TRAININGSMISSIE: De Twisting Tower

Kira knikte. "Dat doen we." De deuren sloten zich en Kira keek rond of er geen plattegrond te vinden was. "Trouwens, als er iemand aankomt, gaan jullie maar eerst." Kira dacht dat ze wel de beste klimmer zou zijn, aangezien de andere twee net een andere optie zochten om weg te rennen van de bewaker in plaats van ook in de kabels te klimmen. Ze zou zelf dus wel als laatste gaan. "Ik zal er proberen voor zorgen dat de deuren niet openen als iemand het knopje in drukt. Aimée en ik kunnen proberen om de deuren te bevriezen, zodat ze vanzelf niet meer open kunnen gaan." Ja, dat zouden ze kunnen doen als ze plots een ander lampje zagen branden. Kira keek verder rond en zag tot nu toe geen spoor van een plattegrond.

Aimée knikte alleen maar even kort. Dat ze helemaal geen zin had om haar specialiteit te gebruiken voor deze missie, hield ze maar even voor zichzelf. Het feit dat áls ze er zin in had gehad, het alsnog niet had gekund door haar vreselijke skills, verborg ze ook maar even voor haar teamgenoten. Dat luik was haar enige optie en als de rest graag magie wilden gebruiken, dan deden ze dat maar lekker zonder haar. De lift bewoog naar beneden en de andere lampjes bleven tot zo ver uit. Ondertussen bekeek Aimée de plattegrond die ophing in de lift. 'Dat moet het zijn!' riep ze ineens. Op één verdieping, verdieping nummer 12, stond namelijk met kleine letters 'verboden toegang'. 'Daar moet de machinekamer zijn, maar we kunnen de lift daar niet zomaar laten stoppen. Zullen we anders op verdieping 13 stoppen en de laatste verdieping de trap pakken?' stelde ze voor.

'Hmhmhm.. ik stel voor dat we naar 11 gaan en dan via dit luik naar 12 klimmen via het trapje in de schacht. Ik bedoel, verboden toegang zal ook wel voor de trap gelden en dat lijkt me opvallen.' Avice stak haar hoofd door het luik terwijl ze praatte en keek rond. Het was donker, maar ze kon net een hoop kabels en een heel smal trapje onderscheidden. Eén klein vuurballetje zou hen wel van licht kunnen voorzien.

"Ja, dat is een beter idee." antwoordde Kira op Avice. De trap zou te veel opvallen. Het lampje eindigde bij het nummer 11 en Kira keek naar de deuren. Vervolgens richtte ze haar blik op het luik en ze deed een teken naar Aimée en Avice dat ze moesten beginnen klimmen. Als ze maar snel genoeg waren. Stel dat er iemand de lift naar beneden haalde en dat één van hen net bovenop de lift zat! Dat zou voor gevaarlijke wendingen zorgen.

Aimée verstrengelde snel haar handen, zodat Avice die kon gebruiken als opstapje. Zo hoog was de lift niet, dus om erop te klimmen moest niet al te veel moeite kosten. 'Is de kust nog veilig?' vroeg ze ondertussen snel aan Kira. Als iemand ze nu zou spotten, zou de missie gefaald zijn voor de er goed en wel aan begonnen waren. Inmiddels vond Aimée de missie eigenlijk best leuk worden, zolang ze haar specialiteit maar niet hoefde te gebruiken vond ze alles best.

Avice zette haar ene voet in de handen van Aimée en trok zich vervolgens door het gat de schacht in. Dat viel haar zwaarder dan verwacht; ze was niet zo'n sporter maar zo slap had ze zichzelf niet geschat. Moest nodig wat aan gebeuren dus. Uiteindelijk zat ze dan toch bovenop de lift en vormde een kleine vuurbal die naast haar hoofd bleef zweven. Een warm licht wierp dreigende schaduwen op de muren van de schacht. 'Kom maar,' zei ze vriendelijk, terwijl ze haar hand door het gat heen stak als hulpmiddel voor de volgende.

