Strandkant van het meer

Nate haalde zijn schouders op 'Misschien is dat dan het verschil tussen jongens uit Bumi en Pao. Ik weet het niet. Bij mij is dat altijd aangeleerd, en ik vind het dus ook raar als iemand anders het anders doet. Maar dat is het verschil tussen culturen. Ook daar heb ik geleerd dat je anderen moet respecteren, dus ik zal er verder geen waardeoordeel aan hechten,' zei Nate, zoals het een ware gentleman betaamt.

'Ja,' gaf Avice toe. 'Of gewoon een andere opvoeding.. andere omgeving.. andere sociale status.. andere "peers"...'

'Of misschien zijn andere jongens gewoon douchebags,' zei Nate, die soms niet begreep waarom jongens zo klootzakkerig konden doen. Maar het scheen wel te werken, want klootzakkerige jongens kregen wel altijd meisjes. En lieve jongens werden achterwege gelaten. Nate snapte er niet zoveel van. Hij zuchtte. Ach. Het volgende moment dacht hij alweer aan voedsel. Pizza was altijd wel lekker.

'Dat kan ook. Maar wellicht dat sommige meisjes ook een stuk makkelijker zijn dan andere en daarom niet het respect verdienen dat jij automatisch aan ieder meisje lijkt te willen geven,' bedacht Avice zich aarzelend.

'Die meisjes zijn ook dom,' zei Nate. 'Dan gaan ze daarna namelijk zeuren dat ze zo'n klootzakkerige jongen hebben, maar dat trekken ze zelf dan gewoon aan,' zei hij. 'De wereld is soms gewoon zo stom, en ze hebben het niet eens zelf door.'

'Daar heb je een punt,' gaf Avice toe. 'Eigenlijk moet je gewoon nooit aan relaties beginnen. Liefde is een spelletje, goede seks is de prijs als je wint, en als je verliest dan begin je gewoon opnieuw met een nieuwe hand kaarten en een nieuwe teamgenoot.'

'Nee,' was Nate van mening. 'Ik denk echt dat je veel uit een goede relatie kan halen. Een vertrouwensband enzo. Random seks betekend niet zoveel, en ik denk dat ik juist wel iets betekenisvols zoek,' zei hij. 'Ik heb geen idee waarom ik dit allemaal vertel. Ik klink echt als een enorm doetje. Maar nogmaals, eigenlijk kan het me niet zoveel schelen.'

Avice haalde haar schouders weer op. 'Relaties lopen altijd stuk, dus al haal je er heel veel uit in het begin, je blijft uiteindelijk met een gebroken hart achter. Seks hoeft niet perse iets te betekenen, in mijn ogen, het is immers een fysieke bezigheid. Maar je klinkt niet als een doetje hoor.'

Nate zuchtte. 'Maar niet alle relaties hoeven kapot te lopen,' zei hij, alsof hij een super hopeloze romanticus was. 'Mijn ouders zijn nog bij elkaar. En ik ken een hele hoop andere mensen bij elkaar. En al gaan er dan wat relaties stuk, en krijg ik nog zoveel gebroken harten, dat maakt me niet uit. Ik weet dat ergens iemand is met wie ik misschien wel wat zou kunnen beginnen, voor de rest van mijn leven. En dat zorgt ervoor dat ik het blijf proberen. Amen,' zei Nate, om het alsnog een grapje te maken en het niet zo serieus en meisjesachtig te laten klinken.

Avice zuchtte ook. 'Misschien weer een cultuurverschilletje dan. In mijn wereld kom je er al snel achter dat veel geld, chique feestjes, belang van sociale status, big business, dat is gewoon niet goed te combineren met relaties gebaseerd op wederzijdse liefde.' Ze herinnerde zich het pakje sigaretten dat ze in haar jurkzak had gestoken en haalde het tevoorschijn, om er een op te steken. Ze had haar besluit om te stoppen allang in de wind gegooid. 'Geniet van iedere dag, leef het leven nu, want voor je het weet is het over..' Dat laatste voegde ze er bijna fluisterend aan toe. In de illegale zakenwereld waar haar familie zich mee bezig hield, was het niet altijd even zeker of de mensen van vandaag, er morgen nog zouden zijn. 'Jij rookt zeker niet?' voegde ze er vervolgens een stuk harder en vrolijker aan toe.

'Daar ben ik te braaf voor,' zei Nate lachend. Hij dacht eens diep na. Vanbinnen vond hij wel dat hij plezier maakte. Hij deed vaak spontane dingen, en dat was wat hij leuk vond. Dat was voor hem plezier. Fysieke gemeenschap met een meisje was ook wel leuk, maar het leek hem gewoon leuker als er wat betekenis achter zat. Dat je een meisje zo leuk vond, dat je niet bij haar weg wilde. Dat je niet kon stoppen met aan haar te denken. Dat je het allerliefst gewoon één met haar was. Dat leek hem gewoon het toppunt van plezier.

Avice lachte. 'Dat dacht ik al.' Terwijl ze sprak, borg ze het pakje weer op en nam een hijsje van haar sigaret. Het gloeiende puntje vormde een fel lichtpunt in de donkere wereld om hen heen. Langzaam blies ze de rook weer uit. Nate was stilgevallen, net als die donkere nacht waar ze zich in bevonden en ineens voelde ze zich heel klein en onbenullig, zo met de helder witte maan en sterren boven hen.

