Kamer 207 - Avice en Neomy

"HEE! Laat dat! Dat is van mij!" ze sprong op van het bed en ging voor Avice staan. "Geef terug." zei ze met een dwingende stem. "Nu." ze probeerde zo boos mogelijk te kijken, dat was ze ook.

Avice grijnsde en draaide zich om, haar rug richting Neomy. Echt niet dat ze dit nu los ging laten, vooral nu haar kamergenote zo reageerde. Eigenlijk had ze gehoopt dat het een liefdesbrief zou zijn ofzo, maar helaas, het was maar een plattegrond. Wacht even, dit was niet zo maar een plattegrond. Was dit de school? Nee, daarvoor klopte er te veel niet. Maar toch.. 'Jaja, zometeen hoor.. laat me even kijken..' mompelde ze, terwijl ze verder de kaart bestudeerde.

Neomy kon hier echt ontzettend kwaad om worden. Wie dacht ze wel niet dat ze was? Ze maakte een ijspegel in haar hand, hield hem vast en hield de punt tegen de nek van Avice. "Ik zeg het je nog een keer.... Geef. Terug." Ze was echt bloedlink met dit soort dingen, hoewel ze dat normaal echt nooit was.

Avice's lichaamswarmte was zo veel hoger dan de temperatuur van de ijspegel, dat deze gelijk begon te smelten bij het raken van haar huid. Helaas schrok ze wel zo erg dat ze uit reflex haar elleboog in het gezicht van Neomy mepte en een gilletje liet ontsnappen. Ja eigen schuld hoor. 'Ja hallo, wat denk jij wel niet!' Avice ging verder met bestuderen en ontdekte dat als ze de kaart omdraaide en in het zonlicht hield, de doorschemering ervan wel degelijk de school was. 'Ooooh!' liet ze verbaasd uit. Nu nog even ontdekken welke verdieping..

"AUW!" Schreeuwde ze. Ze werd echt kwaad nu. Ze liep op haar af om op haar rug te springen maar toen zag ze dat de doorschemering inderdaad wel op het gangenstelsel van de school leek. Ze werd totaal afgeleid van haar woede en probeerde achter de rug van Avice ook een ingang of geheim in de kaart te ontdekken. Toen kwam ze weer bij zinnen, het was nog steeds haar kaart. "Oke, genoeg!" zei ze en ze trok de kaart uit de handen van Avice, dan nam ze maar het risico dat de kaart scheurde.

Dit kon Avice helemaal niet waarderen. Terwijl Neomy de kaart probeerde te pakken, vormden er vuurballen in haar handen, wat betekende dat de plekken waar haar vingers zaten langzaam verschroeiden. 'Ik zou die kaart heel snel los laten,' sprak ze dwingend, 'anders is er zo helemaal geen kaart meer.' Dus niet dat ze haar, ja, haar want zij had ontdekt hoe je t moest houden, kaart zo maar ging laten gaan.

"Stop daarmee, zometeen hebben we er allebei niets meer aan!" Ze greep met haar ijskoude handen die van Avice vast waardoor het vuur meteen doofde. "Wie gaat er loslaten, jij of ik" zei ze zachtjes omdat ze nu toch al heel dicht achter Avice stond.

'Jij,' leek haar, want zij had het papier immers vast en Neomy had alleen haar handen. Ze besloot een stap vooruit te doen en zich gewoon maar los te trekken. Het werkte. Whoehoe, het werkte.

Neomy blies kwaad een pluk haar uit haar gezicht. Haar handen waren heel lichtjes verbrand door Avice's hete handen. Ze ging de kaart overduidelijk niet teruggeven en Avice was veel sterker, ook al was ze klein. "Oke dan, waar zouden deze gangen heenleiden." Begon ze maar. Als Avice de kaart had ging ze in ieder geval mee om uit te zoeken waar deze kaart naar leidde. Stel dat het ergens naar zou leiden. "Kijk." ze liep zonder een dreigende houding naar Avice en wees op de kaart. "Er staan verschillende stippen op. Ik stel voor dat we uitzoeken of en waar die naar leiden.'

Avice lachte triomfantelijk. Natuurlijk kreeg zij wat ze wilde, dat kreeg ze altijd. 'Hmm,' antwoordde Avice, die een centimeter groter was dan Neomy, terwijl ze bedenkelijk naar de kaart staarde en hem in het licht van het raam hield zodat ze goed konden kijken. 'Volgens mij.. Volgens mij..' begon ze, maar ze wist verder even niets vervolgens.

Neomy rolde met haar ogen. Eerst slim en triomfantelijk lopen doen en vervolgens met niets komen? Ze zuchtte hoorbaar, Avice mocht best weten dat ze geirriteerd was. "Het lijkt me een ondergronds gangenstelsel, omdat het deels overeen komt met het gangenstelsel van het kasteel, daar is de ondersteuning het best, maar deels wijkt het ook af. Ik vrees voor jou dat we het riool in moeten." zei ze met een klein glimlachje. Dit verwende kind zag het vast niet zitten in de bagger rond te lopen. Voor haar was het daar in tegen geen onbekend terrein, maar om dat nou openlijk bekend te gaan maken...

