Kamer 207 - Avice en Neomy

Damon gaapte luid en had echt de behoefte om zich uit te rekken, maar hij kon niet bewegen. Toen hij opeens iets raar op zijn buik voelde begon hij zachtjes te lachen aangezien het kietelde. Hij wilde haar ook niet wakker maken, maar zijn spieren begaven het echt. Misschien subtiel.. Alsof hij wist wat dat was. Uiteindelijk liet hij maar gewoon de hele tijd zijn wijs en middel vinger over haar wang gaan terwijl zijn ogen nog steeds dicht zaten.

Avice verplaatste haar hand naar haar wang, om daar Damons hand vast te pakken zodat die zou stoppen haar te kriebelen. Oke, oke, ze werd al wakker.. Heel langzaam hief ze haar hoofd een stukje en opende voorzichtig haar ogen tot een spleetje. Ontbloot bovenlichaam, arm, hoofd, wit haar. Oh, nee toch. Alhoewel haar bonkende hoofd haar ervan weerhield zich te herinneren wat er de avond ervoor was gebeurd, zag ze dat ze haar eigen kleren wel aan had. Hm, dan zal er wel niets gebeurd zijn. 'Hm,' begroete ze Damon, als goedemorgen.

Damon was blij dat ze eindelijk wakker was maar kon nog steeds zijn ogen niet helemaal openen. 'Moggeh.. ', bromde hij schor. Damon wreef met zijn hand over zijn gezicht en liet hem door zijn haar heen gaan, hij kon nu tenminste een arm uit stekken.

'Hmphf,' was nog altijd het enige wat Avice uit kon brengen. Ze kwam nog wat verder overeind en ondersteunde dus bovenlichaam leunend op haar ellebogen. Na nog een zucht liet ze zich naast hem op haar rug vallen, en met langzaam knipperen keek ze naar het saaie witte plafond, dat op een hele bijzondere manier toch leek te draaien en doen.

Hij was momenteel echt heel blij dat Avice van zijn borstkas af was en kon zich nu volledig uit rekken. Hij voelde de spierpijn van het te lang liggen in de zelfde houding en de hoofdpijn van alcohol. Hij kon zich alleen vlagen herinneren.. echt ontzettend raar. Hij keek met een spleet oog en een dicht geknepen oog de kamer in, die naar zijn doen veels te licht was voor deze omstandigheid.

Avice sloot haar ogen maar weer, dat gaf haar het meeste rust. 'Lekker.. geslapen?' vroeg ze zachtjes, haar eigen stem dreunde in haar oren. What the f.. was er de vorige avond gebeurd? Verder bleef ze stil liggen, om te voorkomen dat ze haar hoofd moest bewegen en haar hersenen tegen haar schedel zouden beuken.

'Moah..', mompelde hij schor. Hij had vooral diep geslapen, waardoor hij er 's ochtends nooit zo lekker uit kwam. Plus hij had de hele nacht in een stand gelegen en dat was ook niet heel fijn. 'Jij volgens mij wel', grijnsde hij, wijzend op het feit dat Damon als menselijk kussen had gediend.

'Uhmmuhm.' Avice hief haar hand om in haar ogen te wrijven. Ugh, dit haatte ze zo erg. 'Al dat vet van jou, goed kussentje hoor,' mompelde ze de absoluut niet grappige opmerking. Langzaam ging ze weer op haar zij liggen en keek naar hem. 'Hoezo jij niet dan?'

'Ha-ha', lachte hij spottend. 'Nou ja.. buiten het feit dat jij de hele nacht tegen me aan/op me sliep en dit bed best wel klein is, heb ik inderdaad niet heel daverend geslapen', mompelde hij sarcastisch. Damon draaide zich ook op zijn zij en liet zijn hoofd op het kussen liggen waar hij een beetje in weg zakte.

'Zal ik je zo dan masseren?' vroeg Avice, die eigenlijk hoopte dat hij nee zou zeggen, want anders moest ze overeind komen. Ze staarde met een vragende blik naar zijn voorhoofd.

Damon keek verbaast naar Avice, maar ging het sowieso niet afslaan. 'Hmn, ja doe dat maar', zei hij met een klein grijnsje.

Avice's gezicht betrok een beetje. Zuchtend en steunend en kreunend ging ze overeind zitten, maar ze met haar handen over haar gezicht wreef en haar haar even uitschudde. 'Oké, moet je wel op je rug gaan liggen..' Damon mocht haar dan in de tuin hebben gemasseerd, ze ging hem nu maar eens leren hoe dat echt moest.

