Kamer 207 - Avice en Neomy

Damon knikte hevig. 'Dat weet ik schatje', zei hij viezig terwijl hij richting het tafeltje liep die Avice aanwees. Hij vond een pakje sigaretten en viste er twee uit. Hij liep weer terug en stak er onderweg een op, de andere stopte hij in zijn eigen net nieuw gekochte pakje. 'Maar nu ben ik er gelukkig weer', zei Damon zoet terwijl hij voor haar ging zitten.

'Je mag er wel één voor mij mee nemen hoor..' vond Avice, die nog steeds naar buiten staarde. Ze kon maar niet wennen aan die dag-nacht verschillen hier. Ze wist dat nu het donker ging worden, ze eigenlijk over een paar uur moest gaan slapen, maar ze was helemaal niet moe en dit stomme verschijnsel haalde haar compleet uit haar slaapritme en dat gaf haar dan weer moodswings en dat haatte ze.

Damon keek semi- verbaast van zijn sigaret naar Avice. 'Oh, helemaal niet aan gedacht', zei hij terwijl hij een hijs nam. 'Nou ja, dan maar geen sigaret he', zei hij schouder op halend. Damon keek naar buiten en had geen idee hoe laat het was. Avice zat duidelijk al in haar pyjama, dus zou het vast al laat zijn geweest. Nou ja, Damon lette verder toch niet zo op tijd.

Daar was Avice het niet helemaal mee eens, en dus griste ze de zijne, die van haar was eigenlijk, uit zijn hand en nam er een hijsje van. Daarna sloeg ze haar armen weer rond haar knieën en bleef naar buiten staren. Dat Damon verder voor haar neus zat, boeide niet zo veel, behalve dat de vensterbank eigenlijk te klein was voor twee personen. Langzaam blies ze de rook door het wijd openstaande raam de buitenlucht in. Een zacht briesje waaide terug naar binnen.

Damon schudde lachend zijn hoofd en pakte een nieuwe sigaret en stak hem op. Terwijl hij een hijs nam liet hij zijn ogen over Avice heen gaan. 'Je hebt best een goed lichaam', zei hij met een brede grijns. Niet dat hij veel gezien had, maar dat kon hij haar natuurlijk wel wijs maken.

'Ik sport niet, rook wel en eet normaal, dus dat lijkt me niet,' antwoordde Avice, die zich heel goed bewust was van haar miraculeuze normale lichaamsbouw. Maar ze had wel even behoefte aan complimentjes, en wie was daar beter in dan Damon? 'Maar dat van jouw is ook niet slecht hoor,' voegde ze er met een ondeugend lachje aan toe.

Damon haalde zijn schouders op. 'Liever dat dan een mager scharminkeltje', zei hij met een vies gezicht. 'Nu heb ik in ieder geval iets vast te houden als we het doen', vervolgde hij zich zelf met een brede grijns. Damon zelf had wel zijn dagelijkse work outs om zich zelf in shape te houden aangezien hij gewoon zijn spieren wilde behouden. Ook altijd fijn als dat gecomplimenteerd wordt. 'Stiekem vind je het geweldig', zei hij met een arrogant toontje in zijn stem.

'Als we het doen,' herhaalde Avice, met de nadruk op als. Ze grijnsde bij zijn laatste opmerking. 'Stiekem wel ja, maar dat ga ik jou niet aan je neus hangen. Dat ego van je is al groot genoeg hoor.' Ze liet haar blik over zijn gezicht glijden. Hij zat haar ongegeneerd te bekijken, mocht zij dat best terug doen. En Damon was gelukkig niet zo vervelend om naar te kijken. 'Wil je wat drinken ofzo?' vroeg ze uiteindelijk.

