De (verboden) drankkelder

Neomy was in gesprek met Kuna en Kira, tot ze opeens gebons hoorde op de deur. Blijkbaar hoorde iedereen het want het was opeens muisstil. Zelfs de ruziënde Thim en het roodharige meisje lieten het wel om hun mond open te trekken. Wat nu? Via de deur terug kon niet. Ze deed dus maar waar ze goed in was; vluchten en verstoppen, en ze schoot dus maar achter een paar grote wijnvaten en hield haar adem in.

Kuna schoot achter een kast met drank en maakte zich zo klein mogelijk. Devon bonsde nog steeds tegen de deur. Iemand moest het licht uit doen! Zo kon Devon niet zien wie er was, totdat hij het lichtknopje had gevonden maar dan had Kuna zich vast beter verstopt.

Kira vroeg zich af waarom iedereen zich plots ging verstoppen. "Cowards!" riep ze luid. Devon wist zeer zeker dat er leerlingen zaten en als ze niet opkwamen voor zichzelf, waren ze doetjes. Kira ging dan maar rechtstaan en liep naar de trap. Ze opende de deur en keek recht in de donkere ogen van Devon. "Hallo, daar." zei ze koel. Stiekem was ze bang voor zijn reactie, maar liever dat dan dat ze een watje was.

Barry begreep Thims plan niet echt, maar hij was net niet zo achterlijk dat hij achter zijn rug vandaan ging. Hij begreep niet echt wat Thim ermee opschoot, aangezien het enkel in Barry's voordeel was. Maar goed. Barry vond het prima, hoor. Als Devon geen spiedende ogen had, zou hij Barry niet eens opmerken. Ergens betekende dat dat Thim er zeker niets mee zou opschieten, omdat er dan nog een persoon minder was om te beschuldigen van slechte invloed. Nu ja. Barry zou Thim wel bedanken zodra ze uit deze kelder waren. Trouwens, hoe gingen ze hier uit geraken als Devon Barry niet mocht zien? Allemaal goed en wel, maar praktisch was het niet. Maar Barry was Thim wel dankbaar. Heus waar.

Vannah keek Thim aan. Boos als ze was, keek ze daarna toch geschrokken naar de deur. Devon stond daar achter, en ze was als de doods dat ze gelijk van school werd getrapt. Een paar probeerde zich nog te verstoppen maar echt goed zou dat niet lukken. Aarzelend keek ze hoe Kira de deur open deed. Devon zou vast furieus zijn. De klap zou hard aankomen.

((Ik moet eten D:))

Geschrokken keek Kuna hoe Kira als enige de deur open deed, de andere waren verstopt maar zij durfde oog in oog te staat met de woeste Devon. Moest ze haar niet helpen? Ze schoof een beetje op een neer. Of was dit Kira's heldenmomentje die ze niet moest verstoren? Ze wist het niet dus keek ze vol spanning naar de deur.

Devon keek naar het meisje voor zijn neus. Ze leek nogal veel lef te hebben door hem zo maar aan te kijken. Hij keek haar met een diepe frons in zijn wenkbrauwen aan en deed een stap naar voren zodat ze nog maar enkele centimeters van elkaar verwijderd waren. 'Wat denk jij hier in mijn verboden kelder te doen?' vroeg hij op een zo duister mogelijk toontje. Hij keek de kelder rond en merkte hoe druk het wel niet was. Jezus, had hij dan helemaal geen gezag? Dit irriteerde hem toch wel een beetje. 'Jullie snappen toch wel dat ik jullie niet ongestraft kan laten gaan?!' riep hij, waarna hij de deur achter zich dicht trok en hem in het slot draaide. Hij liet de sleutel in zijn broekzak glijden en wreef in zijn handen. Hoe zou hij ze eens te grazen nemen?

Kira had gelijk. Ze was een lafaard. Al koos ze deze oplossing niet omdat ze bang was, maar omdat het het gemakkelijkst was en het haar tot nu toe alstijd goed was afgegaan. Tot nu toe... Ze besloot nog even af te wachten maar zeker tevoorschijn te komen als het nodig was.

Oh god, Thim hield helemaal niet van straf. Hij deed een paar stappen achteruit en botste tegen Barry op die hij achter zich had gedeponeerd. Ohja, hij was zijn heldhaftige daad alweer vergeten. Was er niet ergens een achterdeur waardoor ze konden ontsnappen?
Hij grijnsde even toen hij zag hoe intimiderend Devon deed tegenover Kira. Dat zou haar leren. Ze was ook veel te arrogant.
Zijn blik viel op alle lege drankflessen die overal lagen. Als hij nu iets deed om iedereen te redden, dan was hij de held van de dag en hield iedereen van hem.
'Straf ons met drank?' vroeg hij met een onschuldige grijns. Dat was de minst erge straf die hij kon bedenken. Hij vroeg zich echter af of Devon zijn voorstel kon waarderen.

Kuna voelde zich schuldig, nu moet Kira voor ons opdraaien. Voor haar! Zij was de gene die als eerste in de kelder was en zo de andere trok.
Ze haalde diep adem en kwam uit haar veilige schuilplaats. 'Rustig maar, ik vervang de schade wel.' Al wist ze niet hoe ze aan het geld zou moeten komen, ze ziet wel.

