De (verboden) drankkelder

Vannah keek hem aan en raakte gecharmeerd. Wauw, dit had ze niet verwacht. Haar hoofd tolde helemaal terwijl er weer een lachbui ontstond. "HEE, Ik wil jou helemaal niet delen!" riep ze kwaad uit terwijl ze Thim dicht tegen zich aantrok. "Je bent vanavond van mij!" Weer hapte ze naar zijn oor. Ze vond dat hij naar drop rook.
"mijn haren heb ik van mijn moeder denk ik!" riep ze vrolijk terwijl ze haar hand in zijn haar woelde.

Neomy zag dat Barry naar Thim, Kuna en de roodharige keek. "Dat is niet schattig, eerder walgelijk. En kerel.... je mond zit een beetje... raar." "Hee meneer!" zei ze tegen Devon. "Wanneer mogen we eigenlijk weg?"

Iedereen was helemaal woest geslagen. Kira keek verlekkerd naar het tafereel. Nee, serieus. Het leek wel een gekkenhuis, vol freaks die hun pilletjes niet hadden genomen. Ze vroeg zich af waar de spin was gebleven. Ach ja, maar goed dat dat vieze beest weg was. Na twee seconden vond ze het namelijk niet schattig meer. Gelukkg was Kira niet zo dronken dat ze helemaal zichzelf niet meer was, in tegenstelling tot Thim. Die leek helemaal van de planeet verdwenen te zijn.

Joey keek verafschuwend naar het stel naast hem en schoof vlug een eind van Thim weg. Gadverdamme, dat hoefde hij dan weer niet van zo'n korte afstand mee te krijgen. Hij had het gevoel dat zijn enige kameraad hem verraden had, ook al kende hij de jongen pas net. De rest leek al helemaal van de wereld te zijn of was gewoon saai. Hij besloot om maar wat met de spin te gaan zitten praten, aangezien de meisjes hier toch van een andere planeet leken te komen. Welk meisje was nou niet bang voor een dikke spin als deze? Jezus, dat sloeg toch nergens op.

Kuna walgde van Thim. Ze had hem bijna een klap verkocht. 'Hey, rood haar meisje, je hebt iets vies aan je mond hangen.' Snauwde ze naar het koppel.

Neomy zag een spin voor Joey zitten. "Heee jij! Ik red je wel!" Ze sprong op, rende naar Joey en trapte op de spin. Een zelfingenomen glimlach kwam op haar gezicht.

Thim voelde zich fantastisch. Hij was helemaal in een andere wereld met zijn hoofd en hij kon alleen nog maar aan meisjes denken en aan hoe fantastisch hij iedereen wel niet vond. De jongen naast hem, Joey, vond hij plots helemaal niet interessant meer. Hij tikte speels met zijn vinger tegen Vannahs neus. 'Maak je geen zorgen meisje, jij bent de mooiste van allemaal!' zei hij met een speelse glimlach. Hij had zich nog nooit zo heerlijk gevoeld als nu. Eigenlijk kon hij zich nog maar weinig herinneren van zijn leven, op dit moment na. Wie was hij ook alweer? Ach, het maakte niet uit. Zolang hij Vannah maar had,

'Kuna, een vraag voor jou!' zei Devon. Hij hoefde deze keer maar even na te denken. Zijn blik gleed naar Neomy, die van haar plaats gekomen was. 'Ga jij eens terug op je plek!' commandeerde hij streng. Jezus, het liep hier een beetje uit de hand. Misschien had hij toch beter normale drank kunnen gebruiken....
'Wie waren de vier stichters van de specialiteiten?' vroeg Devon aan Kuna. Dit wist ze vast niet. Het was namelijk een geheim dat alleen volleerde agenten van de GDP te weten kregen.