'Komt er vast wel een keer van', zei hij met een nonchalante lach. Damon moest lachen om haar opmerking. 'Mijn ego is niet groot, ik ben gewoon.. Gewild', zei hij lachend. Ach ja, hij had inderdaad een groot ego. Kon hij ook niets aan doen, vond hij zelf. Logisch. Damon merkte uiteindelijk op dat Avice ook hem zat te bekijken en liet zijn ego weer ietsje groeien. 'Wat heb je.. ', vroeg hij.

Avice liet een kort spottend lachje horen. 'Tuurlijk...' Ja natuurlijk kwam het daar een keer van, de vraag was niet langer wat of wie, maar alleen wanneer, waar en hoe. 'Thee, of water..' begon ze op te sommen, terwijl ze in haar kast dook en er een gitzwarte fles zonder etiket uit haalde. Wel was er in het glas een soort zegel gedrukt, waar ze even met haar duim overheen streek. Vervolgens ging ze weer in de vensterbank tegenover Damon zitten. 'Of dit, een verrassing.'

Damon hield niet van thee en ook niet van water en was blij dat Avice met een alternatief kwam, ook al hadden ze beide geen idee wat het was. 'Laten we dan maar voor de verassing gaan', zei Damon grijnzend. Hij hoopte dat het een sterkte drank was waar je in no time wasted van was, dan zou het vast allemaal een heel stuk sneller gaan.

'Vraag me niet wat het is, of hoe ik er aan kom, want dat kun je maar beter niet weten.' En met die woorden draaide ze de dop open en schonk twee centimeter in de twee theeglazen die ze had meegenomen maar die ik vergeten ben te noemen in de vorige post. Het was inderdaad sterke drank. Zeer sterke, Paoaanse drank, hoogst illegaal, en aangezien het van Pao kwam, brandden de eerste paar slokken alle zenuwen in je slokdarm dicht, waarna de rest gevoelloos ging. Ze draaide de fles weer dicht en zette hem op de grond naast de vensterbank, waarna ze Damon zijn glas aanbood en het hare hief. 'Waar proosten we op?'

Damon keek naar het spul dat de fles uit gegutst kwam. De sterkte geur van alcohol ging zijn neus in en met een vies gezicht keek hij naar het thee glas. Nou ja het was alcohol en alcohol was altijd goed, Vooral dit sterke goedje. Damon nam het glas na en keek even bedenkelijk voor zich uit. 'Op.. het feit dat we het sowieso gaan doen', zei hij met een brede grijns.

Ze besloot zijn vieze gezicht maar even te negeren, nieuwsgierig naar hoe hij zou reageren als hij het spul daadwerkelijk dronk, en niet alleen er naar staarde. 'Op jouw zeer rijke fantasie,' beaamde Avice, waarna ze haar glas tegen dat van Damon tikte en het zwarte goedje in haar glas in een grote slok weg sloeg. Het brandde, vreselijk, maar dat hoorde. Ze probeerde haar gezicht in plooi te houden, maar moest we haar ogen dichtknijpen toen ze het goedje doorslikte.

Damon tikte ook zijn glas tegen die van Avice en gooide toen het goedje naar binnen. Toen hij het door zijn keel voelde gaan brandde het vreselijk en hoewel Damon aardig gewend was aan sterkte drank moest hij zelfs moeite doen niet vreselijk zuur te gaan kijken. Toen het eenmaal weg was schudde hij zijn hoofd. 'Ah man dat spul is sterk', zei hij terwijl hij zijn beker weer op hield voor nog een beetje.

Avice knikte. 'Welkom in Pao,' sprak ze plechtig, waarna ze weer een laagje in beide glazen schonk. 'Maar als je toch liever thee hebt..' De grijns op haar gezicht werd groter. Toen ze ingeschonken had, pakte ze de sigaret die al die tijd ongemakkelijk tussen haar vingers ingeklemd had gezeten en nam er een hijs van, om vervolgens het overgebleven stompje uit het raam te gooien. Langzaam liet ze de rook uit haar mond ontsnappen, terwijl ze haar blik nog maar eens op de schemering liet vallen. Het was wel mooi.

