Strandkant van het meer

'We kunnen ook met onze ruggen tegen elkaar aan zitten,' zei Nate. 'Dan zitten we toch tegen elkaar aan. Werkt dat misschien?' vroeg hij. Hij had geen idee waar dit heen zou gaan. Voor je het wist, werd het weer akward. Just go with it.

'Dat zouden we kunnen doen, maar dat zit ongemakkelijk en is ook niet zo gezellig, of wel soms?' vroeg Avice, die vond dat Nate ineens wel heel raar en ongemakkelijk aan het doen was. Misschien moesten ze maar gewoon naar hun eigen kamers gaan, dit nachtbraken buiten was duidelijk niet voor Nate weggelegd, als hij het nu al koud had. En zij wilde zelf niet alleen achter blijven.

'Ok, wat is dan het makkelijkst?' vroeg Nate. Op die manier koos hij niet, en was het totaal Avice haar idee. Daar kon hij niets tegenin brengen toch? Dan was het ook niet zijn schuld en initieerde hij ook niets. Dat leek hem wel een goed plan.

'Je kunt naast me gaan zitten, een arm om me heen slaan ofzo, ik denk dat dat het makkelijkst is,' opperde Avice met een bedenkelijk gezicht. 'Maar ik weet niet of jij me wel aan durft te raken?' Het was er uit voor ze het in de gaten had, en het kwam er zeker niet subtiel uit. Naja, te laat nu.

Nate begon te lachen. 'Aanraken gaat nog wel, hoor,' zei hij. 'Zo eng ben je nu ook weer niet.' Nate kwam overeind en ging zitten naast waar Avice zat. 'Nou, kom maar op dan,' zei hij. Hij wachtte totdat Avice overeind zou komen.

Avice ging tegen Nate aan zitten, schouder aan schouder, en liet haar lichaamstemperatuur flink omhoog gaan. Als Nate dit niet zou voelen, dan wist ze het ook niet meer. 'Beter zo?' vroeg ze na een tiental seconden.

Nate had inmiddels zijn arm om Avice heen geslagen, wat een beetje onnatuurlijk voelde, maar toen de lichaamstemperatuur van Avice omhoog ging kreeg hij het wel weer warmer. Nate knikte bevestigend. Hij wist niet dat het zo goed werkte. 'Ik ben verbaasd,' zei Nate. 'Het gaat zo gemakkelijk. En het is handig. Ik zou er bijna voor kiezen om vuur te zijn als ik niet planten en dieren kon zijn.'

'Haha, vuur en warmte is perfect. Er zijn zo veel meer leuke dingen joh.. Ik snap niet dat je ooit nog zou overwegen als je kunt kiezen..' lachte Avice, die een beetje tegen Nate aankroop, omdat dat comfortabeler was.

Nate liet Avice maar gaan. Hij had besloten dat het hem voor nu even niet zoveel kon schelen. 'Nah, planten en dieren is wel leuk. Je kunt er ook best wel veel mee. Het leukst vind ik dat ik met dieren kan praten. Ik kijk ernaar uit om met grote dieren te praten. Dan kan ik eindelijk met mijn hond praten,' zei hij. Hij glimlachte met de gedachte aan zijn hondje. Hij miste haar best wel. Het was een lieve, trouwe hond.

'Ik kan vuurwerk oproepen..' reageerde Avice trots, alhoewel Vuurwerk compleet nutteloos was.

'Dat is mooi. Ik kan een leeuw vragen om je op te eten, als ik dat zou willen,' zei Nate. 'Of een dier vragen om me te beschermen of aan te vallen. Misschien moet ik een huisdier hier mee naar toe nemen, die kan dan met me mee vechten,' zei hij. Hij dacht hier serieus over na.

'Jij kan nog helemaal niet met een leeuw praten..' reageerde Avice. 'Dat kan je pas bij niveau twee. En dan moet je wel een enorme slijmbal zijn hoor, om een dier over te halen jou met zn leven te beschermen..' grijnsde ze vervolgens. 'Ik kan altijd vuurwerk maken.' Trots sloeg ze haar armen over elkaar en rechtte haar rug. Lekker puh.

'Ja, maar ik ben heel lief,' zei Nate. 'En die leeuw smelt natuurlijk voor mijn lieve mooie ogen. En dan doet ie alles voor me. En anders doet mijn hondje het wel. Mijn lieve trouwe hondje. Ik zweer je zij doet alles voor mij. Maar ik ook voor haar. Zij is mijn lievelingsmeisje,' zei hij. 'Maar goed, ik hoef nog maar heel even door te trainen en dan ben ik niveau twee, dus zo heel lang hoef ik niet meer te wachten.'

Avice grijnsde en kneep hem op een oma/tante manier in zijn wang. 'Ah, wat een schatje ben je ook he..' 'Wat voor hondje heb je?'

