De (verboden) drankkelder

Devon knikte tegen Joey. Hij had gelijk. Een fatsoenlijke begrafenis. 'Hier,' zei hij. Op de één of andere manier was zijn idee van fatsoen een beetje vreemd. Hij duwde namelijk een flesje tegen Joeys borst. 'Drink maar op, dat zal de pijn van het verlies verzachten,' zei hij. Hij wist nog wel dat dit drankje ervoor zorgde dat je ongelofelijk vrolijk en hyperactief werd en dat je plots alles leuk vond. Hij keek naar het kleffe stel op de grond en gaf een harde schop tegen Thims kont. 'Hey jullie!!! Doe normaal!! We zijn op een begrafenis!!' riep hij woest. Hoe durfden die twee zich zo te gedragen! Arme Joey, arme spin.

Thim schrok zich te pletter toen hij een schop van Devon te verduren kreeg. Hij werd hier dus echt woest van. Hij sprong kwaad overeind, liet Vannah even in de steek en greep Devon bij zijn kraag. 'Wie denk jij wel niet dat je bent?!' riep hij woest, vergetend dat Devon de conciërge van Ayao was. 'Wat kan mij de stomme begrafenis schelen?! Zolang Vannah maar leeft kan me helemaal niks schelen!' riep hij door de hele kelder.
Op dat moment klonk er een luid geklinkel en geklonkel. Uit de afvoerbuis in de hoek van de drankkelder schoot plots een welbekende zweefeekhoorn. Lars was al een tijd op zoek naar gezelschap en was blij dat hij het gevonden had. Vrolijk zweefde hij rond, terwijl hij alle meisjes gedag zei in zijn beste eekhoorns.

'Ja dag, je denkt toch niet dat ik gek ben,' kaatste Joey terug na Devon's voorstel. De conciërge mocht dan angstaanjagend over komen als hij nuchter was, op dit moment vond hij hem maar vreemd. Daarbij vertrouwde hij de drankjes die hij iedereen aanbood voor geen cent. Mooi niet dat hij dat dat flesje leeg ging drinken. Hij had zijn vraag immers goed beantwoord, dus hij hoefde ook niet te drinken. 'Ik hoop dat je nu blij bent,' zei hij nog kwaad tegen het meisje dat zojuist de spin vermoord had, ook al was die waarschijnlijk totaal niet op hem aan het letten. Wat had hij een spijt dat hij hierheen gekomen was zeg, dit was niet wat hij verwacht had aan het begin.
Het volgende moment hoorde hij opeens een nieuwe stem de kamer vullen. Die van een eekhoorn, welteverstaan. Wat deed die eekhoorn nu in godsnaam op een school als deze, in een kelder als deze?! 'Wie heeft die eekhoorn nu weer uitgenodigd?!' vroeg Joey gefrustreerd. Het werd hier met de seconde chaotischer.

Kira wilde eigenlijk weg. Iedereen had maar plezier omdat ze dronken waren, maar Kira was niet aan de beurt gekomen om ook wat te proeven. Er was nu helemaal niks meer over van de speciale drankjes. Nu leek ze zelf saai, terwijl zij anders de sfeermaker was in de meeste situatie's. Of dat nou een goede of een slechte sfeer was. Ze realiseerde zich dat Devon nu niet in staat was om de deur te openen, dus het leek erop dat ze de nacht hier zou doorbrengen. Bah, waarom was ze hier ook naartoe gegaan. Kira legde zich languit en ze plaatste haar hoofd op de buik van Neomy. Rustig sloot ze haar ogen en hoopte ze dat ze met al deze herrie nog wat slaap zou krijgen.

Vannah was beduusd dat Thim haar alleen achter liet maar griste al snel de zweefeekhoorn uit de lucht. "AAAAAAAAAAAH EEN EEKHORN, KIJK HOE ZACHT EN HOE LIEF DIE IS!" Ze keek naar het beestje, geen idee of die zou bijten en begon het beestje te knuffelen. Uiteindelijk viel ze weer wankelend achterover op de grond terwijl ze nog steeds naar de eekhoorn aan het kijken was. "Heeft het beestje een naampje? Ja! Heb jij een naampje?"
Ze voelde zich wel weer vereerd toen Thim alles prima vond zolang zij nog leefde. "Ik hou van je Thimetje!"

