Strandkant van het meer

Avice sloot haar ogen even en genoot van de immense stilte om hen heen. Zo kon ze iedere nacht wel doorbrengen, hoefde ze tenminste niet met kamergenoot op een kamer te slapen.

Nate besloot dat hij misschien maar gewoon het beste kon vluchten, dan was de optie er ook niet meer, en dan hoefde hij ook niet te beslissen wat hij nou wel of niet met Avice zou doen. Dat loste vast alles op. 'Dussuh, ik denk dat ik maar even ga, ofzo,' zei Nate, ook al klonk het super raar enzo. 'Ik krijg het een beetje koud hiero.'

'Hm?' hmde Avice. 'Ik dacht dat we gingen nachtbraken, of anders onder de sterren slapen? Je laat me toch niet alleen hier omdat je het een beetje koud hebt? Wat nou als dat monster van je komt?' vroeg ze lachend.

'Ik uh, weet het niet,' zei Nate, die ook wel door had dat het een heel slecht excuus was. Maar hij wist echt totaal even niet wat hij moest doen, dus weglopen leek hem maar gewoon de beste optie. Lekker makkelijk opgelost. Uiteindelijk had zij dat ook gedaan toen, en zij was ook van zijn gezeur af geweest. Makkelijk toch? Maar nee, Nate zou Avice nog altijd tegen blijven komen, dus dat ging ook niet. 'Jij kon dat monster toch zo goed verslaan in je eentje?' zei Nate nogal dommig, alsof dat echt antwoord gaf op waarom hij nou precies weg ging.

'Maar ik wil niet alleen buiten blijven, dat is saai..' protesteerde Avice met een pruillipje, zich absoluut niet bewust van de tweestrijd die ze in Nate's hoofd had veroorzaakt. 'Plus ik kan het warmer maken als je t echt koud heb?' offerde ze vriendelijk, doelend op de omgevingsverwarmingstruc die ze kon.

Nate trok zijn wenkbrauwen op en hij zuchtte. 1, 2, 3, wat zou hij doen? Hij kon gewoon blijven en gezellig met Avice praten toch? Jongens en meisjes konden best vrienden zijn, toch? Nee, maar goed. Hij ging het toch maar proberen. 'Oke,' zei hij. Hij kon een meisje nou eenmaal niet makkelijk weerstaan, al helemaal niet als ze zielig deed.En we gaan verder niets doen. Dan is het allemaal prima, en gewoon goed en makkelijk, want dan hoef je alleen te praten en geen gevoelens.

'Oké,' lachte Avice, die uiteraard haar zin kreeg. Ze ging overeind zitten. 'Vertel eens iets leuks.'

Nate kon zo snel niets bedenken behalve zijn ex en Avice. Dus daar ging hij dan maar wat over vertellen. 'Er was eens een meisje in Bumi. Ze was heel rijk en had veel geld. Ze ontmoette een jongen van het platteland. Die vroeg haar verkering. Het meisje zei nee en hij leefde nog lang en gelukkig. Einde,' zei Nate. Behalve dat gelukkig gedeelte, want ze maakte hem nog steeds gek en niet bereikbaar voor meisjes.

'Oh. Wat een apart einde. Meestal leven ze nog lang en gelukkig samen.' Avice keek hem met een opgetrokken wenkbrauw aan, maar liet deze zakken zodra ze door had dat het wellicht wel eens over Nate kon gaan. Oeps. Tja, het was al laat.. 'Waarom zei ze nee?'

'Weet ik veel. Omdat ze teveel geld had en de jongen was te arm voor haar. Het was maar een verhaaltje,' zei Nate lachend, nonchalant, en probeerde het gewoon te laten lijken alsof het niets was. Ondertussen had hij het sowieso echt koud gekregen, maar hij probeerde het niet te laten blijken.

Avice keek hem even met een bezorgde blik aan. Oké.. Tot zo ver Nate's liefdesleven. Ze aaide hem even door zijn haar, als vriendschappelijke steun, of zoiets. 'Meisjes met veel geld zijn stom,' beaamde ze.

'Had jij niet veel geld ofzo?' vroeg Nate. Hij merkte dat Avice zijn haar aaide, maar hij liet het maar. Hij wist toch niet wat hij ermee moest, dus hij liet haar maar gewoon gaan.