Kira knikte naar Aimée en draaide vervolgens haar hoofd naar de lampjes. "Veilig." zei ze kort. Ze zette haar handen onder Aimée's voeten, zodat ook zij door de schacht kon kruipen. De zenuwen begonnen Kira parten te spelen en ze maakte zich steeds meer druk om de lampjes. Het was allemaal erg spannend nu. "Pas op dat je de kabels niet raakt met het vuur, hé!" waarschuwde Kira wat roepend, zodat Avice haar zeker zou kunnen horen. Nadat ze Aimée omhoog had geduwd, was het haar beurt. Net op het moment dat ze door de schacht wilde springen, hoorde Kira een kleine 'ping' en het lampje dat eerst nummer 11 beschreef, veranderde nu naar 12. "Shit." mompelde Kira. De lift begon te bewegen en ging met een snelheid naar boven. "Hou je vast!" waarschuwde ze de rest.

Aimée probeerde Kira omhoog te trekken. Als ze haar zouden zien, zou dat het einde van de missie betekenen. Snel sloot ze het luik en perste ze haar lippen samen, om zeker te weten dat ze niets zou zeggen. Plots ontstond er een kriebel in Aimée's keel. Nee, niet hoesten, alsjeblieft, ga niet hoesten. Niet nu. Dit was zó niet het moment om de kriebel in je keel te krijgen. Om de hoest te onderdrukken probeerde Aimée haar adem in te houden. Dit ging ze niet heel veel langer volhouden.

Avice liet haar vuurbal doven, waardoor de drie meisjes nu in het donker zaten. De lift stopte met een schok en geschrokken greep ze zich vast aan één van de kabels. Die waren helemaal olie-ig, waardoor haar hand nu smerig was. Ze vloekte zachtjes en probeerde het goedje aan de metalen liftding waar ze op zat af te smeren. Alleen hun zachte ademhaling was te horen, totdat een piepje aankondigde dat de liftdeuren openden.

Kira's hart stopte even toen de lift met een ruwe bots stopte. Ook zij hield zich vast, maar dan aan één van de buizen bovenop de lift. Ze keek Avice aan en glimlachte. "Dat hoort erbij." fluisterde ze lacherig. Tja, je kon niet weg komen van een missie zonder vuil of gewond te geraken! Onder haar hoorde Kira een aantal mensen praten. "Oh, ik moet ook naar de vierde verdieping." Shit! Als ze zouden blijven zitten, zouden ze het gegarandeerd niet halen. De lift ging namelijk razendsnel en als ze naar boven zouden gaan, zou dit geen probleem zijn, maar de lift ging dus zo meteen naar beneden gaan en de drie leerlingen zouden in de lucht zweven en vervolgens met een harde bots op de lift terug belanden. Die klap zouden ze niet overleven - als dit een echte missie was. Kira moest iets verzinnen, en snel. Haar krachten! Snel stak ze haar handen uit en vormde ze een ijswand onder hun voeten. Ze deed haar opperste best - waarbij ze hevig begon te zweten door de moeite - om de wand sterk te houden. Deze moest immers drie meisjes kunnen houden. Op dat moment vertrok de lift omlaag en zaten ze nu op de wand, waarbij de deuren op een meter afstand zaten van de wand. "Aimée, help!" Kira zou het geen seconde meer volhouden als Aimée niet zou helpen, zo sterk was ze namelijk nog niet. De punten op haar polsbandje gingen van 1000 naar 867, en bleven langzaam dalen.

'Ben je gek geworden?' siste Aimée. 'Je bent hier niet sterk genoeg voor en ik kan verdomme helemaal niks met mijn specialiteit! Op die lift blijven zitten was een betere optie geweest dan dit!' Waarom besloot dat mens voor zichzelf ineens allemaal dingen zonder even na te denken? 'Misschien had je verdomme eerst kunnen vragen of ik überhaupt wel IETS kan met mijn specialiteit, wat dus NIET het geval is,' Ze was dat mens helemaal zat en had zich voorgenomen om, als de missie na deze mislukte actie nog verder zou gaan, het wicht gewoon te negeren.