Devon keek naar Thim, die plots wel heel brutaal was, en naar Joey, die zijn voorbeeld volgde. 'HEY! IK BEN NOG STEEDS DE BAAS HIER!' riep hij plots woedend. Hij duwde Thim ruw weg en griste twee flesjes van de grond. Eentje die hij eerst aan Joey had willen geven, en eentje die nu voor Thim bedoeld was. 'Jullie krijgen ALLEBEI nog één vraag! Beantwoord je fout dan drink je, of ik haal Merlyen erbij!' riep hij plots vastbesloten. Wat een stel onbeschoftelingen. Die spin was vermoord en hoorde een begrafenis te krijgen, maar niemand luisterde naar hem! Hij keek met samengeknepen oogjes naar Joey en hield het flesje voor zijn neus. 'Wat is míjn achternaam?' vroeg hij. HA, dat wist hij zelf niet eens. Mooi niet dat Joey het wel zou weten! Zijn blik schoot even naar Kira en hij bedacht zich dat zij ook nog niets gedronken had. Hij schopte een flesje met een zwart goedje naar haar toe. 'Jij! Ook drinken!' commandeerde hij.

Thim viel achterover toen Devon hem een duw gaf en keek beduusd voor zich uit. Hij zag hoe Vannah er met Lars vandoor ging en was plots stikjaloers. Dat hij een nieuwe fles drank in zijn handen geduwd kreeg merkte hij maar half. Hij rende naar Vannah toe en schudde haar wild door elkaar. 'Je houdt van me?! Maar wat doe je dan met hém?!!' vroeg hij paniekerig, wijzend naar zijn beste vriend. Lars, die half werd platgedrukt kon amper iets uitbrengen. 'Lammeloos!!' riep hij boos. Thim was woedend op Lars, dat hij zomaar zijn gloednieuwe vriendinnetje wilde afpakken en zette zijn tanden in Vannahs arm om ervoor te zorgen dat ze hem los liet.

Kira was half verwikkeld in de wereld tussen realiteit en dromen. Ze opende één oog en keek Devon met een verwarde blik aan. "Ik? Drinken? Mooi niet." antwoordde ze kil. "Laat me slapen." bromde ze. Het kon haar geen moer schelen als ze een straf zou krijgen (wegens niet drinken?), als Kira moe was, dan was Kira moe. Geen wezen dat haar weerhield van haar slaap.

Hoezo, hij kreeg nog één vraag? Had hij het spel niet allang gewonnen? Niet dat Joey ooit een uitdaging zou afslaan, winnen deed hij toch wel. Tenminste, zo dacht hij erover voordat Devon zijn vraag gesteld had. Nu dacht hij daar heel anders over. 'Weet ik veel, Darkness ofzo?' antwoordde hij kortaf. Hoe moest hij nou weer weten hoe die conciërge met zijn achternaam heette? Dat wist niemand! 'Sorry hoor, maar dit is vals spelen,' voegde hij er nog vastbesloten aan toe. Zo kon hij dit spel ook wel winnen ja.

Vannah was nog vrolijk met de eekhoorn bezig toen Thim zich woest op haar storte en in haar arm beet. "Wat ben je doen?" gilde ze terwijl ze wilde met haar armen begon te zwaaien waardoor ze Thim zo'n beetje sloeg en de eekhoorn gewoon liet vallen. "Hallo, hou jij niet van mij dat je me zomaar bijt?" De tranen stonden in haar ogen, ze was helemaal van slag.

