vast grijpen en terug smijten, maar op moment dat hij als een wilde van het bed op wilde staan voelde hij zijn hoofd als een idioot bonken. Hij sloeg zijn handen voor zijn gezicht en viel met een smak tegen de grond aan. Damon had geen idee wat er met hem gebeurde, wat er überhaupt gebeurt was, hij lag daar maar, met zijn hoofd tegen de grond en zijn ogen gesloten. Hij was bewusteloos geraakt en het lukte hem weer om controle te krijgen over zijn eigen gedachte en lichaam maar werd alleen niet wakker.

Valerie keek geschrokken op toen ze een doffe plof op de grond hoorde. Was er iets gevallen? Was hij gevallen? Had ze hem te hard geduwd? Nee, dat laatste betwijfelde ze. Hij was veel sterker dan zij, dat had ze wel gemerkt. Ze viel neer op haar knieën en voelde wat om zich heen, tot ze hem voelde. 'Da-Damon?' stamelde ze. Ohgod stel hij was dood?

Damon voelde een koude hand en knipperde met zijn ogen. Toen die open gingen zag hij enkel wazig en donker. Langzaam ontwaakte hij en zag een glimp van Valerie. 'W- wat is gebeurt?', stamelde hij met een schorre stem. Naar mate hij beter kon zien in het donker zag hij een beangstigend gezicht van Valerie. langzaam kroop hij overeind en iets dichter naar haar toe. 'Gaat het wel?', vroeg hij moeizaam. Damon had absoluut geen herinneringen van de laatste uren, hij had ook geen idee hoe ze hier terecht waren gekomen en waarom Valerie een blik in haar ogen had alsof ze net een moord had gezien,

Valerie keek even heel erg moeilijk toen hij weer bij bewustzijn scheen te zijn en deinsde wat achteruit. 'Je hoeft niet zo te doen alsof! Ik.. Ik heb je heus wel door!'

Damon keek weer met een verbaast gezicht naar Valerie. 'Alsof..', mompelde hij verbijsterd. Damon had in verre weg geen idee waar Valerie het over had en dacht dat hij misschien iets stoms had gedaan door de alcohol. Damon greep naar zijn hoofd die weer als een malle begon te kloppen. Hij probeerde op te staan maar zakte weer door zijn bene heen. 'En waarom is het hier pik donker Val.. je mag best het licht aan doen', zei hij iet wat geïrriteerd. Dat was waarschijnlijk de reden waarom hij hier lag. Simpele verklaring, Damon was samen met Val hier aangekomen, ze zijn vergeten het licht aan te doen en Damon had zijn hoofd zo hard gestoten dat hij bewusteloos was geraakt.