"Nouja zeg!" zei Neomy tegen Devon. "U geeft ons toch zelf die drank? Pfft" en ze liep weer terug naar haar plek. "Ik ga echt niet bij dat vage stelletje klefkousen zitten!" en ze zocht een ander plekje

Vannah keek glimlachend naar Thim. "Wat ben je toch een schatje!" Ze wilde Thim uitgebreid knuffelde maar omdat de twee op de grond zaten, belandde Thim's gezicht prompt tussen haar borsten terwijl ze hem nog eens extra tegen zich aan drukte. "Je bent mijn dropje!" giechelde ze terwijl ze zich vervolgens naar achter liet vallen en Thim hierdoor mee zou sleuren. Het was een bizar gezicht.

Joey kon zijn ogen niet geloven. Het ene moment was hij nog in gesprek geweest met de spin voor zijn neus, het andere moment werd het beestje bruut van zijn leven beroofd door een van de meisjes. Een leven wezen vermoorden was in zijn ogen een hele misdaad, zeker een onschuldig beestje als een spin. Zijn ogen vulden zich al snel met haat en voordat hij het wist had hij het meisje hard weer tegen de grond aan geduwd. 'Ben je helemaal gek geworden?!' schreeuwde hij kwaad. 'Moordenaar! Vieze, vieze moordenaar!' Hij balde zijn vuisten en probeerde zich met al zijn macht in te houden om het meisje niet helemaal in elkaar te slaan. In plaats daarvan tilde hij de spin van de grond op en probeerde hij het beestje nog enigszins te redden. Tevergeefs natuurlijk, zo'n klap zou een spin niet hebben kunnen overleven. Wat gruwelijke monster was dat kind.

Shit, zo moest zij de inhoud van het paarse flesje drinken.. ' uhm.... nadine en de rest?' Het was fout dat wist ze dus ze pakte het flesje. Keek nar de smerige inhoud en slikte. Toen sloeg ze het flesje achterover.

(Leuke bijwerkingen? Ik dacht ook aan flirterig maar dat heeft Thim dus al. Iemand anders een idee?)

Neomy begon te huilen; "Sorry!! Ik wist niet dat het je vriendje was! Ik dacht dat hij je ging aanvallen!" Door de val op de grond werd ze wel ineens heel duizelig, het leek alsof er meer jongens boven haar waren. "Dat hij jullie ging aanvallen bedoel ik natuurlijk." Ze keek van de een naar de ander.

Thim werd compleet door Vannah overvallen maar hij vond het helemaal niet erg. Sterker nog, zijn hormonen sloegen op hol en hij kreeg plotseling zin om Vannah mee te slepen naar een donker hoekje waar ze wat meer privacy hadden. Hij sloeg zijn armen willig om haar heen en rolde met haar over de grond 'wiieee' zei hij vrolijk. In zijn baan botste hij tegen Joey en Neomy op, die in hun eigen verstrengeling waren beland. Dat ze bezig waren met een spel was Thim al lang vergeten.

Devon keek tevreden toe hoe ook Kuna de inhoud achterover goot. Dat paarse flesje kende hij ook wel. Daar kreeg je enorme angst hallucinaties van. Ooit had iemand een overdosis gehad en was gestorven aan een hartaanval door angst. Dit was gelukkig maar een klein flesje, maar het zou geen prettige ervaring voor het meisje zijn. Net goed. Hij keek de kring rond. Een flesje ronddraaien had niet echt zin meer dus hij besloot maar gericht mensen vragen te stellen. Joey en Kira hadden nog niets gedronken. Die waren nu aan de beurt.
'Joey! Dit flesje is voor jou!' riep hij, en hij gooide een fles met gele vloeistof naar hem toe dat ongeveer net zo groot was als een literfles cola. 'Wat is de hoofdstad van Ayao?' vroeg hij. Het was een makkelijke vraag, maar hij was inmiddels ervan overtuigd dat hij met ongelofelijk domme mensen te maken had.

Joey wist nog net op tijd de fles te vangen, maar wierp wel een kwade blik op Devon. Zag hij dan niet dat hij bezig was de spin te doen herleven? Thim en het roodharige wicht werkten ook echt enorm op zijn zenuwen. 'Masao,' siste hij geïrriteerd. Hij zette de gele fles demonstratief naast hem neer, en was stiekem toch wel trots dat hij niet hoefde te drinken. Niet dat zijn vraag zo moeilijk was, maar toch. Nu ging hij in ieder geval geen vreemde dingen doen, zoals bijvoorbeeld Thim. En die arme spin.. daar viel helaas niks meer van te maken. Hij stopte het beestje wat treurig in zijn broekzak en maakte zichzelf de belofte dat hij hem zou begraven. Dat had hij wel verdiend, zeker omdat het zijn schuld was dat de spin overleden was. Soort van.