'FOUT! En ik ben de baas dus ik bepaal of ik vals speel of niet!' zei Devon, die helemaal in zijn nopjes was. Op de één of andere manier gingen al zijn emoties plots keer tien. Dat had vast met die drank in zijn bloed te maken. Hij draaide de dop van de fles en keek Joey streng aan. 'Hier, drink op! Of ik haal Merlyen en die zal je dan even een lesje leren met haar zeis!' riep hij dreigend. Hij duwde het flesje in Joeys hand en keerde zich tot Kira. 'Oké, nu heb ik genoeg van jullie! Een vraag voor jou en als je het fout hebt drink je of ik stuur Merlyen ook op jou af!' riep hij. Hij vond Merlyen een fantastisch dreigmiddel. Ze was immers doodeng, alsof ze Samara was, zo uit de TV gekropen. 'De vraag is: met welke letter begint de voornaam van de Heerseres?'

Thim keek Vannah met grote ogen aan. 'Natuurlijk houd ik van je! Daarom bijt ik je juist!' riep hij met wild zwaaiende armen uit. Nu pas merkte hij de nieuwe fles drank op in zijn hand. Hij had plots verschrikkelijke dorst en had niet eens een vraag nodig om het flesje aan zijn lippen te zetten. Verfrissend was het drankje echter niet. Het smaakte eerder naar hete pepers. Hoestend en proestend gooide hij het op de grond. Na een tijdje kwam hij tot rust en staarde hij verward naar de grond. De kwade stemmen van zijn ouders schoten door zijn hoofd. 'Je bent een misbaksel! Zelfs Lars kan nog meer dan jij!'
Dikke tranen rolden over zijn wangen en hij dook naar de grond om zijn gezicht tegen de stenen te verbergen. 'Boeoeoeoeoe!!' jankte hij. 'Ik ben een nietsnut!! Ik kan helemaal niihiihiiiks!!!'
Hij greep Vannahs benen vast en veegde zijn betraande gezicht aan haar af. 'VERGEEF ME PLEASE IK BEN EEN NIETSNUT!' jankte hij voort. Hij had zich nog nooit zo verdrietig gevoeld om iets wat hem eigenlijk helemaal niks kon schelen.

Kira protesteerde en zwaaide wild met haar benen in de hoop dat ze Devon raakte. Vroeger had ze schrik van hem, maar hij had ondertussen wel bewezen dat hij minstens even erg was als al deze kinderen. Ze wilde dan ook gaan zeggen dat hij haar met rust moest laten, maar toen hij de naam Merlyen had vermeld, schrok Kira wakker alsof ze een geweerschot had gehoord. Merlyen bleef eng, dame of niet. Ze moest dus maar meedoen. "Wat?!" riep ze uit op zijn vraag. Onmogelijk! De Heerseres had toch helemaal geen voornaam? Of toch niet dat ze er van wist. "Weet ik veel. George?" grapte ze. Ze zag er wel als een man uit, me haar strenge gedoe. "Geef mij die fles maar." Kira nam de fles gretig aan en zoop ze in één teug leeg. Eigenlijk wilde ze dit niet, maar ze had gewoon een immense dorst nu door deze warmte en doordat iedereen op elkaar zat en de gewone drank was allemaal op. Het was los gaan of het was sterven van uitdroging. Ze vroeg zich af welke rol zij nu zou krijgen in deze circusshow en staarde Devon rustig aan, wachtend op een effect. Terwijl ze zat te wachten voelde het alsof er vleugels op haar rug groeiden en het werd wel heel licht in haar hoofd, alsof ze een veertje was die naar het plafond zou stijgen. Een licht gegiechel kwam vanuit Kira's lippen.