Damon keek haar spottend aan. 'Ha-ha, thee over dit spul.. No way', zei hij grijnzend. Voordat Damon het drankje weer naar achter tikte nam hij nog even een hijs van zijn sigaret en tikte het as af boven het raam. Hij had geen idee hoe snel je hier weg van was en hoopte niet dat zijn alter ego's zouden op zetten, daar zouden ze beide niet heel vrolijk van worden.

Avice lachte haar heldere lachje, en nam sloeg haar glas in een grote slok weg. Sowieso dat ze dit langer vol ging houden dan Damon, en wellicht kwam er dan nog wel meer grappigs over heb boven tafel. Het spul brandde weer door haar slokdarm, maar ze had het nu al wel vaker gedronken dus erg veel deed dat haar niet. De meeste sterke drank op Pao brandde, maar ze moest toegeven dat dit spul wel erg sterk was. Ach, dat kreeg je met illegale zooi, daarom was het ook illegaal.

Damon voelde de brandende vloeistof door zijn keel gaan en kneep zijn kaken weer even op elkaar om niet zuur te gaan kijken. Toen ook Avice het spul weer naar achter gooide had hij al snel het gevoel dat ze weer een nieuw spelletje aan het doen waren. Damon hield zijn beker weer voor terwijl hij Avice uitdagend bleef aan kijken. Jammer voor want Damon was een meester drinker.

'Zozo, jij wilt graag in het ziekenhuis belanden..' grijnsde Avice bij het zien van zijn verbeten gezicht, terwijl ze er weer twee inschonk. Ze draaide zich een beetje zodat ze haar benen even kon strekken, maar ging vervolgens weer met opgetrokken knieën tegenover Damon zitten. 'Hoeveel wed je dat je er op kan?'

'Heel graag', zei hij sarcastisch waarna hij zijn beker weer terug nam. Hij in de beker en liet het drankje een beetje klotsten. Het zag er raar uit als hij het zo bekeek. Damon keek op naar Avice. 'Sowieso meer dan jij', zei hij met en nep lachje met nog steeds een uitdagende blik. Hij had geen idee hoeveel glazen ze er uit konden halen maar hij zou en moest meer drinken dan Avice.

'Oh, dus jij denkt nu je revanche te krijgen? Mocht je willen,' grijnsde Avice terug. Ze wierp een blik op de fles, maar kon door het gitzwarte glas niet onderscheiden hoeveel er nog in zat. Dat de fles waarschijnlijk op zou gaan, dat leek haar duidelijk. 'Uitdaging aangenomen.' En met die woorden tikte ze haar derde glaasje achterover.

'Wacht maar', antwoordde hij fel waarna hij ook zijn derde beker naar binnen gooide, gelijk daarna hield hij zijn glas al weer op. Damon dronk zoveel alcohol dat hij dit spul vast ook wel kon verwerken.

Avice trok een wenkbrauw op en schonk hem opnieuw in. 'Als je moet kotsen moet je in je eigen kamer slapen hoor,' waarschuwde ze hem, nog steeds met opgetrokken wenkbrauw. Ze zette de fles weer neer en keek hem geamuseerd aan. Als ze alcohol dronk, vond Avice alles grappiger en amusanter dan normaal, en daarnaast werd haar impulsieve karakter nog eens dik aangezet. Dat ging wat worden dus.

'Als ik moet kotsen gebeurt dat a, sneller dan dat ik op mijn kamer kom en b, heb ik dat niet eens door', somde hij betweterig op. 'Dus als ik kots komt het hoe dan ook in jou kamer en mag jij het opruimen, is dat niet leuk?', zei hij met een lieflijke glimlach. Damon tikte zijn vierde beker naar binnen en keek Avice aan. 'Toch maar niet?', verwees hij naar de lege beker van Avice.