Kira liet zich wat achterover zakken en sloot haar ogen. Op dit moment leek het alsof zij letterlijk de enige was die normaal was. Ze had te maken met een sadist, een tutje, een playboy, een playgirl en een jaloerse ex-vrouw. Kira lachte in zichzelf bij het plakken van etiketten op de anderen. En zij? Zij was de speler. Degene die op dit moment de enige was die zichzelf en het hele gebeuren kon beheersen. Ze lachte en keek naar Joey.

Eerst voelde Kuna niets,ze was gewoon nog zichzelf en strak voor zich uit, klaar voor de bijwerking. Opeens begon haar hoofd te tollen en ze had het gevoel alsof ze viel, meters diep. Alles werd zwart en koud. De stemmen van de andere studenten vervaagde en de kamer kleurde zwart. Opeens zag ze een helder licht, het licht veranderde in een vrouwelijke gedaante. Haar moeder. 'Kom,' sprak haar moeder zuiver. 'Kom met me mee, naar de hemel. Weg van hier!' Tranen liepen over Kuna's wangen. 'NEE!' Schreeuwde ze bang en rende naar de deur. ' Ik wil niet dood! Laat me gaan! Ik ben genoeg gestraft!' Ze bonkte huilend op de deur.

Vannah giechelde met Thim mee terwijl ze over de grond rolde. Ze vond het geweldig en voelde zich zelfs zweverig. Het lichaam van Thim voelde warm aan, vooral omdat de vloer zo koud was. Haar zin om met hem te verdwijnen was groots. "Mogen Thim en ik niet al gaan? Hier is zo weinig privacy!" jammerde ze terwijl ze probeerde Devon aan te kijken, maar keek vervolgens weer naar Thim. Die was namelijk veel interessanter dan die stomme Devon!

Neomy stond op en plofte wat duizelig naast Kira neer. "Jij bent tenminste nog wel aardig, he? Toch? Of ben jij ook al zo'n vreemde mood-swingende vogel?" Ze begon een liedje te zingen. "Aaaalles draait, allleeeees draaaaaait. Laaalala" Ze ging achterover liggen en viel in slaap.

____
((Weltrusten people! Veel plezier met dronken worden ))

Devon keek naar Joey. Zo, hij had de vraag nog goed ook! Dat vond hij wel heel knap. Hij stond op en liep naar de fles toe. 'Nou vooruit dan maar, omdat je het goed hebt drink ik deze op,' zei hij met een grijns. Iedereen had zoveel plezier en daar deed hij graag aan mee. Hij had geen flauw idee wat het gele spul met hem zou doen, maar dapper als hij was, zette hij het aan zijn mond en dronk hij de fles in één keer leeg. Toen hij hem neerzette werd hij heel erg misselijk. Hij keek naar het meisje bij de deur, dat doodsangsten uitsloeg. Letterlijk en figuurlijk.
Heel even leek het alsof het flesje geen effect op hem had, maar toen werd plots de hele wereld roze. Hij strompelde met een dronken pas op het meisje af en pakte haar bij haar pols. 'Maak je geen zorgen, ik bescherm je wel,' zei hij op een bloedserieuze toon, waarna hij het geval in zijn sterke armen sloot. Hij wist niet wat er mis met hem was, maar plotseling was al het sadisme uit hem verdwenen en ging hij zowat dood van de medelijden die hij met iedereen had. Na Kuna een stevige knuffel te geven liep hij naar Joey toe en legde hij zijn hand op zijn schouder. Met tranen in zijn ogen keek hij de jongen aan. 'Het spijt me enorm van je spin. Ik stel voor dat we een ceremonie voor hem houden, hier, in de kelder waar hij geleefd heeft!' riep hij uit. Hij kuchte luid en klapte in zijn handen. 'IEDEREEN, GEDRAAG JE! WE ZIJN HIER OP EEN BEGRAFENIS!' bulderde hij door de kelder. Hij sprak zo luid dat zelfs de flessen ervan rinkelden.

