De (verboden) drankkelder

Vannah lachte nog steeds terwijl ze het weer uitproeste toen ze Thim's gezichtje zag. "Wat ben je toch schattig!" schatterde ze. Dat het meisje waarover Thim had gekotst begon te huilen, was haar lichtelijk ontgaan, maar toen dat doordrong was Vannah allang weer vergeten wat er nu precies aan de hand was.
Toen Thim weer met gespreide armen op haar af kwam, was ze het eerste wat ze kon doen hem plat knuffelen. Dat dit geen slim idee was, had ze absoluut niet door. "Ooh thimetje, blijf voor altijd bij me." Ze plaatste weer gretig een natte kus op zijn lippen. ((MHHHH kotssmaak)

Kira kroop zielig naar het midden van de kring en legde haar te huilen. Terwijl de tranen over haar wangen rolden, begon ze te schreeuwen. "Waarom is dit land zo vuil!" riep ze huilerig. "Waarom kunnen we niet allemaal proper zijn! Ik wil een cake van zeep maken en als we die allemaal opeten, dan worden we allemaal gelukkig en schoon!" Kira raaskalde maar wat en ze ging op haar buik liggen. Ze besteedde totaal geen aandacht aan Vannah en Thim of aan de begrafenis die Joey en Devon probeerden te regelen. Het enige wat ze nu wilde, was de kots uit haar haren krijgen.

(( Voor iedereen die achter loopt en geen zin heeft om alles te lezen: https://magichighschool.actieforum.com/t117-samenvatting-van-de-drankkelder-voor-zij-die-achter-lopen#1178 ))

((Hebben jullie geen school ofzo ))

Neomy werd wakker uit een erg diepe slaap omdat Kira, die tot nu toe op haar buik had gelegen, met een ruk was opgestaan. Doordat ze zo diep in slaap was geweest werd ze direct duizelig toen ze rechtop ging zitten en voelde een barstende koppijn. Ze keek om zich heen, mensen waren overal hysterisch aan het doen. Een ogenblik vroeg ze zich af waar ze beland was, maar toen ze alle lege flesjes zag liggen kwamen de herinneringen al snel weer binnen. Ook voelde ze dat de alcohol, of welk ander spul er dan ook in dat flesje zat, nog niet echt uit haar bloed was. Maar zo te zien wel meer dan bij de rest. Ze keek naast zich op de grond en zag dat een plas van een stinkend slijmerig goedje naast haar lag. "Gadver" riep ze en ze sprong op. Door de duizeligheid viel ze echter direct weer op de grond. "Auw..." zei ze, en ze wreef over haar zere kont.

Thim volgde maar half wat er allemaal gebeurde maar hij vond het in elk geval wel fijn dat hij troost kreeg van zijn geweldige geliefde. De roes waar hij in verkeerde duurde echter niet bijster lang meer, want plots klonk er een enorme knal door de kelder.

Nu wist Lars weer wie het meisje was. Het was geen meisje, maar een vrouw! Generaal Mae Sagara wel te verstaan. Vandaar dat ze zo krachtig op hem over kwam. Toen hij zag hoe ze zomaar uit de stenen vloer een boomwortel tevoorschijn had getoverd die ze met een rotvaart dwars door de deur van het drankhok beukte was het hem weer duidelijk. Vrijwel meteen lag de eekhoorn aan haar voeten. 'Oooh generaal Sagara het spijt me dat ik u niet herkende, vergeef me please!' piepte hij hopeloos, maar Mae negeerde hem. Ze liet de boomwortel weer verdwijnen en keek door het gat wat ze had gecreëerd. Overal lagen, zaten of stonden leerlingen die ongelofelijk van de wereld waren. Een walm van drank en kots drong haar neusgaten binnen en ze deed verschrikt een stap achteruit. Zelfs Devon was helemaal van de wereld.
Woedend was Mae. Dit was een school waar discipline van groot belang was, en iedereen lapte de regels achteloos aan zijn laars!! Boos als ze was trapte ze de deur in. Nu er een gat in zat was hij plots heel broos en binnen een paar tellen kwam de deur los van zijn scharnieren en viel hij plat op de grond. Nog een luide knal galmde door de kelder.
'WAT IS HIER AAN DE HAND?!' riep ze woedend. Haar ogen waren vooral op Devon gericht, die ze voor dit tafereel verantwoordelijk hield.

Vannah begon weer te lachen toen de deur open ging. "WE ZIJN VRIJ, WE ZIJN VRIJ!" Ze wilde opstaan en Thim met zich meesleuren, maar Mae stond in de deurpost. "Mag ik erlangs? Ik wil de privacy met mijn schatje hier, graag gaan benutten." Zelf had Vannah niet door dat ze tegen de Generaal aan het praten was, maar dat kon haar eigenlijk ook niets schelen. Thim en zij wilden privacy.

Een blik vol opluchting sierde Kira's gelaat toen ze de deur hoorde opengaan. Het kon haar niet schelen wie er nu was, ze voelde haar gewoon zo vies dat ze móest douchen, welke straf ze ook maar zou krijgen. "Generaal!" riep ze blij, met tranen in haar ogen. "Ik hou van je!" Kira kroop verder op grond - ze was te depressief om nog te kunnen lopen - en verder dan de eerste trede van de trap geraakte ze niet.

Generaal? dacht Neomy. Zo zag de vrouw die in de deuropening stond er nou niet uit. Maar aan de andere kant vertrouwde ze haar zintuigen op het moment ook niet zo. Deze generaal zou vast wel een eind maken aan dit gedoe... en aan die verdomde koppijn! Zij zal die Devon wel leren dat je niet zomaar leerlingen kunt opsluiten en hen kunt dwingen aan de drank te gaan. Toch?