Nate deed zijn ogen dicht en hij viel bijna in slaap. Ondanks dat hij zoveel sportte, was hij best lui en hield hij ook echt van slapen. Hij knipperde met zijn ogen om de slaap eruit te halen. 'Goed, dus wanneer ga je me vertellen wat je met Damon hebt uigespookt?' vroeg Nate, die van alle onderwerpen toch maar vond dat deze nog niet genoeg was besproken.

'We hebben gepraat,' gaf Avice toe. 'En een sigaretje gerookt, of twee..' Ze staarde naar de weerspiegeling van de maan in het water, dat spiegelglad was ineens. Raar. 'En hij heeft me een gedicht voorgelezen uit zijn favoriete dichtbundel.' Ja, allemaal waar.

Nate begon te lachen. 'Damon gezien is dat niet het enige,' zei hij. 'Maar ik moet je eerlijk zeggen, het verbaasd me dat hij een favoriete dichtbundel heeft. Nooit geweten en nooit achter hem gezocht. Was het een mooi gedicht?'

Avice haalde haar schouders op. 'Nee ik ook niet, en toen raakten we aan de praat.' Zijn opmerking over Damons karakter negeerde ze maar compleet. 'Het was vast heel mooi, maar ik begreep het eigenlijk niet echt...' gaf ze vervolgens aarzelend toe.

Nate grinnikte. 'Kan Damon zo diepzinnig zijn dat je hem niet begrijpt?' vroeg hij. 'Dat kan ik haast niet geloven. Ik ga hem ermee plagen, denk ik,' zei hij. Hij grinnikte bij de gedachte. Damon kon het wel aan. Na dat zeemeerminnen gedoe en truth or dare, kon hij alles wel aan. Al was het misschien toch niet het beste idee wat hij ooit had gehad. Het was ook niet helemaal eerlijk tegenover Avice, omdat zij het uiteindelijk toch had verteld. 'Of, ik doe dat niet,' zei hij daarom uiteindelijk maar.

'Vraag hem dan gelijk maar of ie kan zingen,' grijnsde Avice, die het helemaal niet erg vond als er anderen waren die Damon ook zouden plagen. Maar niet te veel natuurlijk. Alhoewel, misschien was dat dan weer te veel informatie, want zo had ze niets meer om hem eventueel mee te chanteren als dat nodig mocht zijn. Ze nam nog een hijs van haar sigaret. 'Zeker dat je niet rookt? Ik voel me een beetje asociaal nu.'

'In die vijf minuten dat we hier liggen, ben ik nog steeds niet begonnen met roken,' zei Nate. 'Maar je moet doen waar je zin in hebt. Damon rookt ook, dus ik ben er wel een beetje gewend aan,' zei Nate. 'En wat is er dan met dat zingen? Dat kan hij zeker ook niet helemaal ofzo?' vroeg Nate zich af. Hij vond het toch best mooi om wat insight information over Damon te krijgen. Roomies waren pas leuk als je meer over hen wist.

'Oh, nee. Echt ik ga je verder niets meer vertellen, dat moet je allemaal zelf maar uitvogelen. Ik heb je nu wel genoeg insight detail gegeven voor een goed ongemakkelijk gesprek.' Avice grijnsde onschuldig naar hem. Misschien moest ze hem ook vertellen over de sokken? Of was dat gewoon tussen haar en Damon?

Nate kneep zijn ogen samen. 'Ik ga het lekker toch een keer, ooit, aan hem vragen,' zei hij vrolijk. Hij vond het best grappig om over Damon te praten. 'Heb ik je al verteld hoe hij zeemeerminnen probeerde te lokken?' vroeg hij.

((HAHAHA))

((WAT??)

'Zeemeerminnen?' herhaalde Avice verbaasd. 'Vertel..' Ze ging met haar rug op het gras liggen, naar de hemel starend. Hopelijk was dit een erg gênant verhaal, dan kon ze Damon er maar mooi mee pesten.

'Nou, hij begon ermee dat hij zijn shirt uit trok. Hij was van mening dat zijn superstrakke wasbordje, die trouwens natuurlijk lang niet zo strak is als de mijne,' zei Nate grappend, 'dat dat super strakke wasbordje ze vanzelf zou lokken. Toen dat niet werkte besloot hij zeemeermin geluiden na te doen. Als jij weet wat voor geluid een zeemeermin maakt, dan weet ik het ook. Ik had echt geen idee, maar Damons geluid klonk ongeveer zo. Uargh, uargh, uargh,' Nate deed het geluid van een verkrachtte zeehond na. Het klonk nergens naar, maar dat was nou precies het geluid wat Damon had gemaakt om de zeemeerminnen te lokken. 'En toen dat ook niet werkte, besloot hij dat ik kreungeluiden moest maken zodat ze opgewonden zouden raken, ook van zijn superstrakke buikje. Daarna beet er eentje in zijn vinger. Ik denk niet dat ze hem op prijs stelden,' zei Nate. Hij moest grinniken toen hij terug dacht. Mooie tijden, daar in die grot.