'Dat klopt, en zie wat er van me is geworden. Waarschijnlijk ben ik net zo'n snol als dat meisje..' Avice zuchtte. Ja, eigenlijk herkende ze zichzelf wel in dat verhaal. Waarschijnlijk zou ze hetzelfde hebben gereageerd.

Nate begon te lachen. 'Vast niet. Dat is niet mogelijk. Dat was de grootste snol die er bestaat,' zei Nate. 'De jongen was zo lief voor haar, en zij vind hem niet goed genoeg. Ik snap er niets van. Meisjes zijn raar.'

'Hm, wat denk je dat ik zou doen als er een vrij arme jongen naar me toe zou komen en me zou vragen een relatie te beginnen?' lachte Avice, die al precies wist hoe ze zou reageren. Eigenlijk schaamde ze zich er een beetje voor, maar aan de andere kant, in zo'n geval zat geen toekomst, dus dan kon je maar beter gelijk duidelijk maken wat er aan de hand was, niet?

'Zo arm was ie nou ook weer niet. Gewoon armer dan zij. Of in ieder geval niet goed genoeg, volgens haar. En het was ook heus niet zomaar ineens vanuit het niets. De jongen had eerst best wel zijn best gedaan en was heel lief voor haar geweest,' zei Nate. Nou ja, dan maar over zijn ex praten. Al was het niet het leukste wat hij kon bedenken, hij was in ieder geval niet gevlucht. Hij had niet opgegeven.

'Maar.. waarom wilde die jongen haar dan zo graag?' vroeg Avice, die deze manier van praten, in derde persoon enkelvoud terwijl het duidelijk Nate's levensverhaal was, wel een beetje raar vond. Maar och, zo kwam ze wel wat van hem te weten en dat ws wle grappig.

'Omdat hij stom was en blind en verliefd,' zei Nate. 'Maar nu niet meer. Nu is hij anders. Nu past hij beter op. Einde verhaal. Hij leeft nog, dat scheelt.'

'En wordt ie ooit nog gelukkig met iemand anders denk je?' vroeg Avice, aarzelend, omdat ze niet echt wist of dit wel een gepaste vraag was aangezien Nate zojuist even een soort van zijn hart had gestort.

Nate lachte. 'Vast wel, ooit,' zei Nate. 'Al doet ie het prima nu. Hij is verhuisd enzo. Dat werkte best wel. Maar genoeg over die jongen. Die is helemaal niet zo boeiend,' zei hij. Hij wreef over zijn schouders, omdat hij het echt best koud kreeg nu. Hij had toch iets meer mee moeten nemen. Maar hij wist van te voren ook niet dat hij zou gaan nachtzwemmen.

'Verhuizen wil inderdaad nog wel eens werken..' mompelde Avice. Ze merkte dat Nate over zijn schouders wreef. 'Je hebt het toch niet koud he?'

'Uh, een beetje maar,' zei Nate. 'Het valt wel mee. Het gaat zo wel weer weg, denk ik,' zei hij. Nate had echter geen idee over warmte of koude. Zijn specialiteit was planten en dieren, dus wanneer het weg zou gaan? Geen idee.

'Zeker weten?' vroeg zemet een opgetrokken wenkbrauw. 'Ik had beloofd je warm te houden, dus dan ga ik me daar ook aan houden hoor, als dat nodig is..'

'Uh, hoe gaat dat dan in zijn werking?' vroeg Nate, een beetje ongemakkelijk. 'Ik bedoel, ik heb zoiets nog nooit mee gemaakt. Ik ken niemand met een vuur specialiteit,' zei hij. 'Ga je dan vuur maken ofzo?'

'Ik zou je op pad kunnen sturen om hout te sprokkelen voor een kampvuur, maar dat duurt te lang.. Ik zou de omgevingstemperatuur kunnen verhogen, maar dat houd ik niet zo lang vol. Ik zou ook tegen je aan kunnen gaan zitten zodat mijn hogere lichaamstemperatuur je verwarmd, al denk ik dat dat iets te knus is voor jou?' somde Avice de mogelijkheden op.