Sowieso, het maakte niet heel veel meer uit of Barry achter Thim stond of niet, dat was onderhand al wel duidelijk. Sowieso, Barry had in reflex een stap gezet waardoor er geen hele valpartij was ontstaan. Nobele Barry. Hoe dan ook. Hij was het ten volle eens met Thim. Met drank straffen was geen drama. Nu ja, voor Devon misschien wel. Oh, zijn geliefde drank! Trouwens, hoeveel kreeg 'ie er in één plaats verzameld? Was dit dan het doel van Devons loon? Ook leuk. 'Ik ben het met je eens,'Mompelde Barry.

"Plezier maken." antwoordde Kira op Devon's vraag. Ze wilde helemaal niet stoer doen, maar ze wist zeker dat Devon bozer zou zijn als ze één of ander excuus zou opmaken. Wat ze ook zou zeggen, Devon zou weten dat jongeren hier zijn om te drinken en om plezier te maken, daar had hij geen antwoord voor nodig. Elk levend wezen zou dit weten, dus Kira moest maar gewoon eerlijk zijn. Punt. Ze liep de trap af om Devon door te laten en luisterde naar Thim. Was hij achterlijk? Geen drank! Devon zou dit voorstel waarschijnlijk erg appreciëren en hij zou iedereen laten drinken tot ze er bij neervielen, geen goed idee dus.

( Na dit berichtje ben ik er morgen weer! )

Niemand lette op wat zij zei. Dus ze hield veder maar stil. De schade vergoeden was niet genoeg dus ze kon niks anders doen dan zenuwachtig tegen de muur aan te plakken en wachten totdat Devon iets zei.

Straffen met drank. Zijn blik gleed even naar de deur die hij op slot had gedraaid. Achter die deur lagen zijn magische drankjes nog. Hij had geen flauw idee wat voor effect die drankjes allemaal hadden. Magische alcohol was absoluut niet te vertrouwen. Niet alleen werd je er vrijwel meteen stom dronken van, je kreeg vaak ook last van hallucinaties. Van sommige drankjes kreeg je zelfs een andere kleur op je gezicht...
'Hmm, goed dan. Ik straf jullie met jullie eigen genot!' zei hij. Hij haalde de sleutel uit zijn zak en opende de deur weer. Voor zijn neus stond een jongen met zwart haar die waarschijnlijk nieuwsgierig was geworden en zich ook naar zijn verboden kelder begeven had. Hij greep de jongen bij zijn arm en duwde hem naar binnen. 'Jij krijgt ook straf!' zei hij. Even later knalde hij de deur weer in het slot, deze keer met de plastic zak aan zijn zijde. 'Wat dachten jullie van een drankspel?! En in plaats van gewone drank, maken we gebruik van dit goed!'
Een sadistische grijns gleed over Devons gezicht. Dat zou hen leren om met zijn drank te rotzooien. Na vanavond konden ze vast geen druppel alcohol meer zien.

Vannah keek Thim even aan. Zijn voorstel was immers niet zo slecht geweest, maar ze verwachtte ook dat dit te weinig verantwoordelijkheid gaf. Je kon namelijk niet aangeven wat er allemaal dan wel niet zou gebeuren. Vannah keek naar de intimiderende Devon. Om de een of andere reden leek ze iets onschuldigs in hem te zien, maar ze verwachtte geen milde straf. Dat de deur ook nog eens opslot viel was het toppunt, ze kwamen hier nog lang niet weg.
Ook dit werd gehoord, een drankspel zou beginnen. "Wat voor drankspel?" vroeg ze toen maar.

Kira's kaken verstrakten terwijl ze haar tanden op elkaar klemde. Een drankspel? Nee! Niet in het bijzijn van die jongens. Dan deed ze àltijd domme dingen. Ze was net nieuw en haar reputatie mocht zeker niet naar de haaien. Als ze te dronken zou worden, zou dat zeker gebeuren. Kira was bang, doodsbang. "Is er geen andere straf?" vroeg Kira zwak glimlachend. Het feit dat ze geen gewone drank gingen gebruiken, maakte het ook nog eens erger. Wie wist wat voor effect die drankjes zouden hebben. Straks ontstond er nog een moordsessie.

Straffen met nog meer drank? Nu was Neomy al helemaal niet meer van plan om tevoorschijn te komen. Het zou geen solidariteit zijn, maar het zou overkomen alsof ze alleen maar tevoorschijn zou komen om meer te kunnen drinken. Daarbij zou zij waarschijnlijk een van de eerste zijn die niet meer fatsoenlijk kon functioneren, gezien haar weinige ervaring met alcohol. En het is natuurlijk ontzettend interessant om mensen te observeren die dronken waren, dronken mensen spreken altijd de waarheid! Deze kans kon ze niet laten liggen, dus bleef ze zitten waar ze zat.