Een gevoel van genot en vreugde overspoelde haar. Ze vergat haar angsten en sprong overeind. Zonder ook nog maar iets te zeggen rende ze de drankkelder.

Mae greep Kuna bij haar kleren vast toen deze probeerde te ontsnappen. 'Mooi niet dat jij ervandoor gaat,' zei ze superstreng. Ze duwde haar weer terug naar binnen.
'Jullie gaan nu ALLEMAAL direct naar je bed en als ik ook maar EVEN merk dat iemand afdwaalt dan ben je je leven niet zeker! Morgen om 8 uur 's ochtends melden jullie je allemaal op de zolder! Het wordt tijd dat jullie eens wat discipline bijleren. EN NU WEGWEZEN!' riep ze woest. Ze stapte de kelder binnen en gebaarde dat alle leerlingen moesten maken dat ze wegkwamen. Vanuit haar ooghoeken keek ze naar Devon, die er een beetje beteuterd bij stond. Ze greep hem vast bij zijn oor en sleepte hem richting de uitgang. 'Jou ga ik ook eens even een lesje leren,' gromde ze tegen de jongeman.
Thim kreeg alles maar half mee, aangezien hij nog steeds het idee had dat hij in een droom zat. Maar hij voelde zich zo miezerig en verdrietig dat hij blij was dat hij uit dit stinkhok kon kruipen. Hij wilde zich verstoppen onder de dekens en wegkwijnen van de wereld. Zijn blik gleed naar Vannah, die hem naar een privéplekje wilde slepen. Maar aan zijn andere mouw trok plotseling zijn allerbeste vriend, Lars.
'Komm Thim, we gaan terug naar de kamer!! Ik ben moehoeee,' piepte de eekhoorn. Hij was bang dat zijn baasje er meteen van langs zou krijgen als hij niet snel naar zijn eigen kamer vertrok en daar had hij geen zin in. Als Thim straf kreeg, betekende dat vaak ook dat Lars daar van mee moest genieten.
Thim slaakte een zucht en trok zich uiteindelijk van beiden los. 'Laat me gaan! Ik kan de wereld niet meer aan!' riep hij uiterst dramatisch, waarna hij zich in een drafje richting zijn kamer begaf.

Neomy stond wankelend op toen de voor haar onbekende generaal dichterbij kwam. Hoewel ze er niet uitzag als een generaal, deed het feit dat iedereen voor haar uitweek haar wel beseffen dat het verstandig was om uit de buurt te blijven. Ze liep met haar ene hand tegen de muur en haar andere op haar hoofd de kelder uit. Ze keek naar de ronde wenteltrap omhoog. Ohnee... die maakte haar al duizelig toen ze nuchter was. Er scheen licht door de ramen. Hoelang hadden ze in die donkere kelder gezeten? Ze liep tegen verschillende mensen aan op haar moeizame weg naar de trapleuning.

Vannah keek Thimetje aan. "Kom je bij mij slapen? Of ik bij jou?" vroeg ze terwijl ze hem poeslief aankeek. Ze wilde niet alleen slapen en al helemaal niet als Thim in de buurt was. Ze was wel geschrokken van dat meisje, dus wilde ze eigenlijk zo snel mogelijk gaan. Maar Thim moest wel mee!

Kira keek Mae met huilerige ogen aan. "Oké." snifte ze. Ze sleurde zichzelf de trap op en eenmaal buiten, had ook zij last van het licht. Iedereen die ze onderweg tegen kwam, keek haar raar aan. Ze keken niet alleen Kira raar aan, maar iedereen die buiten kwam. Binnenkort zou iedereen hiervan weten en dan moest ze nog niet eens nadenken over de straf die ze zouden krijgen. Morgen om 8 uur op de zolder? Kira wilde liever niet, maar ze moest wel. Met een pufje verdween ze richting haar kamer.

Thim schudde zijn hoofd tegen Vannah. 'Het spijt me, liefde van m'n leven, maar Lars en ik hebben nog geen quality time gehad sinds we hier kwamen. Hij wordt snel jaloers weet je, hij is altijd bang dat ik niet meer van hem houd,' legde hij serieus aan Vannah uit, terwijl hij Lars platdrukte tegen zijn gezicht. 'Grmbl, je lult maar wat!' piepte de eekhoorn woedend, maar hij liet het gebeuren. 'Ik zie je morgen op zolder, prinses,' zei hij, waarna hij Vannah een vluchtige handkus gaf en uit zicht verdween.

Vannah keek hem nog even verbaasd na. Ze was boos op de eekhoorn die eerst zo schattig leek. Die kreeg ze nog wel een keer hoor! Uiteindelijk besloot ze maar om naar boven te gaan en opzoek naar haar bed te gaan. Dat ze die niet makkelijk ging vinden, was wel een feit. Ze was hier pas een avond. Ook zij verdween uit de kelder.

Neomy had eindelijk de trapleuning bereikt. Nu nog naar boven. Ze keek omhoog, gelukkig hoefde ze niet zo heel ver. Ze hield zich met beide handen stevig vast aan de trapleuning en zette zich stap voor stap op steeds de volgende traptrede. Thim snelde naast haar omhoog naar zijn eigen kamer. "Vaag jong..." mompelde ze. Hmm... ze zei dingen dus nogsteeds hardop in plaats van in gedachten.