Thim was het helemaal met Vannah eens. Ze hadden hier veel te weinig privacy. Bovendien had hij het plots bloedheet en kreeg hij zin om zijn kleren uit te trekken. Hij stopte met rollen en kwam wankelend overeind. Net toen hij zijn shirt over zijn hoofd wilde trekken om wat af te koelen werd hij uit zijn roes geholpen door Devon die plots begon te schreeuwen. De schreeuw was zo luid dat hij weer op de grond viel, bovenop Vannah. 'Oops, liefde op een begrafenis,' zei hij, waarna hij uitbarstte in een geschater. Wiens begrafenis het was wist hij niet eens, maar het kon hem niks schelen. Hij bleef bovenop Vannah liggen en staarde in haar ogen. 'Heb jij ook zoveel verdriet om de dode?' vroeg hij op een gespeeld serieuze toon. Hij streek haar haren uit haar gezicht. 'Ik leid je wel af!'
Bam. Zonder ook maar even na te denken drukte hij zijn lippen op die van haar en begon hij aan een niet zo charmante zoensessie, middenin de kelder.

Joey was er ineens weer helemaal bij toen Devon voorstelde om zelf de fles leeg te drinken. Het was dan ook een veel grotere fles dan de rest, en het idee dat Devon de fles leeg ging drinken vond hij toch wel interessant. Hij was benieuwd wat voor bijwerkingen het op iemand als hem zou hebben. Niet dat hij daar lang over hoefde na te denken, want Devon schoot niet veel later al de hele kamer door. Zelf snapte Joey er helemaal niks meer van. De ene persoon was aan het huilen, de andere trok nog net niet al zijn kleding uit, weer een andere leek helemaal gestoord te zijn geworden. Het was teveel om in één keer in je op te nemen. Joey liet het dan ook allemaal een beetje aan hem voorbij gaan, tot Devon opeens een hand op zijn schouder legde en hem bijna huilend aankeek. Hijzelf staarde een beetje argwanend terug in de ogen van de conciërge, maar besloot uiteindelijk dat hij deze wending wel fijn vond. Naar Devon zou iedereen wel luisteren, toch? En de spin verdiende een begrafenis, dat had hij zelf ook al bedacht. Hij haalde de spin weer uit zijn broekzak en aaide een keer over het kleine lijfje heen. 'Maar wel fatsoenlijk,' zei hij streng tegen Devon. Die jongen was echt niet te vertrouwen met dat goedje dat nu door zijn bloed stroomde.

Kira rolde haar ogen. Iedereen was loesoe. Iedereen. Wat deed ze hier nog? Ze richtte haar ogen op Neomy, die van het brave meisje naar een baby getransformeerd was. "Nee, ik bijt." zei Kira koel. Vervolgens gromde ze en beet ze naar Neomy's gezicht. Toen kreeg Kira een idee. Iedereen was compleet losgeslagen, waardoor Kira vrij spel had. Dit betekende dat ze nu alles met hen kon doen wat ze maar wilde. Een grijns verscheen op haar gelaat en met haar hand rond haar kin keek ze iedereen één voor één aan.

Vannah moest nog steeds giechelen, maar het werd erger toen Thim zijn kleren uit wilde doen. "CHECK DIE BUIK" schreeuwde ze luidruchtig terwijl ze begon te fluiten.
Met een klap viel Thim weer op Vannah, waarna ze even naar adem snakte maar vervolgens keek ze hem weer flirterig in de ogen. Devon was hysterisch bezig geweest over een begrafenis. "Begrafenis? Begrafenis voor het feit dat de haat verdwenen is, popje?" Toen Thim haar plots begon te zoenen, wist ze even niet waar ze het zoeken moest, maar uiteindelijk was deze zoensessie erg onsmakelijk voor de omstanders, maar genoot ze er volkomen van!