Voordat Joey ook maar de kans had gehad om iets tegen Devon in te brengen zat hij opeens opgesloten in de drankkelder met nog een aantal andere studenten die zich blijkbaar misdragen hadden. What the..? Hij had helemaal niks misdaan! Joey had zijn mond al geopend om te protesteren, toen Devon opeens met het idee kwam om een drankspel te starten. Omdat Joey zelf niks had meegekregen van de situatie voor zijn binnenkomst, dacht hij dat het daadwerkelijk gewoon een drankspelletje zou zijn. Daar had hij helemaal geen problemen mee hoor. 'Kom maar op,' zei hij grijnzend. Wist hij veel dat Devon hele andere plannen had dan gewoon een onschuldig drankspelletje.

Thim zuchtte opgelucht. Devon ging mee met zijn voorstel. Maar toen hij de aparte drankflesjes zag liggen in de zak kreeg hij iets minder zelfvertrouwen. De laatste keer dat hij zo'n drankje gedronken had was het heel verkeerd afgelopen....
Aarzelend ging hij op de grond zitten. Hij keek even naar de nieuwe jongen die binnengekomen was. 'Hey,' zei hij met een grijns. Meer jongens vond hij helemaal niet erg.

'Het drankspel is heel simpel.'
Devon ging ook op de grond zitten en gebaarde dat iedereen zijn voorbeeld moest volgen. Hij gooide de zak leeg op de grond en zette alle flesjes zorgvuldig rechtop. Ze waren er in alle soorten en maten. Groen en klein, blauw en lang, roze en kronkelig... allemaal hadden ze geen etiket. Dat kreeg je als je langs ging op de illegale markt. 'We draaien elke keer een flesje in de kring. De persoon waarbij het uiteinde stopt moet een vraag van mij beantwoorden. Heb je de vraag fout, dan moet je het hele flesje leeg drinken!'
ZO. Nu zou hij ze ook nog eens goed onderwijzen. Wat was hij toch een fantastische conciërge.

((Muahahah nu ga ik testen of jullie allemaal de info goed hebben gelezen ))

Kira keek bang naar Devon, wachtend op een antwoord, toen ze plots de nieuweling zag. Haha, leedvermaak. Kira kon het niet laten om te lachen. Die arme jongen wist vast van niks en dan moest hij er mee voor opdraaien, hahaha. Anderzijds had hij wel een voordeel. Iedereen hier was al behoorlijk hompig van de drank en deze gast had nog niks binnen, dus hij zou het hoe dan ook wel overleven. De vraag was nog maar of Kira en de rest het zouden overleven. Devon ging hen laten smeken om water, dat wist ze zeker. Kira ging gaan zitten. Ze was niet wereldvreemd, dus ze had hoop dat ze de antwoorden ging weten. Wat de vraag ook was, ze ging tot in het diepste van haar geheugen vragen om de antwoorden te vinden.

Vannah nam plaats langs Thim zonder er eigenlijk bij na te denken. "Oh," mompelde ze terwijl ze de uitleg hoorde. Gelijk het hele flesje? Die kerel was gek. Perongeluk stootte ze Thim aan toen ze haar haren in een staart deed, niet dat ze er verder aandacht aan zou besteden. Het zou vast geen pijn doen.
"Kom maar op dan," probeerde ze zo zelfverzekerd te zeggen, al was ze dit helemaal niet meer. Deze drank zou niet goed aanslaan.

Joey werd meteen enthousiast toen hij hoorde dat ze een spel gingen spelen. Het klonk namelijk verdacht veel als een uitdaging en daar hield hij wel van. Die flesjes, daar dacht hij niet aan. Hij was immers Joey, en hij was de koning van de spellen. Dat de rest zich maar vermaakte met het drinken van de rare flesjes. Hij in ieder geval niet. 'Spannend,' bracht hij op een toon uit die niet direct te plaatsen viel. Het had iets weg van sarcasme, maar aan de andere kant leek het juist weer heel gemeend. Joey grijnsde even en liet zich toen naast de jongen zakken die hem zojuist begroet had. Hij was zo dichtbij gaan zitten dat zelfs de kleinste beweging voor een aanraking zou zorgen, maar dat was niet vreemd in zijn wereld. Hij zou zich juist ongemakkelijk voelen als het niet zo was. 'Hey,' begroette hij de jongen nog even, voor hij zich weer op Devon richtte. Dat ze maar snel mochten beginnen!

Barry besloot gewoon te gaan zitten en af te wachten. Hij ging op een willekeurige plaats zitten en hoopte er maar het beste van. Aparte flesjes. Zonder etiketten. Hij had geen flauw idee wat het was en hij nam aan dat de rest dat, zelfs als ze het al wisten, het niet tegen hem ging zeggen. Nu ja. Gezien het feit dat het de conciërge was, nam hij maar aan dat het niet dodelijk was. En als het dat al was, konden ze hem in elk geval niet beschuldigen. Hij was immers net zo onschuldig als een duif die zijn behoefte op je hoofd deed. Het was slechts een normale behoefte. En wie was hij om zichzelf te bdewingen zonder een goede reden...? Goh, die vergelijking sloeg nérgens op. Alcohol was niet eens een behoefte.