'Oké, oké, rustig maar,' antwoordde Joey meteen. Hij vond het heel erg vervelend dat hij verloren had, maar hij had nog minder zin om straks oog in oog te staan met Merlyen. Dat was zo ongeveer gelijk aan oog in oog staan met de dood. En daarbij, misschien was het maar beter ook als hij zich een beetje aan de situatie aanpaste, dan was het hier beter uit te houden dan het op dit moment was. Joey zuchtte een keer diep, zette vervolgens het flesje tegen zijn mond aan en goot het in één keer achterover. Het effect trad niet veel later al in werking. Alles wat hem zojuist nog geïrriteerd had, vond hij nu juist ontzettend grappig. En dat Thim opeens heel hard aan het huilen was, was nog wel het toppunt. 'Hhahahahhahhahaah je lijkt wel een baby hahahahhahha,' lachte hij. Toen Thim zijn gezicht ook nog eens aan de benen van het roodharige meisje ging afvegen had Joey het al helemaal niet meer. De tranen rolden over zijn wangen van het lachen, en hij moest zich aan Devon vastgrijpen om niet om te vallen. Dit had hij eerder moeten doen!

Kuna was weggelopen van de deur en ging op de grond zitten, bibberend van angst. Tranen liepen geluidloos over haar wangen terwijl ze fluisterde: 'Ik wil niet dood, laat me gaan.'
Opeens hoorde ze iemand zeggen: 'het is genoeg geweest Devon...'

( wie voelt zich aangesproken? :p)

((Stemmetjes in je hoofd? Je mag niet voor anderen bepalen wat ze zeggen, denken of doen ))

Devon keek tevreden toe hoe nu werkelijk iedereen was bedolven on de betoveringen van de verscheidene drankjes. Hij was er zo ongelofelijk blij mee dat het hem zelfs ontroerde en de tranen in zijn ogen sprongen van vreugde. 'Kijk nou! Jullie zijn allemaal dronken! Ik ben zo blij!' riep hij terwijl hij naar de hemel gebaarde uit dankbaarheid. Nu iedereen was gestraft, was het eigenlijk de bedoeling om de deur weer open te doen. Maar als de Heerseres erachter kwam dat haar leerlingen er zo bij liepen dankzij hem, dan werd hij vast meteen ontslagen. Ze mochten dus niet weg, niet tot ze allemaal weer nuchter waren, en hijzelf ook. Maar hoe verbrak je de betovering van zo'n drankje?

Thim voelde zich zo intens verdrietig over zoveel dingen dat hij zin had om in een donker hoekje te kruipen met zijn armen om zijn benen. Hij keek naar Joey en zag door zijn tranen heen dat die hem aan het uitlachen was. 'Ik ben zo zielig, zo zielig dat het om je dood te lachen is...' piepte Thim zachtjes. Hij voelde zich nog zieliger omdat Vannah hem negeerde. Oh wat was het leven toch verschrikkelijk! Hoe zou er ooit een einde komen aan al deze ellende?!
Lars, die zich had losgeworsteld uit de greep van het angstaanjagende meisje met de rode haren keek de groep rond. Hij was de enige nuchtere zweefeekhoorn in de ruimte. Hij vroeg zich af wat iedereen geslikt had. Zelfs zijn baasje Thim vertoonde taferelen die compleet tegenovergesteld waren van wat hij normaal deed. Eerst leek het grappig, maar nu vond hij het niet zo grappig meer. Hij zweefde naar de jongen die nogal om alles moest lachen en ging bij zijn oor hangen. 'Zeg, moet ik niet hulp gaan halen ofzo?' vroeg hij zachtjes. Hij had geen flauw idee of de jongen hem kon verstaan en dat vond hij zwaar frustrerend. Thuis had hij daar nooit last van!

Kira stak haar handen in de lucht en opende haar mond. Er kwamen verscheidene belletjes uit haar mond. Roze belletjes, blauwe belletjes, zelfs belletjes met glitters. "Kijk, ik at zeep, hihihi!" grinnikte ze met een hoog stemmetje. Ze zwaaide haar armen in het rond en plots verdwenen haar voeten van de grond. Natuurlijk niet in de realiteit, daar bleef ze mooi op de grond zitten, maar in haar hallucinaties zweefde ze nu tegen het plafond aan en keek ze neer op iedereen die beneden zat te huilen en te lachen. "Wat zijn jullie toch allemaal zo lief!" riep ze, met haar handen tegen haar mond gedrukt en grote, opgezette ogen.