Damon had een grote grijns op zijn gezicht en draaide zich om op zijn rug. Hij had geen idee waar Avice de kracht en energie vandaan haalde om op te staan én een massage te geven maar hij was benieuwd.

Damon ging dit vast even niet leuk vinden, maar zodra hij door zijn trots heen was, was deze manier van masseren de handigste. En dus zette ze zichzelf ertoe om wijdbeens op zijn rug/achterwerk te gaan zitten en haar warme handen op zijn ijskoude rug te leggen. 'Nog bepaalde spieren waar je last van heb?' mompelde ze, terwijl ze haar handen van zijn schouders langs zijn ruggengraat naar beneden liet lopen, duwend op zijn rug.

Damon was helemaal vergeten wat hij elke ochtend had en toen Avice op zijn achter rug ging zitten en het eigenlijk gesqeezed werd tegen het bed gaf hij een klein gilletje. 'Masseer maar gewoon', zei hij met op elkaar geknepen tanden.

'Hm?' vroeg ze met opgetrokken wenkbrauw, al kon Damon die natuurlijk niet zien. Ze boog zich wat verder voorover en ging door met het masseren van zijn rug en schouders door haar warme handen tegen zijn spieren aan te duwen en ja, te masseren. Van zijn onderrug liet ze haar handen over zijn rug glijden, tot zijn schouders, waar ze ook gelijk de spieren in zijn bovenarmen meepakte. Doordat Damon echter zo lang was, moest ze zich hiervoor helemaal uitstrekken, wat er uiteindelijk toe leidde dat ze half op zijn rug lag.

Het lukte Damon ook absoluut niet om zijn ochtend boner naar beneden te krijgen, al helemaal niet met Avice op zijn rug die hem nu lekker aan het masseren was, God soms was dat ding toch wel een last, zo af en toe. Toch voelde het masseren wel lekker, op een rare manier. Soms ook een beetje pijn maar toch weer lekker. Toen hij zich eindelijk een beetje begon te ontspannen merkte hij dat Avice zowat over zijn rug heen lag en voelde het al weer aan komen.

'Beter zo?' vroeg ze vriendelijk, aangezien Damon nog niet had geprotesteerd, maar sowieso geen geluid meer had gemaakt. Ze ging rustig door, haar handen naar zijn nek, terug over zijn schouders en over de spieren die langs zijn ruggengraat liepen, je weet wel, langs dat kuiltje in je rug. Ze werd er zelf eigenlijk ook best rustig van, en wat wakkerder, dus dat was mooi meegenomen.

'Prima', kwam er een beetje schel en pijnlijk uit. Hoewel het masseren best lekker was, lag zijn ding gewoon gigantisch in de weg, helemaal aangezien Avice een soort van op zat. Damons spieren voelde in ieder geval een stuk minder pijnlijk.

'Sure?' vroeg ze een beetje verontrust, aangezien hij niet klonk alsof het erg goed ging. Wat ze zich niet kon voorstellen, aangezien haar nog altijd nietheel heldere hoofd niet echt in staat was zich in zijn positie te verplaatsen? 'Wil je dat ik doorga of is het wel goed zo?'

Damon knikte en liet haar nog heel even door gaan. In principe hield hij het niet meer. 'Oke, zo is wel goed', mompelde hij.

'Oké,' antwoordde Avice, die van hem af kroop en weer naast hem ging liggen, op haar zij, want anders paste het niet. Dit was ze zeker niet gewend, zo'n klein smal bed. 'Beter nu?' vroeg ze terwijl ze naar de zijkant van zijn gezicht staarde en de deken weer over haar schouder trok.

Damon draaide zich ook weer op zijn zij en liet opgelucht een diepe zucht horen. Damon liet zijn rug knakken en knikte. 'Hmn ja, veel beter', zei hij met een grijns. 'Wonder handjes niet', zei Damon met een wenkbrauw wiebel.

'Je wilt niet weten wat ze allemaal nog meer kunnen,' wenkbrauwwiebelde Avice terug. Ze liet haar blik op zijn gezicht rusten en glimlachte.

Damon keek haar met een brede grijns aan. 'Wil ik stiekem wel weten', zei hij half fluisterend waarna hij op zijn zij draaide en naar Avice toe schoof. Het bed was al aardig klein en Damon vulde de ruimte tussen hen in.