'Pff, houd op,' zei Nate. Daarna ging hij verder met vertellen. 'Ik heb een bernese. Ze heet Mira,' zei Nate trots. 'Ik heb haar al vanaf dat ze jong was. Ze is nu ongeveer 9 jaar oud.'

Avice trok haar hand terug en grijnsde even. 'Lief,' constateerde ze na Nate's verhaal. 'Ik heb nooit echt huisdieren gehad. Tenminste niet van die knuffeldieren, zegmaar. Of jij moet met reptielen willen knuffelen..'

'Ik zou in ieder geval diepzinnige gesprekken met ze kunnen voeren,' zei Nate lachend. 'Misschien geeft dat ook wel een gevoel van vertrouwen. Maar jij kunt dat niet, dus jij hebt daar niet zoveel aan. Zie je wel dat je gewoon planten en dieren moet nemen, als je de kans krijgt.' Nate merkte al niet eens meer dat Avice dichter tegen hem aan was komen zitten.

'Hm, ja dat wel..' beaamde Avice. 'Heb je het trouwens al weer wat warmer?' vroeg ze vervolgens, omdat ze zelf helemaal niet wist hoe warm het nu was. Kou kon ze wel voelen, maar ze kreeg het nooit echt heel warm, dat merkte ze gewoon niet.

Nate knikte. 'Ja, het gaat wel weer prima zo,' zei hij. Verder zei hij niets. Hij wist niet of het Avice dan zou wegjagen, of juist niet, en stiekem was hij ook best wel nieuwsgierig naar wat Avice nu zou doen.

'Mooi,' glimlachte ze, terwijl ze zich onbewust nog wat dichter tegen hem aan nestelde en haar benen optrok. Met een zucht sloeg ze haar armen om haar knieën heen. 'We hebben we mazzel dat het niet regent.'

Nate knikte. 'Doet het dat hier vaak, eigenlijk?' vroeg hij zich af. 'In Bumi best regelmatig. Dat is maar goed ook, dan kunnen de bossen volop groeien, en daar zijn wij toch een beetje op gebaseerd,' zei hij. 'Al houd ik persoonlijk eigenlijk niet zo van regen.' Nate was zijn ex inmiddels een beetje vergeten. Ze was een beetje naar de achtergrond verplaatst. Al irriteerde zij hem soms wel, door af en toe een pijnlijke herinnering stuurde om die te vergelijken met wat er nu gaande was.

'Geen idee. Ik weet alleen dat het regenseizoen van Pao heel ons land op zn kop zet. Overal in mijn stad ontstaan dan spontaan feesten, en beginnen mensen te zingen en dansen. Het is net alsof Pao dan pas echt begint met leven, in plaats van overleven. De regen spoelt echt al het stof van het afgelopen jaar van de mensen, de huizen, de planten en de dieren af. Heel bijzonder. Helaas duurt het hooguit een week.. als we mazzel hebben.' Avice dacht met een steek van heimwee terug naar het vorige regenseizoen, bijna een jaar geleden. Doordat ze nu hier was, moest ze de volgende missen, maar misschien dat ze voor een weekje naar huis mocht..

Nate knikte. 'Dat moeten vast een paar leuke feestjes zijn. Vast iets soortgelijks als de vruchtbaarheidsfeesten in Bumi. Die vinden elk jaar plaats in de lente, wanneer de bomen en planten weer beginnen te groeien en de dieren zich gaan voortplanten. Dat duur wel langer dan een week, maar iedereen houd zijn eigen feestjes, vooral thuis. In steden is niet zoveel te doen, de feesten in dorpjes zijn toch het leukst,' zei hij. Hij vond die feesten altijd best leuk. Behalve dat hij haar had ontmoet op een van die feestjes. Dat maakte de herinnering eraan iets minder.

'Dat zijn het zeker. Zoals ik zei, het is alsof alles ineens tot leven komt..' Ze zuchtte nogmaals en glimlachte bij zijn verhaal. 'In Pao heb je niet echt dorpjes. In de steden zijn de voorzieningen, is er water, meestal dan, en is er werk en dergelijke. De wastelands, de rotswoestijnen om de steden heen, daar heb je niet zo veel. Niet meer dan wat verbrandde bomen en ja, rotsen. Heel af en toe een nederzetting, maar dat komt omdat er dan op die plek grondstoffen te vinden zijn. Maar mensen wonen daar niet hun hele leven. Dat is niet te doen.'

Nate knikte, al kon hij het zich maar moeilijk voorstellen. Hij kreeg opeens een idee. 'Ik denk dat ik misschien na mijn school Pan ga rondreizen,' zei hij. 'Dat lijkt me wel een goed idee. Alle culturen leren kennen. Zo voordat je aan het werk gaat. Dan kan je met alle landen omgaan, en dan weet je precies wat de ander in een bepaalde situatie denkt, met welke cultuur je ook omgaat. Dat lijkt me best een vet plan.' zei hij.