Avice's gezicht betrok. Bah, riool. Maar daar leek het inderdaad op te kijken. 'Wacht, dan kleed ik me om, naar niets dat wel rioolbestandig is.' Ze hield de kaart stevig in haar handen, terwijl ze een grijze spijkerbroek en een donkerblauwe blouse uit haar kast plukte. Onhandig met één hand werkte ze zich uit haar jurkje, trok ze vervolgens de andere kleding aan en sokken en makkelijke schoenen, in plaats van de hakken die ze gedragen had. Ze zag er nu misschien niet meer zo chique uit, maar het was duidelijk dat dit ook duur was. 'Oké, laten we gaan dan,' slikte ze utieindelijk. Dit avontuur was te groot om te laten slippen voor wat riooldrijgingen.

"Ik kan de kaart ook best even vast houden hoor." lachtte ze, tuurlijk zou Avice de kaart niet afgeven. Maar haar gestuntel met haar kleren was gewoon vrij lachwekkend. "Dapper hoor!" zei ze met een glimlach terwijl ze toch haar hoofd lichtjes schudde. Dit zou nog wat worden. Ze liep de kamer uit en hield de deur voor haar open. Nu ging ze haar hier mee pesten ook! Dat verdiende ze. "Na u, madam."

'Avice merkte amper dat Neomy haar belachelijk maakte, ze was deze behandeling waarbij iedereen u en mevrouw tegen je zei eigenlijk wel gewend. Ze haalde haar hand door haar haar en liep de gang op, de kaart nog eens goed bestuderend. 'Naaaaar.. links.' besloot ze, want als ze het goed begreep en eigenlijk kon ze helemaal niet kaartlezen, was het dichtstbijzijnde toilet naar links.

((komen ze nu wat anderen tegen??))

((ja kan wel))

Barry had geen kwade bedoelingen toen hij door deze gang wandelde. Geen kwaad in zin. Helemaal niet. Barry had gewoon willekeurige gangen ingeslagen en op den duur begreep hij niet eens waar hij zelf zat. Maar nu ja, hier was hij en plotseling begreep Barry hoe laat het was. Die deuren met nummers op, dat waren kamernummers. Hij was hier bij de slaapkamers. En aan twee meisjes op de gang te zien, leek het de meisjesslaapkamers te zijn. Goede keus, Barry. Hoe krijg je het elke keer weer voor elkaar in gangen te komen die nogal ver van zijn eigen kamer zaten?

Neomy hoorde stappen achter zich. Ohnee he, niet nog meer pottenkijkers. "Avice!" siste ze, "verstop die kaart! Zometeen weten nog meer mensen dan alleen jij ervan." Eentje was al erg genoeg... Ze probeerde zo breed mogelijk achter haar te lopen, wat natuurlijk een hopeloze poging was.

'He wat?' vroeg Avice, die Neomy niet snapte, en zich vragend omdraaide, met de kaart dus vol in beeld voor Barry.

'Eh...Hoi?'Mompelde Barry. Hallo, hij was geen aliën? Trouwens, wat was dat papieren ding en waarom zou je het in de volle breedte uitstrekken? Je zat op een gang? Nieuwsgierigheid wordt niet vaak beloond. Meestal krijg je er enkele vernietigende blikken voor in de plaats en bovendien een fikse straf bovenop. Grenzen aftasten was blijkbaar niet meer nodig. Je kreeg de grenzen op een bordje voorgeschoteld. Maar toch keek Barry nieuwsgierig naar dat papieren ding. 'Wat is dat eigenlijk?'

"Niets." wat het enige wat Neomy zei tegen Barry. Ze gebaarde Avice niet echt bepaald subtiel dat ze maar door moesten lopen.

-ja dit gaat m niet meer worden als we dit alsnog ooit willen doen gaan we wel in dat aparte topic verder dus nieuw-

Avice stak zuchtend haar sleutel in het slot van haar kamer en opende de deur. Ze was na een hele dag winkelen moe en voelde zich vies, dus besloot ze om maar eens te gaan douchen. Snel draaide ze de deur weer op slot en ging dus douchen. Toen ze klaar was wikkelde ze de handdoek om zich heen en stond voor de spiegel in de badkamer haar haar te fatsoeneren.

Damon wist niet zo goed wat hij moest doen en een beetje ongemakkelijk liep hij door de gangen op zoek naar de kamer van Avice waarvan hij op mysterieuze wijze wist waar die was. Na het incident in de tuin en Damons onnadenkende actie om te roepen dat hij zijn sigaretten nog wel een keer terug zou vragen, was hij dat nu dus van plan te doen. Toen hij eenmaal voor haar deur stond schraapte hij al zijn moed bij elkaar en zette zijn zelf verzekerde macho blik op terwijl hij aan klopte.

Avice had totaal geen zin om de deur open te doen, maar wie weet was het Neomy die haar sleutels niet bij zich had of zoiets. Zuchtend liet ze haar natte haar voor wat het was en liep ze de badkamer uit naar de deur toe, terwijl ze haar handdoek nog eens goed vast stopte. 'Ja ja..' riep ze naar de deur, zodat de persoon die er achter stond wist dat ze er aan kwam. Avice had altijd ruzie met sleutels en het duurde dan ook even voor deze in het slot zat en rond draaide om de deur te openen. Ze opende hem op een klein kiertje, zodat ze er doorheen kon spieken wie het was. 'Ja?'

Damon wachtte tot dat de deur open ging. Toen deze op ging zag hij Avive met natte haren en rook de geur van shampoo. Jammer genoeg kon hij niet zien of ze nog in haar handdoek stond of dat ze al iets aan had. 'Ik kom mijn sigaretten terug bietsten', zei hij als smoes. Op dit moment wilde hij liever weten wat Avice aan had, of niet.