Avice schrok zich rot, niet alleen door de actie van Kira maar ook door de uitval van Aimée. Ze had haar niet zo fel ingeschat. En daarnaast voelde ze het dunne laagje ijs onder haar smelten. Dit ijs was niet sterk, en als je lichaamstemperatuur dan ook nog eens gemiddeld een paar graden hoger ligt, dat werkt niet. Gelukkig zat ze naast het dunne trapje en snel greep ze zich er aan vast. Met een behoorlijke krachtsinspanning, die ze echt niet gewend was, beklom ze de eerste paar treden. 'Stelletje idioten,' siste ze nijdig in zichzelf.

Kira voelde zich beledigd. "Ja, wat dan! Moest ik je laten vallen? We zouden gegarandeerd sterven als de lift naar beneden zou gaan!" siste Kira woedend terug. Wat een ondankbaar wicht! Als Kira geen laag ijs had gemaakt, waren ze nu allemaal te pletter gestort. Wilde ze dan dood?! Fijn, dan zou Kira haar de volgende keer níet meer redden. Wat een ondankbaar mens, zeg. "Ja, hallo, wat denk je nou zelf, dit is een training! Een t-r-a-i-n-i-n-g. Daar leer je omgaan met je kracht en dit is de basis, dit zou je móeten kunnen. Probeer dan gewoon tenminste en hou op met zeiken!" Fijn, dat was eruit. Aimée moest niet zeuren dat ze het niet kon, ze had het niet eens geprobeerd, argh. Al de woede zorgde ervoor dat Kira het moest opgeven. Ze zou het niet langer meer volhouden met het ijs sterk te houden. Het enige wat ze dan nog kon doen, is Avice's voorbeeld volgen. Kira zette haar handen op de kont voor haar en duwde Avice verder het gat naar verdieping 12 in, geen tijd voor genânte momenten. Dat Aimée maar zelf zou zien of ze het ijs nog sterk zou kunnen houden. Kira kroop na Avice het gat in en keek nu toe hoe Aimée nog op het ijs zat. Hoe zeer ze haar ook haatte op dit moment, de missie was teamwork en ze kon haar niet laten vallen, dus Kira stak haar hand maar uit. Niet omdat ze de held wilde uithangen, zeker niet.

Aimée weigerde de hand van Kira aan te nemen. Ze was lang genoeg om zelf bij het trappetje te komen. 'Als jij niet alsnog naar beneden wilt donderen, zou ik maar snel die arrogante toon uit je stem halen. Ik hou er niet van als mensen mij vertellen wat ik moet doen, wat ik zou moeten kunnen en als ze steeds maar zelf het heft in handen nemen,' Tel tot tien, Aimée, tel tot tien. De Heerseres zou het vást niet leuk vinden als je je teamgenoot van een liftschacht afduwt.

Avice kon het niet laten te grinniken terwijl ze verder omhoog klom. Ze had verwacht dat de twee háár af zouden maken, in plaats van elkaar, maar dit was zeker zo vermakelijk. Zelfs als ze de missie voortijdig af moesten blazen, had ze zich in ieder geval niet verveeld. Ze kon alleen geen reet zien, en dus vormde ze in haar hand weer een klein vuurballetje, dat haar als kaarsje kon bijschijnen.

Kira begon luidkeels te lachen. "Dan zit je op de verkeerde school, meid. Hier werk je voor anderen en ben je verplicht om samen te werken. Als jij steeds je zin door wil drijven, mij best. Dan blijf je maar achter, ik heb ons toch mooi gered, anders lag je nu als platte kaas tussen die buizen." Kira snapte helemaal niet waarom Aimée zou boos was. Ze had haar net gered! "En ik denk dat jij degene bent die nu eerder naar beneden zal donderen als je je niet haast." Kira kroop nu volledig door de deuropening en zat op de grond van verdieping 12. Meteen zag ze twee gigantische, glazen deuren waarachter zich verschillende panelen bevonden. Duizenden knopjes en hendels sierden die machines. "Yes, we hebben het!" zei Kira blij. Nu restte de vraag of er iemand rondloop. Voorzichtig trippelde ze op haar tenen richting de deuren en keek ze de andere gang in. Geen persoon te bespeuren, op de man die in de zetel lag te slapen na. Kira keerde zachtjes terug. "Er is één man in de controlekamer, maar zo te zien ligt ie te slapen óf hij is dood, maar ik denk eerder dat eerste. Dus we moeten hem weg zien te krijgen, want hij wordt gegarandeerd wakker als we met die knoppen spelen."