Zodra Joey iemand om hulp hoorde vragen bij zijn oor keek hij meteen op. Dat had hij echter beter niet kunnen doen, want wat hij zag was totaal niet wat hij verwacht had. Een vliegende eekhoorn! Hahahahahahahaah! Een eekhoorn die gewoon in de lucht bleef hangen! Nu wist hij al helemaal niet meer waar hij het zoeken moest. Zijn hele lichaam klapte dubbel van het lachen en zijn schaterlach was ook niet meer te horen. In plaats daarvan leek er absoluut geen geluid meer uit zijn keel te komen, maar des te meer tranen rolden over zijn wangen. Hoe meer hij over de hele situatie nadacht, hoe grappiger het werd. Hij had veel meegemaakt, zeker wat dieren betrof, maar dit sloeg alles. Een zweefeekhoorn die hem kalmpjes even om hulp kwam vragen terwijl de rest van de ruimte op de grond lag te lachen, te huilen of te hallucineren. Dit moesten ze vaker doen!

Lars keek met grote eekhoornsogen toe hoe de jongen voor zijn neus zowat van zijn stokje ging van het lachen. Jezus, hij vond dit helemaal niet leuk! Hij hield er niet van als hij werd uitgelachen. Hij was immers een hele serieuze zweefeekhoorn. Boos zweefde hij terug naar de afvoerpijp waar hij vandaan kwam. Hij wurmde zich door de dunne buizen heen tot hij uiteindelijk weer in de normale gangen van de school terecht kwam. Daar keek hij verwoed om zich heen. Het was al middernacht dus er waren geen leerlingen meer te bekennen. Devon zat beneden in de kelder dus daar had hij ook niks aan. Hij besloot maar op zoek te gaan naar de Heerseres, want Merlyen vond hij doodeng. Op zijn gemakje zweefde hij door de gangen van de school, richting de pagode met 13 verdiepingen. Het was voor leerlingen verboden om via deze manier je naar de Heerseres te begeven, maar hij was een zweefeekhoorn dus voor hem golden die regels niet.

Thim was kotsmisselijk. Niet alleen van de drank, maar ook van het huilen. Hij voelde hoe zijn avondeten opkwam en ging haastig op zoek naar een emmer of iets dergelijks. Die kon hij echter niet op tijd vinden en net toen hij aan Kira's voeten stond kotste hij alles uit, bovenop haar hoofd.

Vannah keek Thim even geschrokken aan. "Liefje, je bent helemaal geen nietsnut!" riep ze terwijl ze Thim weer dicht tegen zich aandrukte. "Je bent helemaal fabeltastisch!" Ze drukte een kus op zijn voorhoofd terwijl ze moeite moest doen niet weer in lachen uit te barsten. Om de een of andere reden was ze toch wel echt geschrokken van Thim en leek haar lachbui inderdaad minder te worden. "Psst, het komt allemaal goed," fluisterde ze in zijn oor.
Maar toen Thim zich zonder pardon uit haar knuffel rukte, snapte ze al waarom. De jongen kotste namelijk vol over iemands voeten heen. En ja hoor, daar kwam haar lachbui weer. Rollend begon ze te lachen. "HAHAHAH THIMMIE TOCH!"

Kira was helemaal aan het openbloeien. Ze voelde zich zo licht, en zo proper! Alsof er zeep in plaats van bloed door haar lichaam stroomde. "Wieho!" giechelde ze. Thim kwam plots voor haar staan. "Thimmieeeee!" riep ze blij, maar voor ze tot haar laatste piep kwam, voelde ze een enorme lading vloeibaar iets over haar hoofd dwarrelen. Het stonk enorm en het gevoel van de properheid was nu helemaal verdwenen. "Wat?" vroeg ze ongeloofwaardig. Haar vingers gleden over haar haren en een misselijkmakend brouwsel bleef plakken onder haar nagels. Kira slaakte een kreet van afgunst en begon te gillen. "Wat heb je gedaan! Ik stink! Ik ben vies!" riep ze boos. "Jij bent vies! Stommerd!" Kira duwde haar hoofd tegen zijn shirt en de helft van de kots gaf af, waardoor Thim nu ook vol hing. Dat nam niet weg dat alle kots weg was in Kira's haren. Tranen stroomden over haar wangen. "Mijn mooie haartjes." begon ze te huilen als een klein kind.