Aimée balde haar vuisten en moest enorm veel moeite doen om het meisje niet aan te vallen. 'Hier wérk je voor anderen? Dat heb je toch even verkeerd gezien. Je hoort samen te werken. Wat jij doet, zelf je plan trekken en anderen maar verplichten om eraan mee te doen, is geen samenwerken. Je hebt werkelijk heel deze dag nog niets gedaan of gezegd wat ergens op sloeg. Maar dit vechten we wel uit als we terug zijn op school, dit is niet het moment' siste ze. Aimée keek om zich heen. Het enige wat er te vinden was in de korte omgeving, was een hamer en een brandblusser, in geval van nood. 'Misschien een idee om die vetklep op z'n kop te slaan?' stelde ze voor. Dat zou hen minstens een paar minuten de tijd geven terwijl hij buiten westen was.

'He!' siste Avice geïrriteerd naar de twee. 'En nu allebei kop dicht, beetje als kleine kinderen zitten kibbelen, schaam je.' Ze liet haar blik door de gang glijden, aan beide kanten van de controlekamerdeur liep deze verder. 'Aimée, jij gaat links kijken of er niemand aankomt, Kira jij rechts. Ik ga naar binnen, geef die man een man een klap met de brandblusser, goed idee, en dan zien we verder.'

Kira had Aimée's woorden maar genegeerd, anders zaten ze tot de volgende ochtend nog te kibbelen. Ze knikte naar Avice. Eigenlijk had Kira heel veel zin om nu die man een klap te geven, mede door de woede die ze had opgestapeld. Kira liep de rechtse gang in. Geen narigheden te bekennen. Het enige wat er hing waren foto's. Foto's waar de Heerseres onder andere bij stond. De Heerseres? Wat deed zij op deze foto? Wat had zij hier mee te maken? Misschien had ze hier ooit gewerkt. Ach ja, zij waren nu de vijand en Kira en de rest moesten de Heerseres en de school beschermen. Kira voelde plots een hand op haar schouder en voor ze het wist, kreeg ze een doekje onder haar neus geschoven en draaiden haar ogen weg. Het laatste beeld wat ze zag, is dat ze werd weggesleept in een verlichte kamer.

Aimée liep de linkergang in en zag achter zich net de benen van Kira weggesleept worden. Op haar tenen liep ze door, in de hoop niet hetzelfde lot te ondergaan als Kira. Aimée stond op de wacht, toen er plots voetstappen van de andere kant te horen waren. Snel sloop ze de kamer in waar Avice was. 'Er komt iemand aan en Kira is uitgeschakeld, we moeten ons verstoppen!' fluisterde ze. Aimée vluchtte snel een kast in in de kamer. Hopelijk zouden ze haar daar niet vinden.

Avice schrok zich rot door Aimée, die hier helemaal niet had moeten zijn, en was daardoor uit haar concentratie gehaald, waardoor ze even niet meer wist dat ze eigenlijk de brandslangbus die ze in haar handen had tegen het hoofd van de bewaker moest meppen. 'Wat?' begon ze verbaasd.

(( oh sorry, ik dacht dat je dat al gedaan had ))

((geeft niet, alleen maar leuker zo als ie straks wakker wordt))

'Ik zei dat er iemand aankwam en dat we ons snel moeten verstoppen. En Kira is onderschept door iemand van hier,' fluisterde ze opnieuw vanuit de kast. De man mocht niet wakker worden, niet nu. Dan zouden ze er alle drie bij zijn en zou de missie zijn gefaald. 'Schiet op, hij komt eraan!' ze gebaarde naar Avice dat ze ook naar de kast moest komen, of zich ergens anders moest verstoppen. Maakte niet uit waar, als ze zich maar verstopte.

((ik ben nog niet uitgeschakeld, wacht es met reageren))