Er leek geen einde meer aan te komen. Als hij al had gedacht dat de vliegende eekhoorn hilarisch was geweest, dan had hij duidelijk niet verwacht dat Thim nog even over iemand heen zou kotsen. Joey kon amper nog ademhalen door het lachen heen en liet zich al snel achterover vallen tegen de muur aan. Blijven staan zou hem toch niet lang meer lukken en bovendien had hij het idee dat hij beter af was op de grond. Hij had het idee dat hij een overdosis aan lachgas binnen gekregen had, alles en iedereen was zo grappig opeens. Dat het meisje begon te huilen om haar haren maakte het plaatje helemaal af. Gepijnigd drukte Joey zijn armen tegen zijn buik aan, die nu toch behoorlijk begon te protesteren, maar het mocht de pret niet drukken. Hij bleef maar lachen en lachen, waarschijnlijk zou het zelfs grappig vinden als er nu ter plekke iemand zou overlijden. Niet echt een fijn idee.

Thim voelde zich alleen maar miezeriger door zijn actie. Het huilen van Kira en het gelach om hem heen hielp niet echt. Hij barstte in een luid gejank uit. 'WAAROM?! WAAROM OVERKOMT MIJ DIT?!' schreeuwde hij hartverscheurend door de kelder. Hij keek naar de rotzooi op zijn kleding en probeerde het verwoed met zijn mouw af te vegen, iets wat niet echt een slim idee was. Hij verlangde naar een nieuwe knuffel van Vannah en liep op haar af. 'Vannahh...' piepte hij door zijn tranen heen, zijn armen gespreid.

Lars was al bijna bij de pagode toen hij plots iemand door de gangen zag lopen die daar helemaal niet thuis hoorde. Hij herkende het meisje helemaal niet en ging er dus maar vanuit dat het een leerling was. 'Hey sexy, waar ga jij heen middenin de nacht?' vroeg hij met een sexy eekhoornstem. De felgroene ogen van het meisje keken hem strak aan. 'Sexy?! Heb je wel enig idee tegen wie je het hebt, eekhoorn?' riep ze streng terug. Lars schrok zich dood. Hij had niet verwacht dat het meisje hem kon verstaan. 'Eh. Nee,' antwoordde hij. Hoe moest hij nou weten wie ze was?!
'Wat doet een eekhoorn als jij hier middenin de nacht op de gangen? Heb je geen baasje waar je moet zijn?' vroeg het meisje. Lars zuchtte. 'Ik heb wel een baasje maar die heeft het te druk zich lamlazerus te zuipen in één of andere kelder met Devon en een stel andere idioten,' legde Lars verslagen uit. Niet dat hij sowieso zin had om naar Thim te gaan. Thim was maar een idioot. Hij bleef liever bij dit meisje, dat hem kon verstaan en bovendien veel leuker was dan Thim.
Maar het meisje leek helemaal niet blij met zijn nieuws. 'Wat?! Dronken leerlingen?! Met Devon?! Leidt me erheen!!' riep ze met een gebalde vuist. Lars dook in elkaar. De stem van het meisje was zo krachtig, dat ondanks dat Thim zijn baasje was, hij niets anders kon doen dan luisteren naar haar. Het was een tijd geleden dat hij zo'n krachtige specialist was tegengekomen... Zelfs bij hem thuis had hij nog een behoorlijk eigen wil. Met tegenzin draaide hij zich om en zweefde hij terug richting de kelder. 'Deze kant op,' zei hij. Het meisje achtervolgde hem.
Hij begon zich nu sterk af te vragen wie ze was.